Ben ik nou zo streng/moeilijk?

Gisteren zijn we een dagje weg geweest naar een dierentuin met de kinderen. En sowieso afgelopen zomer veel naar pretparken en speeltuinen.

Nou ben ik volgens mij geen strenge moeder en ik erger me ook niet snel aan kinderen van iemand anders. Ze mogen van mij best spelen, rennen, lachen enzovoorts in zo'n park, niets mis mee. En een huilende peuter ofzo, dat lijkt me ook volkomen normaal, dat gebeurt, helemaal niet erg, kinderen zijn weleens lastig. En dat ze soms iets doen wat niet mag, kan ook nog, daar zijn het kinderen voor, daarom moet je ze nog opvoeden enzo.

Maar ik verbaas me soms echt enorm over andere kinderen. Dan duwt iemand mijn kinderen opzij en kruipt voor in een rij. Ouders staan ernaast, kijken ernaar, maar grijpen niet in. Nou heeft mijn zoon dat ook écht weleens gedaan, dan grijp ik hem bij zijn arm, zet hem op zijn plek terug en leg uit dat dat niet de bedoeling is. Meestal gebeurt dat bij kinderen ook in een soort onschuld en enthousiasme, helemaal niet erg, als je maar uitlegt dat het niet kan. Maar die ouders deden dus gewoon niets. Dus ik heb die kinderen maar aangesproken, mijn kinderen weer voor laten gaan en ze gezegd dat voorkruipen niet netjes is. Leverde me dodelijke blikken van de ouders in kwestie op (en ik heb het eerst even laten gaan om te zien of mijn kinderen het zelf oplosten).

Nu gisteren, er was een wandelroute, er liep een kind zó vreselijk te schreeuwen en te rennen, duwde iedereen aan de kant, maakte vréselijk veel herrie en niemand greep in. Dus wij zijn maar een andere route gaan lopen, anders liepen we steeds tegelijk met hen langs dieren. Een normaal gesprek was niet mogelijk want je hoorde alleen nog hem, maar niemand greep in. Toen was er een rondvaart, in een boot. We moesten even wachten, kinderen in een speeltuintje, dan hou ik ze in de gaten, zie ik dat mijn zoon tegen de glijbaan op wil klimmen, dus ik haal hem er weg, dat dat niet de bedoeling is, want andere kindjes willen glijden. Vervolgens zie ik allemaal andere kinderen die dat wél doen, zónder dat ze aangesproken worden, en duwen en trekken en vervelend doen, niemand die ingrijpt. Tijdens de rondvaart zat je op stoeltjes en kreeg je een uitleg over de dieren. Ik heb er geen wóórd van verstaan omdat er een kind van een jaar of 6 een gigantische driftbui kreeg en werkelijk álles bij elkaar gilde. En die ouders deden vrijwel niets. Andere kinderen renden steeds rond, maakten daarmee enorme herrie (want gehorige vloer) en daar werd ook niet op ingegrepen. Tegen de tijd dat ik van die boot af mocht tuitten mijn oren echt en ik heb gewoon niets gehoord van de rondleiding én vrijwel niets gezien. Daar hadden we dus een half uur voor in de rij gestaan.

Vervolgens staan er allemaal bordjes met 'niet achter de touwen komen' en natuurlijk willen mijn kinderen achter die touwen staan om dichter bij de beesten te komen. Mocht niet van mij. En dan zie je weer allerlei mensen (kinderen én volwassenen) die doodleuk achter die touwen gaan staan, vóór iedereen die netjes staat te kijken. Dus mijn kinderen zijn weer verbaasd 'maar die mensen doen dat ook'. Gelukkig was er een mevrouw naast mij die het voor me uitlegde dat dat eigenlijk niet mocht, maar dat sommige mensen nou eenmaal niet zo goed kunnen luisteren en dat het goed was dat ze netjes bleven wachten En bedankt mevrouw scheelt mij weer.

Nou ben ik echt niet denderend qua opvoeding hoor, heus niet. Ik heb óók weleens met een gillende peuter door de supermarkt gelopen, en ze hebben vast ook weleens last van mijn kinderen gehad, maar ik probeer toch in te grijpen als het nodig is. Let ik teveel op dat soort dingen? Hebben jullie daar ook last van? En hoe doe je dat als een heel stel kinderen door een restaurant mag rennen en je eigen kinderen mogen dat niet?

Herkenbaar, hoor. Ik was vorige week met de kinderen in Monkey Town, of zoals het nu heet, Superfun, in Amersfoort en ik vond het echt vreselijk, zo ruw en asociaal als sommige kinderen zich gedragen. Echt kinderen van een jaar of 8 die het peutergedeelte terroriseren, dingen van kleintjes afpakken, boven op het dak van het speelhuisje gaan staan, overal mee gooien, en die ouders intussen lekker beppen en op hun iPad kijken. Ik had echt het gevoel dat bijna niemand op de kinderen lette, behalve één hoogblonde oma die haar kleinzoon toe riep dat hij 'gewoon moest terugslaan, hoor!'

