Ik begin hem te knijpen....

Na een maandenlange strijd om de hypotheek rond te krijgen, mocht ik ruim twee jaar geleden toch tekenen voor mijn eigen woning. Een kleine woning, midden in het centrum en precies goed genoeg voor mezelf. Ik wist van te voren dat ik hier nooit zou gaan samenwonen en dat dit gewoon een goede investering is voor de toekomst. Voor mezelf.

De meeste mensen die hier wonen, zijn hier alleen begonnen. De ene naar de andere woning gaat nu echter de verkoop in, omdat men gaat samenwonen en echt aan de toekomst gaan werken. Iets wat hier gewoon niet haalbaar is, met slechts één slaapkamer en echt een kleine oppervlakte. Prima alleen, maar minder met meerdere personen.

Er staan momenteel drie compleet verbouwde appartementen te koop, al meer dan een jaar. Daarnaast staat er een woning te koop, waarvan de eigenaar niets aan de woning heeft gedaan. En er staat een woning te koop, zoals ik de mijne heb gekocht, van de woningbouwvereniging.

Door het contact met de meeste buren, weet ik dat er totaal geen interesse is voor de woningen. In principe zou ik kunnen denken dat de woningen te duur zijn, maar zelfs de woning van de woningbouwvereniging is drie keer in prijs gedaald en heeft nu een hele mooie prijs, daar waar ik mijn eigen woning ook wel voor had willen kopen.

Eigenlijk begin ik hem nu te knijpen. Het is niet dat ik hier nu weg wil, maar ook ik word ouder en het uitgaansleven rondom mijn woning, begint me steeds meer te irriteren. Ook de ruimte begint nu erg te kriebelen. Vond ik het eerder heerlijk om klein te wonen, nu heb ik steeds vaker het idee dat ik mijn kont niet kan keren.

Mijn woning is perfect, althans dat is mijn mening, voor vrijgezelle meiden of jongens van een jaar of 22/23/24. Personen wie het huis uitwillen en een eigen plek nodig hebben, waarbij ze makkelijk naar de kroeg kunnen of snel even een nieuwe spijkerbroek willen scoren om 16.55u. Maar de meeste van de meiden en jongens verdienen te weinig om überhaupt te kunnen kopen. Vooral nu de koopsubsidie er niet meer is voor starters.

Mijn vader is van mening dat ook oudere mensen de woning kunnen kopen. Vooral senioren. Dat geloof ik absoluut niet. We hebben namelijk geen lift en ik zie een man of vrouw niet vijf trappen opsjouwen met tassen vol met boodschappen. En ik zie een senior al helemaal niet tussen de jongeren wonen. De senioren die hier nu wonen, zijn er ingegroeid. Dat is toch anders dan er opeens tussen te zitten.

Maar dan? Soms kan ik me helemaal gek maken met het idee dat ik hier nog jaren moet wonen, omdat de woning gewoon niet verkocht wordt. En dan? In de verhuur? Nog steeds de kosten dragen, een huurder hebben die wel of niet te vertrouwen is. Achteraf denk ik, het was een teken toen de eerste hypotheekverstrekker ‘nee’ zei. Maar dat is achteraf gepraat en helpt me nu niets.

Ik hoef nu niet weg. Maar de gedachten dat ik nog jaren aan mijn woning vastzit, vind ik ook verschrikkelijk. Wellicht dat jullie mijn gedachten mild kunnen stemmen?

Ik zou niet zover vooruit denken en genieten van wat je nu hebt!! Je hebt een erg leuke woning zoals ik al een aantal keren op foto's heb gezien.

Je zit nu denk ik in een druk maak periode en dan ga je aan die dingen denken maar probeer te genieten van nu.

Tja, wij hebben hetzelfde. Er staan er enorm veel te koop, maar door de crisis wordt er (bijna) niet verkocht en gaan de prijzen ook ineens dalen, terwijl je er zelf (veel) meer voor hebt betaald. Helaas kunnen wij ons huis nu ook niet gemakkelijk verkopen, terwijl we dat wel zouden willen.

Dat is niet te voorkomen. Je kunt je er enorm druk om maken maar op dit moment ben je nog alleen en heb je toch helemaal geen plannen om te verhuizen? Geniet dus gewoon van je huis, en tegen die tijd je er pas druk om gaan maken, wellicht dat het over een aantal jaren, als het voor jou aan de orde is, gewoon weer goed is.

Het bord ervoor zetten is momenteel niet aan de orde. Daarvoor zal ik eerst een baan moeten vinden, vastigheid hebben, wil ik zo'n stap zetten. Een hypotheek aan een werkloze wordt niet zo verstrekt. En ik kan het hier heus nog wel een jaar of wat uitzingen, maar het moet niet veel langer duren dan dat.

