Ruzie ontploft door, tja door wat eigenlijk.

Wat nu komt gaat over katten, maar eigenlijk is het veel groter dan dat, maar toch ook weer niet. Momenteel kan ik slecht relativeren...

Ik wil al maanden graag een huisdier, een kat. Dit veel besproken met mijn vriend en een aantal maanden geleden kreeg de kat van een vriendin van hem een nestje. Ik was meteen enthousiast en probeerde mijn vriend over te halen. Die zei echter uiteindelijk gewoon botweg "ik houd niet zo van katten". Toen was het voor mij klaar. Blijkbaar niet het juiste moment.

Die dag daarna kreeg ik ineens een mail van die vriendin, of we nog op de wachtlijst wilde staan en dat ze me graag op de hoogte hield van de kittens. Mijn vriend had gezegd dat ik het wel leuk zou vinden om op de hoogte te blijven en dat ze mij maar moest mailen. Ik heb haar toen meteen gemaild dat ze ons wel van de wachtlijst mocht halen omdat mijn vriend niet zo enthousiast was als ik. Ze sms'te hem meteen, want hij had haar het idee gegeven dat hij WEL interesse had in een kat uit het nestje. Miscommunicatie en ik voelde me behoordelijk een trut, want ik reageerde heel fel tegen haar en hem, want het voelde bijna als een gemeen grapje. Geen kat willen, maar me wel lekker maken met leuke verhalen, foto's en updates.

Inmiddels wat maanden verder belt ze ineens mijn vriend of we vanaf eind september drie katten twee weken in huis kunnen nemen (ze woont in een andere stad) omdat ze op vakantie gaat en al haar vaste adresjes kunnen niet oppassen.

Ik werd boos op haar en hem en wel om de volgende redenen:
1. Op hem, omdat dit voelt als een gemeen grapje. "Laten we even twee weken wat katten in huis nemen die ze heel graag fulltime in huis wilde halen".
2. Op hem, omdat hij zich zo voor het karretje laat spannen. Ze zien elkaar 3 keer per jaar en dan vind ik dit nogal een gunst. (al ziet hij dit naar eigen zegge als een manier om die vriendschap weer op te bouwen)
3. Op haar, ik ken haar niet en heb door mijn vriends acties nu ook niet echt het idee dat ze heel goed weet dat dit behoorlijk rot voelt.

Mijn vriend zei: "Dan kunnen we toch kijken hoe het gaat, als hier katten in huis zijn." Dat snap ik heel goed, maar je kunt niet 2 weken lang, 3 enorme Noorse Boskatten in huis halen en verwachten dat dat representatief is voor 1 kat die voor vast er is. Ik ken de vrienden van mijn vriend totaal niet omdat ik ze in de jaren dat wij elkaar kennen hier eigenlijk nooit zijn geweest en mijn vriend ze zelf ook amper ziet.


Nu hebben we gisteren weer flink ruzie gemaakt, daarbij kwamen weer allemaal oude onderwerpen aan bod en ik ben zo klaar met dat oeverloos gezever over dingen die hem en mij totaal niet gelukkig maken omdat ze waarschijnlijk nooit veranderen.

Het zit me zo hoog, ik ben zo boos en ik voel me zo onbegrepen door hem.

Kijken hoe het gaat zou ik ook niet doen, heb je inderdaad niks aan want de ene kat is de andere niet. Dan kan hij beter bedenken waarom hij geen kat wil en dit duidelijk aangeven. (Dan kun je hem nog ompraten )
Ik snap niet zo goed dat je boos op haar wordt, want zij heeft er verder toch niks mee te maken? Als je vriend tegen haar zegt dat jullie op de wachtlijst willen, hoe moet zij dan weten dat hij niet zo enthousiast is?
Ik vind het wel raar van je vriend, dat hij tegen jou het ene zegt en tegen haar het andere. Dat is totaal niet duidelijk, en ook niet raar dat er dan een miscommunicatie tussen jou en haar is.
Dat hij zich voor een karretje van vriendin laat spannen zie ik ook niet zo in? Wat bedoel je daarmee?
Als ik dit zo lees is met name het probleem dat je vriend het ene tegen jou zegt en het andere tegen haar, en volgens mij ook niet duidelijk heeft wat hij zelf eigenlijk wil. Jammer dat er zo'n dikke ruzie om komt en oude koeien uit de sloot gehaald worden.

