Iedereen bij elkaar willen houden.

Dat heeft mijn zoontje in een vrij extreme mate, geloof ik. Hij gaat bijna altijd huilen als iemand weg gaat en dat mag dan absoluut niet gebeuren. Als het aan hem ligt zit het hele huis vol met mensen, de hele dag door.
Vanmorgen ook weer zoiets. Hij was mee naar het bos om wat voorbereidingen te treffen voor de barbeque die we vanmiddag met de hele familie hadden. Op het veldje staat sinds kort een speeltoestel waar hij eigenlijk ontzettend druk mee was. Ondertussen was de boer die achter onze grond woont even wezen informeren hoe het met mijn oma ging en mijn zoontje had hem nog nooit eerder gezien. Boer ging weg terwijl mijn zoontje nog druk was de hoge trap van de glijbaan te beklimmen waa. rdoor ik dacht dat hij het niet zou opmerken. Toch wel dus. En hij was compleet over de zeik. Stampvoetend en huilend begon hij te roepen, nee weg, hier bos blijven, nee weg. NEEEEEEEEE WEG, niet niet nee. Ontzettend moeilijk om dan je lachen in te houden want hij gedraagt zich dan nogal komisch, maar voor hem is het iets serieus. En hij heeft na zijn middagdutje nog weer erover gemopperd.

Hij heeft het bij familie ook altijd, dat zijn we ook wel gewend, maar hij krijgt het nu ook bij vreemden. Zo mochten de mannen die het glasvezel van de week kwamen leggen ook al niet weg.

Is dit herkenbaar voor iemand?

Nois schreef:Zo mochten de mannen die het glasvezel van de week kwamen leggen ook al niet weg.

Hahaha! En? Zijn ze gebleven?

Dat wordt verhuizen naar een groter huis!

Maar even serieus: hoe oud is jouw zoontje nu? Is het niet gewoon die typische verlatingsangst waar alle kinderen last van hebben? Het is inderdaad wel interessant dat je zoontje het ook heeft bij de glasvezelmannen, maar denk niet dat hij dat over een paar maanden nog zal doen toch?

Nee dat gaat vast wel weer over. Vind het alleen zo bizar dat hij het ook met vreemden heeft. Verlatingsangst op zich vind ik niet zo vreemd. Dus vroeg mij af of hij de enige is. Denk het wel, gezien de weinige reacties
Hij is precies 25 maand nu.

H. heeft het wel maar niet zo erg.
Zeker na de vakantie heeft ze er erge moeite mee gehad dat iedereen weer thuis was.
We waren met de hele familie van mijn kant... Nog steeds vraagt ze of de tante's en oom's en opa en oma komen en blijven slapen.

Met vreemden heeft ze het oveirgens niet.