Mening van je vriend/man

Weegt de mening van je man in alle situaties net zo zwaar mee als die van jezelf? Dit vroeg ik me af naar aanleiding van het topic over thuis/in het ziekenhuis bevallen, waarin iemand vertelt dat haar man liever had dat ze in het ziekenhuis ging bevallen. Stel nou dat je zelf echt heel, heel, heel graag thuis wil bevallen, wat geeft dan de doorslag?

En met borstvoeding geven, heeft je partner daar iets over te zeggen? Wat als hij per se wil dat je borstvoeding geeft en jij liever niet? Of als het andersom is, als hij liever heeft dat je stopt of bijvoorbeeld niet in het openbaar voedt, luister je daar dan naar?

Dus in welke situaties overleg je wel en wanneer niet, en wat geeft de doorslag?

Mijn vriend wilde dat inderdaad. Ik vond het niet erg. Hij heeft al zo weinig invloed op de hele zwangerschap dat ik dit best voor hem wilde doen omdat hij zich daar prettig bij zou voelen.

Ik heb meteen na de bevalling zelf besloten om geen borstvoeding te geven. Dit heb ik niet overlegd. Heb ik laatst nog eens gevraagd of mijn vriend dat "vervelend" vond dat ik dit zonder overleg had besloten. Maar hij vond dat niet erg.

Dingen die ik moet doen, zoals borstvoeding geven en bevallen, daar moet hij maar in mee gaan. Ik vind dat ik me er prettig bij moet voelen.

Maar bij andere dingen, dingen die we echt samen doen, zoals bijv opvoeden. Daar hebben we het samen over. Ik vind het bij zulk soort dingen belangrijk om op 1 lijn te liggen.

Ik probeer wel te overleggen, maar als ik nij iets wat ik zelf moet doen (bevallen, borstvoeding geven) een heel sterke voorkeur voor iets heb, dan doe ik het uiteindelijk wel hoe ik zelf wil. Mijn vriend wilde ook graag dat ik in het ziekenhuis zou bevallen, ik was in twijfel, ik heb geluisterd naar zijn argumenten en vond die op dat moment zwaar genoeg wegen om te doen wat hij wilde(maar dat komt dus ook omdat ik zelf in twijfel bleef).

wij zitten redelijk op een lijn, maar hij laat mij wel de keuze. heeft wel zoiets van jij moet het uiteindelijk doen. als we het ergens niet over eens zouden zijn of kunnen worden laat ik uiteindelijk mijn eigen mening wel zwaarder wegen (in het geval van borstvoeding en ziekenhuisbevalling)

Linda schreef:Dingen die ik moet doen, zoals borstvoeding geven en bevallen, daar moet hij maar in mee gaan. Ik vind dat ik me er prettig bij moet voelen.

Maar bij andere dingen, dingen die we echt samen doen, zoals bijv opvoeden. Daar hebben we het samen over. Ik vind het bij zulk soort dingen belangrijk om op 1 lijn te liggen.

Zo denk ik er ook over. Al zijn dit soort dingen hier voorlopig nog even niet aan de orde in mijn kersverse relatie Maar gelukkig denken we hier beide wel hetzelfde over tot dusver.

PR, kersverse relatie?? Wat leuk zeg!!!

Ik heb wel makkelijk praten, want mijn vriend denkt over veel hetzelfde qua dat soort dingen.
Maar het lijkt me wel heel lastig als hij bijvoorbeeld echt heel graag zou willen dat ik naar het ziekenhuis moet terwijl ik dit niet wil.

Aan de ene kant ik moet me er wel prettig bij voelen, maar dat vind ik eigenlijk ook voor hem. Ik heb er ook niks aan als ik een gestreste man naast me heb omdat hij bang is dat er wat ergs zou gebeuren.
Dus met dat soort dingen is het gewoon veel praten tot we tot een oplossing komen waar we ons beiden goed bij voelen.
Het komt altijd wel goed.

