De laatste loodjes

Ik ben heel erg benieuwd naar ervaringen/tips van anderen!



Ik ben morgen 39 weken zwanger en ik krijg elke dag wel 10 smsjes/telefoontjes/facebook berichten met de vraag 'Is hij er al?!'. Heel lief natuurlijk dat iedereen zo meeleeft maar ik heb gewoon zo weinig energie en het wachten duurt al zo lang, dat ik eigenlijk bijna niet reageer of opneem... Toen ik nog wel op iedereen reageerde zei ik vaak dat ze het vanzelf zouden horen als het zover is, maar die boodschap leek niet echt binnen te komen. Ik ben best bang dat ik mensen kwets door gewoon niet meer te reageren, maar ik kán het gewoon even niet. Wat hebben jullie hiermee gedaan?



Ook merk ik dat ik echt dagen aan het aftellen ben, terwijl ik graag nog even wilde genieten van de laatste tijd zonder baby. Maar ik vind het gewoon heel moeilijk om invulling te geven aan mijn dag. Nu sta ik op, maak een rondje door het huis (stofzuigen, wassen, strijken etc.) en dan ben ik rond 13.00u wel zo'n beetje klaar. Dan ga ik nog even op de bank liggen, een rondje winkelcentrum en de rest van de dag/avond breng ik door op de bank. Omdat ik weet dat bijna elke dag er zo uit ziet, lijkt de tijd alleen maar nog langer te duren. Hoe doen/deden jullie dat? Is dit gewoon iets wat bij de laatste loodjes hoort? Of hadden jullie nog wel behoefte aan afspraken maken met vrienden/familie enzo?

Ik kan me voorstellen dat je geen energie/tijd/zin hebt om te reageren op al die smsjes en berichtjes. Als je bevallen zou zijn, zou je dat heus wel laten weten! Ik snap dat ook niet, die mensen begrijpen toch ook wel dat jij daar helemaal niet op zit te wachten?

Verder geen ervaring met je vragen; maar wil je nog even veel plezier wensen met je rust

Herkenbaar!

Ik neem ook heel weinig mijn telefoon op en reageer bij de mensen die echt 2 keer per dag pingen gewoon om de dag of als ik zin heb. Ook zo fijn, als je iemand belt klinkt er meteen zo'n gespannen: "jaaa, wat is er??".. "Ehh niets, vroeg me alleen af of je zin hebt in koffie "

Ik laat mijn telefoon gewoon een beetje links liggen en reageer wanneer ik wil> Voel je vooral neit verplicht om op iedereen te reageren!


En ja, die dagen vullen.. ik heb ook geen flauw idee meer. In het weekend is er ook best nog wel aanloop met visite (vaak ook weer zóveel dat ik helemaal gesloopt ben), maar de dagen door de weeks sijpelen maar een beetje voort.. Wel lekker die rust nog, maar heb zo'n zin in de baby!

Ik verveel me nog helemaal niet. Al loop ik twee weken achter bij jou. (Dus vraag me over twee weken dit nog maar eens haha)
Ben nog teveel dingen aan het maken voor de baby, dekentje breien, naamslinger (nog steeds niet af) etc.
Al ben ik het wel met je eens dat de dagen zo hetzelfde zijn en je al heel snel een soort van ritme hebt.
Echt er op uit gaan kan ik niet meer want kan niet meer ver lopen en niet meer autorijden. Dus nu is mijn fiets heilig maar kom niet verder dan het dorp.

Tips: ook iets gaan freubelen voor de baby? Of je hobby uit oefenen. Zo scrap ik en maak kaarten en maak nu alvast een voorraadje kaarten want na de bevalling kom ik er toch niet aan toe.

succes met de laatste loodjes! Ik vind het nu al zwaarder worden zo met alle pijntjes en dingetjes.

Je bent nog niet bevallen! Ik was zo benieuwd! Is er al iemand die een topic voor je opent als je bevallen bent?