Want hoe leuk het huis verder ook is en hoe ik me hier thuis voel, ook al heeft dat even geduurd, irriteer ik me aan de kleine ruimtes. En ook aan de kroeg die in het weekend tot 02.00u muziek draait, op volume meezing vanuit de slaapkamer. Anderzijds, de woningen waar ik nu zou willen wonen, zijn voor mij, zelfs met een baan, niet te betalen.

Ik zou me niet zo bang laten maken. Het is toch altijd maar afwachten wat er gebeurt. In de straat waar ons vorige koophuis lag stonden heel veel appartementen te koop. Volgens mij hangt het van zoveel factoren af en is het ook gewoon een kwestie van geluk. Het huis schuin onder ons heeft ontzettend lang te koop gestaan, dat van ons was binnen anderhalve maand verkocht. Zorg tegen die tijd dat je een goede verkoopmakelaar in de arm neemt, eentje die weet hoe je je huis aantrekkelijk kunt maken, mooi op de foto kunt zetten, wat een marktconforme prijs is, enzovoort. Meer dan dat kun je niet doen.

Ik zou proberen om me er nu niet druk om te maken nu het voor jou niet echt aan de orde is. Een mens lijdt nog steeds het meest door het lijden dat hij vreest. En je kunt zelf toch niets aan de situatie veranderen. Wie weet heb jij wel net geluk op het moment dat jij toch een keer wilt verkopen.

Dat is ook zo Rapa Nui. Het is nu nog niet aan de orde. Maar als ik zie dat er helemaal niets wordt verkocht, dan vrees ik met grote vrezen voor mijn eigen toekomst. Maar het is wat je zegt, het is nog niet zover.

Susan, dat was ik sowieso van plan, om een goede makelaar in te schakelen. Heb inmiddels wat ervaringen met makelaars en ik blijf bij dezelfde makelaar als waar ik mijn vorige huis ook te koop had staan. Mijn ouders zijn beiden overgestapt naar een andere makelaar, maar ik vind dat als iets goed bevalt, dan moet je gewoon blijven. In mijn optiek. Hij is iets duurder, maar goed, het huis van mijn vader staat al 5/6 jaar te koop en er wordt vanuit de makelaar niets gedaan. En dat is met de makelaar die ik ken wel anders.

Ja, dat was bij de makelaar die wij hadden ook. Bij ons waren er al foto's gemaakt in juni, maar door omstandigheden ging het huis pas eind december in de verkoop, toen is hij ook nog bij ons langs geweest om een paar nieuwe foto's te maken waarop het winter was (dus dat de bomen die je door het raam zag kaal waren) zodat het echt recente foto's waren, dat vond ik echt oog voor detail.

Dat is het absoluut. Eigen inbreng, daar houd ik zeer zeker van. Mijn vader moet telkens bellen om te vragen of er nieuwe foto's kan worden gemaakt. En dan nog, ze hebben heel netjes een filmpje gemaakt van het huis, maar ze zijn de belangrijkste kamers vergeten. Ze hebben alleen een foto gemaakt van het bed van de grootste slaapkamer, maar zijn de andere twee voor het gemak maar even vergeten. De badkamer zit in het filmpje, maar de prachtige toilet beneden niet. Ze hebben foto's gemaakt, maar daar is ook echt alles mee gezegd. Ze laten niet de mooie aspecten van het huis zien. De ruime garage, de drie ruime slaapkamers, de grote zolder (waar een gezin met meerdere kinderen nog een extra slaapkamer of slaapkamers kan maken), het toilet. En dan denk ik, leuk dat je goedkoop bent, maar ik heb liever kwaliteit dan een kleinere prijs.

Ik heb dit gevoel ook gehad met mijn eerste woning.
Het was wel een huisje met een tuin en 2 slaapkamers.
Ik ging er op een gegeven moment samenwonen en wij begonnen ons te irriteren aan de ruimte.
Het waren in principe maar kleine dingetjes en eigenlijk hadden we er met z'n 2-en nog wel jaren kunnen wonen.

Maar ik de straat stonden er inmiddels al 5 te koop en sommige echt al 2 jaar.
Ik begon hem toen ook te knijpen, echt bang dat ik er nooit vanaf zou komen.

Toen hebben we het huis te koop gezet met het idee van: we hoeven nog niet weg, de komende 2 jaar zitten we nog wel goed.

2 weken later was er een kijker, en nog 2 weken later was het koopcontract getekend

En dat terwijl er dus 6! dezelfde woningen te koop stonden.