Ziekenhuis of niet zou ik zijn mening wel in overweging nemen. En borstvoeding..hij heeft me vaker gezegd dat hij vond dat ik moest stoppen (vanaf 9mnd ong.) maar daar heb ik vrij weinig gehoor aan gegeven haha. We hebben er wel vaker ruzie overgehad. Voeden in t openvaar was met T bijna geen doen dus daarom heb ik dat weinig gedaan. Heb ook vooral gekolfd en dat is ook niet echt iets wat je openbaar doet. Een tweede hoop ik zelf te kunnen voeden en dat ga ik zeker openbaar doen. Daar heeft mn vriend niks over te zeggen. Als ie t nuks vindt dan went ie er maar aan.

Heb je daar echt ruzie over gehad of meer een meningsverschil?

Over lang borstvoeding geven had mijn man niet echt een mening, over voeden in het openbaar ook niet, dat vond hij allemaal wel best. Hij wilde wel graag dat ik in het ziekenhuis zou bevallen, ik had zelf een voorkeur voor thuis bevallen, maar ik heb me toen wel ook georiënteerd op bevallen in het ziekenhuis en gezegd dat ik graag het moment zelf wilde afwachten en dan te beslissen. De eerste keer viel er niet veel te beslissen, de tweede keer wilde ik uiteindelijk toch ook zelf naar het ziekenhuis.

Nee, we hebben daar geen ruzie over gehad. We maken sowieso bijna nooit ruzie. M'n man kan soms erg onredelijk doen, maar daar kan ik inmiddels goed mee over weg.
Voor de rest kunnen we goed met elkaar praten en hij is verder ook niet zo moeilijk, dat scheelt.

Nee echt ruzie..meneer wilde namelijk geen melk meer uit de vriezer halen

Teddyaapje schreef:Nee echt ruzie..meneer wilde namelijk geen melk meer uit de vriezer halen

Poeh vervelend! Hoe kijken jullie daar nu achteraf op terug?

ik vind de mening van mijn man wel erg belangrijk maar uit eindelijk zou ik de doorslag moeten geven voor de dingen die ik moet doen.
Mij lijkt het heel mooi als mijn man de baby aanpakt als hij word geboren, dat ziet hij nu nog helemaal niet zitten daarom hebben we samen met de VK afgesproken dat de VK het aan mijn man vraagt op dat moment en dan kan hij altijd ja of nee zeggen. Ik vind dat wel een mooie tussenweg.

Linda schreef:Dingen die ik moet doen, zoals borstvoeding geven en bevallen, daar moet hij maar in mee gaan. Ik vind dat ik me er prettig bij moet voelen.

Maar bij andere dingen, dingen die we echt samen doen, zoals bijv opvoeden. Daar hebben we het samen over. Ik vind het bij zulk soort dingen belangrijk om op 1 lijn te liggen.

Ja, eens.

Ik luister wel naar zijn argumenten en zal ze ook wel meenemen maar uiteindelijk beslis ik zelf.

Mijn vriend wil bijvoorbeeld dat ik de borstvoeding afbouw nu onze zoon 1 is. Ik wil dat zelf ook maar merk dat ik het nog niet zo gemakkelijk vind, het is toch weer een stukje 'loslaten' en dat ziet mijn vriend volgens mij minder. Dat snap ik ook wel, het is iets tussen mij en mijn zoon, mijn vriend maakt het toch anders mee. Ik ben nu wel 1 voeding gaan minderen maar doe het in mijn eigen tempo (mijn vriend zei al: 1 voeding per week minderen maar daar luister ik dan dus niet naar. ik doe het wanneer ik er aan toe ben)

Mijn man wilde ook dat ik in het ziekenhuis ging bevallen. Dat heb ik ook gedaan omdat hij het heel graag wilde. Had het hem niks uitgemaakt was ik denk ik thuis gebleven bij de tweede maar het maakte mij eigenlijk niet zoveel uit. Hij kreeg al stress bij het idee dat ik thuis moest wachten tot ik genoeg ontsluiting had om naar het ziekenhuis te gaan.

