Mening van je vriend/man

Mijn vriend is nogal meegaand met de voorbeelden die je noemt. Over dat soort dingen heeft hij gewoon niet echt een mening, ik heb nu bijvoorbeeld een aantal maanden borstvoeding gegeven en dat vond hij prima. Maar hij had het ook prima gevonden als ik gelijk flesvoeding had gegeven of mijn dochter twee jaar aan de borst had gehad.

We hebben trouwens wel een discussie gehad over de vorm van bijvoeden. Over zo lang mogelijk wachten met bijvoeden en vers eten waren we het allebei wel over eens. Maar ik wou graag rapley maar dat vond hij eng. Hij bleef stug alles pureren, kon daar best een beetje pissig om worden want hij stikt heus niet zomaar. S gaf uiteindelijk zelf aan bij papa dat hij alles in stukken wil eten Hij vertikte het op een gegeven moment om gepureerd eten of kleine stukjes brood te eten.

Rataplan schreef:

Linda schreef:Dingen die ik moet doen, zoals borstvoeding geven en bevallen, daar moet hij maar in mee gaan. Ik vind dat ik me er prettig bij moet voelen.

Maar bij andere dingen, dingen die we echt samen doen, zoals bijv opvoeden. Daar hebben we het samen over. Ik vind het bij zulk soort dingen belangrijk om op 1 lijn te liggen.

Ja, eens.

Hier ook. De bevalling is iets wat ik als vrouw moet doen, dus daarin neem ik de uiteindelijke beslissing. Dit geldt ook voor wel/niet bv. Al zullen we het er wel over hebben samen. Maar uiteindelijk beslis ik.

Tja eerlijk is eerlijk, uiteindelijk is mijn wil wet. Of hij moet er echt een hele goede reden voor hebben en dan ligt het er ook aan wat het is. Maar dan zou ik het voor hem wel anders kunnen doen.

Ik neem zijn ideeën erover zeker serieus, ik vind niet dat het aan mij alleen is om die beslissingen te maken omdat ik toevallig het kind draag. Ik vind dus ook dat ik niet degene ben die over bv of bevalling beslist omdat ik dat moet doen. Maar als er punten zijn waar ik anders over denk, moet hij wel onderbouwende argumenten hebben voor het waarom als ik denk dat het andere echt beter is.

Thuis of in het ziekenhuis willen bevallen is bij nooit een gespreksonderwerp geweest aangezien we al vanaf het begin wisten dat ik in het ziekenhuis moest bevallen. Volgens mij mag ik door de keizersnede ook bij een volgende niet meer thuis bevallen, dus daar hebben we beiden weinig in te kiezen. BV wilde hij wel het liefst minimaal 6 maanden omdat hij zelf veel allergieën heeft. Maar hij had er geen moeite mee dat we het gingen combineren met kv omdat ik alleen nog maar bezig was met voeden, verzorgen en veel stresshad m.b.t. kolven omdat ik er eigenlijk gewoon geen tijd voor had. Na 5,5 maand heeft hij ook wel gezegd dat ik moest stoppen want ik kon amper meer op mijn benen staan van vermoeidheid. Ik vond het verschrikkelijk, maar volgens mij ben ik toen ook gaan afbouwen.

Het valt te zien. Toen we net wisten dat ik zwanger was van Louise had hij geen keus; Louise zou er komen, of het nu met of zonder hem was. Over de borstvoeding had hij ook niet veel te beslissen.
Maar verder geef ik veel toe aan wat hij wilt (over opvoeding, huishouden, ...). Soms iets te veel.

Ik zou dan denken; mijn lichaam, mijn beslissing. Maar dingen die te maken hebben met de opvoeding, dus die we samen doen, dan telt zijn mening ook.
Maar ik ga niet perse in een ziekenhuis bevallen omdat mijn man dat wil.

Mijn man heeft een sterke mening, maar gelukkig wel dezelfde als ik.

Vooral met de borstvoeding steunt hij me enorm. In het begin wilde L door de bevalling die voor hem heel heftig was bekkeneel niet drinken. Ik moest toen eerst voeden en daarna kolven en daarmee bij voeden. Dit was enorm intensief. Hij heeft me toen zo gesteund dat ik door heb gezet. Hij zegt ook vaak dat ie daar trots op is en dat doet me goed. Ik heb een paar keer op het punt gestaan te stoppen, terwijl ik dat eigenlijk niet wilde, hij praat me er dan doorheen en zorgt dat ik niet iets doe wat ik helemaal niet wil en waar ik spijt van zou krijgen.

Inmiddels loopt het super en wil hij dat ik het zo lang mogelijk vol ga houden. Voeden in het openbaar was een drempel voor mee, de eerste keer was hij erbij en alleen maar heel trots op me.

