Hebben jullie het gedeeld ...

dat je bezig was/bent voor een kindje?

Ik heb het in vertrouwen tegen 2 mensen gezegd, een vriendin en een collega. Aan de vriendin heb ik gevraagd of ze het voor zich wil houden, tegen de collega heb ik dit niet duidelijk vermeld maar dat leek me ook niet nodig aangezien dit wel iets persoonlijks is.

Zit ik vandaag op het werk begint mijn collega (waar een andere collega bij zit) ineens over zwanger op vakantie gaan en dat je de vakantie mag annuleren als je het bij het boeken van een vakantie niet wist.
Ik vond dit niet zo leuk aangezien mijn andere collega van niks weet maar heb er vanmiddag verder niet zoveel over gezegd.

Toch knaagt het nu een beetje dus net de collega die het weet een appje gestuurd, ze dacht dat ik het aan de grote klok had gehangen ofzo, ze wist niet dat collega 2 het niet wist ...
Collega 2 net een sms gestuurd met de vraag het a.u.b. voor zich te houden maar voor mijn gevoel heeft collega 1 iedereen al ingelicht. En dat terwijl ik zelfs tegen iedereen gezegd heb dat wij twijfelen of we wel willen en dat we er misschien wel voor kiezen om er helemaal niet voor te gaan.

Jullie ook zo'n situatie meegemaakt of heb je het gewoon tegen niemand verteld?

Update:
Oh, ik vind het zo moeilijk om mijn mond te houden
De reden waarom ik het niet aan de grote klok hang is mijn schoonmoeder, die zit er al zo bovenop. Ik heb (voorlopig) geen zin in haar vragen en goedbedoelde adviezen.

Ik wil zo graag iemand in vertrouwen nemen (zeker nu ik overtijd ben) ... maar ik twijfel: kies je dan iemand die al kinderen heeft (en die weet wat je meemaakt) of ga je juist voor iemand die geen kinderen heeft? Iemand die je veel spreekt en ook contact heeft met vrienden/kennissen van je (kans op verspreking is dan groot) of iemand die je minder spreekt en geen contact heeft met jouw vrienden en kennissen?

Zou je het zelf fijn vinden als mensen je in vertrouwen zouden nemen? Bij mij is het inmiddels 2x gebeurd dat ik het wist en ik heb het ook al die tijd gewoon voor me gehouden. Ik vond het eigenlijk wel heel speciaal dat iemand dat met je wil delen..

wij hebben het eerst tegen niemand gezegd. Later hadden we het er over met een bevriend stel, zij zaten in dezelfde situatie.
Daarna bleken we tegelijk zwanger dus dat was wel erg gezellig.
Mijn ouders en schoonouders wisten na de eerste miskraam dat we bezig waren met een kindje, we hadden ze al verteld dat ik zwanger was dus na de miskraam was het voor hun afwachten wanneer ik weer zwanger zou zijn.

Ik heb het tegen niemand verteld. Wel weet ik van mijn collega dat ze ermee bezig zijn, alleen dat houd ik wel voor me voor andere mensen, lijkt me ook logisch.

Niet, dan voorkom je dus ook deze dingen
Ik vind het altijd wat 'eng' je weet namelijk nooit wat er in de tussentijd gebeurt, en dat iemand het dus wel verteld. Ik zou me er dus niet prettig bij voelen.

Ja, dit hebben we ook heel bewust gedaan. Want 2 vrouwen kunnen niet van elkaar zwanger raken, dus dan zouden we daarna toch vragen en doordat we al eerlijk waren over waar we mee bezig waren waren we dit voor.

Ik heb na de miskraam van 2011 niet meer over de kinderwens gesproken, maar mijn naaste familie en vrienden heb ik de mk wel mee gedeeld. Dus toen ik zei dat ik zwanger was, zeiden ze "we zaten al op dit nieuws te wachten"

Wat een vervelende situatie. Vind het ook wel raar van die ene collega dat zij er vanuit gaat dat jij zoiets aan de grote klok gaat hangen. Zijn jullie buiten collega's ook vriendinnen, of is ze alleen een collega? Nou hopelijk blijft het bij deze collega's en gaat het niet verder de wereld in. Die druk erop dat mensen gaan vragen hoe het ervoor staat is niks aan.

Ik doe er niet echt geheimzinnig over, maar ik loop er ook niet mee te koop. Ik ga het gespreksonderwerp niet per definite uit de weg. Het is wel zo dat de receptioniste (die ik niet goed ken) bijvoorbeeld de vraag direct aan mij stelde, of ik al bezig ben met kindjes. Ik antwoord dan dat we wel zien hoe het loopt. Mijn beste vrienden weten er wel vanaf.

Ik vraag me eigenlijk wel een beetje af waarom er zo krampachtig over wordt gedaan (ook al doe ik er zelf ook wel een beetje aan mee). Ik word er niet maandelijks mee geconfronteerd ofzo door allerhande vragen.

Zelf heb ik het niet meegemaakt, maar van 2 vriendinnen wist ik dat ze bezig waren, was in vertrouwen verteld en ik heb er zelden naar gevraagd. Andere vrienden vertelden het pas toen ze zwanger waren, ze hadden niemand iets verteld omdat ze geen zin hadden hun 'maandelijkse' teleurstelling te delen. Ik denk dat je het beter niet kunt vertellen.