Ik was natuurlijk te vroeg, dus bij mij vielen alle vragen wel mee, maar ik was met 26 weken al thuis, dus ik vond het ook heel lang duren. Ik denk dat als je zo weinig energie hebt je ook lekker die rust moet pakken. Heb je nog ergens een goed boek liggen of een stapel dvd's?

Succes met de laatste loodjes, straks heb je het zo druk, haha!

Edit: Nicci is er ook nog! Wie opent voor jou een topic?

Ik liet de telefoon ook gewoon lekker liggen als ik er geen zin in had hoor, geeft toch niks? Denk dat de meesten dat wel zullen begrijpen. Heb er hier nooit wat over gehoord verder, dus daar ga ik maar vanuit!

En ja, de dagen duren idd lang op het laatst, maar ik probeerde dan toch lekker rustig aan te doen.



@ SarahKey, lieve help, ik had helemaal niet door dat jij ook al 37 weken bent!!!

Ik herken het wel. Al werd ik vooral moe van mensen die vertelden wanneer ik "moest" bevallen omdat het hen die dag goed uitkwam. Het komt wanneer het komt. Verder zijn al die telefoontjes en berichtjes natuurlijk lief bedoeld, iedereen vindt het gewoon heel spannend. Maar uiteindelijk draait het nu om jou dus als jij er geen zin in hebt dan zou ik gewoon even niks laten horen.

Zelf was ik zo ongeveer de hele tweede helft van de zwangerschap bang dat ik al met 37 weken ofzo zou bevallen terwijl we er nog lang niet klaar voor waren. Toen alles met 38 weken pas af was, hoopte ik dat ik nog even van de rust en m'n buik zou mogen genieten. Ik heb die weken eigenlijk alleen maar genoten, maar daar moet ik wel bijzeggen dat ik eigenlijk totaal geen klachten had. Tenminste, het rommelde bij mij niet ofzo. Met 41 weken was ik het van de ene op de andere dag helemaal zat. Ik werd toen ook wel moe van alle mensen die wilde weten of er iets gebeurde, mijn moeder en schoonmoeder die nog meer zenuwachtig waren dan ikzelf. Wat ook wel meespeelde was dat mijn schoonzus 2 weken na mij uitgerekend was. Ik hoopte dat we niet te dicht op elkaar zouden bevallen omdat ik ook graag snel bij haar op kraamvisite wilde en de aandacht niet meteen wilde delen Uiteindelijk ben ik pas met 42 weken bevallen, en mijn schoonzus net 24 uur daarvoor.

zo herkenbaar!!
ik was ook de dagen aan het aftellen, ik was er ook van overtuigt dat D. met week 38, helaas kwam ze pas met 41+2.
ik was erg moe de laatste weken waardoor ik heel weinig heb gedaan. vind je het niet leuk om te Flockfolieen, of heb je andere hobby?
ik had na 40 week opeens heel veel energie, zo veel dat ik ben gaan winkelen voor een uurtje of 5 met 41 week!

die smsjes en belletjes zijn gewoon heel irritant. gewoon niet op reageren.
succes met de laatste loodjes!

Heb je nog puf om bij iemand langs te gaan, te lunchen of iemand bij jou uit te nodigen? Dan breekt het de dagen een beetje.

Ik herken het wel, maar toen ik zwanger was van L.aurens wist ik niet hoe ik de dagen door moest komen, ik zat al met 28 week volledig in de ziektewet. Bij P.epijn was het echt minder, zeker omdat ik toen tot 36 week heb doorgewerkt.

Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik was bij L.aurens ook echt aan het wachten op 'de baby'. En als 'de baby' er eenmaal was, zou ik me niet meer vervelen. Niets was minder waar, ook toen L.aurens eenmaal geboren was en toen het na een week of drie allemaal lekker liep, dus goed drinken, op tijd een slaapje, verveelde ik me rot.

Goh, zóóó herkenbaar de telefoontjes/smsjes/pings! En wanneer ik dan niet opneem dan zijn er gewoon mensen die blíjven bellen totdat dat wel het geval is. Héél irritant, en het verzoek of ze alsjeblieft niet zoveel willen bellen en dat ze het wel horen zodra het zover is lijkt niet helemaal binnen te komen.

