Wat vinden jullie van deze aanpak, supernanny

Gisteravond was bij de supernanny weer zo'n totaal onhandelbare peuter die ook s' avonds erg slecht at. Nu herkende ik in de rest totaal R niet maar in het avondeten deels wel, smoesjes maken, slecht eten etc.

Nu gaat het hier al wel beter maar hij heeft soms zijn nukken. Nu was de manier van die supernanny gewoon net zolang laten zitten totdat hij iets gegeten had. Dat kind zat dus ook serieus anderhalf uur volgens mij. Een stukje daarna at dat kind dus opeens alles..

Wat vinden jullie van die manier! Eigenlijk vind ik het totaal niets maar ja als hij daardoor el et?

Ik vond het wel een goede aanpak, hij hoefde overigens niet alles te eten he, ik eloof 5 stukjes vlees en 2 doperwten. Sowieso vind ik het bij dit kind wel anders, die had serieus een gezondheidsprobleem doordat hij te weinig at, ik denk dat je dan een wat strengere aanpak moet gebruiken.

Beroerde aanpak. Die ouders verneuken het tijden en dat kind is opeens de pineut. Lullig.

Ik vind niet zo veel mis met de aanpak, denk wel dat je (zoals bij elke manier van reageren/aanpakken) consequent moet zijn.
Zo werd het bij mij vroeger ook gedaan (en bij mijn broertje ook), we kregen gewoon opgelegd hoeveel er minimaal gegeten moest worden van het bord en eerder mochten we niet van tafel (en dat waren geen grote hoeveelheden, 2 spruiten en 3 happen aardappels ofzo)

Artemis schreef:Beroerde aanpak. Die ouders verneuken het tijden en dat kind is opeens de pineut. Lullig.

Eens.

Het hielp wel, maar ik lees altijd (blijkbaar op andere plekken) dat je een kind niet moet dwingen om te eten, omdat het averechts zou werken. Nou vond ik het in dit geval toch wel acceptabel omdat de gezondheid op het spel stond. En het hielp dus wel, dus blijkbaar werkt het. Lijkt me wel vervelend trouwens, als je kind zo slecht eet.

ik ben tegen het (af)dwingen van eten. Ik ben van mening dat het niets goeds brengt, buiten dat het kind dan misschien wat hapjes neemt. Eten hoort leuk te zijn, je moet ervan genieten. N is ook een waardeloze eter, we dwingen hem niet maar onderhandelen wel. 4 hapjes want je bent 4 jaar bijvoorbeeld. Maar als hij echt niet wilt, dan niet.

Vreselijk. Hier eet hij ook echt niet goed, maar dwingen om te eten gebeurd niet. Mijn ouders hebben mij vroeger wel eens aan tafel laten zitten, echt niet dat ik ging eten. (en dat maakte indruk, want weet het nu nog!)

maiadebij schreef:ik ben tegen het (af)dwingen van eten. Ik ben van mening dat het niets goeds brengt, buiten dat het kind dan misschien wat hapjes neemt. Eten hoort leuk te zijn, je moet ervan genieten. N is ook een waardeloze eter, we dwingen hem niet maar onderhandelen wel. 4 hapjes want je bent 4 jaar bijvoorbeeld. Maar als hij echt niet wilt, dan niet.

Dit ja, super

Wel lastig als hij inderdaad al gezondheidsproblemen heeft.. Ik zou denk ik eerder met een beloningssysteem gaan werken, 5 hapjes is 1 sticker en dan een cadeautje bij zoveel stickers ofzo.

maiadebij schreef:ik ben tegen het (af)dwingen van eten. Ik ben van mening dat het niets goeds brengt, buiten dat het kind dan misschien wat hapjes neemt. Eten hoort leuk te zijn, je moet ervan genieten. N is ook een waardeloze eter, we dwingen hem niet maar onderhandelen wel. 4 hapjes want je bent 4 jaar bijvoorbeeld. Maar als hij echt niet wilt, dan niet.

Zo vind ik het ook en doe ik het ook maar nieuwe dingen probeert hij bijna niet, en dat kindje daar at opeens alles.

Artemis schreef:Beroerde aanpak. Die ouders verneuken het tijden en dat kind is opeens de pineut. Lullig.

Maar het moet ergens recht gezet worden. Hoe kun dat anders doen?

