Wat zou jij doen?

Oh meis, wat naar! Ik zou in elk geval eerst hulp zoeken, een extern persoon om mee te praten. Het lijkt inderdaad alsof je in je omgeving niet veel steun krijgt.

Lieve hemel, ik schrik van je biechtje. Meid, het is zeker niet jouw schuld dat de familie zo uit elkaar ligt. Dat soort dingen moet je echt niet bij jezelf gaan leggen..

Ik denk ook dat het verstandig is om hier hulp voor te zoeken. Weet je, hulp is niet erg. Het helpt jou dingen in perspectief te plaatsen, iemand die je begrijpt, iemand die je helpt verwerken, wellicht ook iemand die jou kan laten zien dat wat er gebeurd is niét in jouw handen lag. Dus een objectieve blik.

Wat betreft je tante.. Wellicht dat zij het liever allemaal niet wil horen, omdat dan blijkt dat er een stuk is in hem dat zij die 30 jaar lang niet gekend heeft. Dat is pijnlijk. Je denkt dat je iemand kent, maar je kent hem niet. Niet zoals je dacht. Het dan gewoon niet willen horen en ontkennen is geen ongewone reactie. Maar voor jou totaal onbegrijpelijk. En dat is logisch. Je hoeft er namelijk ook geen begrip voor op te brengen.

-