Hier zijn mijn laptop, dvd's en boeken op het moment trouwens heilig. Ik ben erg moe en mijn lijf is behoorlijk op, dus heel veel de deur uit zit er hier niet meer in.

Darius schreef:Ik herken het wel, maar toen ik zwanger was van L.aurens wist ik niet hoe ik de dagen door moest komen, ik zat al met 28 week volledig in de ziektewet. Bij P.epijn was het echt minder, zeker omdat ik toen tot 36 week heb doorgewerkt.

Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik was bij L.aurens ook echt aan het wachten op 'de baby'. En als 'de baby' er eenmaal was, zou ik me niet meer vervelen. Niets was minder waar, ook toen L.aurens eenmaal geboren was en toen het na een week of drie allemaal lekker liep, dus goed drinken, op tijd een slaapje, verveelde ik me rot.

Fijn is dat



Ik ben een echte workaholic, dus ik mis mijn werk nu ook echt enorm. Ook om gewoon invulling te geven aan mijn dag en de tijd gaat gewoon sneller als ik werk... Ik zit ook al thuis vanaf de 30 weken, en in het begin vond ik het heerlijk (alles wassen, nog wat shoppen, afspraken maken met alles en iedereen) maar nu heb ik iedereen wel weer voldoende gezien en gesproken. Ik zit regelmatig bij mijn ouders, maar andere vrienden en familie zijn gewoon allemaal aan het werk en om eerlijk te zijn heb ik ze ook weinig te vertellen gewoon omdat ik zo weinig mee maak. Hobbies heb ik niet echt, ik vind het leuk om te bakken maar ik ben al genoeg aangekomen en vind het zonde om het steeds weg te gooien...

Nouja, goed om te lezen dat het iig voor zovelen herkenbaar is! En die telefootnjes/smsjes/berichtjes laat ik maar gewoon even gaan.

Hier ook herkenbaar hoor. Ik ben dan nog 'maar' bijna 33 weken maar ik zit al 23 weken thuis . Inmiddels begin ik me behoorlijk te vervelen omdat ik ook gewoon niet zoveel kan.
Telefoontjes en smsjes heb ik gelukkig nooit gehad omdat ik vorige keer met 36 weken ben bevallen. Maar het lijkt me wel heel vervelend en ik zou het ook gewoon een beetje negeren en alleen antwoorden als je er zin in hebt.

Nu terugkijk op de laatste weken van mijn zwangerschap wou ik dat ik meer had genoten van het niks doen! Heel herkenbaar hoor, dat je nergens meer zin in hebt. Logisch, je lichaam vraagt gewoon erg veel energie van je. Die energie heb je straks hard genoeg nodig voor je bevalling! Dus pak gewoon lekker je rust, ook al gaan de dagen zo voor je gevoel nog langzamer. Heb je wel genoeg dingen te doen, als films/series kijken, op de laptop/computer, lezen, etc.?

Telefoontjes, smsjes en FB-berichten heb ik gelukkig nooit echt gehad. Ik zou er verder ook niet meer op reageren of blijven terugsturen: 'Nog geen nieuws. Bedankt voor de interesse, maar zodra er iets bekend is horen jullie het gauw genoeg.'

In ieder geval succes nog even met die laatste loodjes. Voor je het weet is het zover, echt waar! Probeer toch nog even te genieten van het niks doen.. voor je het weet is dat voorbij!

Als ik jou was zou ik trouwens helemaal losgaan met flockfolie!

Oooo.... ik herken dit zo!
Ik werde er zelf ook hélémaal niet goed van! Ik nam op het laatst alleen nog maar familie telefoontjes aan. Op Facebook en Hyves kwam ik al niet meer want men hield gewoon in de gaten of ik ook online was geweest of niet....

Helaas zat ik tegen het einde van de zwangerschap (geestelijk en lichamelijk) helemaal niet lekker in mijn vel en trok ik al die (goedbedoelde) telefoontjes niet meer. Tot overmaat van ramp liep ik ook nog eens 10 dagen over tijd!

