Eindelijk eens op papier...

Ik voel me op dit moment zo rot. Er zijn zoveel dingen aan de hand op dit moment in mijn leven dat ik er gewoon even doorheen zit. Misschien wordt dit een lang berichtje. Mijn werk is sinds eind januari afgelopen, dus ik zit nu werkloos thuis. Ik dacht dat ik de tijd kon nemen om het te verwerken van mijn werk, maar er zijn nog meer dingen aan de gang die ik nu ook allemaal probeer te verwerken. Ik weet dat ik er niks aan kan doen dat de winkel waarin ik werkte dicht is gegaan, maar ik voel me toch op een bepaalde manier een mislukkeling. Dat ik de winkel niet draaiende kon houden. Ik heb ook nog nooit zonder werk gezeten, dat beangstigd me wel op dit moment. Ik heb een cv bij een vakantiepark ingeleverd voor ( tijdelijk ) werk als receptioniste. Ik wil namelijk in september beginnen met een opleiding in de zorg. Iets om naar uit te kijken dat wel, maar omdat ik nu geen zekerheid heb vind ik dat zo eng.

Dan is er nog een jongen in mijn leven waar ik echt verliefd op ben. Met deze jongen zie ik een toekomst voor me, alleen dat gaat niet werken. Hij is vanavond nog langs geweest bij me en we hebben pizza gegeten en film gekeken. Deze jongen is een vriend van me, hij weet ook van mijn gevoelens. Vorig jaar heb ik ze duidelijk gemaakt aan hem en in januari dit jaar heeft hij gezegd dat hij niet hetzelfde voelt voor mij als ik voor hem voel. We besloten wel om vrienden te blijven. Na 2 weken gingen we wandelen langs het strand en hadden we een goed gesprek met elkaar. Hij vertelde me dat mijn beste vriend hem had aangesproken en had gezegd dat hij me niet hoop kon blijven geven. Dat ik eraan onderdoor ga en dat ik dat niet verdien, dat ik me wel open probeer te stellen voor andere mannen maar dat ik het niet kan omdat ik hem eigenlijk wil. Daarom heeft hij me een mailtje gestuurd met daarin dat hij niet hetzelfde voelt voor mij als ik voor hem. Hij wilde dat ik van het idee af kwam dat er misschien een relatie kan ontstaan tussen ons, omdat hij me niet aan het lijntje wil houden. Ik heb gezegd dat ik dat idee wel kon loslaten want ik kan ook niet wachten tot hij een keer besluit wat hij wilt, ik wordt ook ouder en ik wil ook graag een partner. Maar heel eerlijk gezegd, heb ik daar zoveel moeite mee. Ik moet verder en ik moet hem los gaan laten, maar hoe kan ik dat als ik nog steeds zie dat hij zo goed bij me past, op elk gebied. Ik heb afgelopen zaterdag een date gehad, was wel aardig, maar ook weer niet bijzonder. Zeker na vanavond niet meer. En dan de reden dat het niet gaat werken tussen ons, hij heeft een vriendin.

Dan is mijn nichtje 3 weken geleden bevallen van een meisje. Ik ben heel blij voor haar echt waar, maar ik ben ook jaloers. En ik schaam me ervoor dat ik jaloers ben. Zij heeft nou niet een relatie die ik graag zou willen hebben. ( beide zijn ze gelukkig in hun relatie, daar niet van ) Als mijn ex en ik nog samen waren geweest was ik vorig jaar gestopt met de pil. Misschien was ik dan nu wel zwanger of had ik een kind. ( kan ook dat ik nog bezig was, maar dan was ik bezig ) In maart wordt ik 27, ik ben werkloos, heb geen vriend. Als er iets gebeurd dan gebeurd het ook allemaal in 1 keer. 2 jaar geleden was het dat mijn werkgever failliet werd verklaard en ik toen al niet zeker was over mijn baan, mijn ex en ik gingen samenwonen, 2 weken later mocht ik mijn spullen pakken en weer terug verhuizen naar mijn ouders, dit jaar vertelde de jongen dat hij niet dezelfde gevoelens heeft voor mij als ik voor hem heb, ben werkloos geworden en mijn nichtje is bevallen waar ik nog eens jaloers op ben ook.

