mentaliteit collega's kdv

Ik heb een invalbaan binnen een instelling met kinderdagverblijven. Ik werk op verschillende locaties dus zie veel verschillende soorten collega's. Wat mij opvalt is dat sommige collega's meer komen om te kletsen met hun collega's of voor hun sociale contacten dan voor de kinderen. Ook merk ik dat sommige collega's erg vaak van de groep aflopen om 'even dit te doen' of 'even dat te doen'. Allemaal prima, maar dit zorgt wel voor onrust op de groep. Ook resulteert dat 'even dit doen' vaak in een gesprekje met een andere collega. Om iets te vragen, maar daarna gewoon geklets. Ik kan me hier best aan ergeren. Ik vraag me dan echt af of mensen hun baan zo saai vinden dat ze steeds maar een uitvlucht zoeken om van de groep af te kunnen.

Ik vind het een beetje bezwaarlijk om hier iets van te zeggen, punt 1 omdat ik invalkracht ben, punt 2 omdat ik het ook wel een beetje zeikerig van mijzelf vind. Het is toch maar even een gesprekje (maar dan wel 10x p dag). Maar toch erger ik mij er stiekem aan, ik mis gewoon de motivatie bij deze mensen, ik zou het prettig vinden om een gemotiveerd team/met gemotiveerde collega's te werken. Dat zou mij ook meer plezier geven. Herkennen meer mensen dit?

Ik heb ook invalwerk gedaan op kinderdagverblijven en dat viel mij ook vaak op, ja. Ik vond dat toen ook wel ergerlijk, maar ik vond heel veel dingen vervelend aan invalwerk doen.

Ik werk ook in de kinderopvang en helaas moet ik ook regelmatig de groep af 'om even dit en even dat' te doen. Maar dat is omdat de extra taken die je als vaste medewerker wėl hebt anders blijven liggen.
Daarom vind ik invalwerk ook heerlijk. Je bent er dan echt voor de kinderen, ipv al die stomme administratieve extra taken...

Ik herken dit zeker, en erger mij er ook vaak aan. Helaas heb ik vaak het idee dat het 'even van de groep zijn' niet altijd echt nuttig/noodzakelijk is (ik bedoel hiermee collega's die dit echt heel vaak doen en waarvan het ook bekend is bij andere collega's).

Oh, en wat ik ook irritant vind: rokers! Nu snap ik wel dat dit niet alleen voor een kdv geldt, maar ik vind het persoonlijk erg vervelend als mijn collega even gaat roken terwijl ik dan alleen met al die kindjes sta. Ik zeg er trouwens ook nooit iets van, om jouw redenen.

Elin schreef:Ik herken dit zeker, en erger mij er ook vaak aan. Helaas heb ik vaak het idee dat het 'even van de groep zijn' niet altijd echt nuttig/noodzakelijk is (ik bedoel hiermee collega's die dit echt heel vaak doen en waarvan het ook bekend is bij andere collega's).

Oh, en wat ik ook irritant vind: rokers! Nu snap ik wel dat dit niet alleen voor een kdv geldt, maar ik vind het persoonlijk erg vervelend als mijn collega even gaat roken terwijl ik dan alleen met al die kindjes sta. Ik zeg er trouwens ook nooit iets van, om jouw redenen.

Dit zou ik inderdaad ook erg irritant vinden, als je weet dat het niet noodzakelijk is! Helaas kan het vaak bij ons niet anders, het kasboek, website, nieuwsbrief etc moeten ook gebeuren en dit moeten wij helaas gewoon binnen groepstijd doen..

Ik snap dat er taken moeten gebeuren en dat er altijd kinderen zijn tijdens werktijd (heb je bijvoorbeeld op een school niet) dus dat die taken gewoon tussendoor moeten. Maar ik heb net als Elin ook het gevoel dat het niet altijd even nuttig/noodzakelijk is, daarom krijg ik er waarschijnlijk ook zo'n vervelend gevoel door.

Wel 'apart' eigenlijk dat meerdere mensen dit herkennen. Zou dit dan aan het type mens of de sector liggen? Of zouden deze type mensen in allerlei banen te vinden zijn?

Lot, in de gehandicaptenzorg is dat echt precies hetzelfde hoor!

