Wat voor forumdiscussie zou jij irl willen voeren?

Dat probeert mijn zus ook bij mijn neefje en nichtje. Naar mama luisteren? Ho maar! En strontvervelend, altijd janken. Zijn ze een paar dagen bij mijn moeder geweest, dan zijn het engeltjes. Ik ben nog altijd voor de 3 RRR'en

Lijkt me best een leuke discussie. Tot zo ver mijn inbreng, want ik ben helemaal niet goed in discussiëren.

Ja ik ben altijd benieuwd hoe dat in de praktijk gaat met oudere kinderen. De moeders die het hier doen hebben nog vij jonge kinderen en dan lijkt het mij een stuk makkelijker. Dus als die kinderen wat ouder zijn zou ik wel die discussie willen voeren, of dat dan nog allemaal zo goed en vreedzaam gaat.

Dat vraag ik me ook echt af, vanaf de basisschool wordt het toch echt anders.

Fortissimo schreef:Dat probeert mijn zus ook bij mijn neefje en nichtje. Naar mama luisteren? Ho maar! En strontvervelend, altijd janken. Zijn ze een paar dagen bij mijn moeder geweest, dan zijn het engeltjes. Ik ben nog altijd voor de 3 RRR'en

Lijkt me best een leuke discussie. Tot zo ver mijn inbreng, want ik ben helemaal niet goed in discussiëren.

Mijn schoonzus voed zo haar twee zoontjes en één dochtertje op. Dochtertje is nog maar net een jaar dus daar heb je geen last van, maar die zoontjes van haar zijn echt een verschrikking De hele familie heeft ze liever niet op bezoek als gezin, want ze breken de boel echt af. En op school zijn ze ook niet te houden, ze hebben gewoon nooit geleerd te luisteren naar iemand.

Zazou schreef:Dat vraag ik me ook echt af, vanaf de basisschool wordt het toch echt anders.

Dat merk je nu dus ook bij de oudste van mijn zus. Doet het verder prima op school, maar sociaal emotioneel loopt ze een eind achter. Ze weet gewoon niet hoe met leeftijdsgenootjes om te gaan. Dit knapt inmiddels al op (gelukkig) maar verwacht dat het met de 2e nog wel een stuk lastiger wordt.

Oh en discussiëren kan ik niet goed, dat moet ik denk ik wat vaker doen (IRL) om het een beetje onder de knie te krijgen.
Ik heb al snel zoiets van: Ik weet zelf wel hoe het zit dus stik er maar in

Ja ik denk dat die kinderen in de klas gewoon problemen krijgen want daar moet toch echt geluisterd worden naar de juf, en op school krijgen ze wel "straf". Dus het lijkt mij gewoon echt interessant om te zien hoe die ouders dat dan oplossen.

_Jackie schreef:

Fortissimo schreef:Dat probeert mijn zus ook bij mijn neefje en nichtje. Naar mama luisteren? Ho maar! En strontvervelend, altijd janken. Zijn ze een paar dagen bij mijn moeder geweest, dan zijn het engeltjes. Ik ben nog altijd voor de 3 RRR'en

Lijkt me best een leuke discussie. Tot zo ver mijn inbreng, want ik ben helemaal niet goed in discussiëren.

Mijn schoonzus voed zo haar twee zoontjes en één dochtertje op. Dochtertje is nog maar net een jaar dus daar heb je geen last van, maar die zoontjes van haar zijn echt een verschrikking De hele familie heeft ze liever niet op bezoek als gezin, want ze breken de boel echt af. En op school zijn ze ook niet te houden, ze hebben gewoon nooit geleerd te luisteren naar iemand.

De oudste is gelukkig al redelijk bij gedraaid, maar de 2e (een jongetje) sloopt ook altijd de boel. Moeders zegt daar dus niks van, maar als ze bij mij thuis zijn en ze slopen de boel krijgt hij dus wel 'straf' van mij. Gevolg: Hij loopt standaard jankend naar mama toe, want die troost hem dus.

Niet alleen straf, maar als een kind een compliment krijgt weet het ook niet wat ermee aan te moeten. Ik heb hier ook ooit op het forum gezegd, het hele leven bestaat uit straffen, complimentjes enzo.

ja ook complimenten inderdaad. Op school krijg je die aan de lopende band, vooral in groep 3/4 voor de succes ervaring van een kind. Of je moet een school vinden die precies aansluit op het niet straffen en belonen.

Fortissimo schreef:

_Jackie schreef:

Fortissimo schreef:Dat probeert mijn zus ook bij mijn neefje en nichtje. Naar mama luisteren? Ho maar! En strontvervelend, altijd janken. Zijn ze een paar dagen bij mijn moeder geweest, dan zijn het engeltjes. Ik ben nog altijd voor de 3 RRR'en

Lijkt me best een leuke discussie. Tot zo ver mijn inbreng, want ik ben helemaal niet goed in discussiëren.