Ik heb sinds ik werkloos ben ook nog helemaal niet gehuild, maar nu kan ik niet meer stoppen met huilen. Ben nu al een uur aan het huilen met tussenpozen ertussen. Schijnbaar heb ik het nodig dus ik laat mijn tranen maar gaan, maar ik kan eigenlijk wel een klein zonnestraaltje geluk gebruiken. En nu weet ik dat de enige die daarvoor kan zorgen ikzelf ben, maar ik zie niet echt waar ik moet beginnen. Het lucht in ieder geval een beetje op om het allemaal op te schrijven. Omdat ik vaak 'bang' ben voor de reacties haal ik het weer weg voor ik het plaats. Maar misschien is het juist goed om nu eens op de knop verzenden te drukken en dit echt te plaatsen op het forum..

Lieve Sweety,

Ik reageer later nog wel even inhoudelijk, okee! Huil maar.. Soms lucht het op en helpt het bij het verwerken.

Dank je wel Smikkell. Die knuffel kan ik wel gebruiken. Het huilen lucht inderdaad wel op, zo maar eens proberen te slapen. Dat zal me ook wel goed doen denk ik zo.

Wat rot om te lezen dat je je zo slecht voelt! Ik hoop dat de huilbui heeft opgelost en je stap voor stap de dingen aan kunt pakken. Wanneer hoor je meer over je sollicitatie? Sterkte!

Ahhhh Sweety, het zit je even niet mee allemaal. Hier even een hele dikke Ik hoop dat je je dingen snel weer op de rit hebt, vooral je gevoel voor jezelf. Want daar begint het toch mee.
Jalozie tegenover je nichtje is heel begrijpelijk, maar probeer voor jezelf niet terug te denken aan wat had kunnen zijn. Mis je je ex nog wel eens, en heb je nog steeds het gevoel dat hij had kunnen zijn wat jij voor ogen had? Of heb je dat nu enkel voor je goede vriend?
En is die date waar je het over hebt, die jongen van afgelopen weekend, waar je thuis bent geweest? Probeer voor jezelf eerst je eigen ding op de rit te krijgen. Wellicht is het misschien toch verstandiger om even geen contact te hebben met je goede vriend. Op die manier is het "makkelijker" iemand uit je gedachten te krijgen en de hoop te laten vervagen. Wel fijn dat hij zo eerlijk naar je is geweest, maar wel iets wat je moet accepteren.

Sterkte meis..

Wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt en eigenlijk niks positiefs ziet.

Ik herken heel veel van je verhaal wil er liever op het forum niet op ingaan. Maar ik hoop echt dat je ook naar de positieve dingen kan kijken die je wel hebt en daar energie uit kan halen. Het zit nu even niet mee helaas so be it. Maak er het beste van en geniet van de vrije tijd die je nu hebt en alles wat je kan doen wat straks niet meer kan.

Veel sterkte!!

Sweety, heel veel knuffels voor jou! Wat klote dat alles nu zo tegen zit voor je en dat het net de emmer doet overlopen. Je bent helemaal geen mislukkeling! Het word je gewoon net allemaal te veel. Daar is niks mis mee. Maar vergeet niet al het positieve dat er ook is. Wat ga je trouwens volgen voor opleiding?

Sweety, wat naar dat je je zo voelt. Hopelijk krijg je snel positief bericht over je sollicitatie, zonder werk zitten is erg vervelend. Wat voor opleiding ga je doen in september? Heel veel sterkte in ieder geval!

Oh, wat rot dat je je zo voelt! Laat die tranen maar even lopen, dat is soms best goed. Sterkte !

pfff heftig je verhaal zeg, sterkte de komende tijd! Is het een idee om misschien via de huisarts een verwijzing te krijgen naar bijv een psycholoog ofzo? Zodat je alles is op een rijtje kan zetten? Of maatschappelijk werk ofzo

Oh wat naar om dit te lezen . Ik ben het met Smikkell eens dat huilen even goed is. Dat kan soms ook (even) opluchten. Verder ben ik het met AM eens dat je misschien met iemand moet gaan praten. Al is het maar voor een paar gesprekken om alles weer gestructureerd in je hoofd te krijgen.

Heel veel sterkte, het is ook niet niks!