Als ik nu weer zwanger raak zeg ik tegen familie en vrienden dat ik 2 weken minder ver ben om dit soort acties te voorkomen... Ja ik weet het, heel erg kinderachtig maar ik trek dat echt niet weer.....

Ik vind het ook herkenbaar. Vanaf 37/38 weken stond ik helemaal in wachtstand, ook al had ik mezelf voorgenomen om het niet te doen en nog even te genieten van de rust. Ik had ook bedrust dus ik mocht eigenlijk weinig en ik verveelde me dood. Zat hele dagen te wachten op de bevalling. Op de dag nadat ik een soort rust over me kreeg, ook een soort ontkenning dat de baby snel zou komen, ben ik bevallen. Toen ik er even niet meer mee bezig was dus.

Bij de tweede heb ik het minder zo ervaren, maar dat was omdat ik wist dat 40 weken of een paar dagen erna ook echt de eindstreep zou zijn. Nog steeds wel dat wachten maar het was toch anders. Toen ben ik gestript met 39 weken en toen dat niks had gedaan had ik eigenlijk precies hetzelfde als met de eerste. De dag erna was ik helemaal rustig, geen focus op alle pijntjes die een bevalling zouden kunnen aankondigen, weer een beetje in ontkenning, en die nacht ben ik bevallen. Het zal wel toeval zijn maar mocht ik me dit keer weer zo voelen dan weet ik dat de baby eraan komt

Nee ik herken dat helemaal niet. Maar goed ik heb door gewerkt tot 36 weken en ben met 38+4 bevallen, liep de dag voor de bevalling nog lekker in de stad, terrasje gepakt met mijn moeder.
Ik genoot echt, heb lekker alle baby kleertjes gewassen en het huis schoongemaakt en ben gewoon nog dingen gaan doen ( op visitie, de stad in)
En toen onverwachts al met 38+4 bevallen. Heb ook nooit telefoontjes/berichtjes gehad met of er al wat aan de hand was..

Ik ben benieuwd hoe dat dit keer zal gaan.

Ik herken het ook niet. Zat hoogzwanger in verhuizing dus genoeg te doen
Werd wel gek vam mensen die continu begonnen over hoe zwaar het wel niet zou zijn...zwanger en verhuizen.

Met Lise heb ik nergens last van gehad op het laatst, ik vermaakte me nog wel. Bij Mas was het alweer anders omdat Lise er ook gewoon was en zij naar school moest enzo. Ik ben op het laatst echt lekker tussendoor in bed gaan liggen en Greys kijken. Alleen de laatste week (ben bevallen met 40+4) werd ik ziek en toen voelde ik me echt hondsberoerd. Maar toen is een vriendin elke dag langs geweest om mee te helpen.
Met Amé ging het gewone leven ook door, Mas was toen ook nog een baby. Maar toen heb ik me ook nooit echt verveeld.
Als je je goed voelt zou ik gewoon nog dingen ondernemen.

Ik ben vanaf 14 weken zwangerschap al gedeeltelijk in de ziektewet gekomen en met 22 weken volledig. Vanaf toen heb ik niet echt meer kunnen genieten van de zwangerschap, ik had bekkeninstabiliteit, si gewricht ontwricht en neuropathy.

Vanaf 34 weken zwangerschap ging het ineens veel beter met zowel mijn bekken als mijn si gewricht. Alleen die neuropathy bleef aanhouden. Toch kon ik veel meer genieten van mijn zwangerschap en riep ik tegen iedereen: laat mij maar 2 weken overtijd lopen!! Toen ik richting de 37 weken ging begon er het een en ander te rommelen, behoorlijke voorweëen, een keer een plens vocht verloren en een verdenking van zwangerschapsvergiftiging later was ik nog steeds niet bevallen met 42 weken! Men o men, wat vond ik dat een zware week. Van 41 tot 42 weken heb ik bijna volledig op bed doorgebracht, af en toe naar de winkels maar verder lag ik vrijwel altijd in bed. Bang dat ik op de bank zat en mijn vliezen braken, dus ... het veiligst in bed. Want daar lag immers een zeiltje op mijn matras. Daarnaast was de hoogte van mijn bed ook veel prettiger gaan zitten en liggen als de bank, want van de bank kwam ik nog maar moeilijk overeind.

