Wat is jouw definitie van ''arm zijn''

Ik heb ook tijden gekend dat ik echt alleen maar droge pasta, knakworst en mais uit blik kon eten omdat ik geen cent te makken had. En constant wakker lag van de geldzorgen. En maar uitsliep zodat ik dan niet hoefde te ontbijten, maar gewoon kon brunchen omdat het geld bespaarde. Als je op zo'n manier met je geld bezig bent, denk ik dat je je wel arm kan noemen.
Anderzijds kon ik wel in m'n huisje blijven wonen dankzij een lieve vader, kon ik nog wel eten kopen voor m'n kat (kattenvoer ging altijd boven eigen eten, dat was belangrijker), en het allerbelangrijkste: Ik wist dat het tijdelijk was. De gedachte dat het ooit weer beter werd, dat dit tijdelijk was, maakte me dat ik me niet arm voelde. Alleen wel erg ongelukkig met de situatie.

Ik denk dus dat om echt in armoede te leven, zo'n situatie ook structureel moet zijn, dus langer dan zeg pakweg een jaar. Dat er niet echt uitzicht is op beter.

Armoede zie ik als iets structureels net zoals hiervoor genoemd. Een toevoeging vind ok bijv ook de zorgkosten. Maar niet naar de dokter gaan omdat je de kosten van je eigen risico niet kunt dragen, een slecht gebitten pijn omdat je geen aanvullende verzekering hebt (soms zelfs omdat de basis een achterstand let en hij dus geroyeerd is).
Het gezegde: van een kale kip kun je niets plukken. Dus oand die echt niets meer heeft.

zolang je een uitkering hebt met een dak boven je hoofd en voldoende geld om te eten ben je niet arm.

Ik heb ook wel periodes meegemaakt dat ik boodschappen ging doen en het limiet had bereikt met pinnen zodat ik de helft weer weg moest leggen. Dat ik echt wakker lag van geldzorgen. Maar inderdaad zoals Marin zegt, ik was toen student en ik wist dat het uiteindelijk wel beter zou worden qua financiën.

Het uitzichtloze lijkt mij vreselijk, dat je niet weet wanneer je ooit weer wat rijker kunt leven.

Arm zijn, zou voor mij betekenen dat je nauwelijks nog in je eerste levensbehoeftes kunt voorzien. Per week uit moeten rekenen hoeveel geld je nog hebt voor een zakje brood. Nooit enige luxe kunnen genieten. Altijd zorgen hebben of je de week door komt.

Denk niet dat je er een bedrag aan kunt hangen omdat de één zich arm kan voelen daarmee, terwijl een ander er perfect mee uit kan komen. Ik sluit me aan bij bovenstaande reacties. Wanneer je alle extraatjes al geschrapt hebt je moeite moet doen de basics zoals vers voedsel net wel of niet kunt veroorloven.

Fortissimo schreef:Uiteraard zijn er echt arme gezinnen, maar diegene die het hardst roepen dat ze arm zijn, hebben 3 honden, 6 katten, roken 3 pakjes shag per week per persoon en drinken veel bier. Veroordelend hé? Ik denk dat we hierdoor niet echt weten wie wel en niet arm zijn. Ik ken ook een gezin die moet leven van de voedselbank en ik geloof best dat ze het niet breed hebben maar och, daar is een 4e kind opeens in aankomst.

Tuurlijk, kinderbijslag, duh! En zwangerschapsverlof, niet hoeven werken, vaker vrij kunnen pakken etc. etc. Ik ken er genoeg die het met die achterliggende gedachte doen. Helaas.

Ja, en dat is hetgeen wat me stoort. En geef ze eens ongelijk? Als je met 40 uur per week werken (ongeschoold werk) maar 100 euro netto meer verdiend per maand, waarom zou je daar je uit voor komen? Kijk, wij zouden het wel doen, maar niet om het een of ander maar die bevolkingsgroep doet dat dus niet.
Ik heb dan weliswaar gestudeerd om uitkeringen te mogen verstrekken e.d. maar ik ben daar zooo onwijs ongeschikt voor . Ik ben van het principe; Schop onder je reet en doe eerst maar eens een poging om echt werk te zoeken.
Het schijnt ook zo te zijn dat er veel uitkeringsgerechtigden bij voorbaat al ontheven worden van de arbeidsverplichting en dat dit gewoon jaren en jaren verlengd wordt. Terwijl, als je kijkt naar hun dagelijkse bezigheden, zij makkelijk aan het werk kunnen.