Maar als ik echt zou willen stoppen en hij merkt dat ik het meen dan zou ie dat ook prima vinden

De mening van mijn vriend neem ik héél serieus. Ik wil heel graag borstvoeding geven en hij vindt dat een goed idee. Stel dat hij daar écht niet achter zou staan zou ik héél onprettig bv geven. Ik vind het daarom belangrijk veel te overleggen en zijn mening te horen. Gelukkig denken we tot nu toe overal hetzelfde over!

Ik heb nu wel gemakkelijk praten, want mijn vriend denkt over bevallen etc precies hetzelfde als ik. Maar mocht hij toch een andere mening hebben, zou ik zeker wel naar zijn argumenten luisteren en me er ook in willen verdiepen. Ik heb altijd gezegd in het ziekenhuis te willen bevallen dat wilde hij ook graag. Ook heb ik altijd gezegd borstvoeding te willen geven en ook dat vond hij prima.

Linda schreef:Dingen die ik moet doen, zoals borstvoeding geven en bevallen, daar moet hij maar in mee gaan. Ik vind dat ik me er prettig bij moet voelen.

Maar bij andere dingen, dingen die we echt samen doen, zoals bijv opvoeden. Daar hebben we het samen over. Ik vind het bij zulk soort dingen belangrijk om op 1 lijn te liggen.

Zo denk ik er ook over.

Ik zou het eerlijk gezegd wel een afknapper hebben gevonden als mijn man er niet achter had gestaan dat ik borstvoeding gaf.

Susan schreef:Ik zou het eerlijk gezegd wel een afknapper hebben gevonden als mijn man er niet achter had gestaan dat ik borstvoeding gaf.

Ja ik ook.

Zelda schreef:

Susan schreef:Ik zou het eerlijk gezegd wel een afknapper hebben gevonden als mijn man er niet achter had gestaan dat ik borstvoeding gaf.

Ja ik ook.

Ja ik eigenlijk ook wel

Zenna schreef:

Zelda schreef:

Susan schreef:Ik zou het eerlijk gezegd wel een afknapper hebben gevonden als mijn man er niet achter had gestaan dat ik borstvoeding gaf.

Ja ik ook.

Ja ik eigenlijk ook wel

Maar zouden er echt mannen zijn die niet willen dat hun vrouw borstvoeding geeft? Ik kan me daar zo weinig bij voorstellen...
Dat een man het niet prettig zou vinden als een vrouw in het openbaar voedt enzo, dat kan ik me wel voorstellen. Of dat een man 2 jaar borstvoeding geven lang vindt, snap ik ook nog wel.
Maar ik kan me gewoon niet indenken dat er mannen zijn die borstvoeding helemaal afkeuren.

Waarom zoudende mannen per se willen dat er wel borstvoeding gegeven wordt?
Hier maakt t mn man niet uit. Ik wil borstvoeding geven, maar als ik flesvoeding zou willen geven zou hij dat ook goed vinden

sanne-84 schreef:Waarom zoudende mannen per se willen dat er wel borstvoeding gegeven wordt?
Hier maakt t mn man niet uit. Ik wil borstvoeding geven, maar als ik flesvoeding zou willen geven zou hij dat ook goed vinden

Ik zou het net zo gek vinden als een man een vrouw zou "verplichten" om wel borstvoeding te geven.

Linda schreef:

sanne-84 schreef:Waarom zoudende mannen per se willen dat er wel borstvoeding gegeven wordt?
Hier maakt t mn man niet uit. Ik wil borstvoeding geven, maar als ik flesvoeding zou willen geven zou hij dat ook goed vinden

Ik zou het net zo gek vinden als een man een vrouw zou "verplichten" om wel borstvoeding te geven.

Ik zou dat wel heel raar vinden.

Bevallen vind k toch wel belangrijk dat een vrouw dat doet waar ze zich prettig voelt, hoewel een thuisbevalling meer risico's met zich mee brengt. Als een man perse zou willen dat zijn vrouw in het ziekenhuis bevalt en zij daar niet heel veel moeite mee heeft, vindt ik dat ze daar in mee moet gaan. Als een vrouw liever in het ziekenhuis wil bevallen en man vindt dat ze maar thuis moet bevallen, niet. Het gaat dus ook om de manier waarop het onderbouwd wordt.

Zo ook met borstvoeding, ik vindt dat een man recht van spreken heeft wanneer hij zegt dat ze het moet proberen. Wanneer hij zich er niet prettig bij voelt dat ze bv geeft, vind ik niet dat een vrouw daarin mee hoeft te gaan.