Mijn schoonzus voed zo haar twee zoontjes en één dochtertje op. Dochtertje is nog maar net een jaar dus daar heb je geen last van, maar die zoontjes van haar zijn echt een verschrikking De hele familie heeft ze liever niet op bezoek als gezin, want ze breken de boel echt af. En op school zijn ze ook niet te houden, ze hebben gewoon nooit geleerd te luisteren naar iemand.

De oudste is gelukkig al redelijk bij gedraaid, maar de 2e (een jongetje) sloopt ook altijd de boel. Moeders zegt daar dus niks van, maar als ze bij mij thuis zijn en ze slopen de boel krijgt hij dus wel 'straf' van mij. Gevolg: Hij loopt standaard jankend naar mama toe, want die troost hem dus.

Daar draait tot nu toch nog geen enkel kind bij, helaas.

En dat slopen klinkt bekend, en de ouders laten het allemaal toe helaas. Gelukkig luisteren die kids wel naar ons, maar dat komt omdat ze ons niet vaak zien. De juf zien ze natuurlijk haast dagelijks.

Laatste keer dat ze hier waren zat de middelste naast zijn moeder op de bank. Op een gegeven moment wilde hij boven op de bank klimmen (rugleuning) en toen zei zijn moeder dat hij dan eerst maar zijn schoentjes uit moest trekken. Toen ik daarop antwoordde dat ik liever niet wil hebben dat hij boven op de bank zou klimmen, aangezien deze oud is en kapot gaat, werd ik aangekeken alsof ik zei dat ik liever niet had dat haar zoontje adem zou halen..

Ik vind het vooral fascinerend hoe sommige mensen om de zoveel jaar weer het wiel opnieuw proberen uit te vinden. Maar goed, ik weet niets van UP, dus ik ga er verder ook niets over zeggen.

Ik ben dan ook wel benieuwd naar verhalen van de andere kant, naar succesverhalen van voorstanders van UP die al oudere kinderen hebben. Ik ben er vooral geen fan van omdat het zo resoluut is, zo weinig genuanceerd. Ik hou ervan om de vrijheid te hebben ergens de dingen uit te pikken waar ik iets mee kan en de rest links te laten liggen. Bij UP heb ik het gevoel dat het echt vaststaande regels zijn en dat je het helemaal fout doet als je het anders doet.

Ja ik vind dat ook apart. Ik voed echt niet op volgens een visie, en ik doe daarom ook zeker dingen fout. Maar ik kijk naar mijn kind en naar de situatie en daar handel ik naar. Het lijkt mij juist onnatuurlijk om steeds eerst na te denken hoe je op iets reageren gaat (maar misschien gaat het in praktijk ook wel anders ).

Ik zou niet eens weten hoe ik het zou moeten doen. Ze krijgen hier straf, maar ik kan ze ook belonen en complimenten geven.
Mas is gisteravond meteen in zijn eigen bed gaan liggen ipv die van ons, vanmorgen was ik echt trots op hem. Lise moet zaterdag afzwemmen voor zwemvaardigheid, ook dan ben ik trots op haar en krijgt ze een cadeautje. Ook hadden de 2 kleintjes laatst op Lise's behang gekrast, nou dan ben ik woest en krijgen ze echt wel straf!

Haha ja, het is toch ook gewoon leuk om te laten zien dat je trots bent op je kind. Ik vertel heel vaak dat ik vind dat hij goed bezig is en als hij iets heel goed gedaan heeft en dat word genoemd groeit hij van trots. Heerlijk vind ik dat.

Ik zal het nog erger maken, ik ben van plan een beloningssysteem te maken voor Yrsa voor het potje. Als ze X keer (moet ik nog bedenken) op het potje heeft geplast krijgt ze Princess Celestia van My Little Pony.

Had ik voor C. ook. Een sticker voor iedere keer dat hij op de wc plastte en als hij gepoept had 2 stickers. Echt een leuk vel is dat geworden met de data erbij. Hij vond het super. Ach ja..

Ik heb een kind van 4 jaar die naar school gaat en mijn manier van opvoeden sluit wel aan bij UP (niet alles, maar wel veel). Maar ik heb geen zin om de discussie te voeren .

