Wat vinden jullie van deze aanpak, supernanny

ik vind jou manier wel leuk purple flower! Kinderen hebben het wel door dat het onder het mom van een geintje is. Ik zeg ook wel eens "ik ga even jullie pyama pakken, jullie gaan je niet snel verstoppen he?" die 2 vliegen dus (op altijd dezelfde) verstopplek!! Dat is een lolletje, als ik serieus ben snappen ze dat prima.
Bij ons zal deze aanpak (van PF) niet werken denk ik, want dan heeft J (onze veelvraat) alles op en eet N nog niks

Mijn ouders deden t vroeger ook zo en ik kreeg echt een hekel aan eten. Sinds ik samenwoon eet ik bijna alles omdat mn vriend me enthousiast maakte om dingen te proeven.

Ik heb een klein stukje gezien gisteravond en wat mij opviel was dat dat kind meteen na t eten iets van snoep kreeg.

Mijn dochter drinkt heel slecht en als ik tegen haar zeg 'niet mijn glas leegdrinken hè', dan drinkt ze toch een paar slokken als ik expres de andere kant op kijk. Zij weet heel goed dat ik het als grapje bedoel en samen kunnen we er altijd om lachen en mijn doel is bereikt want ze heeft weer iets gedronken.

Ik vind dat je een kind in principe niet moet dwingen om te eten (behalve als het om gezondheidsredenen moet natuurlijk, dat is een ander verhaal).
Mijn dochter is nooit een geweldige eter geweest en daar heb ik me in het begin heel veel zorgen over gemaakt en haar ook proberen te dwingen om te eten. Dat werkte natuurlijk alleen maar averechts en op een gegeven moment hebben we besloten dat we dat ook gewoon niet meer gingen doen. Samen eten moet gezellig zijn. Ik probeer rekening te houden met wat ze wel en niet lust (en kook dus vaak voor haar iets anders), ze krijgt een bordje eten voor haar neus en wat ze daar mee doet is aan haar. Als ze het op eet en meer wil krijgt ze dat maar als ze niet wil eten dan eet ze niet en daar doen we niet moeilijk over. Sinds we dat doen eet ze een heel stuk beter (al blijft het voornamelijk droge rijst/aardappels) en hebben we een gezellig kletsende peuter die met plezier aan tafel zit.

Ik vind sowieso de hele aanpak van haar niks. Strafstoeltje, belonen, strikte regels, huilen negeren... Ik ben daar totaal niet van, ik vind het veel te streng allemaal.

Dwingen om te eten leidt in mijn ogen nergens toe. Mijn oudste dochter eet ook erg slecht, brood en fruit gaat nog wel, maar avondeten weigert ze bijna pertinent. Hier helpt het dan ook soms als ik een bordje klaarzet voor haar zusje met een lachend 'niet opeten he!?" en dan eet ze dat bordje 9 van de 10 keer leeg. Of het helemaal pedagogisch verantwoord is, weet ik niet. Maar ze houdt er naar alle waarschijnlijkheid geen trauma aan over en heeft in ieder geval weer iets gegeten. En zusje krijgt wel een nieuw bordje

Ik kreeg net een mailtje dat je het 'hap, slik, weg boek' gratis kan downloaden op de difraxsite (wel voor degenen die van belonen met stickers houden). Ik heb het zelf nog niet gelezen, maar wie weet is het iets.
http://www.difrax.nl/nl/adviescentrum/gratis-boeken

t. is van een alleseter ook heel kieskeurig geworden, maar deze aanpak zou mij erg tegen staan.
ik dwing t. niet om te eten, als hij echt honger heeft zal hij wel wat eten denk ik dan maar. dus als hij niet eet, dan eet hij niet.
er zijn een aantal dingen die hij wel graag eet en als hij een aantal dagen niet/nauwelijks heeft gegeten houd ik er wel rekening mee dat ik iets kook wat hij graag eet, zodat hij wat binnen krijgt

Als het probleem nou alleen het eten was, oke. Dan zou ik ook niet zo streng zijn. Maar.. dit kind wist op allerlei manieren de baas te spelen boven zijn ouders. Ik vind supernanny streng, maar wel rechtvaardig. Ik irriteerde me meer aan die felix aan de schutting. Vond het raar dat ze via dat systeem complimenten gaven aan hun kinderen.

Nee, dit is niet onze (mijn) aanpak. Hier werken dit soort dingen alleen maar averechts.

Op die manier heb ik ook moeten eten. Dat deed ik dus niet, met als gevolg dat ik heel wat avonden tot aan bedtijd aan tafel heb gezeten. Die methode werkte voor mij dus niet.

Verder heb ik het programma niet gezien dus ik ga puur af op de info uit de openingspost.

Vandaag wilde hij alleen pasta...geen roerbakgroentes en kip. Dan zorg ik morgen voor andijvie oid...dat vindt hij heerlijk. Hij moet van ons altijd 1 hap proeven, vaak zijn het de pure groentes die hij laat liggen.

Gister aten we lasagne met spinazie. Gehakt en bladen at hij op, rest was "bah". Hij wilde yoghurt. Prima, maar dan moet hij 1 hap van de groenten nemen. En ja hoor, alles ging op en meneer wilde meer " sanjuh" ...lasagne dus. Maar helaas, papa was hem voor

Hier dus 1 hap proeven, daarna mag hij het laten staan.