He meid, wat een ellende allemaal. Logisch dat je er nu even helemaal doorheen zit. Je komt over als een leuke, lieve meid en je bent leuk om te zien, dus een relatie komt er vast wel. Qua werk hoop ik dat je met je studie straks iets leuks kunt krijgen. Je hebt ambitie in ieder geval. Je zit niet stil. Het komt vast allemaal goed, lieve Sweety!

Lieve Sweety,

Leef erg met je mee en snap ook wat je voelt.. Huil , toon je emoties

Hey lieve Sweety, het is natuurlijk helemaal niet gek dat je zo moet huilen. Er gebeurd ook nogal veel op het moment. Als je zo'n perfecte partner vindt en hij vindt niet hetzelfde is dat gewoon ronduit kut. Zie je hem nog wel? En is dat contact dan ook echt vriendschappelijk? Zo niet, gelijk afkappen. Hij wil je of hij wil je niet. Ook het vriendschappelijke contact zou ik toch echt minderen, gewoon om jezelf te beschermen. Het is al moeilijk genoeg.

Is dat vakantiepark het enige dat je nu hebt lopen? Ben je wellicht ook al bij uitzendbureaus geweest?



PS, zal zo nog even reageren op je sms. Ben de afgelopen dagen ook niet echt in mijn hum geweest zoals je weet .

Jeetje, ik kan me wel voorstellen dat je je er doorheen zit. Het gevoel van alleen zijn en ook jaloers zijn op zwangeren in je omgeving herken ik ook wel een beetje. Ik roep altijd wel, ik weet niet of ik wel kinderen wil. Ik wil ze heeeeeeeeeel graag, maar ben bang dat ik niet de juiste persoon tegen kom en dus nooit kinderen zal hebben. Dus ik ben ook jaloers, dat er nu 3 vriendinnen zwanger zijn.

Verder wil ik tegen je zeggen, het komt wel goed. Ookal voelt dat op dit moment helemaal niet zo en even een voor jou.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor de lieve woorden en de knuffels. Die doen me erg goed.

Ik weet nog niet wanneer ik wat te horen ga krijgen over mijn sollicitatie, de vacature is net open gegaan. Zelf dacht ik om volgende week te bellen met de vraag of ze misschien al wat meer weten, maar misschien dat het weer opdringerig overkomt.

Ik mis mijn ex niet meer op die manier, het is een goede vriend van me geworden en als ik ergens mee zit kan ik bij hem terecht. Het is een goede jongen, maar niet voor mij. Het is meer het idee, als wij nog samen waren geweest dan zat ik nu misschien wel met een kindje. Wat Fayebella ook zegt, ik ben ook weleens bang dat ik de juiste niet tegenkom, terwijl ik bijna 27 ben. Alles is nog mogelijk maar voor mijn gevoel wordt ik echt oud. En klopt dat was die jongen waar ik over had geschreven in het date-topic die mij bij hem thuis toen uitnodigde.

Ik wil een opleiding gaan volgen voor in de zorg. Ik ben toen bij de Albeda gegaan bij mij maar hij vertelde me dat ik een avondopleiding moet doen ( omdat ik bijna 27 ben ) en dat ik die niet bij hun kon doen. Ik zou daarvoor naar Rotterdam moeten. De informatie die ik ook kreeg vond ik niet echt van toepassing voor mij. ( veel met geestelijk en lichamelijk handicap ) Ik zou dus echt met ouderen willen werken. Op 10 maart is er weer een open dag en ik hoop dan meer informatie te kunnen krijgen in Rotterdam. Ik zag nog op internet bij een aantal verzorging huizen bij mij dat ze mensen zochten voor vakantiewerk. Als je dat daar doet kan je ook een opleiding doen en dan bij hun komen werken voor 4 dagen. Dus dit zou ook een mooie opstap zijn. Daar ga ik ook nog achteraan.

Ik heb dat wel vaker gehoord of ik misschien met iemand kan gaan praten. En misschien dat het wel goed is, maar ik vind de drempel ( welke drempel er dan ook mag zijn, een onzichtbare stomme drempel die eigenlijk nergens op slaat ) beetje hoog. Ik vind mijn problemen dan ook minder dan wat andere mensen meemaken. Ik denk altijd, ik moet dat toch wel zelf kunnen oplossen? Terwijl als je het er juist met iemand over heb die verder van de hele situatie afstaat je misschien wel nieuwe inzichten kan geven in de gehele situatie.

