Hebben jullie het gedeeld ...

Ik heb het tegen mijn schoonzus en een goede vriendin verteld

Bij ons wist iedereen wel dat die wens er was dus niemand was verbaasd toen we met het nieuws kwamen. Weet ik niet waarom we er geheimzinnig over zouden moeten doen.

Ik wil het nu nog niet delen, vandaar dat ik hier ook een nieuw account heb aangemaakt ivm eventuele meelezers. Maar ook omdat we er pas in 2014 voor willen gaan.

Er is een vriendin die het weet en hier ook komt

De eerste keer had ik het met redelijk wat mensen gedeeld, toen was ik er in de familie heel open over, ik had het er veel over met een nichtje dat zelf net een baby had en haar ouders en zus wisten het ook, plus mijn eigen ouders en ook mijn schoonzus en zwager. De tweede keer wisten alleen mijn ouders dat we er weer voor gingen, het ging toen heel snel.

Alleen mijn beste vriendin wist ervan.

De eerste keer heb ik t verteld toen we steeds naar het ziekenhuis moesten voor folikelmetingen, ik moest toen ook wel eens onder werktijd.
De tweede keer wisten de meeste het nadat ik eerst een mk kreeg.

Bij de eerste heb ik het alleen met mijn schoonzusje erover gehad, maar was toen ook gelijk zwanger. Nu duurt het al ruim een jaar. T wordt bijna 2 en ik heb dus in sept. een mk gehad, dus iedereen gaat op je letten en vragen stellen. Ik vertel dan gewoon dat een zwangerschap niet valt te plannen en dat we het wel zullen zien, maar dat we wel graag een tweede kindje zouden willen.

Dat we voor een eerste kindje gingen heb ik alleen tegen mijn zusje gezegd. Van de wens voor een tweede was iedereen op de hoogte. Maar we hebben in tegenstelling tot de eerste wel langer gewacht met vertellen van het grote nieuws.

Wij hebben niks verteld.
Toen ik net een week wist dat ik zwanger was, hadden we het met mijn schoonzus over kinderen krijgen of we die snel wilde enzo. Toen hebben we ook nog niks gezegt.
Een paar weken later was ze dan ook heel verbaasd toen we het vertelde

Voor de MA wist iedereen dat we bezig waren. We liepen in het ziekenhuis en daar deden wij niet geheimzinnig over. Dus dat ik toen zwanger raakte was op zich niet zo'n hele grote verrassing.

Maar de zwangerschap van S hadden niet veel mensen verwacht op de een of andere manier. Mensen vroegen na de miskraam wel wanneer we weer met hormonen zouden starten. Ach na de zomervakantie ofzo.. Maar stiekem waren we al eerder van plan. We hebben het toen tegen niemand gezegd dat ik weer was begonnen met de hormonen, we hadden ook niet verwacht dat het zo snel zou gaan. We wouden vooral zo opa en de oma's verrassen en dat was gelukt.

Heel veel mensen weten het. Omdat we voor een tweede kindje gaan is het minder een 'ding' dan als je voor de eerste gaat denk ik.

Ik maak er geen geheim van. Ik heb het aan 1 (mannelijke) collega verteld, en ik weet dat hij het voor zichzelf houdt. Verder weet mijn moeder en haar man het. En geloof zo'n beetje al mijn vriendinnen ook. Het maakt me niet zo uit dat ze het weten.

Ja mijn moeder, 2 tante's en een paar collega's

Nee, buiten het forum om niemand.
Toen ik beide keren eerst een mk kreeg, was de reactie van mn ouders hetzelfde..."we wisten niet dat jullie uberhaupt bezig waren zwanger te raken".
Na de tweede mk wisten mn ouders, oma (die was daar toevallig op visite toen ik l op koest halen na mk) en een collega, gezien ik iemand op het werk in vertrouwen wilde nemen waarom ik zonder uitleg en in tranen weg zou gaan. Zij was toen ook zwanger.

Nee bij geen van beide.

Ik was ook snel zwanger ( eerste rondes) Ik kan me voorstellen dat als je langer bezig bent dat je het dan wel wilt delen met iemand zodat je je verhaal kwijt kan, ik denk dat ik het dan tegen mijn moeder zou vertellen.

