Pap zou vandaag 60 zijn geworden

En ik weet niet hoe ik me erbij voel eigenlijk. Ik heb gisteren een wat raar gesprek gehad met iemand waarvoor ik gevoelens heb. Het kan alleen niet en gisteren hebben we afgesproken het contact drastisch te verminderen. Voelt raar want hij is al een jaar lang een belangrijk onderdeel van mijn werkdag geworden. Nu nemen we drastisch afstand en gaan we kijken hoe dat gaat. Op zich aan alle kanten goed: beter voor mijn werk, beter voor zijn relatie, beter voor mij omdat ik dan misschien los van hem kom omdat ik ook iemand verdien die voor me gaat.

Alleen.. nu is het besef dus dat pap vandaag 60 is geworden. MIjn familie komt allemaal samen vanavond en kan het met elkaar delen. Ik niet, voor mij is het te ver weg om een op en neer te gaan en dat trek ik niet. Zowel financieel als qua timeplanning. Dus dat is geen optie.

Dus nu ben ik vanavond alleen. En voel ik me rot over die situatie. Ik wéét dat ik daar beter aan doe.. alleen alles in me schreeuwt: ik wil bij hem zijn. Ik zou zo graag willen weten hoe hij knuffelt bijv. Maar dat doe ik niet want het mag en kan niet. Dus: afstand. Hij is tegelijkertijd ook een van die kleine weinige lichtpuntjes in mijn leven en dat valt weg.. het moet wegvallen, dat weet ik.. maar er blijft verdomde weinig leuks over.

En dan wil ik vandaag eigenlijk mijn papa hebben. Maar die is er niet meer. Ik kan me niet eens herinneren wat ik hem vorig jaar gaf voor zijn verjaardag.. toch bizar?

Het is gewoon allemaal verdomde ingewikkeld... dat is het. En ik moest het even van me afschrijven..

ps.. dan wel weer goed nieuws: gisteren heb ik helemaal zelf mijn nieuwe tv+internet+telefonie aan de praat gekregen! Zonder mannelijke hulp!!

Oh bah, dit zijn zware dagen Wat ik altijd doe op de verjaardag van mijn vader is zijn favoriete gebak (moorkoppen) in huis halen en die opeten, gewoon om er even bij stil te staan dat hij jarig zou zijn. Maar voor mij is het natuurlijk een stuk 'makkelijker', mijn papa is al 20 jaar geleden overleden. Voor jou is dit de eerste verjaardag zonder papa en ik kan me goed voorstellen dat je iemand naast je wil hebben op zo'n moment. Kun je een vriendin uitnodigen ofzo? Dan ben je iig niet alleen..

Heel veel sterkte!

Ik weet niet wat ik hier op moet zeggen, heb geen idee hoe het is om zonder vader verder te moeten..
Enige dat ik kan doen is je heel veel sterkte wensen deze dag.

Ik wil lief voor je zijn maar weet niet wat ik moet zeggen dus zeg ik maar gewoon dat je lief bent.

Ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen, dus daarom maar even een dikke knuffel

Lieve Caro,

Ja dit soort dagen zijn altijd erg lastig. En verdrietig en moeilijk, maar aan de andere kant sta je ook even stil, bij de mooie herinneringen. Alleen jammer dat jij toch niet bij je familie kunt zijn.

Verder wil ik daarom dus ook een hele dikke knuffel sturen.

En ben trots op je, dat je dus zonder mannelijke hulp de boel aan de praat hebt gekregen.

Sterkte meis, denk aan je.

Dank jullie wel :-). Meer kan er idd even niet gezegd worden, het is een rotsituatie en ik voel me soms heel erg klote gewoon. Maar het komt goed, ooit komt het goed.

Wat vervelend dat je vanavond alleen bent Caro. Misschien is er een vriendin die langs kan komen?

Zeker een rotsituatie. Veel sterkte vandaag en een dikke knuffel.

Caro, ik wil je veel sterkte toewensen met deze dag.. Rot dat je niet bij je familie kunt zijn vandaag...

Maar.. wel superstoer dat je internet/tv/bellen aan de praat hebt gekregen!

Heel veel sterkte vandaag

Een rare dag vandaag

Wat een nare dag moet het voor je zijn.

Hopelijk heb je vanavond nog wel afleiding.

Een moeilijke dag!! Heel veel sterkte!! Wat naar dat jij vanavond in je eentje zit!!

Sterkte... Hopelijk is er iemand die vanavond bij je kan zijn

Een dikke knuffel!

Oh Caro, wat een vervelende dag moet het voor je zijn.

Een hele dikke knuffel voor jou!

(en een grote reep chocolade + een pot thee )

Een beetje laat maar niet minder gemeend:

Zeker de eerste keer dat je met zo'n 'verjaardag' te maken krijgt, is het extra moeilijk. Ik zou willen dat ik wat voor je kon doen, maar dat kan ik helaas niet. Wel kan ik zeggen dat je enorm trots op jezelf mag zijn, niet alleen omdat je zelf je internet-dingie aan de praat hebt gekregen maar ook omdat je sterk genoeg blijkt te zijn om bepaalde keuzes te maken. Je vader past op je, dat weet ik zeker!