Ik denk dat je het nu niet meer kunt relativeren inderdaad.

Ik denk oprecht dat je vriend jullie allebei gewoon een plezier wilde doen en voor zichzelf wilde kijken hoe hij het zou vinden. Dat laatste is natuurlijk geen goed argument want het valt niet te vergelijken. Maar ik denk dat je je iets te veel laat leiden door jouw teleurstelling dat de katten er niet zijn gekomen. Ik begrijp het wel, maar ik denk niet dat het allemaal als flauw geintje bedoeld is.

En dat hij haar niet vaak ziet dat maakt toch op zich niks uit? Het gaat toch om die katten, of ze wel of niet komen logeren. Ik denk ook niet dat je boos op haar moet zijn, zij is denk ik niet geheel op de hoogte van de situatie en heeft ook weinig met de ruzie te maken toch?

Starla schreef:Kijken hoe het gaat zou ik ook niet doen, heb je inderdaad niks aan want de ene kat is de andere niet. Dan kan hij beter bedenken waarom hij geen kat wil en dit duidelijk aangeven. (Dan kun je hem nog ompraten )
Ik snap niet zo goed dat je boos op haar wordt, want zij heeft er verder toch niks mee te maken? Als je vriend tegen haar zegt dat jullie op de wachtlijst willen, hoe moet zij dan weten dat hij niet zo enthousiast is?

Dat klopt, daarom zeg ik ook dat het niet realistisch is wat ik voel. Ze heeft geen idee hoe het voor mij is, dus ik reageer alleen maar op wat mijn vriend haar laat denken en daaruit reageert zij op haar manier. De wens voor mij om haar beter te leren kennen wordt er in ieder geval niet groter door, terwijl ze langer in het leven van mijn vriend is dan ik, heb ik haar nog maar 3 keer gezien in de 4 jaar dat ik hem ken.

Starla schreef:Ik vind het wel raar van je vriend, dat hij tegen jou het ene zegt en tegen haar het andere. Dat is totaal niet duidelijk, en ook niet raar dat er dan een miscommunicatie tussen jou en haar is.

Hij gaat niet zo de diepte in met vriendschappen. Ik weet van alle mensen die ik vrienden noem echt wel of ze wel of niet oprecht van katten houden of gewoon meedoen met mijn enthousiasme. Zij weten dat duidelijk niet van elkaar.

Starla schreef:Dat hij zich voor een karretje van vriendin laat spannen zie ik ook niet zo in? Wat bedoel je daarmee?

Ze kan blijkbaar niemand anders vinden om op te passen. Al haar vaste mensen kunnen niet. Dus dan vraag ik hem maar. Zo voelt het. Beetje laatste keus zijn.

Starla schreef:Als ik dit zo lees is met name het probleem dat je vriend het ene tegen jou zegt en het andere tegen haar, en volgens mij ook niet duidelijk heeft wat hij zelf eigenlijk wil. Jammer dat er zo'n dikke ruzie om komt en oude koeien uit de sloot gehaald worden.

Ik snap hem wel. Hij is echt een kluns op sociaal gebied en doet op zijn manier echt wel zijn best. Ik kan met vlagen echter dat gestuntel slecht hebben en ik voel me er behoorlijk machteloos door en heb het gevoel dat ik wat hij ervaart als vriendschap ook behoorlijk onmogelijk maakt door mijn felheid.

Powerbabe schreef:Ik denk dat je het nu niet meer kunt relativeren inderdaad.

