Mindful, jaja...

Vind jij het leven in het buitenland, of op een andere plek, of in een situatie, of vanaf een ander seizoen of moment ook altijd spannender dan wanneer je in je vertrouwde omgeving bent?

Bedacht me net dat als het zou gaan sneeuwen en het vriest, het leven van de buitenkant gezien er dan eigenlijk ontzettend romantisch uitziet. Maar ik zit binnen op mijn vertrouwde plek en zo'n indruk maakt het dan niet. Dat is met meerdere dingen zo en het is op zich een fascinerend fenomeen.

Maar hoe kun je nu zorgen dat je in het moment zelf net zo onder de indruk bent als vanuit die andere situatie? Tegenwoordig heet dat mindfulness geloof ik, maar ik houd het graag praktisch en niet te zweverig (ook al is deze post vrij vaag). Ervaringen?

Hmm ik weet niet heel goed of je dit bedoelt, maar ik wil altijd wat anders dan wat ik op het moment doe.
Woon ik in Engeland, wil ik naar Nederland, woon ik in Nederland, wil ik naar Amerika. Studeer ik, wil ik werken, werk ik, wil ik studeren. Ik loop altijd al 10 stappen vooruit en denk altijd over de toekomst na, wil altijd dingen regelen voor de toekomst en niet in het heden leven. Zelfs wanneer iets in de toekomst geweldig leek, lijkt het in het heden maar simpeltjes. En dat is iets waar ik niet tegen kan, die sleur. En dus maak ik weer volgende plannen.

Bedoel je zoiets?

Verder heb ik geen idee wat je daar aan kan doen, behalve bewust worden van wat je zelf op dat moment hebt denk ik.

Nee, dat bedoel ik niet echt. Wat jij zegt is meer rationeel, terwijl ik het over de ervaring en het gevoel heb.

Het sneeuwt hier nu. Stel dat ik in een onbekende stad in een andere situatie zou zitten dan zou ik het veel intenser beleven (als in een geluksbeleving) dan wanneer ik op mijn kamer in dezelfde situatie zit. Net als met een film kijken. Je hebt dan een soort overview, je kijkt naar een leven en dan is de indruk veel heftiger dan wanneer je zelf in die situatie zou zitten. Begrijp je wat ik bedoel?

Mindfulness is niet zweverig hoor.

Misschien maken dingen meer indruk als je meer aandacht besteed aan wat je eigenlijk waarneemt. Als je heel erg in het hier en nu bent. Wat dan inderdaad neerkomt op een mindfulle houding. Een andere manier zou ik zo niet weten.

@Vruchtenhagel - precies wat ik bedoel ja. Dat je dus eigenlijk je omgeving bijzonder ziet zoals die is, ook al is het niet nieuw. Ik ben wel heel benieuwd hoe jij dat precies doet dan op zo'n moment. Zojuist had ik trouwens wel dat geluksmomentje, maar het komt niet zo intens binnen als wanneer de situatie volledig anders zou zijn of wanneer ik een film zou kijken.

@Donderwolkje - dat is wel een goeie om te leren: meer aandacht besteden aan wat ik waarneem. Ik ben alleen bang dat het dan rationeel blijft, i.p.v. dat het naar mijn hart daalt.

Enkele tips om in het hier en te blijven/komen (betreffende het sneeuw-voorbeeld):
- vraag je af welke dag/maand het is (sneeuw in november is best vroeg)
- kijk welk kleren je aan hebt (maakt de sneeuw je koud?)
- bedenk of je nog belangrijke dingen te doen hebt die gevaarlijk zouden kunnen zijn in de sneeuw, dan is het meer een last. Heb je geen plannen meer, dan kun je ook meer genieten.
- ga de sneeuw voelen met je handen/voeten, maak er een tekening in, ga een eindje wandelen
- zoek naar mooie taferelen, natuur, gebouwen etc.

Volgens mij had mijn voorbeeld ook te maken met gevoel en niet ratio, althans, zo voelt het voor mij.

Ik snap wel een beetje wat je bedoelt, maar ik probeer m'n geluksmomentjes wel naar me toe te trekken. Zoals ik zei: Ik wil graag in Amerika wonen, en dus ging ik vandaag in plaats van thuis nakijken, lekker naar een cafe in een boekenwinkel met m'n laptop en dan voel ik me helemaal gelukkig en op m'n plekkie omdat het 'Amerikaans' voelt.
Zo creeer ik die geluksmomentjes.

