Alles vragen?

Ik plaats het toch even, loop er steeds vaker tegenaan. Ik vraag zoon alles, ik vind dit prettig. Ga je mee uit bed, wil je nog een hapje, wil je uit bad, wil je dat aan mama geven/op tafel leggen etc. Vaak zegt hij geen 'ja' maar doet het gewoon en nu steeds vaker zegt hij 'nee' of doet het niet. Vaak vind ik het geen probleem, hij mag ook nee zeggen en dat respecteer ik ook. Maar soms is het een retorische vraag (wil je je arm in de mouw steken, wil je dat mes terug geven aan mama, ga je mee een schone luier aan doen) en is 'nee' of geen optie of ga ik geen half uur staan uitleggen, grapjes maken, voor doen en smeken of hij alsjeblieft zn arm in de mouw van zn jas steken omdat we naar buiten gaan.

Ik ben bang dat het alleen maar erger wordt, hoe doen jullie dit? En is het niet verwarrend om retorische vragen te stellen? Of om zelfs inconsequent te zijn? Als ik na een kwartier vraag of hij uit bad wil respecteer ik zijn 'nee', na 3 kwartier is het een retorische vraag, het water is koud, mama is ernaast zitten zat en het is allang bedtijd geweest

Ik stel hem geen vragen maar leg uit wat we gaan doen. 'Het water is koud, je bent helemaal schoon, je mag nog 2 minuten in bad spelen (niet dat hij weet hoe lang 2 minuten is maar toch) en dan ga je er uit en gaan we aankleden.'

Ik doe dat ook altijd. Als J. bijvoorbeeld nee zegt als ik vraag of hij z'n arm in z'n mouw wil doen zeg ik iets van "Zit je me nou te plagen, je kan toch niet zonder jas naar buiten gekkie. Wil je je blauwe of je grijze handschoenen aan?" En dan ondertussen doe ik z'n jas aan en denkt hij na over z'n handschoenen. Als hij nee zegt als ik vraag of hij z'n luier komt verschonen zeg ik altijd van ok, maar dan doen we het wel over 5 minuutjes. En dat gaat dan meestal ook prima.

Eigenlijk krijg ik het altijd wel evengoed voor mekaar zonder drama door er een grapje van te maken of hem af te leiden.

Soms wel soms niet.
Als we weg gaan vraag ik niet, wil je je jas aantrekken? Dan zeg ik eerder trek je jas aan want we gaan weg.
Maar in veel dingen hebben ze ook wel een keuze.

Ik zou niet overal een vraag van maken.
Als je iets vraagt waar er eigenlijk geen keuze voor hem is, dan zou ik hem het ook niet vragen.
Ik denk dat dat ook wel verwarrend voor hem gaat worden. De ene keer mag hij wel zelf kiezen en de andere keer weer niet. Is niet duidelijk denk ik

En als mijn vriend dan aan de jongste vraagt; kom je even hier, want je moet een schone luier om, zegt de jongste dus nee, want hij heeft een keuze. Niet het juiste antwoord! Het kan dus denk ik ook niet altijd, dat vragen!

Over dingen waar geen discussie over mogelijk is, stel ik geen vraag. Als ik een vraag stel, kan het antwoord 'nee' zijn. Als ik geen nee wil horen, moet ik geen vraag stellen.

Ik probeer wel zoveel mogelijk de kinderen een keuze te geven, dus ik stel ook veel vragen. Soms een vraag waar ze met ja of nee op kan antwoorden, maar ook wel eens een vraag met een keuze uit twee dingen (wil je kaas of worst op brood).

Ik vind het ook niet handig om alles te vragen trouwens maar bij mij gaat het vaak vanzelf.

Rejoy. schreef:Over dingen waar geen discussie over mogelijk is, stel ik geen vraag. Als ik een vraag stel, kan het antwoord 'nee' zijn. Als ik geen nee wil horen, moet ik geen vraag stellen.