Ik ben nog niet bij uitzendbureaus geweest, dat zal ik toch ook echt moeten doen. Heb wel al een kaartje gekregen van een uitzendbureau hier en daar kan ik mijn cv naartoe sturen. Is wel een tijdje geleden dat ik het kaartje krijg maar ik denk niet dat het een heel groot probleem zal zijn als ik het alsnog opstuur naar ze.
Ik zie hem nog wel, heb hem gisteravond gezien. En nee het was niet alleen vriendschappelijk. Daarom vind ik het ook zo moeilijk, na het mailtje wat hij me stuurde heb ik het echt geprobeerd om het vriendschappelijk te houden tussen ons. En toen we gingen wandelen was dat ook wel zo. Hij deed alleen af en toe zijn arm om me heen of hij gaf me een kroel, kroel werd een kus op mijn wang en neus. Toen ik zei dat dit wel het toppunt is van verschillende signalen geven gaf hij aan dat we een aantrekkingskracht hebben die hij moeilijk kan weerstaan. ( ik heb er sowieso moeite mee om die te weerstaan bij hem ) Toen we achter een bal aan renden en ik hem toen vertelde dat er een jongen is die met mij wilde daten ( waar ik afgelopen zaterdag ben geweest ) pakte hij me beet, draaide me naar hem toe en begon me te zoenen. Ik vroeg nog of dat kwam omdat ik over die jongen begon en dat speelde misschien een beetje mee maar hij had er al vanaf het moment dat hij me zag zin in om me te zoenen. Als we elkaar mailen is dat wel gewoon vriendschappelijk. ( vorige week even niet ) Ik weet dat ik mezelf moet beschermen en dat wil ik ook wel, maar het gemis is zo groot.

@ Zusje: is goed hoor! Ik heb het gelezen in je topic, voor jou ook een dikke

Het is helemaal niet verkeerd om hulp/steun bij een ander te zoeken. Ook al willen de meeste mensen zichzelf kunnen redden, op moeilijke momenten heb je elkaar vaak wel nodig. En alles wat ik van je gelezen hebt, is het ook helemaal niet vreemd zoals jij je voelt. Je moet niet te streng zijn voor jezelf hoor. Als jij het zo voelt, dan heb je ook alle recht om het zo te voelen. En ook al heeft een ander iets wat 100X erger lijkt, voor jou voelt dit zoals je het voelt. En dat is echt niet minder erg dan dat van een ander ofzo. Tuurlijk zijn er mensen die veel mee maken, maar dat staat los van wat jij voelt op dit moment.

Lijkt me een mooie kans voor je om met dat vakantie werk aan de slag te gaan.

Wat een moeilijke situatie zeg. Ene kant vriendschappelijk andere kant eet hij je bijna op. Met die dubbele signalen kan je het natuurlijk nooit van je af zetten. Aangezien je toch hoop krijgt door zijn gedrag.

Ik weet inderdaad dat ik het wel zal moeten doen, maar het is wel lastig. Misschien dat ik het per stap moet doen om meer afstand te nemen van hem. Ik vind het wel heel goed van je dat je die beslissing heb genomen Lady.
Het lucht wel op om het hier op het forum geplaatst te hebben en de reacties te lezen.

Hoe gaat het nu met je?

Lief dat je ernaar vraagt. Het gaat met ups en downs. Vandaag ben ik met mijn beste vriend gaan floaten en zijn we even gaan shoppen. Wel weer een gesprek gehad over het hoe en wat nu verder met mij. Maar toch ook afleiding gehad. Gister ben ik nog bij die vriend geweest om mijn dvd's op te halen die hij had geleend. Toch weer een knuffel en een zoen gehad. Vanochtend ben ik naar de woningbouw geweest om informatie te krijgen voor een huurtoeslag, maandag ga ik mijn UWV regelen. En daarna kan ik huurtoeslag aanvragen. Maandag of dinsdag wil ik ook naar verzorgings huizen gaan hier in de buurt. Moet even kijken hoe ik dat precies ga aanpakken En hoe gaat het met jou Zusje?

