Wanneer kreeg jij een band?

Met je baby in je buik? Ik ben nu al een paar dagen niet misselijk meer, energie begint ook weer wat terug te komen. Ik heb gewoon zo het gevoel dat ik niet zwanger ben. Mijn buik begint al aardig te groeien, maar heel eerlijk, ik baal ervan. Ik baal ervan dat ik mijn gewone spijkerbroek en gewone zomerkleding nu niet aan kan. Voor mijn gevoel ben ik na de geboorte van P. 7 maanden even redelijk mezelf geweest, droeg tenminste mijn eigen kleding. Maar na 6 weken zwangerschap heb ik mijn positiebroek alweer aan moeten trekken.

Daarbij was ik net bezig met afvallen, hardlopen en de weegschaal liet steeds een lagerder gewicht zien. En nu heeft dat opeens helemaal geen zin meer. Ik baal gewoon even.

Ik weet nog wel dat de komende weken echt wat saai zijn, je buik zit niet in de weg en verder heb je al helemaal weinig kwaaltjes. Maar soms word ik opeens wakker 's ochtends en dan denk ik: 'Wat was er ook alweer? Oja.....ik ben zwanger....'

Niet quoten aub, het was even een zeikmomentje van me.....Ga zo naar de kapper. Dat heb ik dan wel verdiend, haha!

wel heel herkenbaar!! voor de zwanerschap van M.erle heb ik wel geteld 6 maanden mijn eigen kleding aan gekund en hops ik was zwanger van M.erle... en daarna 4 maanden en ik was zwanger van J.ace...
vond dat enorm frustrerend...

Ik hoop dat de kapper je baalmomentje weer weg neemt!!

liefs

Oh dat is momenteel wel heel herkenbaar voor mij. Ik baal ook van die dikker wordende buik en dat ik bijna al mijn eigen kleding niet meer aan kan. Erg he? En nu is het gelukkig alleen nog maar mijn buik, maar ik hoop van harte dat het daarbij blijft want bij de oudste zwol ik overal op. En dan nog maar niet te spreken over het afvallen na de zwangerschap...

Ik ben momenteel ook een beetje (heel erg) moe, daar zal het ook wel mee te maken hebben. En misschien is zwanger zijn ook wel niet zo mijn ding. Soms mag je toch wel even balen of niet dan?

Misschien ligt het er ook wel aan dat deze zwangerschap niet gepland was. Ik had ook best lang geen band met de baby in mijn buik bij de eerste, ik vond het zo abstract en ik heb ook best vaak gedacht "ik heb hier toch niet om gevraagd?!?!". Weet niet of dat bij jou ook mee kan spelen maar ik vond dat wel een duidelijk verschil tussen de eerste zwangerschap en de tweede en derde die wel gepland waren, alsof daar de klachten en ongemakken wat makkelijker te dragen waren.