Borstvoeding heeft hij zich niet echt mee bemoeid. Hij vond dat het mij lichaam was en dat ik daarover moest beslissen. Bij de eerste heeft hij na 2 weken kolfen zonder resultaat wel gezegd dat ik beter kon stoppen. Ik had gezegd dat hij dat moest zeggen zodat ik hem de schuld kon geven dat ik gestopt was omdat ik me zo mislukt voelde

Nee niet in alle situaties weegt mijn man zijn mening even zwaar. Borstvoeding vond hij niks maar ik wel dus ik heb het geprobeerd.
Stel dat ik echt graag thuis had willen bevallen dan had mijn mening en het advies van de verloskundig daar het zwaarst in gewogen niet zijn mening (nu wou ik in het ziekenhuis bevallen dus dat was hier niet van toepassing).

Onze mening verschilt heel veel, eigenlijk wel over alles, we overleggen, proberen te begrijpen waarom de ander een andere mening heeft. De uiteindelijke beslissing, wat de doorslag geeft is telkens verschillend.

Mijn vriend wilde eerst ook dat ik in het ziekenhuis zou bevallen, ik wilde graag thuis en na een aantal gesprekken is hij ervan overtuigt geraakt dat thuis het beste was. Ik had veel vertrouwen in mijn lijf en het moest thuis, helaas liep het anders en werd het medisch in het ziekenhuis.

Ik wilde graag bv geven en mijn vriend vond het een goed idee, hij heeft me hierin erg gesteund want het ging niet makkelijk in het begin. Hij is ook erg trots dat ik doorgezet heb daarmee.

Ik vind ook dat je als vrouw bepaald waar je wilt bevallen, ik krijg er kriebels van als mannen een ziekenhuis bevalling willen, de man hoeft het niet te doen!

Met bevallen neem ik zijn mening en argumenten zeker wel mee, het moet voor ons beiden goed voelen.

Over wel/geen bv heeft hij eigenlijk niets gezegd omdat hij weet hoe ik daar in sta. Wat dat betreft heb ik wel zoiets van het is mijn lijf en ik wil het niet.

Ik vind de mening van mijn man net zo belangrijk als die van mezelf. Als het gaat over opvoeden dan.

Als het over bevallen, borstvoeding of andere lichamelijke dingen van mij gaat is mijn mening doorslaggevend. Hij mag best zijn mening zeggen, en daar denk ik dan ook over na maar hij krijgt daarin zeker 'zijn zin' niet.

Maar mijn man doet ook zelden moeilijk. Voor de bevalling vroeg ik hem wel eens dingen maar dan zei hij: wat jij wilt. Hij snapte er toch weinig van of kon het zich niet goed voorstellen. Zoals borstvoeding. Ik mocht zelf kiezen van hem want hij zei zelf: het is jou lichaam.
Hij had er minder moeite mee dan ik toen er geen voeding in bleek te zitten. Ik heb me er best nog een tijd schuldig over gevoeld terwijl hij dan allang zich bij de fv neer gelegd had.

Qua kleding vraag ik nooit zijn mening. Of hij moet mee zijn als ik iets koop. Hij vind alles best

Qua opvoeden is zijn mening natuurlijk net zo belangrijk. Al maakt man zich allemaal niet zo druk als ik hahaha.

Met kleren kopen bemoeit hij zich nergens mee, dat interesseert hem dus echt helemaal niets. Hij vindt het allemaal prima. Ik koop wat ik wil, het maakt hem allemaal niets uit.

Waar ik zou willen bevallen, daar zou mijn eigen mening de doorslag geven. Ik moet het tenslotte doen.
Met borstvoeding, ook mijn eigen mening, omdat ik het dan geef. Over openbaar voeden zou ik wel luisteren.

Met die 2 situaties geven mijn mening de doorslag omdat het gewoon ook om mijn lijf gaat.
Met de andere dingen overleggen we wel, maar meestal dram ik toch mijn eigen zin door
Maar eigenlijk is mijn man het vrijwel altijd met dingen met me eens...
Over opvoeden overleggen we ook wel, daarin wegen onze meningen even zwaar, en komen we meestal gewoon op een overeenstemming.

Mijn man heeft daar niet echt een mening over. Borstvoeding vond hij wel belangrijk, maar zijn reden was dan dat zijn moeder het ook had gegeven haha.