Maargoed, je kunt collega 1 vragen aan wie ze het verteld heeft, dan weet je of iedereen het weet of alleen je naaste collega's bijv. Ik vind het zelf niet zo'n spannend nieuwtje dus ik vraag me af of mensen je er wel naar zullen vragen. Je kunt het altijd afzwakken, dat je graag kinderen wilt en het serieus nu overweegt oid.

Toen we voor de eerste bezig waren wisten onze ouders het en had ik het tegen een paa vriendinnen verteld. Nu weet eigenlijk iedereen dat we bezig zijn voor een tweede. Kan mijn mond er echt niet over houden en nu kan ik er ook over praten. Wat ik toch ook wel lekker vind.

Ik heb het tot nu toe nog niemand verteld, maar de laatste maanden groeit het verlangen naar een kindje enorm. Ik kan het er met mijn man over hebben, maar wil er voor onszelf geen druk op leggen of van maken, dus zit hard in twijfel of ik mijn vriendin in vertrouwen ga nemen. Ben alleen zo bang dat ze ernaar gaat vragen elke x als ik haar zie bijv, en daar zit ik niet op te wachten. Maar zou wel af en toe zoo graag mijn verhaal kwijt willen....

Onze gezinnen wisten het wel, omdat ik ervoor een miskraam gehad heb, en dat wisten hun.
Dus indirect wisten ze wel dat we ermee bezig waren.

Nee beiden keren was het totaal een verrassing!

Nee, ik vond de verassing juist leuk toen we het vertelde. Maar ook om praatjes te voorkomen.

Waarom heerst er zo'n taboe op het delen van een actieve kinderwens? Ik heb het tegen redelijk veel vriendinnen en familie verteld. Het geeft mij juist een rust dat ze het weten. Geen hints en grapjes meer richting kinderen, daar zou ik wel verdrietig van worden. Zeker als het nog lang gaat duren. Nu moet ik ook zeggen dat het bij ons redelijk wordt verwacht, ik wil al heel lang kinderen en mijn man was de laatste tijd ook enthousiast over neefjes/nichtje.
Op het werk heb ik het niet verteld, maar dat is omdat ik op uitzendbasis werk.

Ik heb het twee collega's verteld dat we graag een kindje wilden.
Voor de rest wist niemand het. Bijna iedereen reageerde ook erg verrast toen ik eenmaal zwanger was. Iedereen dacht dat ik eerst een gigantische carrière wilde maken en rond mijn 35e misschien eens aan kinderen zou beginnen. En toen was ik ineens twee maanden na mijn afstuderen zwanger.

Ik vind die actie van jouw collega niet zo handig eigenlijk. Vind dat ze wel had kunnen begrijpen dat haar zoiets in vertrouwen wordt verteld en dat ze dat niet aan de grote klok moet hangen.

Ik kan zo niemand bedenken die er bij ons niet vanaf wist. Was er open in; na bruiloft gaan we ervoor.
Of ik het bij een evt 2e weer zou vertellen weet ik niet. Vind t verassingseffect ook wel iets hebben

Bij ons wist niemand het. Ik vond het ook echt wel iets om voor ons 2en te houden.

bij deze zwangerschap wist mijn familie het denk ik wel, puur omdat ik een MK had gehad.
Bij D. wist niemand het.

Ik heb er nooit geheimzinnig over gedaan, iedereen om mij heen waar ik heel goed mee om ga wist dat de kinderwens enorm groot was. Bij ons was iedereen nog aardig verrast, ze hadden het niet zo snel verwacht. Eerlijk gezegd zou ik me niet zo druk maken om je collega's, ik had er denk ik niet eens op gereageerd. Het was toch een algemene opmerking, niet naar jou toe bedoeld van als je zwanger bent dan... of ik lees het verkeerd dat kan ook natuurlijk.

MiKa schreef:Maar zou wel af en toe zoo graag mijn verhaal kwijt willen....

Op zich kan je dat probleem heel snel en gemakkelijk ondervangen door aan te geven dat je het er niet iedere keer over zou willen hebben. Ik bedoel, ik probeer niemand te overtuigen hoor, maar ik vind het echt heel fijn om erover te kunnen praten als dat mij uitkomt

In het begin tegen niemand. Toen we éénmaal in het ziekenhuis liepen wisten mijn directe leidinggevende en 8 directe collega's het. Er waren periodes bij dat ik 3-4 x per week voor een echo moest. Vond dat ik daarom gewoon eerlijk moest zijn. Er werd heel goed gereageerd en ook echt meegeleefd voor/na elke afspraak.

Nee, wij hebben het tegen niemand verteld.

Hier was er niet eens de kans voor om het aan familie of vrienden te vertellen. Voor ik het wist was ik van alle 3 al zwanger.

Hier was het voor mijzelf een verrassing, maar als ik in de toekomst voor een tweede mag gaan dan denk ik dat ik dat in elk geval niet zomaar met iedereen deel. Misschien zelfs wel met niemand. En anders alleen met directe familie of mijn beste vriendinnen. Ik denk dat die ook wel zullen weten dat ik zoiets in vertrouwen zou vertellen, en misschien zal ik dat zelf ook nog wel benadrukken. Niet dat het zo geheim is ofzo, maar ik heb er ook geen zin in dat iedereen het zou weten en je bijvoorbeeld zulke acties als die van jouw collega krijgt. Collega's zouden het bij mij dan ook niet te horen krijgen als ik voor een tweede kindje zou gaan.

Bij de 1e zwangerschap wist niemand het maar deze eindigde in een late miskraam. En daardoor wisten mensen het wel dat we bezig waren.
Bij de jongste wisten anderen het niet volgens mij.