Marin schreef:Hmm ik weet niet heel goed of je dit bedoelt, maar ik wil altijd wat anders dan wat ik op het moment doe.
Woon ik in Engeland, wil ik naar Nederland, woon ik in Nederland, wil ik naar Amerika. Studeer ik, wil ik werken, werk ik, wil ik studeren. Ik loop altijd al 10 stappen vooruit en denk altijd over de toekomst na, wil altijd dingen regelen voor de toekomst en niet in het heden leven. Zelfs wanneer iets in de toekomst geweldig leek, lijkt het in het heden maar simpeltjes. En dat is iets waar ik niet tegen kan, die sleur. En dus maak ik weer volgende plannen.

Bedoel je zoiets?

Verder heb ik geen idee wat je daar aan kan doen, behalve bewust worden van wat je zelf op dat moment hebt denk ik.

Heeft dat niet grotendeels met tevreden kunnen zijn/ rust vinden te maken?


TO: interessant topic! Maar zoals je voorbeeld van de sneeuw: ga je dan vandaag wel bijvoorbeeld naar buiten? Lekker door de krakende sneeuw wandelen? Want als ik binnen zou blijven zitten zou ik het ook minder beleven dan vanuit mijn kamer..

Ik herken het wel een beetje. Als ik op reis ben, dan zit ik me weleens voor te stellen hoe het leven daar zal zijn. En dat ik al heel mijn leven in het dorp woon. Maar eenmaal thuis geniet ik weer van de dingen die ik heb.

Ik zie het ook op een andere manier. Marin, ik vind wat jij beschrijft meer te maken hebben met geluk vinden in het moment, geluk vinden in je leven en een soort kalmte over je heen krijgen.

Ik interpreteer wat Gloria bedoelt meer als een stukje bewustwording. Mijn dagelijkse leven beschouw ik als normaal: ik sta op uit mijn eigen bed, kijk naar dezelfde kerel, douche me op dezelfde routine, stap in de auto en ga naar mijn werk. Als je dit stukje even vanuit een buitenstaander bekijkt, zou die kunnen denken: goh, wat een lekker bed, leuke vent, lelijke badkamer, gave auto blablabla.

Hetzelfde met als je je eigen leven beschrijft: voor een ander klinkt het als iets geweldigs en iets dat ze nooit zouden durven: ik merk dit als ik vertel dat ik een jaar ben weggeweest op mijn 16de. Ik ervaar dat als mensen zeggen dat ze het knap vinden dat ik een master heb afgerond: ik vind dit onzin want zoveel meer mensen doen dat en zo moeilijk was het nu ook weer niet.

Kortom: wat we iedere dag door onze eigen ogen zien beschouwen we als normaal. Zodra iets radicaals verandert zoals een land onder de sneeuw, verandert dat je dagelijkse ervaring. Opeens is er iets nieuws, iets dat je anders beschouwt en daardoor bewust naar je omgeving laat kijken. Maar dit doe je alleen maar als je met je neus op de feiten wordt gedrukt als je naar buiten gaat. Als je binnen zit, en je doet de ramen dicht merk je er niks van en kan een land op zijn kop staan maar jij zit lekker in je eigen bubbel.

Op vakantie heb je dat vaak ook: wat voor ons soms als een hemel kan lijken om bijvoorbeeld in Frankrijk/ Amerika/ Egypte te wonen, is het voor díe mensen juist weer compleet normaal.

Persoonlijk denk ik ook dat je niet iedere dag alleen maar bezig kan zijn met het bewust ervaren van je dagelijkse bestaan. Ik denk dat ik er moe van zou worden als ik dat continue zou moeten. Maar een stukje meer bewustwording kan geen kwaad..

Caro schreef:Kortom: wat we iedere dag door onze eigen ogen zien beschouwen we als normaal. Zodra iets radicaals verandert zoals een land onder de sneeuw, verandert dat je dagelijkse ervaring.Op vakantie heb je dat vaak ook: wat voor ons soms als een hemel kan lijken om bijvoorbeeld in Frankrijk/ Amerika/ Egypte te wonen, is het voor díe mensen juist weer compleet normaal.

Dit is precies wat ik bedoel. Als ik op een berg in Zwitserland sta (ik noem maar een zijstraat), giert de opwinding door mijn aderen vanwege de schoonheid. De lucht lijkt blauwer dan normaal en de wereld wijdser en groter. Maar als ik op een heldere dag in de polder ga staan, kan ik datzelfde gevoel ervaren, als ik maar op zou letten. Ik moet dan bewust met een andere bril kijken naar wat ik zo gewoon vind. En soms doe ik dat wel, maar ervaar ik nog steeds niet dezelfde opwinding als op die berg in Zwitserland.

