naamtag of iets dergelijks

afgelopen week bij Plopsa geweest, en L liep tot onze grote verbazing ineens swingend mee in de polonaise met Bumba en Bumbalu. Niet op gerekend want het is normaal een bangerik op dat vlak, en toen wij eenmaal alles bij elkaar hadden (gaf J net de fles...), stond meneer aan andere kant van de hal ergens tussen de kindjes, ouders en confettii

ben een grote paniekvogel op dat gebied...duurde veel te lang voor ik hem in zicht had. nu wil ik een naamtag om de nek of iets voor om de arm kopen. stel hij raakt in paniek en rent weg ofzo.

hebben jullie ook zoiets, zo ja...wat heben jullie? en gebruiken jullie deze ook daadwerkelijk?

Wij hebben van die armbandjes waar je je gegevens op kan schrijven, maar ik vergeet die dingen altijd om te doen. Dus uiteindelijk komt het erop neer dat ik ons telefoonnummer op haar arm schrijf.

Wij hebben armbandjes.
Die liggen in de la waar de autopapieren enzo liggen. Als we echt een dag (of langer) weggaan dan moeten we sowieso in die la zijn dus dan zie ik de armbandjes altijd liggen en kan ik ze ook niet vergeten.

Ik heb een armbandje van helpid4kids, met een gegraveerd plaatje. Kost wel wat (20 euro), maar kan dacht ik ook mee tot een kindje een jaar of 8 is.

PapillonRose schreef:Ik heb een armbandje van helpid4kids, met een gegraveerd plaatje. Kost wel wat (20 euro), maar kan dacht ik ook mee tot een kindje een jaar of 8 is.

Die hebben wij ook. T.'s naam en geboortedatum staan erop, onze telefoonnummers. En als ik er nog een keer eentje maak dan zet ik er ook 'NL' op. Schoot me nu pas te binnen toen ik hem al besteld had.

Ik heb voor beien een rubberen armbandje met hun naam en mijn telefoonnummer. C.iske weet ook dat als hij ons kwijt raakt hij naar een mevrouw moet lopen en vragen of ze mij wil bellen.

Ik heb een naamtag voor R die ik altijd vergeet mee te nemen

Zo'n ketting met voorletters, geboortedatum, telefoonnummer etc.

Hm, maar wat heeft dat voor meerwaarde dan? Want mocht hij echt weg rennen in zo'n gelegenheid dan gaat iemand echt niet zoeken naar een naamplaatje, als ik een verdwaald kind vind ga ik naar de medewerkers en laat ik het omroepen, ga ik echt niet zoeken naar armbandjes ofzo.

Nou met zo'n ketting die boven de kleren zit, is het niet echt zoeken toch?
Wij gaan straks even winkelen (koopzondag) en dan krijgt mijn dochter de ketting gewoon om, zichtbaar. Maar daar hebben ze ook geen oproepsysteem

Artemis schreef:Hm, maar wat heeft dat voor meerwaarde dan? Want mocht hij echt weg rennen in zo'n gelegenheid dan gaat iemand echt niet zoeken naar een naamplaatje, als ik een verdwaald kind vind ga ik naar de medewerkers en laat ik het omroepen, ga ik echt niet zoeken naar armbandjes ofzo.

Ik ga ervan uit dat de meeste mensen/medewerkers wel even kijken of er een naam/nummer op de hand van een kindje staat. Dat zou ik zelf ook doen als er een kindje verdwaald is en ik denk de medewerkers van een pretpark ook aangezien heel veel ouders wel een telefoonnummer op het handje zetten.

Maar stel he: ik ging met mijn kinderen heel vaak naar de Julianatoren, daar is het druk, ze raken weleens kwijt (nu zijn ze groot genoeg, dus niet erg, anders dan bij een 2-jarige), maar als ik dan gebeld wordt kan ik dat écht niet verstaan. Er wordt daar vaak genoeg omgeroepen 'willen de ouders van Max zich melden bij de klantenservice' of iets in die geest. Ookal zóuden ze me daar bellen, verstaan kan ik het toch niet

Zo te lezen mag ik blij zijn dat ik mijn kinderen nooit definitief ben kwijtgeraakt. Ik heb ze volgens mij nog nooit een bandje of een telefoonnummer meegegeven. Ja, één keer, bij konninginedag afgelopen jaar. Mijn zoon had een bandje om met een nummer. Vervolgens loopt hij weg, ben ik hem kwijt, ik zoeken, vind hem terug en zeg dat hij niet weg mag lopen. Zijn commentaar: ja, maar ik heb toch een bandje om?

Mijn zoon heeft ook nooit een bandje om of een nummer op z'n hand omdat ik het altijd vergeet. Maar ik ga er ook vanuit dat ik hem in een pretpark wel weer vind of dat hij omgeroepen wordt.

Labelfriends heeft hele gave!
Ik ga ze ook bestellen vooral ook omdat mijn oudste dochter ook nog eens een voedselallergie heeft.