Mijn apartement staat nu anderhalf jaar te koop met 1 toevals-kijker (de kijker ging bij een andere woning van dezelfde makelaar in de straat kijken). Wij bereiden ons inmiddels voor om hier nog een jaar of 4/5 te wonen. We hebben besloten dat dit ons toekomstige gezinsleven niet in de weg zal staan, we zullen de eersten niet zijn die in een flat het gezinsleven beginnen. Bovendien is het financieel gewoon verstandiger. Ik vind het jammer, maar we zitten hier echt niet slecht. Ik weiger me zenuwachtig te maken (al is dat wel anders geweest, mijn doel was altijd om voor mijn 30e hieruit te zijn en in een gezinswoning te zitten).

Mijn vorige huis heeft ook lang te koop gestaan, die van mijn zusje net zo. Uiteindelijk heb ik hem met flink verlies moeten verkopen maar ik deed het omdat ik er vanaf wilde zijn. Ik ben er overheen gekomen en het heeft me niet weerhouden om gewoon weer een huis te kopen. Je kunt je er nu heel druk over maken maar heeft dat zin? Je weet toch niet hoe de toekomst loopt. Mss moet je zelf gewoon wat meer ruimte creeeren in je huis?

Ik zit ook in een 'onverkoopbaar' appartement. Twee jaar geleden gingen ze als zoete broodjes over de toonbank, maar toen was er nog koopsubsidie. Nu staan er al 3 van de 8 op mijn etage te koop. Nou kunnen er bij mij wel 2 personen wonen (65m2) dus over samenwonen maak ik me niet druk. Ik investeer wel veel in mn huisje, nieuwe badkamer & cv-ketel bijvoorbeeld. Ik zal hierdoor w.s. nooit winst maken, maar ik woon hier wel een stuk fijner Dat geld, ach, daar kom ik wel weer overheen denk ik zo.

Mijn vriend en ik hebben hetzelfde mee gemaakt. Mijn vriend had in 2007 een klein appartement (48 vierkante meter) gekocht voor hemzelf en om misschien even in de samen te wonen. Ik ben er bij gaan wonen tijdens mijn studie en toen ik begon met werken, maar al snel wilden we wat groters. We baalden er ook goed van, omdat we zagen hoeveel er te koop stonden en voor een aanzienlijk lagere prijs dan waar mijn vriend het destijds voor gekocht had, maar hebben besloten om een goede makelaar te zoeken en gewoon af te wachten.

Na 4 weken belde de makelaar dat er iemand ons appartement wilde kopen bezichtigen. Ik was echt super verbaasd en we verwachten er niks van. Natuurlijk hadden we het appartement wel goed schoon gemaakt en opgeruimd. Na het bezoek belde de makelaar dat de potentiële koper nog drie appartementen van ons complex had bekeken en die van ons het mooiste vond, maar wel duur. Voor 10.000 euro kun je zelf een hoop doen. Wij zijn toen acuut 8000 euro in prijs gezakt en daags daarna wilde de potentiële koper ons appartement voor een tweede keer zien. Hij heeft het uiteindelijk ook gekocht.

We hebben veel verlies gehad (dat loopt in de tienduizenden euro's), maar we hadden het geluk dat we met z'n tweeën veel hebben kunnen sparen, omdat we drie jaar goedkoop gewoond hebben in dat appartement en we wilden zo graag een ander huis dat we hebben besloten om het appartement toch te verkopen voor die lage prijs. Een voordeel is dat we ons nieuwe huis ook voor een aanzienlijk lager bedrag hebben gekocht dan waar we het anders voor gekocht zouden hebben, als er helemaal geen crisis of pas later een crisis was gekomen.

Conclusie van het verhaal: het is ontzettend vervelend, niemand had dit in deze mate in 2007 (toen mijn vriend het appartement kocht) zien aankomen, je bent niet de enige die hiermee te maken heeft, maar de verkoop kan sneller gaan dan je denkt als je geluk hebt en bereid bent en de mogelijkheid hebt om in prijs te zakken.

Je weet het inderdaad toch nooit. Ik heb ook een huis gehad dat ik na een jaar wilde verkopen om samen te gaan wonen met mijn toenmalige vriend. Er stonden echter minstens 20 woningen te koop in dezelfde straat. Allemaal bij dezelfde makelaar dus ik koos een andere. Het was in een week verkocht, met 5000 euro winst (best veel na een jaar wonen zeg maar).

Het is wel een lastige tijd dus ik zou zeker geen huis kopen om het binnen 1 tot 5 jaar weer te willen verkopen.

Tegen de tijd dat je het te koop gaat zetten, kan de situatie ook weer anders zijn natuurlijk, maar echt rooskleurig ziet het er nog niet uit. Maar ik zou me pas druk gaan maken als je het daadwerkelijk gaat verkopen.