Ik probeer wel zoveel mogelijk de kinderen een keuze te geven, dus ik stel ook veel vragen. Soms een vraag waar ze met ja of nee op kan antwoorden, maar ook wel eens een vraag met een keuze uit twee dingen (wil je kaas of worst op brood).

+1

Rejoy. schreef:Over dingen waar geen discussie over mogelijk is, stel ik geen vraag. Als ik een vraag stel, kan het antwoord 'nee' zijn. Als ik geen nee wil horen, moet ik geen vraag stellen.

Ik probeer wel zoveel mogelijk de kinderen een keuze te geven, dus ik stel ook veel vragen. Soms een vraag waar ze met ja of nee op kan antwoorden, maar ook wel eens een vraag met een keuze uit twee dingen (wil je kaas of worst op brood).

Dit.

Soms werkt hier alleen kort door de bocht en recht door zee in de zin van. Het is nu afgelopen...of we gaan NU uit de douche. Dan maar even drama, maar klaar is klaar.

Annie24 schreef:

Rejoy. schreef:Over dingen waar geen discussie over mogelijk is, stel ik geen vraag. Als ik een vraag stel, kan het antwoord 'nee' zijn. Als ik geen nee wil horen, moet ik geen vraag stellen.

Ik probeer wel zoveel mogelijk de kinderen een keuze te geven, dus ik stel ook veel vragen. Soms een vraag waar ze met ja of nee op kan antwoorden, maar ook wel eens een vraag met een keuze uit twee dingen (wil je kaas of worst op brood).

+1

En nog 1

Printje schreef:

Annie24 schreef:

Rejoy. schreef:Over dingen waar geen discussie over mogelijk is, stel ik geen vraag. Als ik een vraag stel, kan het antwoord 'nee' zijn. Als ik geen nee wil horen, moet ik geen vraag stellen.

Ik probeer wel zoveel mogelijk de kinderen een keuze te geven, dus ik stel ook veel vragen. Soms een vraag waar ze met ja of nee op kan antwoorden, maar ook wel eens een vraag met een keuze uit twee dingen (wil je kaas of worst op brood).

+1

En nog 1

Wat rejoy zegt. Ik doe het ook veel hoor. En soms denk ik ja moet ik niet doen want ze zit echt in een nee fase. Dus jas aandoen is al nee terwijl het gewoon moet.

Nee, vragen is ook niet altijd handig, maar ik vind het zoveel vriendelijker dan de gebiedende wijs. En hij zal het zn leven houden, een meester/juf zal toch ook vragen of hij stil wil zijn en dan is doorkletsen ook geen optie, ondanks dat ze het vraagt... En het gaat vanzelf... Als ie de afstandsbediening pakt van tafel dan zeg ik; 'wil je de afstandbediening terug leggen op tafel? Die is niet om mee te spelen, dan kan hij stuk gaan, leg maar terug lieverd'. En 'kom we gaan naar buiten, even je jas aandoen, steek jij je handje in de mouw? Doe je handje er maar in lieverd, zonder jas kunnen we niet naar buiten'. Ik maak wat dat betreft ook wel duidelijk dat nee geen optie is, misschien zou hij het ook niet doen als ik de eerste vraag achterwege zou laten?

Keuzes aanbieden is wel een goed alternatief! (Wil je nu uit bad of over 5 min? Haha) En afleiden met iets anders, ook slim! Want hij wordt echt boos als ik zn hand in de mouw stop na 1 keer vragen en 4 keer zeggen. Of als ik iets afpak omdat hij het niet aan mij wil geven. Daarom vraag ik misschien wel liever, het is veel 'leuker' als hij het zelf wil.

Ik vraag trouwens niet alles, alles. Hij krijgt nu antibiotica druppels in zn oor, dat vraag ik niet. Ik vraag hem ook niet of hij op wil houden met huilen ofzo, dan troost ik hem gewoon.

Gelukkig doen meer moeders het. Ik vind dat boze gedoe gewoon niet leuk Soms voelt het alsof ik continue de boeman ben.

