de komst van mama's baby..

-

Ik denk dat ze echt nog te klein zijn om ze daar nu al op voor te bereiden..
Mijn zoontje vind alles ook heel leuk: baby kamer laten zien, baby in de buik kusjes geven enz enz.. Maar het echt beseffen dat er straks echt een baby bij komt nee dat geloof ik niet.

Ik denk dat je op het moment zelf gewoon alles goed moet vertellen/uitleggen aan hem.

Denk je echt dat je zoontje het al zo beseft? Want mijn zoon is bijna 3 en die beseft het volgens mij echt nog niet. Het is ook zo abstract. Straks gewoon goed uitleggen.

Maar, hoe weet je dat je je baby moet achterlaten in de couveuse? Is er een aanleiding voor een vroeggeboorte?

-

Wordt het dan niet tijd voor absolute rust? Als het door kan zetten?

Met welke termijn is je zoontje geboren?

-

Ik had het bij Joris wel uitgelegd allemaal. Ik kreeg een geplande keizersnede en we zijn een week vooraf toen we de datum wisten gaan aftellen. En dat snapt ie dan niet helemaal, maar wel dat het dichterbij komt. Ik had ook uitgelegd dat hij als hij die middag opgehaald werd naar het ziekenhuis ging en dat zijn zusje er dan zou zijn. Hij mocht dan komen kijken, maar zou daarna bij opa en oma gaan logeren. Ik heb hem verteld dat mama in het ziekenhuis zou moeten blijven met zusje zodat de dokters konden kijken of alles goed ging met mama en zusje. En in het ziekenhuis heb ik hem laten zien dat mama een soort van grote pleister had op de buik had. (verband) En dat hij dus voorzichtig moest doen omdat dat pijn deed.

Joris snapte dat allemaal best goed. En we hebben hem toen ook voorbereid dat hij een paar dagen later mama en zusje mocht komen ophalen in het ziekenhuis. En toen wilde hij thuis meteen Milou het hele huis laten zien en haar kamertje, en ook zijn kamer, haha!

Dus ik zou zo zeggen, uitleggen....en snapt ie het niet, dan snapt ie het niet, maar kan geen kwaad toch?!

H begrijpt ook enorm veel maar het besef van een broertje had ze nog niet. In de zin dat de baby geboren zou worden en mee naar huis zou gaan enzo. Dat komt echt pas op het moment dat de baby thuis is en niet meer weggaat

In het begin vond ze er niks aan. Als iemand vroeg of ze A. mee moesten nemen riep ze volmondig JAAAAAAA!
En de naam weigerde ze ook te zeggen, ze noemde hem die of deze.
Dat veranderde na 4 weken toen hij in het ZH kwam te liggen. Ineens was dat gek en ondanks dat ik er bij bleef (ook om te slapen) rende ze eerst naar A. toe om hem een kusje te geven en daarna pas naar mij. Ze vroeg ook wanneer "deze" mee naar huis ging.

Inmiddels wijkt ze niet meer van zijn zijde en noemt ze hem altijd broer.
Klinkt zo schattig. Als iemand hem vast heeft (een voor haar onbekende(re) persoon) gaat ze erbij staan met de mededeling: Broer is van mijn mama hoor! Niet van jou. Broer weer mee naar ons huis!

Ik denk dat je L. daar nu nog op kunt voor bereiden. Het echte besef zal pas komen als de baby er daadwerkelijk is.
Hem dan zo goed mogelijk uitleggen dat jullie er elke dag heen gaan en dat mama pijn heeft en niet kan stoeien/spelen.
Misschien vind hij dat de eerste dagen moeilijk maar daarna zal hij dat wel loslaten.

Verder eens met LMC.

TBIB, gek he dat ze zo verschillend kunnen reageren erop. Joris was juist heel veel bezig met Milou. Als hij wakker werd meteen vragen waar ze was, de hele dag in de gaten houden. Continue fiepje willen geven (ook al wilde ze die zelf niet, haha). Als we weggingen knuffels uitzoeken voor haar om mee te nemen. Bij elke kik was het, mama, Milou huilt, kom eens kijken! En hij week echt niet van onze zijde als we Milou ook maar gingen verschonen of wat dan ook.

Alleen als bijv. kraamvisite zat van, kom je Milou een kusje geven dan wilde hij dat meestal niet. Dan had ie zoiets van, dat doe ik als ik er zin in heb, en nu ben ik aan het voetballen. Alsof hij dan doorhad dat ze genoeg aandacht kreeg van anderen, en dan ging hij juist zelf spelen.

Wel schattig dat H juist als haar broertje in het z'huis ligt de omslag meemaakt!

Ik denk dat je hem wel voor kan bereiden. Mijn zoontje was net 2 toen hij grote broer werd en hij begreep ook heel goed waarom ik 4 dagen in het ziekenhuis sliep.

Kinderen snappen meer dan er vaak gedacht wordt.