UIteindelijk was ik er met 42 weken dus nog niet.... DIe laatste week in het ziekenhuis heeft echt een paar weken geduurd naar mijn gevoel!

Verveling heb ik overigens ook nooit echt gehad, ik boende het hele huis, iedere week weer! De babywas deed ik meerdere keren, hydrofielen streek ik keer op keer, toen ik 39 weken zwanger was moest ineens het huis nog gewit worden, ik verzon de meest gekke dingen en zo hield ik mezelf wel bezig!!

Ik heb de milleniumfilms gekeken, die waren 3 uur per stuk
Ik heb me helemaal nooit verveeld, ik zat veel op het forum, ook omdat we me met een aantal te gelijk konden bevallen, verder veel films en series gekeken en het huis gepoetst.

Mijn tip, lap de ramen want die zijn hier aan de buitenkant nooit meer gedaan

Op mijn uitgerekende dag kregen we telefoontjes en smsjes maar na 7 uur in de avond niks meer van meegekregen

Dit is de eerste keer dat ik tot het einde zwanger ben, dus dit hele stuk met verlof is nieuw

Ik had nooit gedacht dat ik zover zou komen, dus heb met momenten ook wel dat ik echt zit te wachten...
Maar onze gezellige D.aan zorgt voor veel ritme in de dag, wat ik wel lekker vind. Al ben ik niet altijd de leuke moeder voor 'm, naar mijn idee...maar vanmorgen hebben we lekker in het overdekte winkelcentrum alle automatische auto's en vliegtuigjes getest Lol gegarandeerd...
D.aan gaat op vrijdag naar het kdv en is de afgelopen weken ook nog een dag bij m'n moeder geweest. Dat is een fijne afwisseling.
Op de momenten dat hij er niet is, doe ik vrij weinig lezen, internetten, programma's terugkijken en wat prutsen achter de naaimachine.

Ik word gelukkig nog niet platgebeld enz. En dat mag wel zo blijven

Ik ondernam trouwens ook nog wel gewoon dingen. Een stuk lopen ging op het eind niet meer, maar even naar wat winkels ging best. Fietsen ging ook redelijk, mits er voldoende wc's op de route waren Ik hoorde pas van iemand die met 37 weken al niet meer van huis wilde omdat ze bang was dat het dan zou beginnen. Daar maak je het jezelf wel onnodig zwaar mee lijkt me. Met 41+4 ben ik nog een avond naar de bioscoop geweest met m'n vriend, zo'n half uur rijden van huis. Het voordeel was ook wel dat het toen zomer was en ik dus al makkelijk buiten in het zonnetje kon gaan zitten met een boek of tijdschrift. Dat is toch anders dan dat je dat binnen op de bank doet.

Pien schreef:
Verveling heb ik overigens ook nooit echt gehad, ik boende het hele huis, iedere week weer! De babywas deed ik meerdere keren, hydrofielen streek ik keer op keer, toen ik 39 weken zwanger was moest ineens het huis nog gewit worden, ik verzon de meest gekke dingen en zo hield ik mezelf wel bezig!!

Herkenbaar! Zo heb ik de keuken nog staan witten, maar uberhaupt kwam aan mijn things-to-do-list geen einde. Ik vond het wel lang duren als ik een dag geen energie had, dan had ik slecht geslapen en bleef dan veel te lang in bed liggen en dan voelde ik me zo futloos. Dan zat ik de uren wel weg te kijken...

Mijn vliezen braken in de badkamer, maar dat water bleef komen (gewoon steeds een klein beetje) dus ik heb de hele middag op de bank gezeten op een matje. In mn blote kont en het bigshirt van Studiebol zodat alles wel 'bedekt' was en ik het niet koud kreeg ;-) Van de hele dag in bed zou ik ook niet gelukkig geworden zijn...