Maar je kunt toch ook aardig iets zeggen, kom lieverd we gaan lekker uit bad en nog even een boekje lezen oid. Kom schat we trekken de jas aan en gaan lekker naar buiten.

Maar als je zegt; we gaan naar buiten, trek je jas maar aan, dat is dan toch niet boos?

Een met Rejoy.

Ik vind het ook niet onaardig klinken om te zeggen 'doe je arm maar door mouw heen', ik vind het wel onaardig klinken als je zegt 'doe je arm door je mouw'.

Manderijn schreef:Maar als je zegt; we gaan naar buiten, trek je jas maar aan, dat is dan toch niet boos?

Nee, maar hij is 13 maanden en kan nog niet zn jas aandoen. Dus 'we gaan naar buiten liefje, gaan we boodschappen doen, ga je mee met mama?' (Stom he) En 'kom we gaan je jas aandoen, het is koud buiten. Steek je je arm in de mouw?'

Dan zeg ik heel vrolijk: 'even je jas aaaaan...'

Ik vind ook niet dat je dan boos reageert als je hem niet laat kiezen.
Ik laat S weinig kiezen etc. Ik zeg gewoon wat ik ga doen en klaar. Moet hij voor nu nog even genoegen mee nemen. Straks als hij gaat begrijpen welke keuzes hij kan maken ga ik het anders vragen aan hem. Nu is het nog gewoon: wij gaan nu even wat drinken en daarna naar buiten ipv wil je naar buiten na het drinken?

Door vragen te stellen geef je aan je kind het signaal af dat het een keuze heeft. Maar vervolgens komt het er eigenlijk op neer dat je kindje helemaal geen keuze heeft, want dat mama boodschappen gaat doen en hij alleen thuisblijft is natuurlijk geen optie. Op m'n werk doe ik eigenlijk weinig in vragende vorm, maar de gebiedende vorm gebruik ik ook absoluut niet. Het is bij mij meer van kom maar mee, dan gaan we even je luier doen, dan kun je daarna gelijk weer lekker spelen. Of kom, dan doen we je jas aan, dan kun je lekker naar buiten.

Edit: als het kind een keuze heeft dan stel ik natuurlijk wel een vraag. Wl je nog een boterham, heb je zin om te kleuren, etc etc. Maar in de gevallen die jij aankaart, boodschappen doen, mes teruggeven en luier verschonen etc etc, daarin heeft je kindje gewoon geen keuze, dus daar zou ik ook geen vraag in gaan stellen. Als je hem dat allemaal vraagt is het natuurlijk je zoontjes goed recht om 'nee' te zeggen.

Lennox schreef:Door vragen te stellen geef je aan je kind het signaal af dat het een keuze heeft. Maar vervolgens komt het er eigenlijk op neer dat je kindje helemaal geen keuze heeft, want dat mama boodschappen gaat doen en hij alleen thuisblijft is natuurlijk geen optie. Op m'n werk doe ik eigenlijk weinig in vragende vorm, maar de gebiedende vorm gebruik ik ook absoluut niet. Het is bij mij meer van kom maar mee, dan gaan we even je luier doen, dan kun je daarna gelijk weer lekker spelen. Of kom, dan doen we je jas aan, dan kun je lekker naar buiten.

Dat werkt hier ook goed trouwens. Als ik vraag "We gaan boodschappen doen, ga je mee?" en J. zegt nee. Dan zeg ik "Ok, dan ga ik wel alleen. Wel lief zijn als ik weg ben." Dan staat hij al in de gang om z'n schoenen te pakken want hij wil echt niet dat ik alleen weg ga

Hahaha Tania dat werkt hier idd ook erg goed.

Dat werkt zelfs nog met sommige bso kinderen die niet mee willen Altijd handig haha.
Ik heb ook vaak in de supermarkt gehoord: Mag je gezellig met mama mee boodschappen?
Nou mag.... hij moet!