Ik ben ook echt boos geworden op een paar van die grote kinderen.

Echt NIET normaal. Ik kom daar dus ook niet meer.

Ik vind je dus niet zo streng, ik vind dat gewoon normaal.

Ik vind je ook niet streng, ik vind het meer dan normaal dat je je kinderen gewoon corrigeert als ze iets doen wat niet mag. Wat andere ouders doen moeten ze zelf weten, maar jij weet in ieder geval dat jij jouw kinderen netjes opvoed.

Ik erger me daar ook wel eens aan hoor, van die aso drukke kinderen. Grote kinderen van een jaar of 10/11 die van het kleine glijbaantje in het peuterbad gaan. Ik vind dat altijd zo belachelijk.

Ik vind jou ook normaal, Euc.

Wbt de driftbui, dat weet ik niet zo goed. Soms is het als ouder beter om dat te negeren. L heeft ook weleens een driftbui gehad in de AH, want hij wilde per se een 'pieuwer' hebben. Ik kreeg hen toen niet stil.

Driftbuien vind ik lastig. Ik vermoedde dat er 'iets' met dat kind aan de hand was. Een kind van die leeftijd die een dergelijke driftbui krijgt, dat is niet helemaal zoals het gemiddeld gaat. Dus dan probeer ik tolerant te blijven en te denken 'het is voor die ouders vervelender dan voor mij, laat maar gaan'. Maar vervolgens dacht ik 'mán, ik sta hier een half uur voor in de rij, als je kind niet in staat is om zich normaal te gedragen, ga dan fijn wat anders doen ofzo, of loop even weg naar een rustiger plekje'. Maar ja, dat is niet altijd haalbaar, en dat is ook niet eerlijk. Maar de frustratie liep even op.

Bij een peuterdriftbui kijk ik echt niet raar op hoor, soms wel afhankelijk van hoe de ouders erop reageren. Of een heel hard huilende baby in de supermarkt, dat snap ik allemaal, al werkt het je wél op je zenuwen natuurlijk. Kinderen zijn gewoon geen kleine volwassenen, dus die zijn soms lastig en druk en brutaal, maar dát moet je dan juist aanpakken lijkt me.

Tuurlijk ben jij niet streng Euc, dat weet je zelf ook wel, en die vraag stel je neem ik aan ook niet serieus. Ik herken het wel, losgeslagen kinderen met ouders erbij met een 'ach, we zijn allemaal jong geweest' houding, of erger: de 'gelukkig heeft mijn kind tenminste een beetje pit' houding. Ik sta er ook van te kijken, en leg zoveel mogelijk aan mijn jongens uit dat wij het gewoon blijven doen zoals het hoort, niet gaan slaan, duwen en voorkruipen. De kinderen of ouders in kwestie aanspreken helpt vaak maar ten deze of helemaal niet, omdat het toch meestal precies de reden is dat die kinderen zo doen: óf een gebrek aan daadkracht van de ouders (wat je niet oplost door er wat van te zeggen) óf die ouders zijn zelf net zo erg/gemeen/aso. En in dat geval is aanspreken echt vechten tegen de bierkaai. Wel blijven zeggen hoor, maar verwacht er niet teveel van.

Oh, ik vraag me wel degelijk af of ik te streng ben soms hoor Als we uit eten gaan wil ik gewoon niet dat ze rondlopen, óók niet als het een restaurant is met speelhoek. Gewoon aan tafel zitten tot iedereen klaar is, en dan eventueel nog even de speeltuin in. En rennen is al helemaal uit den boze. En ik zie om me heen dat mensen dat maar 'moeilijk doen' vinden. Dan zijn we met andere gezinnen en die laten de kinderen rustig rondrennen tussen de gangen door. Ik vind dat irritant. Doe je thuis ook niet Maar dat wordt wel echt streng gevonden.

Darius schreef:Ik vind jou ook normaal, Euc.

Wbt de driftbui, dat weet ik niet zo goed. Soms is het als ouder beter om dat te negeren. L heeft ook weleens een driftbui gehad in de AH, want hij wilde per se een 'pieuwer' hebben. Ik kreeg hen toen niet stil.

Driftbuien vind ik ook niet erg als je als ouder wel probeert in te grijpen, maar ik kan me er enorm aan storen als de ouders óf helemaal niets doen, óf ze dan maar hun kind zijn zin geven. Ik zou me niet aan jou geërgerd hebben, want je probeert hem wel te kalmeren, je doet tenminste iets.

Eucalypta schreef:Oh, ik vraag me wel degelijk af of ik te streng ben soms hoor Als we uit eten gaan wil ik gewoon niet dat ze rondlopen, óók niet als het een restaurant is met speelhoek. Gewoon aan tafel zitten tot iedereen klaar is, en dan eventueel nog even de speeltuin in. En rennen is al helemaal uit den boze. En ik zie om me heen dat mensen dat maar 'moeilijk doen' vinden. Dan zijn we met andere gezinnen en die laten de kinderen rustig rondrennen tussen de gangen door. Ik vind dat irritant. Doe je thuis ook niet Maar dat wordt wel echt streng gevonden.