@NoorA - je hebt wel een punt met je vraag zeg. Want eerlijk gezegd blijf ik vaak wel zitten waar ik zit en ga er ook niet op uit om die geluksmomenten te zoeken. Thanks voor de eye-opener .

Idd, als je er mee omgaat alsof het normaal is dan blijft het ook normaal. Mijn vriend houdt niet zo van de kou en de sneeuw maar toch kreeg ik hem vorig jaar mee naar buiten met die hevige sneeuwval. We zijn uiteindelijk uren buiten geweest en overal heen gewandeld, een grote sneeuwbal gerold, in het dorp rondgekeken bij de kerststal en naar zangkoren geluisterd. Het was heerlijk, we genoten ervan... Zelfs hij . Waren we binnen gebleven dat had hij waarschijnlijk alleen maar zitten schelden .

Wat Caro omschrijft doe ik volgens mij automatisch. Ik ben me ook heel gauw en vaak bewust van kleine dingen om me heen die ik waardeer.

Voorbeeldje van mij van zonet in dezelfde richting als Gloria's berg in Zwitserland en de polder maar dan de stedelijke versie er van. Ik geniet dus heel erg van architectuur, oude maar ook moderne. Ik verlang dus ook zo naar new York omdat dat ongeveer het summum voor mij is. Maar. Ik zit ook elke ochtend in de trein van den haag naar leiden. Vroeg in de ochtend, niet altijd even wakker of goedgehumeurd. Maar er is 1 plekje in den haag waar ik dan langs kom en dat is zo mooi, vol moderne gebouwen en lichtjes en elke ochtend kijk ik daar naar en word ik me weer bewust van dat dit zo'n fijne stad is. Even bewust 'appreciaten' En dan kan ik er weer even tegenaan.

Het gaat alleen nog verder dan je bewust zijn van het feit dat het een mooi moment is. Dan jezelf en jouw situatie te kunnen zien alsof je er niet zelf inzit, alsof je naar je eigen film kijkt en jezelf in een heel ander licht ziet, niet zo vanzelfsprekend, da's bijna onmogelijk.

Ook zoiets: beseffen dat je deel uitmaakt van de geschiedenis. Altijd als ik lees over een bepaalde periode in de geschiedenis, denk ik aan de gewone mensen die daar deel van uitmaakten. Ik ken ze dan niet, maar ze hebben wel bestaan.

Zo iemand zijn wij in feite ook al. Over 100 jaar horen we bij de geschiedenis. En wat zal er, vanuit het perspectief van die persoon, over ons gezegd worden? Hoor jij dan bij het overgrote deel van de bevolking dat Wilders zijn gang heeft laten gaan waardoor de samenleving ontspoorde (ik noem maar iets) of word je zo'n verzetspersoon die geexecuteerd wordt ofzo .

Toevallig ook herkenbare vragen?

Wat een mooi topic.

Caro heeft het heel mooi beschreven. Ik vind het leuk om 's avonds in bed met mijn vriend te 'bekijken' wat wij allemaal voor moois hebben en hoe mooi het leven eigenlijk is. Het liefst zie ik ons leven dan voor me als een film en dan kan ik er intens van genieten en dat kan dan ook een paar dagen duren voor ik daar weer uit ben. Het heel bewust nadenken en kijken naar je leven kan in mijn ogen er wel voor zorgen dat je ook gevoelsmatig meer uit het leven kunt halen en kunt genieten en blij kunt zijn van kleine dingen die anders zo vanzelfsprekend lijken.

Ik heb ook als ik in een grote stad (ook Den Haag al) sta, dat ik dan om me heen kijk en realiseer van wow hier zijn nu zo veel mensen, die zo veel dingen doen.

Ken je die scene van Amelie waarin iedereen tegelijkertijd in Parijs met elkaar naar bed gaat en klaar komt? Dat gevoel krijg ik dan ook, heel bewust zijn van dat er zo veel mensen zijn, zo veel verschillende mensen, die op dit moment allemaal wat anders doen, andere levens hebben, waar zouden ze mee bezig zijn, wat zouden ze doen, wie is er verdrietig, wie is er gelukkig, en dat allemaal in 1 stad.