Bang voor het donker..tips?

Zoals jullie weten is het slapen van R op en af drama. Inmiddels wordt hij weer iedere nacht wakker, hij wisselt fijn af met N. hij wil alleen maar mij, is niet overstuur maar het lijkt hem niet te lukken om alleen weer in slaap te vallen.
Nu had ik straks een gesprekje met hem en hij wil pas slapen als het donker weg is zegt hij want dat is spannend... Hij heeft een lampje aan, deur open dus wat ik nog meer kan doen?
Hij is ook continue bang dat ik wegga of dat we N niet horen (dat is dus wat hij zelf zegt..)

Iemand nog een tip?
Ik denk dat ik dat Kindival ga proberen van VSM maar misschien heeft hier iemand nog een andere tip.

Dit hoort bij de gezinsverandering, B heeft hier ook last van (gehad)
Wat bij ons helpt is de lamp op de gang aan en zijn deur voor de helft open.

Oke dank je wel, dat was idd ons volgende idee dat het daarmee te maken had. Het is zo zielig ons ventje zo verdrietig.

J. zit ook in die fase, ik las laatst in een tijdschrift dat het ook bij deze leeftijd hoort dat ze donker eng gaan vinden. Wij hebben twee nachtlampjes en maken er een beetje een grapje van. We schoppen de monsters naar de maan enz. Hij moppert even een paar seconde als ik het licht uit doe maar gaat dan wel gewoon slapen.

Wij hadden een oranje nachtlampje maar daar werd hij helemaal overstuur van. Konden we af en toe maar in die koppies kijken..

Ze hebben volgens mij ook van die knuffels met een lichtje in de buik. Misschien is dat wat voor R.

Tania schreef:Ze hebben volgens mij ook van die knuffels met een lichtje in de buik. Misschien is dat wat voor R.

Die hebben mijn mannetjes ook, 5 euro bij de action.

Bedankt voor de tip, dan ga ik daar eens met hem kijken.

Ik was vroeger ook ontzettend bang voor het donker. Ik had erge last van nachtmerries die heel erg levendig en realistisch (nuja, voor een kind van 10, gezien er monsters onder het tuinhuis woonden, er een heks in de kelder zat en er mensenhoofden uit de hoeken van de muren kwamen). Ik deed geen oog dicht. Ik kreeg een dekentje dat mij zogezegd beschermde tegen al die enge dingen. Ook stond de deur open en in de gang brandde het licht nog. Ik kroop zelf ook altijd helemaal onder mijn deken, omdat ik dacht dat de monsters mij dan niet konden raken. Ik durfde toen ook niet echt alleen te zijn. Ik denk dat het niet perse aan het donker lag, maar eerder aan het alleen zijn en de nachtmerries...

Wij zeiden ook na de geboorte van ons dochtertje tegen onze zoon dat papa en mama voor zijn zusje zorgen en dat hij lekker mocht slapen. Hier hielp dat goed.

a wil nooit zelf zijn bed uitkomen want dan ziet hij niks en dat vind hij eng dus het is smorgens dat hij gilt alex opstaan en dan kom ik eraan en doe de lamp aan en dan komt hij pas zijn bed uit.