Artemis schreef:Maar stel he: ik ging met mijn kinderen heel vaak naar de Julianatoren, daar is het druk, ze raken weleens kwijt (nu zijn ze groot genoeg, dus niet erg, anders dan bij een 2-jarige), maar als ik dan gebeld wordt kan ik dat écht niet verstaan. Er wordt daar vaak genoeg omgeroepen 'willen de ouders van Max zich melden bij de klantenservice' of iets in die geest. Ookal zóuden ze me daar bellen, verstaan kan ik het toch niet

Ja maar als je je kind kwijt bent, dan neem je zo'n telefoontje wel aan en ik gok zomaar dat je op dat moment het wel hoort of zorgt dat je een plekje vindt waar het wel rustiger is.

Paper Crown schreef:

Artemis schreef:Maar stel he: ik ging met mijn kinderen heel vaak naar de Julianatoren, daar is het druk, ze raken weleens kwijt (nu zijn ze groot genoeg, dus niet erg, anders dan bij een 2-jarige), maar als ik dan gebeld wordt kan ik dat écht niet verstaan. Er wordt daar vaak genoeg omgeroepen 'willen de ouders van Max zich melden bij de klantenservice' of iets in die geest. Ookal zóuden ze me daar bellen, verstaan kan ik het toch niet

Ja maar als je je kind kwijt bent, dan neem je zo'n telefoontje wel aan en ik gok zomaar dat je op dat moment het wel hoort of zorgt dat je een plekje vindt waar het wel rustiger is.

Nooit in de Julianatoren geweest zeker?

Serieus, ik heb daar weleens afgesproken met iemand en dan geprobeerd telefonisch contact te leggen, lukte gewoon niet. Maar goed, dat is alleen daar natuurlijk. Maar op de een of andere manier maak ik me bij dingen als Julianatoren en Plopsaland ook gewoon niet zo druk. Dat zijn vrij kleine en afgesloten parken waar je je kind nooit heel erg kwijt kunt raken en er héél veel andere ouders zijn. Op een strand ofzo vind ik het enger, want water, en dan hou ik ze heel goed in de gaten, maar voor mijn gevoel helpt een telefoonnummer daar helemaal niet, dus blijf ik gewoon bij ze in de buurt.

Artemis schreef:Zo te lezen mag ik blij zijn dat ik mijn kinderen nooit definitief ben kwijtgeraakt. Ik heb ze volgens mij nog nooit een bandje of een telefoonnummer meegegeven. Ja, één keer, bij konninginedag afgelopen jaar. Mijn zoon had een bandje om met een nummer. Vervolgens loopt hij weg, ben ik hem kwijt, ik zoeken, vind hem terug en zeg dat hij niet weg mag lopen. Zijn commentaar: ja, maar ik heb toch een bandje om?

Dan vraag ik me af hoe ernstig het is gesteld met je gehoor Buiten versta je het toch wel? En binnen, tenzij je in de kinderdisco of een entertainmenthal staat, toch ook wel?
Wij hebben ooit in Avifauna een meisje gevonden die haar ouders kwijt was, had een bandje om, gebeld, ouders dolblij want ze konden haar ook niet vinden. Effectief is het dus wel. Ik zou er niet zomaar van uitgaan dat men ze wel via de omroepinstallatie omroept, want neem nou een dierentuin, Efteling, Avifauna, bos, weet ik het wat... Die hebben gene omroepinstallatie.

En verder snap ik niet zo goed waarom je iemand aan de andere kant van de telefoon niet zou kunnen verstaan, maar een omroepinstallatie blijkbaar wel.. Nee, ik ben idd nooit in Kon. Julianatoren geweest

Edit: en als het écht zo onverstaanbaar is, kun je altijd nog sms'en

Paper Crown schreef:

Artemis schreef:Maar stel he: ik ging met mijn kinderen heel vaak naar de Julianatoren, daar is het druk, ze raken weleens kwijt (nu zijn ze groot genoeg, dus niet erg, anders dan bij een 2-jarige), maar als ik dan gebeld wordt kan ik dat écht niet verstaan. Er wordt daar vaak genoeg omgeroepen 'willen de ouders van Max zich melden bij de klantenservice' of iets in die geest. Ookal zóuden ze me daar bellen, verstaan kan ik het toch niet

Ja maar als je je kind kwijt bent, dan neem je zo'n telefoontje wel aan en ik gok zomaar dat je op dat moment het wel hoort of zorgt dat je een plekje vindt waar het wel rustiger is.

Dit dus, en wij hebben een peuter die echt niet tegen iemand zal vertellen hoe ze heet. Zeker niet als ze mij kwijt is, ze zou alleen maar heel hard gaan huilen en mama blijven roepen tot ze mij weer gevonden heeft. Ik ga dus binnenkort wel zo'n armbandje bestellen voor J. Het kan geen kwaad om ze zo'n bandje om te geven, het kan alleen maar helpen op het moment dat ze een keer kwijt zijn.
Ik ben haar gelukkig nog nooit echt kwijt geweest. Wel eens dat ik iets stond af te rekenen en ze ineens tussen de rekken verdwenen was in die 10 seconde dat ik aan het pinnen was en toen raakte ik al lichtelijk in paniek. Ik wil dus niet weten hoe dat gaat zijn als ik haar echt een keer kwijt raak.

