Vind jij jezelf dom?

Wat mij juist opvalt is dat mensen die zichzelf slim vinden dat weer een beetje afzwakken, dus 'maar er zijn genoeg dingen die ik niet weet', 'maar ik kan ook heel dom uit de hoek komen', et cetera. Alsof je niet gewoon jezelf slim mag vinden.

Ik vind mezelf echt gemiddeld. Ben echt niet slim (als in hoog IQ, makkelijk leren) maar als ik een onderwerp interessant vind kan ik daar heel veel over vertellen en weet ik daar wel veel over.

Ik vind mezelf ook niet dom (als in Britt Dekker of Barbie ). Ik heb wel wat meer hersens dan dat (thank god )

Ik vind mezelf niet dom, alleen op bepaalde gebieden wel, met cijfers bijvoorbeeld. En ik doe wel eens stomme dingen, haha net als iedereen.

mzcharlotte schreef:Ik vind mezelf niet dom. Ik voel me weleens dom als ik inderdaad iets niet goed genoeg heb opgelost, even niet heb opgelet en de draad van het verhaal kwijt ben of te impulsief reageer.

+1

Susan schreef:Wat mij juist opvalt is dat mensen die zichzelf slim vinden dat weer een beetje afzwakken, dus 'maar er zijn genoeg dingen die ik niet weet', 'maar ik kan ook heel dom uit de hoek komen', et cetera. Alsof je niet gewoon jezelf slim mag vinden.

Bij medestudenten en docenten merk ik dat 'intelligentie' een kwaliteit is die je jezelf eigenlijk niet toe mag bedelen, want dat vindt men arrogant. Wij moeten bij veel opdrachten kernkwaliteiten opschrijven, eigenschappen als creatief, gedisciplineerd, geduldig etc. zijn veilig om te noemen. Daarom zwak ik het ook vaak af, al weet ik dat ik binnen mijn opleiding een bovengemiddelde intelligentie heb.

Soms kan ik weleens een domme opmerking maken, maar gelukkig zijn dat er maar weinig. In sommige dingen vind ik mezelf slim, terwijl ik over andere dingen weinig weet.

Antibes schreef:Haha, pfff. Ok:

Waar plaats jij jezelf op de intelligentieladder; beneden gemiddeld, gemiddeld of (ruim) erboven? Ik zie inderdaad mensen zichzelf "niet slim" noemen, maar volgens mij meer in de context "niet echt slim, wel gemiddeld tot bovengemiddeld".

Maar goed, blijkbaar valt het alleen mij op, of ligt het ethisch te lastig. Ik vond het wel interessant, of het psychologisch zou zijn. Of het menseigen is zelfwaarde te ontlenen aan "niet uitzonderlijk, wel bovengemiddeld te zijn". Of dat sommigen zich wel rationeel, semi-objectief toch net onder het gemiddelde plaatsen. En of ze dat dan niet durven zeggen en waarom niet?

Ik denk dat het voor iedereen makkelijker is om zichzelf op de intelligentieladder te plaatsen als er een maatstaf is. Als je bijvoorbeeld opleiding/diploma kiest, kun je aan de hand daarvan beneden gemiddeld, gemiddeld, boven gemiddeld vaststellen. Of op basis van IQ bijvoorbeeld.

Echter, slim zijn (of niet) is meer dan alleen opleiding/diploma en IQ. Daarom is het lastig om in te schatten en ook voor iedereen om bij zichzelf in te schatten. Mogelijk gaan psychologische processen dan een rol spelen. Mensen die weinig zelfvertrouwen hebben zullen zichzelf minder snel positieve eigenschappen toedichten dan mensen die zelfvertrouwen hebben. Maar de mensen die wel zelfvertrouwen hebben, zullen mogelijk hun antwoord eerder afzwakken omdat ze niet als arrogant of opschepperig gezien willen worden.

Bovendien is dit een forum waarbij we er allemaal bij willen horen waardoor ook sociale processen een rol gaan spelen. We willen allemaal geaccepteerd worden en daarom doen we onszelf (soms) anders voor dan we daadwerkelijk zijn.