Ik denk oprecht dat je vriend jullie allebei gewoon een plezier wilde doen en voor zichzelf wilde kijken hoe hij het zou vinden. Dat laatste is natuurlijk geen goed argument want het valt niet te vergelijken. Maar ik denk dat je je iets te veel laat leiden door jouw teleurstelling dat de katten er niet zijn gekomen. Ik begrijp het wel, maar ik denk niet dat het allemaal als flauw geintje bedoeld is.

En dat hij haar niet vaak ziet dat maakt toch op zich niks uit? Het gaat toch om die katten, of ze wel of niet komen logeren. Ik denk ook niet dat je boos op haar moet zijn, zij is denk ik niet geheel op de hoogte van de situatie en heeft ook weinig met de ruzie te maken toch?

Doordat ze niet op de hoogte is, ontstaan dit soort dingen juist. Ik ben geen oppasadresje bij gebrek aan beter voor mijn eigen vrienden en vriendinnen en ik zit er ook niet op te wachten om 3 Noorse Boskatten twee weken lang in huis te halen met alle mogelijke gevolgen van dien.

Ik ben het wel met Powerbabe eens. Waarom voel je je er dan rot onder?

Melis_je schreef:Ik ben het wel met Powerbabe eens. Waarom voel je je er dan rot onder?

Om de redenen die ik al genoemd heb.

1. Ik had heel lang het idee dat we voor een kat uit dat nestje zouden gaan. Toen ik eenmaal de hoop had laten varen, ging ze mij mailen omdat mijn vriend haar hoop nog niet had laten varen.
2. Ik wil niet tijdelijk op 3 katten passen die ook van mij hadden kunnen zijn als mijn vriend gewoon wat duidelijker was naar iedereen.
3. "Alle andere opties kunnen niet, dan maar....". Verder zie of hoor ik zelf nooit iets terug van haar of hun vriendschap.

1. Dit lijkt me een onhandige poging om lief te zijn van je vriend.

2. Als je je vriend aanspreekt op punt 1 en 'nee' zegt, is dat klaar.

3. Misschien denkt ze wel dat ze je er een plezier mee doet (of dat je vriend alsnog overstag gaat, wat fijn voor jou is). Of denk je echt dat ze een parasiet is?

Iig snap ik de 'grote ruzie' ook niet. Als je nu niet kan relativeren, is dit misschien het verkeerde moment om de ruzie te beslechten.

Maar waarom is het geescaleerd op ruzie? Je vriend (en eigenlijk die vriendin ook, want ze kent jou verder niet en je vriend ziet ze bijzonder weinig/niet) vraagt nogal wat van je of je even een paar weken 2(of waren het er 3) enorme beesten in huis neemt. Die beesten zijn jullie huis niet gewend, en jullie kennen ze geeneens, wie weet zijn het 3 supervalse beesten, die je huis vernielen, en als ze wat hebben mag je ook nog naar een dierenarts met zo'n beest, en moet je het eerst nog voorschieten ook, en hopen dat ze niets onder piesen/poepen omdat ze uit hun vertrouwde omgeving gehaald zijn.

Ik weet zeker dat je die argumenten hebt aangevoerd, dus waarom is het nou een ruzie geworden? Ze zoekt maar lekker een kattenpension of gaat maar lekker niet op vakantie.

Melis_je schreef:1. Dit lijkt me een onhandige poging om lief te zijn van je vriend.

2. Als je je vriend aanspreekt op punt 1 en 'nee' zegt, is dat klaar.

3. Misschien denkt ze wel dat ze je er een plezier mee doet (of dat je vriend alsnog overstag gaat, wat fijn voor jou is). Of denk je echt dat ze een parasiet is?

Iig snap ik de 'grote ruzie' ook niet.

Wat ik nu ook zeg, het komt of hun vriendschap niet ten goede (want hij kan het toch niet goed verwoorden naar haar), of mijn relatie met hem niet ten goede. En dan heb ik het nog niet eens over haar en mij.

De ruzie is ook niet alleen maar door dit onderwerp, het was gewoon voor mij de druppel.

