snapte jij hoe je moest persen?

Ja, beide kinderen waren er na 2 keer persen uit.

Ik kon het ook niet tegenhouden, het ging vanzelf.

ja maar ik had geen persweeën, bij mijn duwde ze ook op mijn baarmoedermond en daar moest ik heen persen. Dat ging vlgs hun wel goed maar toch bleef het hoofdje van mijn zoon op dezelfde plek zitten. Ik heb 1 uur geperst en toen werd het een keizersnee.

Ik had enorme persdrang, het persen snapte ik wel gelijk. De vk vond dat ik 3 keer moest persen in een perste maar dat lukte me niet, ik kon steeds maar twee keer.

ik had het persen zelf opzich best snel onder de knie, alleen duurde het een tijd voordat ik door had dat ik meer dan 2x op één wee kon persen,
dus dat onthoud ik voor de volgende keer..
edit: ik heb trouwens 1,5uur geperst.

Ik snapte het wel maar het lukte me niet, mn weeën waren niet sterk genoeg, heb dan ook drie uur geperst

Jeetje wat hebben een aantal maar kort hoeven persen!

Ik heb er wel een uur over gedaan.

Het was in het begin wel lastig, maar uiteindelijk wist ik wel hoe ik moest persen.
Ik had alleen geen enkele perswee, dus helemaal geen oerdrang.

Ik kan me niet herinneren dat ik moeite had met het persen, mijn lichaam was beide keren zelf hard aan het persen, dus dan pers je heel hard mee.
Wat dus iemand anders al zei, ik kon niet "niet" meepersen...
Bij onze 1e 20 minuten geperst (al leek het korter) en bij onze 2e in de 3e perswee geboren (al was dat de 1e perswee waarbij ik pas toestemming had om te persen.

Ik heb 20 minuten geperst maar het voelde veeeeeeel langer

Ik heb bijna 1.5 uur geperst, maar had op een gegeven moment echt geen idee meer wat ik aan het doen was. Ik sloeg ook weleens een perswee over omdat ik echt volledig uitgeput was. Maar daar was de verloskundige het niet zo mee eens....

teletascha schreef:Ik heb bijna 1.5 uur geperst, maar had op een gegeven moment echt geen idee meer wat ik aan het doen was. Ik sloeg ook weleens een perswee over omdat ik echt volledig uitgeput was. Maar daar was de verloskundige het niet zo mee eens....

haha, ik heb ook weleens gezegd dat een wee weg was, terwijl ik best nog 1 keer had kunnen persen op die bewuste wee

Ik deed het de eerste keer wel goed, maar ik voelde het niet goed omdat ze met haar billen naar beneden lag (stuitbevalling) Normaal voel je natuurlijk het hoofdje zakken, dat voel je bijna niet bij het onderlichaam. Ik heb echt vaak gevraagd of het überhaupt wel vorderde. De tweede heb ik nauwelijks moeten persen, die was er bij dr 2e perswee. Had ook wel in één keer gekund, maar dat mocht niet van de verloskundige ivm uitscheuren.

Om eerlijk te zijn snapte ik er helemaal niets van. Ik heb eerst heel lang mijn persweeën weg moeten zuchten omdat Luuk te hoog in mijn bekken bleef hangen. Toen ik het eindelijk mocht proberen voelde ik niet meer goed wat nou de persweeën waren en tijdens het persen zakte steeds Luuk zijn hartje weg dus moest steeds terug op mijn zij. Uiteindelijk is Luuk met de vacuümpomp gehaald.

Op zich wel, sowieso kon ik wat mijn lichaam aangaf niet bepaald negeren. Op een gegeven moment moest ik wel persen, dat kon ik ook niet tegenhouden. Alleen zette ik soms teveel druk op mijn hoofd, waardoor er een adertje in mijn oog gesprongen is Volgens het bevallingsverslag heb ik 24 minuten geperst, maar in mijn beleving was het veel langer.

Bij de oudste moest ik eerst persweeën wegzuchten en toen ik mocht persen, waren de persweeën bijna weg. De vk hield haar vinger er ook steeds in, maar daardoor werd ik meer afgeleid dan dat 't werkte. Ik ben toen op de baarkruk gaan zitten en toen ging het een stuk beter. Het laatste deel moest op bed vanwege een knip. Bij de oudste heb ik 1.5 uur geperst zonder sterke persweeën.

Bij de jongste had ik echt een enórme persdrang, toen kon ik ook niet niet meepersen. Ik heb eerst een keer moeten persen om de vruchtzak eruit te persen, dochter is daarna ook in één perswee geboren, het is met zoveel kracht gegaan dat ze van boven bekken naar volledig geboren ging.

Vertel mij maar hoe je niet moet persen als je persdrang hebt, verschrikkelijk!

Ik heb dat echt als het minst lastige ervaren.

Ik had bij beide in het begin meteen goede persweeen en het persen ging ook goed. Na een tijdje had ik bijna geen persweeen meer en heb ik het op eigen kracht gedaan.

Ik had in het begin geen idee. Toen ik geholpen werd en begeleid erin toen lukte het wel.
Al met al bijna 2 uur geperst.

Ik had al snel door hoe ik moest persen. AL had ik bij de 1e een ruggenprik dus je bent down under totaal gevoelloos. Dus ik was echt heel bang dat ik ging "poepen".

Maar de gyn zei elke keer je doet het prima, ga zo door! Yeah..right!..dus toen de oudste op me lag dacht ik echt zo van..huh heb ik dat er net uitgeperst?

En bij de 2e had ik al vanaf dat het infuus open ging aardige persdrang moet ik zeggen, en toen het zover was, was het eigenlijk ook zo gepiept.

_Lana_ schreef:Jeetje wat hebben een aantal maar kort hoeven persen!

Ik heb er wel een uur over gedaan.

Het was in het begin wel lastig, maar uiteindelijk wist ik wel hoe ik moest persen.
Ik had alleen geen enkele perswee, dus helemaal geen oerdrang.

Een uur is heel gemiddeld. Ik heb er ook bijna een uur over gedaan.