Ik ben ook tegen het afdwingen van eten maar dit kind kreeg gezondheidsproblemen dus dan is het wel van belang dat het kind gaat eten.
Ik had wel oprecht medelijden met het jongetje.

Ik maak er ook geen drama van.
Soms zet ik schoteltje groenten op de salon tafel.
Dan zeg ik niet aan komen is voor de vogeltjes.. Papa en mama ruimen even de tafel af.
Nou.voor de borden in de afwasmachine staan komt ze met het schoteltje aan.
Ik heb alles van de vogeltjes opgegeten. Dan zeg ik fijn dat je zo goed gegeten heb.

Misschien niet de beste manier, maar als ze een paar dagen moeilijk eet, heeft ze wel de groenten op.

Ik heb het ook gezien en vond het vooral erg dubieus dat die ouders hem later dan wel volstopten met kipnuggets en snoep, want 'hij moest toch iets eten'. De aanpak van Supernanny vond ik wel weer erg hard, dat jochie was totaal over de zeik en ik denk dat dat ook niet echt in zijn voordeel werkt.

Overigens vind ik dat hele Supernanny-systeem altijd vaag. Als zij er is gaat het goed, Supernanny gaat weg en die ouders doen het fout, vervolgens komt ze weer terug om de opnamen te evalueren en daarna gaat het ineens super en zijn het de liefste kinderen van de wereld...

Urban Naked schreef:Wel lastig als hij inderdaad al gezondheidsproblemen heeft.. Ik zou denk ik eerder met een beloningssysteem gaan werken, 5 hapjes is 1 sticker en dan een cadeautje bij zoveel stickers ofzo.

Idd, zoiets. Onze oudste was ook erg licht en at bijna niks. Diëtiste en kinderarts gaven aan dat we hem vaker iets lekkers mochten geven (wat hij wel graag wilde eten) en dat het eten later wel zou komen (als hij zwaarder zou zijn). En dat ging inderdaad vanzelf. Nu eet hij redelijk (zoals elke 3 jarige denk). Maar is wel gek op vlees en wraps bijv.

Zo at hij een half jaar lang heel de dag door boterhammen met pindakaas . Hahaha, nu eet hij wel gevarieerder.

Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat het voornamelijk het avondeten is dat N niet eet. Brood en fruit gaat hartstikke goed, dus wij geven vaak even een extra stuk fruit overdag.

We zien natuurlijk ook niet alles bij de supernanny, maar ineens heel goed eten na zo'n methode zie ik hier in ieder geval niet gebeuren.

Purpleflower schreef:Ik maak er ook geen drama van.
Soms zet ik schoteltje groenten op de salon tafel.
Dan zeg ik niet aan komen is voor de vogeltjes.. Papa en mama ruimen even de tafel af.
Nou.voor de borden in de afwasmachine ingeruimd is komt ze met het schoteltje aan.
Ik heb alles van de vogeltjes opgegeten. Dan zeg ik fijn dat je zo goed gegeten heb.

Misschien niet de beste manier, maar als ze een paar dagen moeilijk eet, heeft ze wel de groenten op.

Huh maar dan beloon je haar dus eigenlijk voor iets wat ze niet mocht doen? Ik snap wel dat je blij bent dat ze heeft gegeten hoor, maar het is toch gek om eerst te zeggen dat ze er niet aan mag komen en dat ze dan vervolgens een complimentje krijgt omdat ze zo goed gegeten heeft?

Als ik zeg dat het.voor haar is ligt het bordje meteen op zijn kop op de grond.
Je moet wat..
Gebeurd alleen als ze al paar avonden slecht eet

Iets minder rigoureus dan opeens van de een op de andere dag zeggen dat hij niet van tafel mag als hij niet eet? Dat kind is niet anders gewend en dat kun je hem niet kwalijk nemen, die weet niet wat hem overkomt, omdat zijn ouders opeens de kolder in hun kop hebben.

Mijn zoon wilde heel lang geen groentes eten, en niet drinken. En dan ook echt niets. Maar ik heb nooit de regel 'niet van tafel voordat je gegeten hebt' gebruikt. Ze moeten wel altijd alles proeven, dat doen ze ook. En inmiddels, na veel geduld, eet mijn zoon alweer een jaar of 2 gewoon alle groenten en drinkt hij ook. Ik vind dat geen fijne manier van opvoeden, zo ga je gewoon niet met mensen om. Of het nu kinderen zijn of niet.