Maar hoezo komt het hun vriendschap niet ten goede? Hij kan toch gewoon zeggen, sorry kan niet, we zien het niet zitten om 3 enorme katten in huis te nemen voor 2 weken? Daar moet zij het maar mee doen en ik denk ook niet dat ze daar moeilijk over zal doen en al helemaal niet haar vriendschap met je vriend door zal laten beinvloeden.

Ik weet natuurlijk niet wat er verder nog meer aan de hand is, maar ik zou dit hier niet te zwaar aan tillen. Dit is volgens mij geen enorme relatiecrisis waard.

Powerbabe schreef:Maar hoezo komt het hun vriendschap niet ten goede? Hij kan toch gewoon zeggen, sorry kan niet, we zien het niet zitten om 3 enorme katten in huis te nemen voor 2 weken? Daar moet zij het maar mee doen en ik denk ook niet dat ze daar moeilijk over zal doen en al helemaal niet haar vriendschap met je vriend door zal laten beinvloeden.

Ik weet natuurlijk niet wat er verder nog meer aan de hand is, maar ik zou dit hier niet te zwaar aan tillen. Dit is volgens mij geen enorme relatiecrisis waard.

Vanavond hebben we het er in ieder geval nog even over. Ik ben benieuwd wat hij dan heeft bedacht. Jullie mening helpt mij wel in ieder geval.

Succes! Hopelijk komen jullie er samen uit.

Ik snap echt het hele probleem niet, als in, ik kan maar niet pakken waar jij nou precies over valt. Misschien moet ik je verhaal nog een keer drie keer lezen.

Ik denk dat je in ieder geval de ideeën 'zij is een feeks' en 'hij speelt een gemeen spel' moet laten varen. Die slaan echt nergens op.

Discordia schreef:

Powerbabe schreef:Maar hoezo komt het hun vriendschap niet ten goede? Hij kan toch gewoon zeggen, sorry kan niet, we zien het niet zitten om 3 enorme katten in huis te nemen voor 2 weken? Daar moet zij het maar mee doen en ik denk ook niet dat ze daar moeilijk over zal doen en al helemaal niet haar vriendschap met je vriend door zal laten beinvloeden.

Ik weet natuurlijk niet wat er verder nog meer aan de hand is, maar ik zou dit hier niet te zwaar aan tillen. Dit is volgens mij geen enorme relatiecrisis waard.

Vanavond hebben we het er in ieder geval nog even over. Ik ben benieuwd wat hij dan heeft bedacht. Jullie mening helpt mij wel in ieder geval.

Dat lijkt me dan ook wel een goede optie. Zonder alle redenen erbij zeggen dat jullie niet met 3 grote katten opgescheept willen zitten 3 weken lang.

Ik begrijp best dat deze situatie een trigger kan zijn voor je boosheid. Elke keer die onduidelijkheid/teleurstelling over een kat die je graag wilt en dan ineens zou je met 3 dikke katten opgescheept zitten 2 weken lang die niet eens van jezelf zijn.

Rood schreef:Ik snap echt het hele probleem niet, als in, ik kan maar niet pakken waar jij nou precies over valt. Misschien moet ik je verhaal nog een keer drie keer lezen.

Ik denk dat je in ieder geval de ideeën 'zij is een feeks' en 'hij speelt een gemeen spel' moet laten varen. Die slaan echt nergens op.

Amen. Ik denk dat ik het verhaal nog maar eens door ga lezen.

Het gaat er om dat Discordia's vriend wat anders tegen haar zegt over het houden van katten dan tegen een vriendin van hem en vervolgens zit Discordia daar dus tussen in.

Lijkt mij ook bijzonder vervelend. Denk alleen dat er niet zoveel is om boos te zijn in het vervolgverhaal, zoals ik het nu lees. Ze zijn vrienden, dus zij kan toch gewoon vragen om oppas? Als wij op vakantie gaan heb ik bijvoorbeeld ook een eerste keus wat betreft iemand die hier de vissen komt voeren en een tweede en een derde enzovoorts. Het is maar een vraag en nee is ook een antwoord.