Omroepinstallatie of niet als je kind bij een medewerker wordt gebracht vind je je kind toch wel terug. Zonder omroepinstallatie wordt brengen ze je kind ook wel bij de receptie ofzo. Het kan best handig zijn om je telefoonnummer op te schrijven maar het is natuurlijk niet zo dat je je kind anders nooit meer terug vindt.

Artemis schreef:

Paper Crown schreef:

Artemis schreef:Maar stel he: ik ging met mijn kinderen heel vaak naar de Julianatoren, daar is het druk, ze raken weleens kwijt (nu zijn ze groot genoeg, dus niet erg, anders dan bij een 2-jarige), maar als ik dan gebeld wordt kan ik dat écht niet verstaan. Er wordt daar vaak genoeg omgeroepen 'willen de ouders van Max zich melden bij de klantenservice' of iets in die geest. Ookal zóuden ze me daar bellen, verstaan kan ik het toch niet

Ja maar als je je kind kwijt bent, dan neem je zo'n telefoontje wel aan en ik gok zomaar dat je op dat moment het wel hoort of zorgt dat je een plekje vindt waar het wel rustiger is.

Nooit in de Julianatoren geweest zeker?

Serieus, ik heb daar weleens afgesproken met iemand en dan geprobeerd telefonisch contact te leggen, lukte gewoon niet. Maar goed, dat is alleen daar natuurlijk. Maar op de een of andere manier maak ik me bij dingen als Julianatoren en Plopsaland ook gewoon niet zo druk. Dat zijn vrij kleine en afgesloten parken waar je je kind nooit heel erg kwijt kunt raken en er héél veel andere ouders zijn. Op een strand ofzo vind ik het enger, want water, en dan hou ik ze heel goed in de gaten, maar voor mijn gevoel helpt een telefoonnummer daar helemaal niet, dus blijf ik gewoon bij ze in de buurt.

Nee, nooit geweest inderdaad maar ik kan me wel een voorstelling maken van gillende kinderen van plezier maar toch, denk ik dat ik er geruster op zou zijn dat hij wel een bandje draagt en ik gebeld kan worden als hij zich zoek maakt en ik geloof dat je op dat moment als je gebeld wordt in ieder geval dolblij bent dat hij dus ergens is waar jij niet bent en niet in het water aan het verdrinken is en je hem hoe dan ook wel weer bij je krijgt. Ik denk namelijk wel dat je je kind kwijt kan raken in zo'n park en dan de hele tijd moet gaan zoeken, ook niet leuk voor je wat oudere kinderen.

Die parken hebben hier wel een beleid voor hoor. Een bepaald punt waar verdwaalde kinderen naartoe gebracht worden. Kinderen werden voor de komst van de mobiele telefoon ook gewoon weer met hun ouders herenigd.

Tania schreef:Omroepinstallatie of niet als je kind bij een medewerker wordt gebracht vind je je kind toch wel terug. Zonder omroepinstallatie wordt brengen ze je kind ook wel bij de receptie ofzo. Het kan best handig zijn om je telefoonnummer op te schrijven maar het is natuurlijk niet zo dat je je kind anders nooit meer terug vindt.

Dat zegt ook niemand Alleen dat een armbandje van een euro met een telefoonnummer erop, of zelfs alleen het telefoonnummer op de arm geschreven, het herenigen van ouder en kind vergemakkelijkt, en dat het voor de ouder een prettiger gevoel geeft.

Ik ben vaak bij de Julianatoren geweest maar heb daar prima een telefoongesprek kunnen voeren. Daarbij lijkt het mij niet meer dan logisch dat als je het niet verstaat en je kind niet bij je in de buurt te vinden is, dat je vanzelf richting de receptie loopt om te vragen of zij je hebben gebeld en of je kind toevallig daar is gebracht.

Wij hebben nog niets voor de kinderen, maar ik moet dat wel echt gaan doen. Mijn dochter boeit het echt niets als ze ons niet meer ziet, die gaat gewoon dr eigen gang.

Een bandje of briefje met telefoonnummer is nog handiger in een drukke stad dan in een park. In een park heb je inderdaad altijd wel een vast punt waar kinderen heen gebracht worden.
Ik liep een keer in de stad en kwam een jongetje tegen dat erg liep te zoeken, toen ik hem voor een tweede keer zag heb ik hem aangesproken en hij zei dat hij zijn moeder kwijt was (hij was wel iets ouder 6-7 jaar of zo). Maar hij wist geen nummer of iets dergelijks. Na wat vragen kwam ik er achter dat hij wel wist waar hij woonde en zijn vader thuis was.
Dus ik een winkel ingelopen, telefoonboek zijn huisnummer opgezocht en vader gebeld. Die heeft vervolgens het mobiel van z'n vrouw gebeld en zo hebben ze elkaar weer gevonden.
Tuurlijk uiteindelijk vind je elkaar, maar omslachtig is het wel!