Zoo herkenbaar! Ik heb ook op een KDV gewerkt, en mijn collega's waren net zo. Alleen maar kletsen, ik had ook altijd het idee dat ze idd meer kwamen werken voor het geld of de gezelligheid, dan voor het werk zelf. Mijn directe collega met wie ik op de groep stond maakte het altijd heel bont. Meerdere malen per dag roken, en niet even snel, maar elkaar ophalen en dan heel lang buiten staan kletsen. Of inderdaad even wat halen of weg brengen en dan in de keuken uitgebreid gaan kletsen en zo weg blijven. Of ze moest naar de wc, en dan gebeurde dit ook. Ik heb erg vaak alleen gestaan met veertien peuters om me heen. En wij hadden al zeker geen makkelijke groep. Bij mijn ging het ook verder dan alleen ergeren, werd er echt zwaar gestrest en ongelukkig van.

Met dit soort dingen ben ik altijd weer heel blij dat ik de kinderopvang uit ben. Ik heb nu een kantoorbaan en de mentaliteit is hier echt anders, mensen werken met veel meer passie. Niet dat jij hier iets aan hebt natuurlijk, maar je bent zeker niet de enige die het zo ervaart!

Rouxxe heb je je collega's er niet op aangesproken dan? Misschien hadden ze niet in de gaten dat het niet prettig voor jou was.

Hier wordt ook wel veel gekletst en de groep regelmatig uit gegaan, maar er wordt wel gekeken of het kan. Ja soms ben je iets langer weg dan je oorspronkelijk bedoelde maar voor mijn gevoel weet je of het kan (heb je een drukke groep of niet op dat moment) of niet. En ja er moet zoveel meer gebeuren dan alleen er voor de kinderen zijn.

Bij ons valt het gelukkig mee. Natuurlijk heb je wel eens dat je war langer weg blijft van de groep omdat je staat te kletsen, maar dit duurt nooit heel lang. Roken mag bij ons alleen in je pauze. Dat scheelt ook een hoopt irritatie.

Ik heb het in het verleden veel gedaan, nu niet meer. Nadeel bij ons is wel dat alle knutselspullen, jasjes, beddegoed, was, formulieren etc etc allemaal buiten de groep liggen en je dus geregeld wel van de groep af móét.

Bij ons ligt dat ook niet op de groepen. Maar als ik dat ga pakken ben ik wel gelijk terug. Dat vind ik minder storend dan als iemand steeds wat gaat pakken en lang weg zou blijven.

Ibbeltje schreef:Rouxxe heb je je collega's er niet op aangesproken dan? Misschien hadden ze niet in de gaten dat het niet prettig voor jou was.

Hier wordt ook wel veel gekletst en de groep regelmatig uit gegaan, maar er wordt wel gekeken of het kan. Ja soms ben je iets langer weg dan je oorspronkelijk bedoelde maar voor mijn gevoel weet je of het kan (heb je een drukke groep of niet op dat moment) of niet. En ja er moet zoveel meer gebeuren dan alleen er voor de kinderen zijn.

Ja, ik heb het toentertijd meerdere malen aangegeven, helaas kon mijn collega totaal niet tegen kritiek en stond ze nooit open voor dit soort gesprekken. Voor haar was het prima, dus was het zo. Net een muur. En eigenlijk waren al mijn collega's zo, dus leek het vaak dat ik overdreef terwijl ik het wel als vervelend ervaarde. Ook aangeven bij m'n manager, maar die deed er ook weinig mee. Maar goed, ik zat er ook gewoon niet echt op m'n plek.

Ik vind dit wel heel herkenbaar. Toen ik in de kinderopvang werkte had ik ook een paar van zulke collega's erbij. Tuurlijk moet je soms van de groep af om iets te doen, maar dan bleven ze idd staan kletsen de hele tijd. Maar ook op de groep werd er veel meer geklets af en toe dan aandacht gegeven aan de kinderen.. erg jammer.
Nu werk ik in de gehandicaptenzorg, met een paar mannen, en je merkt dat dat heel anders werken is. Ik vind het heerlijk. Geen gezeur en geroddel ook. Gewoon gezellig werken.

Hier ook herkenbaar, vond ik als leidinggevende ook het grootste probleem van mijn team toendertijd. Zijn maar weinig mensen met passie in de kinderopvang merk ik de laatste jaren op.

Ik geloof dat ik die passie nog wel heb, maar ik moet wel zeggen dat de werkdruk het allemaal niet makkelijk maakt om die passie ook vast te houden.

Lennox schreef:Ik geloof dat ik die passie nog wel heb, maar ik moet wel zeggen dat de werkdruk het allemaal niet makkelijk maakt om die passie ook vast te houden.

Ik sluit me hier bij aan.