Ik zie regelmatig echt arme mensen voorbijkomen op mijn werk. Schrijnend....
Ik vind iemand arm als diegene geen fatsoenlijke kleding of eten meer kan kopen. Zoveel schulden heeft dat die persoon niks meer kán betalen, geen tv, gas water of licht heeft en continu de centen móet omdraaien.

En wat betreft het roken, het stoort mij wel een beetje maar weet je, die mensen hebben al helemaal niks. Roken is een verslaving, je kan er niet zo maar 123 mee stoppen. Roken is vaak het enige beetje houvast wat die mensen hebben. Het is heel makkelijk gezegd: als je geen shag/sigaretten meer koopt dan heb je weer een paar euro, maar als je zelf in die situatie zit dan is het veel anders. Die mensen zijn vaak opgegroeid met roken en hebben ook veel mensen in hun omgeving die roken, daarom is stoppen ook nog eens moeilijker.

Artemis schreef:Roken is een verslaving, en een verslaving is nou eenmaal niet zo makkelijk te overwinnen.

Het is zo makkelijk gezegd, dan stop je toch gewoon, maar dat is net zoiets als tegen iemand met anorexia zeggen 'dan eet je toch gewoon je bord leeg' of tegen iemand met een depressie 'je moet gewoon je bed uitkomen en niet zo somber doen'.
Makkelijk gezegd, moeilijker uit te voeren.

Roken en anorexia is echt iets heel anders. Ik heb 15 jaar gerookt en ben gewoon van de een op de andere dag gestopt. Dat is helemaal niet moeilijk. Je moet t gewoon doen en als je geen geld hebt heb je nog een verdomd goede reden ook. Zo verslavend is roken namelijk niet, het is geen cocaine.

Arm is als je je niet meer van de basics kan voorzien.
En daar bedoel ik dus niet mee : een smartphone, internet, computers, allerlei A-merken van producten...

Armoede in Nederland bestaat niet in mijn ogen. Tuurlijk is het voor veel mensen (onder wie ik zelf) een moeilijke tijd en is het eindjes aan elkaar knopen, maar vind niet dat er echt van armoede spraken is.

Capt'n Zero schreef:


Armoede in Nederland bestaat niet in mijn ogen. Tuurlijk is het voor veel mensen (onder wie ik zelf) een moeilijke tijd en is het eindjes aan elkaar knopen, maar vind niet dat er echt van armoede spraken is.

Ben je nu echt serieus?

Sea of Trees schreef:

Capt'n Zero schreef:


Armoede in Nederland bestaat niet in mijn ogen. Tuurlijk is het voor veel mensen (onder wie ik zelf) een moeilijke tijd en is het eindjes aan elkaar knopen, maar vind niet dat er echt van armoede spraken is.

Ben je nu echt serieus?

Ik ben heel serieus.

Capt'n Zero schreef:

Sea of Trees schreef:

Capt'n Zero schreef:


Armoede in Nederland bestaat niet in mijn ogen. Tuurlijk is het voor veel mensen (onder wie ik zelf) een moeilijke tijd en is het eindjes aan elkaar knopen, maar vind niet dat er echt van armoede spraken is.

Ben je nu echt serieus?

Ik ben heel serieus.

Dat vind ik echt heel bizar, dat je dat denkt. Er bestaat wel degelijk armoede in Nederland.

Sea of Trees schreef:

Capt'n Zero schreef:

Sea of Trees schreef:

Capt'n Zero schreef:


Armoede in Nederland bestaat niet in mijn ogen. Tuurlijk is het voor veel mensen (onder wie ik zelf) een moeilijke tijd en is het eindjes aan elkaar knopen, maar vind niet dat er echt van armoede spraken is.

Ben je nu echt serieus?

Ik ben heel serieus.

Dat vind ik echt heel bizar, dat je dat denkt. Er bestaat wel degelijk armoede in Nederland.

Dan zal ik hem maar toelichten.
Ik heb familie wonen in sloppenwijken in Zuid Amerika. Wonend in huisjes met dakjes van golfplaten. Bij een groot aantal ontbreken er een paar tanden omdat daar ziektenkosten niet bestaan en zij dit niet kunnen betalen.
Sommige kunnen niet schrijven of lezen, en waren vroeger zo armoedig dat ze kinderen hebben moeten afstaan (onder wie ik)

Als ik dan in vergelijking naar Nederland kijk, dan zou ik me schamen als ik hetzelfde woord zou gebruiken.
Die mensen daar zijn nog gelukkig ook.
Ik heb het dan ook niet over een enkeling hier in Nederland die door van allerlei pech in de schulden is gekomen, maar hier in Nederland ken ik geen hele wijken met mensen die nooit anders hebben gekend of gekund.
Daar ligt voor mij een hele duidelijke grens in armoede en als ik die niet trek voor mezelf, dan ben ik echt een bastard.

