Dubbel gevoel

Aan de ene kant ben ik heel blij als de baby geboren is! Verheug me er ontzettend op. Eindelijk de baby zien en vast houden, mijn lijf die weer wat fitter gaat worden.


Maar aan de andere kant vind ik het ook super spannend(positief)! Ik lag gisteren aan de ctg, en het voelde ineens heel dichtbij. Als ik bevallen ben dan is het zo echt (duh), maar dan bestaat ons gezin uit 4. Dan zijn er 2 kindjes in huis, hoe moet dat met mijn aandacht verdelen? Hoe vind ons zoontje het om grote broer te zijn. Allemaal nieuwe ervaringen, nieuwe dingen. Nu is alles nog zo bekend. Ik kan het me moeilijk voorstellen hoe het is als de baby geboren is, maar straks als de baby geboren is kan ik me vast niet meer voorstellen hoe het zonder baby was. Tenminste dat gevoel had ik al heel snel bij ons zoontje.

Nog meer die er een beetje een dubbel gevoel bij hebben?

Ik heb precies hetzelfde! Hou me ook vast dat de baby er pas 'over' 6 weken is. L. was tenslotte ook 2 weken 'te laat'. Het idee dat ik over 2 weken al kan bevallen benauwd me soms. Al verheug ik me er ook enorm op.

Heel herkenbaar. De aandacht verdelen leek mij ook het moeilijkst, maar dat valt me achteraf ontzettend mee.

Nou heb ik de mazzel dat S echt een ontzettend makkelijk mannetje is en J het geweldig vindt om me met dingen te helpen. Dus op die manier krijgt J ook genoeg aandacht.

En wat je zegt klopt ook echt: ik kan me al niet meer voorstellen hoe het zonder S was.

Ik had vooral het dubbele gevoel dat ik heel graag wilde dat S er was, maar aan de andere kant dat ook zou betekenen dat ik waarschijnlijk nooit meer zwanger zal zijn.......

De eerste was toch ook spannend! Is ook helemaal goed gekomen! Dat zal bij een tweede ook zo zijn, nieuwe dingen, nieuwe zorgen, maar ook veel bekende dingen! Succes met de laatste loodjes!

Herkenbaar hoor. Ik vind het ook allemaal spannend met een derde op komst. Het regelt zich allemaal vanzelf. Af en toe is het pittig maar het komt allemaal goed!

Jetje schreef:Heel herkenbaar. De aandacht verdelen leek mij ook het moeilijkst, maar dat valt me achteraf ontzettend mee.

Nou heb ik de mazzel dat S echt een ontzettend makkelijk mannetje is en J het geweldig vindt om me met dingen te helpen. Dus op die manier krijgt J ook genoeg aandacht.

En wat je zegt klopt ook echt: ik kan me al niet meer voorstellen hoe het zonder S was.

Ik had vooral het dubbele gevoel dat ik heel graag wilde dat S er was, maar aan de andere kant dat ook zou betekenen dat ik waarschijnlijk nooit meer zwanger zal zijn.......

Ik ben benieuwd! Kan me er echt nog geen voorstelling van maken hoe het straks is met ons 2e kindje erbij.

Ik hoop trouwens niet dat dit de laatste zwangerschap is