Volgens mij heb ik iets te vroeg geroepen. Online kan ik er nog niets over vinden, maar het bord voor één verbouwde appartement is weg (en deze mensen kunnen de koop niet intrekken, want ze hebben een huis laten bouwen in een wat sjiekere buurt) en vanmorgen stelde mijn onderbuurman zich voor aan, waarschijnlijk (???), zijn nieuwe buren (de woning van de woningbouwvereniging). Misschien ben ik weer wat te voorbarig geweest?

Dat er nu wel een huis is verkocht geeft je natuurlijk ook 0,00 garantie. Mss wordt jouw huis wel helemaal niet verkocht of mss is dit huis wel met vet verlies verkocht. Nogmaals, het heeft echt weinig zin om je nu al druk te maken. Als je je huis te koop zet ben je van zo veel factoren afhankelijk dat je dat nu echt nog niet in kunt schatten hoe dat dan zal lopen.

Zusje schreef: Dat er nu wel een huis is verkocht geeft je natuurlijk ook 0,00 garantie. Mss wordt jouw huis wel helemaal niet verkocht of mss is dit huis wel met vet verlies verkocht. Nogmaals, het heeft echt weinig zin om je nu al druk te maken. Als je je huis te koop zet ben je van zo veel factoren afhankelijk dat je dat nu echt nog niet in kunt schatten hoe dat dan zal lopen.

Dat weet ik. Maar op de één of andere manier vind ik het wel een prettig idee dat er toch huizen zijn verkocht. Niet om mijn huis, want deze staat nog helemaal niet in de verkoop en ik weet niet hoe de toekomst er verder uitziet, maar gewoon, beetje geruststelling ofzo?

En inderdaad, andermans boekjes zijn duister te lezen. En het kan zijn dat het met verlies is verkocht. Maar daar ging mijn post niet echt over. Gewoon meer een geruststelling dat de huizen an sich toch nog in trek zijn.

Gisele schreef:

Zusje schreef: Dat er nu wel een huis is verkocht geeft je natuurlijk ook 0,00 garantie. Mss wordt jouw huis wel helemaal niet verkocht of mss is dit huis wel met vet verlies verkocht. Nogmaals, het heeft echt weinig zin om je nu al druk te maken. Als je je huis te koop zet ben je van zo veel factoren afhankelijk dat je dat nu echt nog niet in kunt schatten hoe dat dan zal lopen.

Dat weet ik. Maar op de één of andere manier vind ik het wel een prettig idee dat er toch huizen zijn verkocht. Niet om mijn huis, want deze staat nog helemaal niet in de verkoop en ik weet niet hoe de toekomst er verder uitziet, maar gewoon, beetje geruststelling ofzo?

En inderdaad, andermans boekjes zijn duister te lezen. En het kan zijn dat het met verlies is verkocht. Maar daar ging mijn post niet echt over. Gewoon meer een geruststelling dat de huizen an sich toch nog in trek zijn.

Je bent echt een beetje gehecht aan die zin he..

-

Jolee schreef:Inderdaad, mijn broer heeft ook net een huis gekocht, maar wel een stuk onder de vraagprijs. En hier verkopen ze nieuwbouw appartementen met een jaar 'gratis' wonen (vrijstelling van VVE, belastingen, wozwaarde, etc) omdat het niet verkocht wordt. Dus er wordt wel verkocht en gekocht, maar dat kan flink onder de vraagprijzen liggen.

Zo, maar dat is ook een mooie deal. :o

-

Gisele schreef:Dat weet ik. Maar op de één of andere manier vind ik het wel een prettig idee dat er toch huizen zijn verkocht. Niet om mijn huis, want deze staat nog helemaal niet in de verkoop en ik weet niet hoe de toekomst er verder uitziet, maar gewoon, beetje geruststelling ofzo?

En inderdaad, andermans boekjes zijn duister te lezen. En het kan zijn dat het met verlies is verkocht. Maar daar ging mijn post niet echt over. Gewoon meer een geruststelling dat de huizen an sich toch nog in trek zijn.

Maar dan nog neemt het niet weg dat het een jaar/ meer dan een jaar te koop heeft gestaan. Als je je huis te koop zet wil je over het algemeen zo snel mogelijk een koper hebben dus dan is dat toch behoorlijk lang. Ik snap je geruststelling niet maar goed, ik snapte je zorgen ook al niet...

En zo is dan het cirkeltje rond, Zusje.

Jolee, het zijn gewoon rare tijden. Al zijn ze, als ik erover nadenk, voor mij niet anders geweest dan in het verleden. Mijn toenmalige vriend en ik hadden onze woning ook al een jaar te koop staan, toen ik hem vroeg of hij hem niet liever wilde houden als hij het kon betalen. En dat was een "Ja". Dus toen hebben we het samen uitgezocht en hij woont daar nu nog. Anders hadden we waarschijnlijk toen ook minder geluk gehad. Had ik minder geluk gehad. Want hij nam hem op naam en ik kon weg.