Ik heb die aflevering ook een stukje gezien. Vond het vooral raar dat ze hem na het eten snoep of andere slechte dingen gaven. Snap best dat een kind dan denkt: ik eet dit echt niet want ik krijg straks toch wel iets wat ik wél lekker vind.
Eten dwingen vind ik niet goed. Zelf mag S zelf bepalen wat hij eet. Naja wat er op zijn bord ligt dan. Ik schep groenten, vlees en aardappelen op (of een bordje nasi/spaghetti/oid) en succes. Soms eet hij wel alles op, soms liggen de groenten er nog. Ook prima. Wij gaan niet dwingen want dat vind ik alleen maar averechts werken.

Ik vind dwingen ook niet goed maar wil aan de andere kant wel dat hij ook nieuwe dingen leert proberen, hij moet dus wel steeds drie hapjes proberen en we prijzen hem dan ook de hemel in hahah, hij is enorm gevoelig voor positieve opmerkingen.

Ik vond het gewoon een rare aanpak om een kind zolang te laten zitten maar dat hij opeens daarna alles at.

Overigens vond ik het probleem, zoals altijd bij dat programma, veel meer bij de ouders willen als bij het kind zelf. Er waren totaal geen regels, geen duidelijkheid niets.

maiadebij schreef:ik ben tegen het (af)dwingen van eten. Ik ben van mening dat het niets goeds brengt, buiten dat het kind dan misschien wat hapjes neemt. Eten hoort leuk te zijn, je moet ervan genieten. N is ook een waardeloze eter, we dwingen hem niet maar onderhandelen wel. 4 hapjes want je bent 4 jaar bijvoorbeeld. Maar als hij echt niet wilt, dan niet.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Maar als het al zover is dat hij veel te mager is..

Mijn jongste is ook zo'n beroerde eter. Hij at zo slecht dat hij tekorten had en ondervoed was. Hij woog met 2,5 jaar net 9,5 kilo. Dat bleek zo weinig te zijn dat hij sondevoeding kreeg. Dat heeft hij 6 maanden gehad. Nu is hij er 6 maanden vanaf en het gaat wat beter. Hij is nog een ieletje met zijn 12,5 kilo, maar het is nu iets meer in verhouding. Het eten is nog lang niet optimaal, vooral erg eenzijdig ook, maar hij eet nu in ieder geval genoeg om er, minimaal, van te groeien.

Uit pure wanhoop hebben wij ook wel eens gedwongen, maar hier werkte dat compleet averechts. Hij at toen praktisch niks meer. Hij teerde in die tijd op een paar droge crackers en wat vla. Komende week gaan we een traject in om zijn eetgedrag aan te pakken.

Deed mijn moeder bij mij ook, soms nog wel langer. Hielp niks.

Dat laten zitten tot alles op is hebben mijn ouders vroeger ook gedaan.

Maar wat een kindje was dat gisteravond. Ik heb hem eraf gezet, want werd gek van het continue gekrijs.

Urban Naked schreef:Wel lastig als hij inderdaad al gezondheidsproblemen heeft.. Ik zou denk ik eerder met een beloningssysteem gaan werken, 5 hapjes is 1 sticker en dan een cadeautje bij zoveel stickers ofzo.

Dit zou ik zelf dus echt nooit doen. Belonen vind ik een goed iets maar niet op de manier van 'als je dit doet krijg je een cadeautje' en dan vooral niet met eten. Hij moet dingen gewoon eten omdat het zo hoort s'avonds zo gezamelijk eten, hij het lekker moet gaan vinden/dingen moet proeven en niet omdat hij dan zo een cadeautje krijgt. Mijn kind zal dan gaan denken dat hij iedere week een cadeautje gaat krijgen en zo nee weigert hij het gewoon en zijn we weer terug bij af.

Printje schreef:Ik vind dwingen ook niet goed maar wil aan de andere kant wel dat hij ook nieuwe dingen leert proberen, hij moet dus wel steeds drie hapjes proberen en we prijzen hem dan ook de hemel in hahah, hij is enorm gevoelig voor positieve opmerkingen.

Proberen moet hier ook altijd en daar vind ik helemaal niks mis mee. En als we het de week erna weer eten moet hij nogmaals proeven. Meestal maak ik het dan op een andere manier klaar. Bijv. spruitjes met spekjes, spruitjes met appelmoes enz.

En zo'n aanpak zoals de Supernanny zou ik ook niet doen.

maiadebij schreef:ik ben tegen het (af)dwingen van eten. Ik ben van mening dat het niets goeds brengt, buiten dat het kind dan misschien wat hapjes neemt. Eten hoort leuk te zijn, je moet ervan genieten. N is ook een waardeloze eter, we dwingen hem niet maar onderhandelen wel. 4 hapjes want je bent 4 jaar bijvoorbeeld. Maar als hij echt niet wilt, dan niet.

Dit dus!

Parisienne schreef:Nee, dit is niet onze (mijn) aanpak. Hier werken dit soort dingen alleen maar averechts.

Ik denk ook niet dat het je aanpak moet willen zijn.

Ik snap dat dat kind moet eten, maar dit was wel een echte hartbreker zeg.

Voor de kindjes die moeten proeven, hoe doen jullie dat dan? Mijn zoontje "moet" ook altijd proeven maar soms wil hij echt niet en dan gaat z'n mond mooi niet open. Nou heb ik een goede eter dus ik ga hem ook niet dwingen maar soms zou ik wel willen dta hij wat meer onbekende dingen zou proberen.

Moeten proeven heeft hier ook lang niet gewerkt. Sinds een paar maanden proeft Y. vaak een hapje als ik tegen haar zeg dat ik het heel fijn zou vinden als ze een hapje proeft. Daarvoor deed ze haar mond er niet voor open.
K. proeft helemaal niet als ik het aan hem vraag, hij houdt zijn mond stijf dicht.