(Wil niet zeggen dat ik wel snap dat mensen hier andere in 'armoede' vinden leven, maar voor mij ligt de armoede grens gewoon veel lager dan gemiddeld denk ik)

Ik snap wat je bedoelt. Toch vind ik deze 2 dingen niet te vergelijken met elkaar.
In Nederland heerst stille armoede. Mensen die de rekeningen niet kunnen betalen, die geen warme maaltijd kunnen betalen en niet naar de tandarts kunnen omdat dat geld kost. Kinderen die met gaten in de kleren lopen omdat de ouders geen nieuwe kleding kunnen kopen. In Nederland heerst echt wel armoede, misschien in een andere mate dan in Zuid Amerika maar het is nog wel degelijk armoede.

Ik zal ook echt niet ontkennen dat er problemen zijn, maar het woord armoede zal ik gewoon nooit noemen over Nederland.
Snap best dat het voor 99% van de bevolking geen goede vergelijking is, maar dit is voor mij de aller belangrijkste vergelijking die ik maar kan maken.
Als ik dat niet doe, dan blijf ik hier ook maar in zelfmedelijden ronddwalen.

Nederland is een kansrijk land en het percentage 'armoede' door pech/het lot vind ik hier zodanig klein dat ik die naam er niet aan wil geven. In mijn belevenis heb je arme mensen en armoede. Arme mensen zijn de mensen die jij noemt.
Armoede is dat het nooit anders is geweest en nooit anders zal worden ook.


(Maar dat is nogmaals mijn interpretatie)

Er is absolute armoede en relatieve armoede. Absolute armoede komt in Nederland inderdaad niet voor. Dat zijn de kinderen met oedeembuikjes die sterven door hongersnood, de mensen die in sloppenwijken leven. Dat is onvergelijkbaar met de Nederlandse situatie, waar de armoede relatief is. Sterven van de honger doen we niet, dus de problemen hier zijn maar relatief. Neemt niet weg dat het hartstikke naar is.

Ik vind relatieve armoede dat je structureel en uitzichtloos in een situatie zit waarin er geen financiële ruimte is voor extra's, naast het onmiddellijke levensonderhoud.

Bacio schreef:

Artemis schreef:Roken is een verslaving, en een verslaving is nou eenmaal niet zo makkelijk te overwinnen.

Het is zo makkelijk gezegd, dan stop je toch gewoon, maar dat is net zoiets als tegen iemand met anorexia zeggen 'dan eet je toch gewoon je bord leeg' of tegen iemand met een depressie 'je moet gewoon je bed uitkomen en niet zo somber doen'.
Makkelijk gezegd, moeilijker uit te voeren.

Roken en anorexia is echt iets heel anders. Ik heb 15 jaar gerookt en ben gewoon van de een op de andere dag gestopt. Dat is helemaal niet moeilijk. Je moet t gewoon doen en als je geen geld hebt heb je nog een verdomd goede reden ook. Zo verslavend is roken namelijk niet, het is geen cocaine.

Roken is wel zo verslavend. Dat jij het makkelijk vond om te stoppen zegt toch niets? Ik ben ook in een keer gestopt na 8 jaar roken. En na 7 jaar stoppen ook weer begonnen. En ik probeer er nu alweer een hele tijd af te komen, maar het lukt me niet.

Zo simpel als jij het zegt is het gewoon niet, dan waren er geen rokers meer. Een verslaving is echt wel ingewikkelder dan 'gewoon niet meer doen'.

Ik ben nu arm, door omstandigheden. Maar ik weet dat het op een redelijke termijn wel weer zal veranderen. Vooral als ik kan verhuizen en natuurlijk weer aan het werk kan.
Het positieve hieraan is dat ik anders door alle stress wel weer was gaan roken. Maar dat zou echt dom zijn, om dat nu te doen.
Ga nu wel onderzoeken of ik ergens geld kan krijgen voor zorgkosten van m'n zoon.

Ik vind dat je arm bent als je niet eens in je levensonderhoud kunt voorzien. Gelukkig zijn er voedselbanken, maar het feit dat deze in een behoefte voorzien, en dat ik een land als Nederland, vind ik schrijnend.