Kost & inwoning

Ik was op mijn 18e uit huis, maar ik eet nu nog 4 middagen in de week bij mijn ouders, zij willen hier geen geld voor, ze willen ook niet dat ik het brood oid betaal.
Mijn broer is op zijn 24 uit huis gegaan, hij werkte vanaf zijn 16e fulltime en heeft nooit wat hoeven bijdragen.
Mijn broertje is nu 25 en woont nog thuis, ook hij hoeft niks bij te dragen, hij werkt vanaf zijn 18e fulltime.
Doordat mijn oudste broer nooit wat hoefde te betalen heeft hij flink kunnen sparen en dat heeft hem behoorlijk geholpen met het kopen van een huis. Mijn broertje spaart ook flink.
Wat hij wel zelf betaalt is zijn benzine, autoreparaties, zorgverzekering, motorbelasting en verzekering. De autoverzekering en belasting betalen mijn ouders voor hem, omdat ze dat ook altijd voor mijn andere broer gedaan hebben en daar geen ongelijkheid in willen.
Ons zouden ze overigens ook altijd bij staan, wanneer dat nodig zou zijn.

Ik heb nooit hoeven betalen voor kost en inwoning. Dit heb ik wel meerdere malen gevraagd, maar het antwoord erop was dat mijn broertje geen geld had en ik daarom ook niets bij hoefde te dragen. Natuurlijk heb ik wel eens hier en daar dingen betaald, want ze konden de kosten zelf niet dragen, maar een echt maandbedrag heb ik nooit hoeven af te staan.

Mijn ouders hebben het niet meer zo breed sinds m'n vader arbeidsongeschikt is geworden. Ik betaalde 50 euro per maand en luxe eten zoals Chinees. Al mijn eigen dingen betaalde ik vanaf 16 al zelf. Ik heb ze overigens ook wel eens geld geleend. Beetje omgekeerde wereld, maar dat geeft niks.

Nog steeds betaal ik wel eens iets. Zoals een nieuwe stofzuiger die echt nodig was of ik neem mn moeder mee te winkelen.

Veel kostgeld hebben ze nooit gewild omdat mn broers ook maar 100 gulden betaalden. Daarin wilden ze gelijk blijven.

Ik heb dat nooit moeten betalen, dat wilden mijn ouders niet.

Bedankt voor jullie antwoorden. Ben nog wel erg benieuwd naar huidige thuiswonende die wel kostgeld betalen.

Ik heb inmiddels een eigen huis, maar heb tot mijn 25ste bij mijn vader gewoond. Toen ik vanaf mijn 19de een fulltime baan had, ben ik kostgeld gaan betalen €150,- p/m. Ik vond dit niet meer dan normaal. Toen mijn vriend en ik ons huis hadden gekocht heb ik wel een aantal 'grote' kado's van hem gekregen (nieuwe bank, boxspring en vaste airco op zolder, onze slaapkamer). Hij heeft dit mede betaald van het opgespaarde kostgeld.

Ik heb een beetje dezelfde situatie als jou. Ben 24, wil graag het huis uit maar kan het op dit moment niet betalen. Maar ik zou graag kostgeld willen betalen, mijn ouders zouden het geld goed kunnen gebruiken. Maar mijn broer heeft het ook nooit hoeven doen en dan vindeb ze het oneerlijk voor mij. En daarbij willen ze dat ik spaar voor een huis, ze weten hoe moeilijk het is iets te vinden.

Toen ik stopte met studeren en een fulltime baan kreeg heb ik tot ik uit huis ging ( een jaar) per maand 200 gulden betaald.

Ik heb tot m'n 23e thuis gewoond en heb nooit iets hoeven betalen. Mijn ouders wilde dat echt niet hebben.

Woon nu weer volledig thuis en betaal ook niets. Zou ook niet weten waar ik het van moest betalen. Geloof wel dat mijn broertje een jaar ofzo wat betaald heeft maar sinds hij weer thuis woont betaald hij ook niets meer.
Denk wel dat het uitmaakt hoe je qua inkomen zit, ik kan niet eens op mezelf met dit inkomen.

Ik ben op mijn 17e uit huis gegaan en voor die tijd hoefde ik niks te betalen. Toen het uit ging met mijn ex (toen was ik 21 en werkte ik) heb ik weer even tijdelijk thuis gewoond en toen betaalde ik 150 euro per maand.

Wij waren allemaal vrij vroeg het huis uit en hebben op kamers gezetten tijdens onze studie. Mijn middelste zus niet. Tijdens de studie hoefde ze niks te betalen. Na haar afstuderen was de afspraak dat ze kostgeld ging betalen. Mijn ouders hebben haar daar een jaar vrij van gegeven omdat ze met haar man toen op zoek waren naar een huis. Mijn ouders vonden dat ze het kostgeld beter kon sparen voor het huis. Ik geloof dat ze iets van 150 tot 200 zou moeten gaan betalen.

Vanaf het moment dat ik studiefinanciering kreeg (18) ging ik kostgeld betalen. Dit heb ik betaald tot ik uit huis ging (19 jaar en een paar maanden). Ik betaalde €100-, per maand.
Mijn zusjes hebben dit ook moeten betalen.

Niets. Maar ik heb dan ook alleen thuis gewoond toen ik studeerde.

Ik hoefde trouwens pas te betalen toen ik 18 was en mijn rijbewijs had. Mijn ouders vonden het rijbewijs belangrijker.

Ik ben op mijn 24ste pas het huis uit gegaan maar ik heb nooit kostgeld hoeven betalen.

Ik hoefde ook geen kostgeld te betalen. In de beginjaren van mijn studie kreeg ik wel rond de 400 gulden aan studiefinanciering vanwege het inkomen van mijn ouders. Ik mocht het basisbedrag aan stufie zelf houden. (volgens mij iets van 100 gulden?) en de rest maakte ik over aan mijn ouders. Zij betaalden dan ook wel mijn studie.

Nadat ik was afgestudeerd en ging werken betaalde ik € 50 per maand aan 'kostgeld'. Mijn ouders hadden het geld toen niet meer nodig en wilden graag dat ik zo veel mogelijk spaarde. Die € 50 was meer symbolisch.

Ik denk dat als mijn ouders ruimer bij kas hadden gezeten ik ook geen kostgeld had hoeven betalen, maar als gezin hebben we het vroeger nooit breed gehad en het was ook echt wel nodig dat ik kostgeld betaalde.

Hoe ik er nu tegen aan kijk:
Als onze kinderen na hun studie nog steeds thuis wonen en dus een fulltime baan met eigen inkomen hebben.
Dan vind ik het niet meer dan normaal om kostgeld te gaan vragen. Tijdens hun studie zou ik dat niet doen zolang dat niet nodig is. omdat dan alles al duur genoeg is en ik zou willen dat ze eerst maar eens hun studie halen.

Hoe het bij ons thuis was is sowieso niet te vergelijken. Ik betaalde zowat alles al toen ik 16 was. Maar dat was geen normale situatie en ook niet wat mijn moeder wilde.

Ik heb ook altijd kostgeld betaald, vond het totaal geen probleem. Mijn moeder en name ook vaders deden alles voor me dus ja prima toch?
Mijn zusje daarentegen heeft tot op heden geen enkele euro betaald wat ik nu wel "raar" vind van mijn ouders. Terwijl ze een job heeft etc.
Als mijn kids later op een leeftijd zijn dat ze thuis wonen en tevens werken zou ik het op prijs stellen dat ze ook ieder een steentje bij zouden dragen.