Dan ben ik blijkbaar ook echt streng, want mijn kinderen mogen ook niet rondrennen door het pannenkoekenhuis...

Mijn zoon is 3 en ik kan hem echt niet aan tafel houden totdat wij klaar zijn met eten. Dan mag hij van mij als hij klaar is best nog even spelen. Voorkruipen, duwen, slaan, trekken, grote mond enz. mag allemaal niet uiteraard. Zo zie je maar weer dat de standaarden niet voor iedereen hetzelfde zijn.

dubbel

Als we in een kinderrestaurant met speelhoek/speeltuin zijn dan mogen ze daar van mij wel spelen, alleen eten doe je uiteraard aan tafel. Rondrennen vind ik trouwens iets anders dan gewoon rustig naar de speelhoek/speeltuin lopen en daar gaan spelen. Het eetgedeelte is geen speeltuin.

Ik vind dat ook niet streng. Ik vind het niet meer dan normaal om je kind daarbij te corrigeren. Het verbaasd mij ook altijd weer bij ballorig etc. hoe het er aan toe gaat en dat kinderen van 8-10 jaar rondrazen door het peutergedeelte.
Ik heb eerder de indruk dat ouders daar voor zichzelf heen gaan dan voor de lol van hun kinderen. Zodat zij lekker kunnen hobby-en met tijdschriften, tablets, telefoons etc. Ik zie er gewoon vrijwel niemand hun kind corrigeren of uit de peuterhoek halen. Sterker nog, ze merken het niet eens op.

Edit: Ik weet dat mijn kinderen geen geduld hebben voor een restaurant dus daar heb ik ze uberhaupt nog nooit mee naartoe genomen. Wel naar La Place of een lunchroom, maar dat is dan ook weer lang zat voor ze.

Ik heb het idee dat die ouders denken: zo, wij hebben lekker grote kinderen, wij hoeven niet meer zo op te letten. Terwijl juist die grote kinderen behoorlijk veel overlast veroorzaken als niemand op ze let.

Ik heb ook al kinderen moet corrigeren in de snoepwinkel. Soms waren ouders echt woedend op mij want "waar haal ik het lef vandaan".

.

Annemie schreef:Ik ben het helemaal met je eens eucalypta, ik irriteer me zelf ook vaak aan kinderen en dan vooral hun ouders die niet ingrijpen. Ik vind dat sommige ouders wel wat strenger mogen zijn. Ik vind jou dus gwoon redelijk en echt niet te streng.

+1!

Ik ben het ook met je eens hoor.

Wat ik ook vervelend vind is als ik dan tegen J. zeg dat hij bijvoorbeeld niet tegen de glijbaan op mag klimmen omdat andere kindjes ook willen glijden andere mensen zich ermee gaan bemoeien. Van "ah er is toch bijna niemand dat kan best even". Ja fijn dat zij dat vinden maar ik wil het niet hebben. Daar is de glijbaan niet voor bedoeld als hij wil klimmen gaat hij maar naar het klimrek.

Was je gister in Safaripark Beekse bergen? Ik ook namelijk nou ik heb me ook met andere kinderen bemoeid hoor. Je hebt daar zo'n roofvogelshow en je moet blijven zitten 4 jongetjes bleven maar op en neer gaan en wilde niet gaan zitten. Dus mijn man en ik steeds ja je moet zitten hoor. hun: Ja dan zien we niks. Zelfs de man en vrouw die de show leidde hebben vaak genoeg geroepen dat je niet moest gaan staan. Ik snap echt niet dat de ouders zelf niks zeggen straks land er opeens zo'n vogel op je kind zijn hoofd nou dan kan je meteen naar de EHBO.

Ze hebben het wel eens over 'de jeugd van tegenwoordig' maar dat is inderdaad ook een groot deel opvoeding.
Als een kind nooit eens 'nee' hoort van de ouders, kun je niet verwachten dat hij leert wat wel of niet kan/mag. Tsja, niet zo gek dat ze later dan ook gekke dingen uit gaan halen vind ik..

Het valt me echt op dat er tegenwoordig heel wat ouders zijn die allebei (full-time) werken en eigenlijk geen tijd hebben voor de kids. Als ze die dan een keer zien, mogen ze alles, want ja, die 2 dagen per week dat je ze ziet, wil je er natuurlijk geen ruzie mee..

Is echt niet altijd zo hoor, er zijn hier genoeg meiden die ook werken en ik wil nu echt niet zeggen dat jullie dat doen!
Het valt me alleen op mijn werk wel op. Net alsof sommige ouders geen nee durven te zeggen..

Annemie schreef:Ik ben het helemaal met je eens eucalypta, ik irriteer me zelf ook vaak aan kinderen en dan vooral hun ouders die niet ingrijpen. Ik vind dat sommige ouders wel wat strenger mogen zijn. Ik vind jou dus gwoon redelijk en echt niet te streng.

Helemaal mee eens!