Ah zie nu dat ik helemaal niet meer gereageerd heb hier maar we hebben natuurlijk wel contact . Wat is floaten eigenlijk? Met mij gaat het ook wel ups en downs, meer ups gelukkig! Werk gaat weer beter al moet ik nog beginnen met leren... Ik hoop dat het me zaterdag lukt. Liefdesleven is een soort natuurramp aan het worden maar ik probeer me er weinig van aan te trekken. Probeer maar nuchter te blijven, ik heb weinig aan al die drama... Zou jij ook moeten doen. Als je zo naar een vent verlangt dat je er ongelukkig van wordt moet je bij jezelf nagaan of contact houden wel zo slim is. Natuurlijk wil je dat in de eerste instantie niet opgeven maar op de lange termijn ben je beter af zonder... Kans is minimaal dat hij bij haar weg gaat (ik praat nu ook even tegen mezelf ), waarom zou je wachten?

Lief dat je ernaar vraagt Lady! Het gaat wel redelijk goed, ik ben druk bezig met verjaardagen, schoonmaken, dagjes weg. Ik ben gister nog naar het vakantiepark gegaan en heb mijn gezicht laten zien aan de bazin en ik heb me voorgesteld aan haar. Zondag sluit de vacature en dan kan ik volgende week wat ontvangen over het feit of ik wordt uitgenodigd of niet. Ik ben nog naar het UWV gegaan en heb me als werkzoekende ingeschreven en ook mijn uitkering aangevraagd. Ik moet nog even wat papieren kopieren en opsturen en dan is dat ook allemaal geregeld. Op de site van werk.nl zag ik een vacature staan voor de verzorgings huizen hier in de buurt, opleiding begint in september. Daar wil ik dit weekend echt een brief voor gaan schrijven. Morgen heb ik nog een rommelmarkt waar ik met mijn spullen ga staan, eigenlijk genoeg afleiding.

Gister zou die vriend eigenlijk langskomen maar omdat zijn vriendin ziek was kon hij niet langskomen, ik was gister met een goede vriend van me aan het rijden en hij stelde voor om dus langs het vakantiepark te gaan. Ik was een beetje teleurgesteld in die vriend dus toen ik hem zag, glimlachte ik alleen maar naar hem en draaide mijn hoofd om. Hij wenste me nog succes omdat ik naar de bazin vroeg. Toen ik buiten liep kreeg ik een mailtje van hem met de vraag of ik boos was en dat hij me ook wel info kon geven over de brievenselectie, dat ik daar door heen was gekomen. Hij zou vandaag langskomen als ik dat nog wil, hij is vanochtend inderdaad hier naartoe gekomen en we hebben een filmpje gekeken. Veel gekroeld en ook gezoend. Hij zei nog dat hij het niet leuk vond dat ik zo koeltjes reageerde toen ik hem gister zag en dat hij het ook jammer vond dat hij niet kon komen. Ik zei dat ik het ook erg jammer vond maar ik voelde me op dat moment teleurgesteld en ja, dat zag hij dan. We hebben samen nog een broodje gegeten en na de film ging hij weer naar huis toe.

Ik moet inderdaad nuchterder ( is dat eigenlijk een woord? ) gaan worden, maar als het om deze jongen gaat lijkt het alsof mijn hersenen en gevoel een eigen weg gaan en ik niet helder kan denken. Ik heb die vraag mezelf ook gesteld, en met mij ook die goede vriend, waarom ik zou wachten op hem en wat ik nou zo leuk vind aan hem: als ik bij hem ben voel ik me zo goed, als ik hem zie krijg ik toch nog knikkende knieën, hij maakt me aan het lachen, ik weet niet... Ik weet ( voel ) dat het tussen ons gewoon zou werken en dat we echt gelukkig kunnen worden met elkaar. ( ik merk dat ik me daar wel erg op blind staar, omdat ik hoop dat hij dat ook in zal zien ) Ik wacht juist omdat ik denk dat dat wel gaat gebeuren, maar ik weet ook dat het niet eerlijk is naar mezelf om te wachten tot hij dat eens gaat zien... Misschien gaat hij dat wel nooit zien.