Ik basseer het dus vooral op feiten....

sanne-84 schreef:Waarom zoudende mannen per se willen dat er wel borstvoeding gegeven wordt?Hier maakt t mn man niet uit. Ik wil borstvoeding geven, maar als ik flesvoeding zou willen geven zou hij dat ook goed vinden

Inderdaad? Mijn man heeft net zo lief dat ik het niet doe... Of nou ja, net zo lief. Van hem hoef ik het echt niet te doen in ieder geval...
Waarom zouden er wel vrouwen zijn die heel bewust kiezen voor geen borstvoeding en geen mannen die die mening delen?

NoName88 schreef:

sanne-84 schreef:Waarom zoudende mannen per se willen dat er wel borstvoeding gegeven wordt?Hier maakt t mn man niet uit. Ik wil borstvoeding geven, maar als ik flesvoeding zou willen geven zou hij dat ook goed vinden

Inderdaad? Mijn man heeft net zo lief dat ik het niet doe... Of nou ja, net zo lief. Van hem hoef ik het echt niet te doen in ieder geval...
Waarom zouden er wel vrouwen zijn die heel bewust kiezen voor geen borstvoeding en geen mannen die die mening delen?

Maar dat wordt toch ook helemaal niet gezegd? Het gaat er om dat ik het vreemd zou vinden als een man moeilijk gaat lopen als een vrouw graag borstvoeding wilt geven.

NoName88 schreef:

sanne-84 schreef:Waarom zoudende mannen per se willen dat er wel borstvoeding gegeven wordt?Hier maakt t mn man niet uit. Ik wil borstvoeding geven, maar als ik flesvoeding zou willen geven zou hij dat ook goed vinden

Inderdaad? Mijn man heeft net zo lief dat ik het niet doe... Of nou ja, net zo lief. Van hem hoef ik het echt niet te doen in ieder geval...
Waarom zouden er wel vrouwen zijn die heel bewust kiezen voor geen borstvoeding en geen mannen die die mening delen?

Zo bedoel ik het ook (en niet in de zin van; verplichten om het wel of niet te doen). Ik lees hier verhalen dat de mannen de vrouwen steunen en daarmee dus ook echt voorkeur hebben voor borstvoeding. Dat heeft de mijne niet. Die zei, ow borstvoeding? Hij geefft er dus ook niet veel om (maar ik mag het wel)

Mijn man gaf er ook niet zoveel om. Hij had geen idee wat de voordelen precies zijn van borstvoeding geven. In zijn omgeving was het eerder normaal om de fles te geven dan borstvoeding.
Maar nu weet hij het wel en ziet hij wel de voordelen en gezondheidsaspecten er van in, dus nu staat hij er wel anders tegenover. Hij zou raar staan te kijken als ik nu opeens zou beslissen om zoon kv te geven, maar ik vermoed dat hij me wel zou steunen.

Wat bevallen betreft heeft mijn vriend mij geheel vrij gelaten, want ik moest het ten slotte doen. Wel gaf hij aan dat hij liever zag dat ik naar het ziekenhuis ging, maar achteraf is hij zo blij dat ik thuis ben bevallen dat hij dat een volgende keer weer wil.

Ook wat de borstvoeding betreft, vindt hij dat ik zelf moet weten wat ik wil. Hij steunt me daarin en vindt het ook goed dat ik borstvoeding geef. Maar flesvoeding had ook gemogen. Alleen hij heeft er wel wat moeite mee als ik straks een peuter aan de borst leg. Hij vindt een jaar borstvoeding eigenlijk wel prima. En eerlijk gezegd vond ik dat eerder ook, maar sinds ik zwanger ben geweest en nu borstvoeding geef, verleg ik mijn grenzen. Hij gaat inmiddels wel wat mee in de (voor mij) goede richting, maar ik denk dat het straks wel een punt van discussie kan zijn. En ik weet nog niet of ik vind dat mijn mening zwaarder moet tellen. Het gaat niet meer zozeer om alleen mijn lijf, maar ook om ons kind en ik vind dat hij best mag aangeven waar hij zich goed bij voelt.

Mijn man heeft ook eerder voorkeur voor flesvoeding. Maar hij keurt het ook zeker niet af dat ik wel voor borstvoeding ga geven, moet ik zelf weten.
Misschien als het straks zo ver is dat hij er nog wel anders over gaat denken, dat weet ik natuurlijk ook nog niet.
Wat hij de laatste tijd in onze omgeving heeft gezien was ook voornamelijk kv en daarnaast een keer gezien dat het stoppen met bv echt een strijd was. Kleintje wou heel slecht uit de fles drinken. Dat is geloof ik ook iets waar hij 'bang' voor is.