NAV hoe overhoorde jouw leraar vroeger?

Hoe overhoorde jouw leraar van Engels/Duits/Frans de woordjes?

Hielp dit om beter te leren?

En wat vond/vind je van die methode?

Jouw, niet jou.

en ehm.. gewoon klassikaal om de beurt vragen en werd getoetst met SO's en proefwerken.

Mijn leraar Duits citeerde een proefwerk altijd in z'n geheel, dus complete volzinnen die je moest vertalen van Nederlands naar Duits, en dan nog een versie voor links en een versie voor rechts. Tegen de tijd dat hij klaar was had je nog ongeveer een kwartier om je proefwerk te maken.

Woordjes overhoren, gewoon een S.O. Maar ik kan me een les Duits herinneren waarin we woorden moesten kennen. Wat het betekent ben ik vergeten, maar iedereen moest die volgorde opratelen op een andere 'melodie'. Mit, nach, bei, seit, von, zu, aus.

Marin schreef:Jouw, niet jou

Haha! Ik had t al veranderd.. Maar bedankt!

Mijn leraar Duits had wel een hele special methode. Om de beurt moesten we een spreekbeurt geven van 45 (!!! ) minuten. Een lesuur duurde 50 minuten. Op deze manier wist ie zeker dat je het niet van buiten kon leren, en echt een verhaal kon vertellen. En als je niks meer wist te melden, dan moesten je klasgenoten domme vragen gaan stellen. Dus als een van je vriendinnetjes aan de beurt was, was het zaak om ze zoveel mogelijk te helpen met makkelijk en lange vragen stellen.

Maarrem.. je kunt er peer work van maken, elkaar's testjes laten nakijken.

En wat ikzelf vaak deed: Een hele lijst met woordjes op het bord schrijven, en dan een whiteboard marker aan een leerling geven, en die mogen dan elk een woordje dat ze weten op het bord schrijven, en dan de stift aan een volgende persoon geven. Om het iets meer op te laten schieten kan je drie markers tegelijkertijd doen. Dan zijn de leerlingen actief bezig en vaak waren ze echt aan het schreeuwen van kies mij, kies mij!

Marin schreef:Maarrem.. je kunt er peer work van maken, elkaar's testjes laten nakijken.

En wat ikzelf vaak deed: Een hele lijst met woordjes op het bord schrijven, en dan een whiteboard marker aan een leerling geven, en die mogen dan elk een woordje dat ze weten op het bord schrijven, en dan de stift aan een volgende persoon geven. Om het iets meer op te laten schieten kan je drie markers tegelijkertijd doen. Dan zijn de leerlingen actief bezig en vaak waren ze echt aan het schreeuwen van kies mij, kies mij!

Niemand wilde als laatste natuurlijk Ik vind dit wel een leuke manier, leerlingen willen altijd geaag op het bord schrijven, moeten ook letten op de spelling en controleren elkaar.

teletascha schreef:Mijn leraar Duits had wel een hele special methode. Om de beurt moesten we een spreekbeurt geven van 45 (!!! ) minuten. Een lesuur duurde 50 minuten. Op deze manier wist ie zeker dat je het niet van buiten kon leren, en echt een verhaal kon vertellen. En als je niks meer wist te melden, dan moesten je klasgenoten domme vragen gaan stellen. Dus als een van je vriendinnetjes aan de beurt was, was het zaak om ze zoveel mogelijk te helpen met makkelijk en lange vragen stellen.

Dit was bij ons ook zo met Engels. Heel irritant! Ik klapte altijd finaal dicht als ik voor de klas stond omdat ik gepest werd. En daardoor kreeg ik een laag cijfer.

Mijn lerares duits, riep iedere les 2 leerlingen naar voren die de woordjes, die zij zei, op het bord moesten schrijven.
Ze deed dan haar ogen dicht en ging met haar vinger over de lijst en stopte dan bij een naam, dus niet op volgorde van de lijst ofzo. Je wist dus nooit wanneer je aan de beurt was. En als je de les ervoor al was geweest, moest je gewoon nog een keer!
De hele klas zat dus altijd in spanning, vooral als je een keer niet goed had geleerd!