Mijn bevallingsverhaal

slaatje di 5 maa 2013 - 0:48

Hier is tie dan eindelijk :-)

Bevallingsverhaal.

Op vrijdag avond 1 maart kwam de vk langs omdat ik het idee had druppel gewijs mijn vruchtwater te verliezen. Het rook zoet, en ik wilde het voor de zekerheid weten. De vk was er niet zeker van en dat dat het cervix slijmvlies wat dat ik verloor. Ik moest de nacht aanzien en om half tien de volgende ochtend hadden we een terugbel afspraak. Nog steeds verloor ik veel druppels en had het voorgevoel dat de bevalling op gang was. Voor de zekerheid mochten we naar het ziekenhuis voor een hartfilmpje en een kweek met de eendenbek. Op de ctg waren drie weeën activiteiten geconstateerd. Echter niet heftig, dus het vermoeden was voorwerk. Ook de kweek wees uit dat het gewoon afscheiding was een geen vruchtwater dat ik verloor. Dus werden we weer naar huis gestuurd. Rond een uur of elf half twaalf gelijk even naar de supermarkt voor de boodschappen. Daarna wilden we een broodje gaan eten. In de supermarkt had ik mijn 1e wee. Het broodje eten hebben we laten zitten. Ik voelde me niet zo denderend. Rond 12 uur waren we thuis. Ik dacht dat ik moest poepen, maar lukte niet. Zowel op de wc als aan tafel kon ik van de pijn geen houding vinden. Toen moest ik plassen. Ik hoefde echter niet te persen en toen liep er een straal uit. Ik dacht alsnog mijn vruchtwater te verliezen. Toch maar weer de vk gebeld. Zij kwam een half uur later langs, rond 13 uur. Tegen die tijd waren mijn weeën al begonnen en zat ik zomaar ineens in een heftige en zeer pijnlijke weeenstorm. Na het controleren van ontsluiting bleek ik gelijk al 4 cm ontsluiting te hebben. Gelijk naar het ziekenhuis dus. Na een rit van ong 10 minuten en 3 zeer lange en pijnlijke weeën bleek ik in het zh al op zes cm te zitten. Ik wilde graag een ruggenprik tegen de heftige weeën. Ze ging navraag doen en kwam na een kwartiertje terug. Nog een keer ontsluitingscontrole. Hoppa, 8 cm, geen ruggenprik meer. 10 min later 9 cm...Ik mocht rustig gaan proberen te persen. Ik had mijn oerkracht nog niet gevonden helaas. Ik had heel veel pijn en riep telkens dat ik het niet kon. Ik kon mijn benen niet vasthouden. Wat een watje voelde ik me achteraf. Ze haalde een baarkruk waar ik niet op kon zitten omdat ik slap en duizelig was. En opeens was daar mijn oerkracht. Om 1545 begon ik met persen, om 1643 was onze zoon geboren. Wat een bijzonder gevoel om opeens je zoon op je borst te hebben liggen. Onbeschrijfelijk hoeveel liefde je dan voelt. Ik zei nog heel opgelucht...zonder knip he? Ja, maar je bent wel ingescheurd. Ik denk dat ik de gyn erbij moet halen en dat het op de ok gehecht moet worden. Ik ben onder narcose gebracht, zijn ongeveer een half uur bezig geweest en toen mocht ik na de uitslaapkamer naar de kraamsuite. Hier moesten we vanwege de narcose een nachtje blijven slapen. Gelukkig mochten man en zoon bij me blijven slapen. Geen oog dichtgedaan natuurlijk. Kon alleen maar heel gelukkig naar de geluidjes van Mikey luisteren. Om half zes waren mijn man en ik wakker en heb ik Mikey lekker bij me genomen. Om half zeven ontbeten en rond 9 uur waren we thuis. De kraamhulp was er rond half 11. Een geweldige vrouw!
De 1e nacht alleen thuis was....uuuhhhhh, ff wennen. Haha. Hij bleef maar huilen en hield alleen maar op als hij in mijn armen lag. Toen werd hij stil en dacht ik dat hij dood was, hij bewoog niet...Ik legde hem op bed en mijn man zei heel droog, hij slaapt. Haha. Hij doet het goed, onze kanjer. Hij kan zijn hoofd al zelf optillen, hij is heel sterk, ook in zijn handen. Drinkt inmiddels al 40 cc en vanavond om 11 uur krijgt hij 50 cc. Om 23,00 de laatste fles en dan komt hij pas om 5 uur weer. Als we hem bij ons in bed nemen, ligt hij rustig, in zijn bak vind hij het snachts niet fijn. Daar gaan we nog even wat op vinden.
Mijn wond heel goed, ik kan sinds vandaag weer zitten. Ook mijn ontlasting loopt al goed door. Het is eigenlijk meer ongemakkelijk dan pijnlijk. Vooral als ik dan naar ons menneke kijk, voel ik geen pijn. We zijn intens gelukkig!

Caroow di 5 maa 2013 - 0:51

Wat mooi geschreven Slaatje I love you

Maar je bevalling klinkt wel heel heftig! Leuke naam heeft hij ook.

Happydobby di 5 maa 2013 - 0:51

Wat een mooi verhaal!

Shisha di 5 maa 2013 - 1:00

Prachtig Slaatje! Eindelijk is hij daar. Nogmaals gefeliciteerd met jullie zoon. En zo to horen lukt dat genieten wel!

red rose di 5 maa 2013 - 2:08

Mooi geschreven, het genieten lukt volgens mij wel. Fijn. Dat je ruptuur goed hersteld.

blondje1313 di 5 maa 2013 - 2:20

Slaatje, ook ik kon mijn benen niet omhoog houden hoor, en ik denk dat ik daar niet de enige in ben.

Ik heb de oerkracht helemaal niet gevonden, maar ik was ook veel te bang om uit te scheuren om echt door te persen. Waardoor ik wel schaafwondjes had omdat het hoofdje steeds weer terug zakte.

Fijn dat de wond bij jou goed heelt!