Zoontje slaapt opeens slecht.

Onze jongste zoontje is nu 14 maanden.

Hij heeft vanaf dat hij 10 weken was tot vlak voor zijn eerste verjaardag altijd doorgeslapen.
Maar vlak voor zijn eerste verjaardag werd hij opeens erg vroeg wakker, zo rond 04.30 uur. Daar viel op zich nog wel mee te leven maar sinds twee maanden wordt hij 's nachts wakker, kwakt zijn speen en tutten uit bed en is gewoon de eerste twee uren niet meer in slaap te krijgen.

Ik geef hem dan zijn speen, die hij vaak ook nog niet eens wil hebben uit woede, ga weer naar bed en vervolgens een kwartier later begint het hele feest weer opnieuw.
Dit duurt ongeveer twee uur en dan slaapt hij wel weer in.

Er is in tussentijds niets veranderd op zijn kamertje of wat dan ook. Ik dacht eerst dat hij in een sprong zou zitten maar dit duurt onderhand al 3 maanden en ik ben gewoon ten einde raad en doodop. Verlatingsangst heeft hij ook een tijdje gehad maar dat is nu ook weer over.

Heeft iemand tips/suggesties?

Helaas klinkt dit weer als zo'n heerlijke fase. Hier heeft ie ook even geduurd, het opeens weer wakker zijn/huilen etc. Succes!

Printje schreef:Helaas klinkt dit weer als zo'n heerlijke fase. Hier heeft ie ook even geduurd, het opeens weer wakker zijn/huilen etc. Succes!

Een fase die al 3 maanden duurt? Ik was altijd 3 weken gewend.... Bah!

Ik denk ook dat het vanzelf weer over zal gaan, D. heeft ook wel eens langere tijd wat rare slaapgewoontes gehad.

Vervelend zeg! Ik heb er gelukkig geen ervaring mee. T. wordt ook weleens (vroeger) wakker maar dat is dan een 'fase' van een paar dagen.

Wat doet hij als hij wakker wordt en wat is denk je de reden? Huilt hij, wil hij gaan spelen, wil hij bij je zijn, wil hij eigenlijk slapen maar lukt het niet (meer), heeft hij honger/ dorst, een vieze luier?

Als hij wakker wordt begint hij eerst te jammeren en vervolgens gaat dat over in huilen. Meestal is dat het moment dat ik er heen ga. Dan leg ik hem neer, probeer zijn speen te geven en ga dan weer weg. Maar vaak bij het neerleggen wordt hij al boos.

Ik heb hem ook wel eens meegenomen naar beneden en meneer ging toen vrolijk zitten spelen. Ik denk dus ook wel dat het daarmee te maken heeft. Dat hij de wereld nu te leuk vindt om te slapen....

Wat ik ook nog kan bedenken is dat hij zijn ledikant niet meer fijn vindt. Onze andere zoon sliep ook een hele tijd slecht en zodra hij een peuterbed kreeg, sliep hij opeens weer door en ook een stuk vaster.
Maar daar is hij nu nog te jong voor...hij is net 14 maanden en loopt nog niet.

Word je zelf pas wakker als hij gaat huilen of al als hij nog aant jammeren is? Misschien zou je het huilen voor kunnen zijn door hem zijn speen te geven zodat hij meteen weer inslaapt (weet niet of hij dat dan zou doen?).

Anders misschien eens proberen om hem bij jullie in bed te nemen voor een (paar) nachtjes? Misschien slaapt hij dan wel door en komt hij dan weer in het 'doorslaapritme' en gaat het dan in zijn ledikantje weer goed.

Gaat hij wel eens logeren? Hoe gaat t dan?

Heel herkenbaar, helaas...Bij ons helpt het nu heel goed, door haar niet uit bed te halen. We geven haar een aai over de bol en een kus, leggen haar weer neer en doen een muziekdoosje aan. Vervolgens gaan we zelf op een matras naast haar bedje liggen, net zolang tot ze helemaal diep weg is. Vaak is het binnen een kwartier gebeurd en slaapt ze vervolgens de hele nacht door. Heerlijk, ik voel me eindelijk weer een beetje mens!

Ik snap dat hij nog te klein is voor een peuterbed. Maar misschien kun je hem op het matras op de grond laten slapen? Dan is hij toch het gevangen gevoel van het ledikant kwijt.

het klinkt als een fase, de ene fase duurt eenmaal langer als de andere. Wat doet hij als je hem bij jullie in bed legt?

zijn het geen tandjes die snars liggen te werken? Dat was het probleem hier vorige week.

Hier ook en periode gehad dat t. er graag uit wilde. Ik heb hem toen toch in zijn bed gelaten en om de 10 minuten en aai over zijn bol gaan geven (alleen als hij huilde). zo wist hij toch daar wij in de buurt waren. Na 3 nachten was het toen over.

Ik bivakkeer vannacht op de bank. Meneer is alweer 2 uur aan het spoken en ik zit er echt doorheen. Ben echt doodmoe!

Met een speen kan ik hem helaas niet voor zijn. Ik probeer vaak al voordat de bom echt barst een speen te geven maar dat werkt niet. Vaak wil hij hem niet eens hebben.

Mijn vriend wil absoluut geen kinderen in bed nemen omdat hij bang is dat ze nooit meer in hun eigen bed willen slapen.

Ik hoop maar dat dit snel over is. Ik zit er al 3 maanden middenin en het lijkt alleen maar erger te worden.....

heeft hij misschien honger? Ik meen me te herinneren dat N op die leeftijd weer een flesje melk kreeg snachts, daarna sliep hij weer zonder problemen verder.

J heeft overigens met periodes ook bij ons in bed geslapen, we hebben nooit problemen gehad met haar terug laten slapen in haar ledikant. Mijn slaap is me echt heilig, als ik kan slapen als ze in mijn bed slaapt dan is dat voor mij op dat moment de oplossing.
N bij ons in bed nemen was nooit een optie trouwens, die maakte er meteen een feestje van!

Honger heb ik ook aan gedacht. Maar ik geef hem 's nachts wel eens wat te eten en dan is het gespook ook niet over....

Vrees dat ik er gewoon even doorheen moet!

En zou het een optie zijn om hem bij jullie in bed in slaap te laten vallen en dan naar zijn eigen bedje te brengen? Ik snap wat je vriend bedoelt, en op oudere leeftijd zou ik het ook niet toelaten (ik ken iemand die tot haar 16e bij haar ouders in bed sliep) maar ik denk dat het voor een weekje ofzo misschien wel kan helpen om zijn slaapritme weer recht te trekken. Het kan zijn dat het een soort van 'gewoonte' is geworden om wakker te worden.

Dit werkt enigzins wel bij ons kindje :



Dan kan je o.a kopen bij de Etos.

_Livia, bedankt voor de tip! Dat is ook nog het proberen waard!