Misschien wilde je vriend je wel een plezier doen wat betreft die katten, dat hij het zag als een soort middenweg? Dan wel geen vaste kat, maar gewoon eventjes een paar weken oppassen?

Er zijn vast ook andere frustraties dan alleen de katten om het zo te laten uitbarsten...

RYW schreef:Er zijn vast ook andere frustraties dan alleen de katten om het zo te laten uitbarsten...

Dat hoopte ik ook duidelijk te maken met mijn eerste zin. Er speelt momenteel veel. In mijn leven, in dat van hem en dat van ons samen. Ik kan het er niet zo goed bij hebben als dit soort simpele dingen ook al voor zoveel miscommunicatie zorgen.

Discordia schreef:

RYW schreef:Er zijn vast ook andere frustraties dan alleen de katten om het zo te laten uitbarsten...

Dat hoopte ik ook duidelijk te maken met mijn eerste zin. Er speelt momenteel veel. In mijn leven, in dat van hem en dat van ons samen. Ik kan het er niet zo goed bij hebben als dit soort simpele dingen ook al voor zoveel miscommunicatie zorgen.

Ja, dat bleek ook wel uit je zin hoor, maar alle reacties gaan eigenlijk vooral over de katten, terwijl jij je eerder zou moeten bezighouden over de vraag hoe het komt dat zo'n simpel misverstandje dat maar klein is zo'n lont in het kruitvat is. Is het feit dat hij niet die katten wilde terwijl jij zo graag wilde een soort van symbool voor dat hij jouw behoeftes niet begrijpt en er in jouw ogen laks mee omgaat of niet kan geven wat jij wil of nodig hebt, en dat dat je aanvliegt of zo? Ik roep maar wat hoor..

RYW schreef:

Discordia schreef:

RYW schreef:Er zijn vast ook andere frustraties dan alleen de katten om het zo te laten uitbarsten...

Dat hoopte ik ook duidelijk te maken met mijn eerste zin. Er speelt momenteel veel. In mijn leven, in dat van hem en dat van ons samen. Ik kan het er niet zo goed bij hebben als dit soort simpele dingen ook al voor zoveel miscommunicatie zorgen.

Ja, dat bleek ook wel uit je zin hoor, maar alle reacties gaan eigenlijk vooral over de katten, terwijl jij je eerder zou moeten bezighouden over de vraag hoe het komt dat zo'n simpel misverstandje dat maar klein is zo'n lont in het kruitvat is. Is het feit dat hij niet die katten wilde terwijl jij zo graag wilde een soort van symbool voor dat hij jouw behoeftes niet begrijpt en er in jouw ogen laks mee omgaat of niet kan geven wat jij wil of nodig hebt, en dat dat je aanvliegt of zo? Ik roep maar wat hoor..

Zoiets. Hij moet leren om tegen mij heel duidelijk te zijn. Dat lukt hem niet zo goed bij andere mensen (zo blijkt ook maar weer). Ik vind het sowieso heel moeilijk om uberhaupt een relatie te hebben en hij kan het soms behoorlijk zwaar hebben met mijn dominante persoonlijkheid. Daarbij ben ik sinds vandaag begonnen met lithium en dat gaat me ook niet in de koude kleren zitten.

Allemaal dingen die ik doe om wat "uitstaanbaarder" te worden (hoop ik).

En ik wil graag alles in mijn hoofd eens op een rijtje krijgen zodat ik stabiel genoeg ben om verstandige keuzes te maken ipv te leunen op de stabiliteit van bijvoorbeeld mijn vriend.

Verstandig, want die stabiliteit moet je voor jezelf creëeren (met medicijnen of hoe dan ook) en die moet inderdaad niet uit je vriend komen. Je moet eerst een balans zoeken om met jezelf te leven, en daarna een balans met hem samen. Lijkt me heel heftig voor jullie beiden, deze periode.

Dit gaat nu over katten maar had bij wijze van spreken ook kunnen gaan over de hagelslag die op was of zo.