Elliot schreef:

Purpleflower schreef:Ik maak er ook geen drama van.
Soms zet ik schoteltje groenten op de salon tafel.
Dan zeg ik niet aan komen is voor de vogeltjes.. Papa en mama ruimen even de tafel af.
Nou.voor de borden in de afwasmachine ingeruimd is komt ze met het schoteltje aan.
Ik heb alles van de vogeltjes opgegeten. Dan zeg ik fijn dat je zo goed gegeten heb.

Misschien niet de beste manier, maar als ze een paar dagen moeilijk eet, heeft ze wel de groenten op.

Huh maar dan beloon je haar dus eigenlijk voor iets wat ze niet mocht doen? Ik snap wel dat je blij bent dat ze heeft gegeten hoor, maar het is toch gek om eerst te zeggen dat ze er niet aan mag komen en dat ze dan vervolgens een complimentje krijgt omdat ze zo goed gegeten heeft?

Ach, ik doe ook weleens zoiets bij mijn kinderen, op een iets andere manier. Voor hen is duidelijk dat het een spelletje is en dat ik ze dus niet echt iets verbied.

Probeerde mijn ouders vroeger met mij ook maar hielp niks. Zat ik to half 10 aan tafel en ging ik zonder eten naar bed whaha . Uiteindelijk legde ze zich er maar bij neer dat ik niet veel 'lustte'.

Ik snap het ook wel hoor, de aanpak van Purpleflower, maar ik zou dan bang zijn dat mijn kindje (die ik niet eens heb, haha) vervolgens altijd als ik zeg dat ze ergens af moet blijven denkt dat het toch voor hem/haar is. Maar dat is denk ik ook afhankelijk van hoe je het zegt..

Hoe oud was het kind? Dat vind ik wel meespelen in het wel of niet kunnen van het afdwingen van eten bij gezondheidsrisico's.
Het eten van mijn zoon was de afgelopen 1,5 jaar echt om te janken. Hij at alleen droge kip en brood met hagelslag. Groenten, aardappel, rijst, patat, pasta, alles weigerde hij. Heel af en toe at hij een paar druiven.
Sinds twee weken eet hij uit zichzelf veel meer en wilde zelfs tot 3 keer zijn bord opscheppen met spinazie.

Mijn broertje had ook een probleem met gezondheid: hij kwam niet bij, en had een groot tekort aan vitaminen enzo. Hij at enkel in de ochtend goed; een kommetje cornflakes met melk. Maar verder at hij weinig tot niets. Hij zat bijna elke avond 2u aan tafel om ook maar iets van eten binnen te krijgen. Hij wilde gewoon niet eten. Er zijn jaren over gegaan, pas sinds 2 jaar (hij is 14) kan hij op een normaal tempo mee aan tafel eten. Hij is nog steeds erg mager, maar hij heeft geen tekorten meer.

Artemis schreef:Iets minder rigoureus dan opeens van de een op de andere dag zeggen dat hij niet van tafel mag als hij niet eet? Dat kind is niet anders gewend en dat kun je hem niet kwalijk nemen, die weet niet wat hem overkomt, omdat zijn ouders opeens de kolder in hun kop hebben.

Mijn zoon wilde heel lang geen groentes eten, en niet drinken. En dan ook echt niets. Maar ik heb nooit de regel 'niet van tafel voordat je gegeten hebt' gebruikt. Ze moeten wel altijd alles proeven, dat doen ze ook. En inmiddels, na veel geduld, eet mijn zoon alweer een jaar of 2 gewoon alle groenten en drinkt hij ook. Ik vind dat geen fijne manier van opvoeden, zo ga je gewoon niet met mensen om. Of het nu kinderen zijn of niet.

Ja daar heb je wel gelijk in. Mijn voorkeur zou ook uitgaan naar spelenderwijs. Betrekken bij het boodschappen doen en het koken.
Ik was ook een dramatische eter maar tijdens het koken wilde ik nog wel stukjesrauwe pakken.
Verder maakte mijn moeder afspraken met me over het aantal hapjes dat ik moest eten. Zo was het te overzien.