Oh iedereen weet wel dat we over een tijd een 3de willen.

Hier wisten onze beste vrienden het. Verder eigenlijk niemand. Ik was vrij snel zwanger, anders hadden we het misschien nog wel met meer mensen gedeeld. Ik persoonlijk vind het ook niet nodig om het geheim te houden. Bij ons weet iedereen dat we "snel" een tweede willen. Helaas valt er niks te plannen! Eerst maar eens genieten van L en dan zien we het over een maandje of 9 wel weer.

Oh, ik vind het zo moeilijk om mijn mond te houden
De reden waarom ik het niet aan de grote klok hang is mijn schoonmoeder, die zit er al zo bovenop. Ik heb (voorlopig) geen zin in haar vragen en goedbedoelde adviezen.

Ik wil zo graag iemand in vertrouwen nemen (zeker nu ik overtijd ben) ... maar ik twijfel: kies je dan iemand die al kinderen heeft (en die weet wat je meemaakt) of ga je juist voor iemand die geen kinderen heeft? Iemand die je veel spreekt en ook contact heeft met vrienden/kennissen van je (kans op verspreking is dan groot) of iemand die je minder spreekt en geen contact heeft met jouw vrienden en kennissen?

Zou je het zelf fijn vinden als mensen je in vertrouwen zouden nemen? Bij mij is het inmiddels 2x gebeurd dat ik het wist en ik heb het ook al die tijd gewoon voor me gehouden. Ik vond het eigenlijk wel heel speciaal dat iemand dat met je wil delen.

Deze post even aan de beginpost toegevoegd, leek me wat overzichtelijker .

Heb je al getest?
Ik zou gewoon een vriendin in vertrouwen nemen, ik denk dat ze dat best wel een tijdje voor zichzelf kan houden. Maar dat moet je wel zelf innschatten natuurlijk.Heb ik ook gedaan toen.

Ik zou iemand kiezen met wie jij het het liefste deelt, of diegene zelf al kinderen heeft of niet lijkt me niet zo uitmaken? Ik zou het leuk vinden als iemand me in vertrouwen neemt, maar is het een verrassing dan is het ook "goed". Je moet doen wat jij wil.

De eerste keer wist bij ons iedereen er vanaf. In het begin hielden we het wel redelijk voor onszelf, alleen m'n beste vriendin en hier op het forum wisten het. Toen het langer duurde en we de MM ingingen hebben we het eerst mijn moeder en zussen verteld. Aan de familie van mijn vriend nog niet omdat we het wel ergens een verrassing wilden houden. Maar toen ik door een spoedafspraak in het ziekenhuis een afspraak met m'n schoonmoeder moest afzeggen hebben we het hen en schoonzus & zwager ook verteld.

Deze keer wist niemand in mijn naaste omgeving het, alleen hier op het forum en wat vriendinnen die ik via hyves spreek. Voor de familie was het niet echt een verrassing gezien N.'s leeftijd en het feit dat we er nooit een geheim van hebben gemaakt dat we meer kinderen willen.

Al meerdere malen getest haha, tot nu toe nog negatief.

Met mijn collega's heb ik het er verder niet meer over gehad, voelde na de vorige keer niet prettig meer.

Wij hadden het niet echt verteld maar de meeste hadden het wel verwacht aangezien ik, voor ik zwanger mocht raken, moest stoppen met medicatie.
Bij de tweede hadden we tijd niet eens om tegen iemand iets te vertellen want toen ik groen licht kreeg van mijn arts was ik binnen een paar dagen zwanger.

Heb je geen beste vriendin aan wie je zoiets wil vertellen? Of een zus?

Ik heb inmiddels een goede vriendin in vertrouwen genomen, voelt een stuk beter .

Nee, dat heb ik niet gedeeld.

Ik heb het wel vaak over kinderen gehad met mijn beste vriendin, maar nooit echt verteld dat we er voor gingen. Ze had waarschijnlijk ook niet gedacht dat we zo snel een kindje zouden verwachten, ik denk het nog steeds niet helemaal geland is dat we straks een baby hebben.

He wat vervelend zeg, hoop dat je snel een positieve test hebt of ongesteld word. Ik had dit trouwens de maand voor ik zwanger was van N. ook. Geloof dat ik ruim 2 weken overtijd was toen.