Die van ons is nog maar net 2 dus hoe het zal gaan als hij op de bs zit weet ik natuurlijk niet. Maar UP is niet zo zwart-wit als hier wordt gesteld. Wij zeggen er heus wel wat van als hij dingen doet die niet mogen en juist door de uitleg erbij en de rustige manier van benaderen mondt t (meestal) niet uit in een driftbui (die horen natuurlijk wel gewoon bij de leeftijd dus logisch dat hij er wel soms een heeft). En als dat wel gebeurt dan is het echt niet zo dat het dan opeens wel mag, maar dan blijf ik rustig en vind ik het vervelend voor hem ipv dat ik daar dan ook nog boos of geërgerd op reageer.
Complimenten worden hier heus wel gegeven, maar niet als een simpele 'goed zo' maar als een 'wat fijn dat het je is gelukt' oid. Het is echt niet zo dat wij nooit blij of trots zijn op ons zoontje of dit verbergen voor hem. Straffen worden niet gegeven in de zin van in de hoek gaan staan maar er hangen wel consequenties aan minder wenselijk gedrag. Ik weet niet of dit helemaal volgens UP is, maar ik leg mijn zoontje uit waarom ik niet wil waarom hij iets doet en noem ik alternatieven. Als hij er toch mee doorgaat 'waarschuw' ik hem dat ik het anders aan de kant leg (omdat het anders bijv. kapot gaat), en dat doe ik dan dus ook. Als hij boos of verdrietig wordt troost ik hem.

Toen ik de eerste keer las dat o.a. Liadan niet aan straffen deed en geen complimentjes gaf (zo vatte ik het toen ook op) dacht ik ook maar toen ik me er in ben gaan verdiepen klonk t allemaal heel logisch en gaat t heel natuurlijk.
Ik denk dat als mijn ouders het zo gedaan hadden dat het een heel stuk gezelliger was geweest vroeger en dat ik door deze aanpak veel 'makkelijker' was geweest en dus beter had geluisterd.

Edit, dit was niet de insteek van het topic...maar ik wilde het even uitleggen haha

Oeh, daarover zou ik irl ook wel over in discussie willen, als leerkracht zijnde. Niet dat ik er zwart-wit in sta, maar omdat ik beweegredenen wil horen en wil weten hoe ik met die manier van opvoeden zou moeten omgaan.

Teddyaapje schreef: maar niet als een simpele 'goed zo' maar als een 'wat fijn dat het je is gelukt' oid. aha

Maar soms is het toch ook fijn om gewoon te horen dat je het goed gedaan hebt? Ik voel mezelf dan wel gewaardeerd.

Ohh edit: Ik zie al wat je bedoelt... Dat je het meer uitlegd in de vorm van 'fijn voor jouw' .. en niet een goed of niet goed antwoord.

Ik moet bij UP altijd denken aan de theorie dat juist de sociale normen en waarden er voor zorgen dat men in het gareel blijft, dat als die er helemaal niet zijn iedereen gewoon maar doet wat voor hem het beste is (dit is een beetje kort door de bocht gezegd hoor, maar denk bijvoorbeeld aan het Lord of the flies verhaal). Ik denk juist dat kinderen dat besef helemaal nog niet hebben, om uit zichzelf te bedenken of het wel of niet leuk is, omdat die sociale "druk" er voor hen nog niet is. Daarom geloof ik niet zo in UP. Maar ik weet er eigenlijk veel te weinig van af om er iets over te zeggen.

Ik heb teveel rechtsfilosofische vakken gevolgd .

UP is Unconditional Parenting, dat heeft in mijn ogen juist niks te maken met sociale normen en waarden die ervoor zorgen dat men in het gareel blijft. Het gaat er voor mij o.a. om dat ik onvoorwaardelijk naar mijn kinderen kijk en ik wil ze graag meegeven dat ze dingen wel of niet doen vanuit hun intrinsieke motivatie en niet omdat er straffen of beloningen tegenover staan.
En dan bedoel ik dus bijvoorbeeld dat ze andere kinderen niet slaan omdat ze weten dat ze hen dan pijn doen of dat ze later niet door rood rijden omdat ze weten dat ze dan een ongeluk kunnen krijgen, niet omdat ze dan een boete kunnen krijgen.

Man man man, ik zou willen dat ik het geduld zou hebben om rustig uit te leggen waarom iets niet mag en wat ik daarbij voel.
Ik ben daar echt te explosief en te ongeduldig voor. Ik flip echt wel als ze in mijn gordijnen hangen. Dan heb ik niet de ruimte om daar eens een goed gesprek over te voeren.
Andersom ook; ik zou mij erg moeten inhouden om zoiets als ; 'Goedzo!' of ' Wat knap' niet te roepen. Dat past bij mij en komt voort uit oprechte enthousiasme en trotsheid dat ik ze iets zie of hoor doen. De complimenten vliegen hier om hun oren. Hoe meer complimenten, hoe beter wat mij betreft. En met dezelfde snelheid kunnen ze ook weer 5 minuten in de hoek of op de trap doorbrengen Huppa, ga maar even nadenken.

Daarmee heb ik overigens geen inhoudelijke mening over UP want ik heb mij er niet echt in verdiept. Ik reageerde vooral op wat ik net las. Ik heb geen enkele methodiek. De Happinaz methodiek. Die werkt overigens voor geen meter