Ik ben zo moe

Hoi tania

Hier geen tips maar wel herkenning. Onze dochter heeft altijd prima geslapen tot zo'n twee maanden geleden. Het is hier nu ook drama. Ze wil niet naar bed en als we haar pas in bed leggen als ze slaapt wordt ze heel snel wakker en begint het opnieuw. Ik heb inderdaad ook uren met haar in de schommelstoel gezeten of naast haar bed, alle tips en trucs toegepast maar niks helpt. Laten huilen loopt bijvoorbeeld af met een ondergespuugd bed omdat ze zo overstuur raakt. Ik weet het ook niet zo goed meer. Ik blijf denken dat het maar een fase is. En ik ging tegen de nachten opzitten maar probeer het nu maar te nemen zoals het is en er niet zoveel over na te denken. Je hebt hier niet zo veel aan maar ik wil je even een hart onder de riem steken. Je bent niet de enige! Heel veel sterkte en kijk of je dan een dagje rust kan krijgen en ga lekker tutten en bijslapen. Het is gewoon heel zwaar!!

Groetjes

Toch is het een patroon die je een keer zal moeten doorbreken denk ik. Natuurlijk ligt je kindje liever tussen jullie in, lekker warm en knus. Maar het hoort natuurlijk niet zo. Hij hoort in zijn eigen kamertje en in zijn eigen bedje te slapen. Je zult dat een keer moeten doen en dan zal hij flink gaan huilen. Ook daar zul je even doorheen moeten. Van huilen krijgen ze niets, het is alleen heel erg naar voor zowel je kindje als jullie. Hij zal echt geen hele nacht huilen, uiteindelijk zal hij in slaap vallen. Ik ben er op een gegeven moment naast gaan zitten, naast zijn bedje. Een beetje over zijn bolleke aaien en niets zeggen maar gewoon aanwezog zijn. En dat bouw je uiteindelijk af. Dat werkte hier erg goed, misschien ook wel bij jullie, wie weet. Succes want vervelend is het zeker.

Is een co-sleeper niet iets voor jullie? Dan ligt hij wel bij jullie maar heb je zelf nog de ruimte om ook lekker te liggen. Ik zou hem lekker bij je houden en niet alleen laten huilen op zijn kamertje.
Misschien kan jij af en toe een matras voor jezelf op zijn kamertje leggen en daar gaan slapen en je zoontje dan een nacht overlaten aan je man? Dan kan je zelf ook weer even bijtanken.

Lieskuh schreef:Toch is het een patroon die je een keer zal moeten doorbreken denk ik. Natuurlijk ligt je kindje liever tussen jullie in, lekker warm en knus. Maar het hoort natuurlijk niet zo. Hij hoort in zijn eigen kamertje en in zijn eigen bedje te slapen. Je zult dat een keer moeten doen en dan zal hij flink gaan huilen. Ook daar zul je even doorheen moeten. Van huilen krijgen ze niets, het is alleen heel erg naar voor zowel je kindje als jullie. Hij zal echt geen hele nacht huilen, uiteindelijk zal hij in slaap vallen. Ik ben er op een gegeven moment naast gaan zitten, naast zijn bedje. Een beetje over zijn bolleke aaien en niets zeggen maar gewoon aanwezog zijn. En dat bouw je uiteindelijk af. Dat werkte hier erg goed, misschien ook wel bij jullie, wie weet. Succes want vervelend is het zeker.

Nou wil ik niet vervelend zijn, maar wie zegt dat dat niet hoort dan? Het is in onze maatschappij niet de standaard, dat ben ik met je eens. Maar is het daarom zo dat je kind op zijn eigen kamer hoort?

(En ik vermeld er nog even bij dat onze kinderen in hun eigen bedje slapen . Toevallig werkt dat voor hen allebei beter. (Thije slaapt wel bij ons op de kamer, gelukkig maar. Anders zou ik vier keer per nacht de trap op en af moeten om te voeden.)
Maar als het niet zo was geweest, zou ik het ook prima vinden om ze wél bij ons te nemen.)

Laat ik het dan anders zeggen. Ik ben van mening dat een kind op zijn eigen kamer hoort te slapen en in zijn of haar eigen bedje. Anders kun je net zo goed geen babykamer aanschaffen, zonde van de spullen natuurlijk . Dat een pasgeboren baby bij je op de kamer slaapt, prima, daar vind ik niets mis mee en heeft Jens ook 4 weken gedaan. Maar waar ligt dan de grens? Blijf je zelf ongemakkelijk slapen omdat je bang bent dat je kind zich alleen niet prettig voelt op zijn eigen kamertje en gaat huilen? Want dat is in feite alles. Vanaf welke leeftijd moeten ze dan wel naar hun eigen kamer of mogen ze bij je blijven tot wanneer ze maar willen? Want ze vinden het zo fijn! Ik denk dat het niet uitmaakt wanneer je het patroon moet doorbreken, als ze al die tijd bij je op de kamer hebben geslapen en er komt een tijd dat je het genoeg vind geweest dan zal je kind zich tegen die tijd ook verzetten lijkt me. Dus doe je het nu niet dan komt het volgend jaar, of het jaar erop. Ik zie er gewoon de meerwaarde niet van in en ik kan er ook niets positiefs bij bedenken. Maar goed, het is uiteraard aan jezelf als ouders wat je wilt

Lieskuh schreef:Toch is het een patroon die je een keer zal moeten doorbreken denk ik. Natuurlijk ligt je kindje liever tussen jullie in, lekker warm en knus. Maar het hoort natuurlijk niet zo. Hij hoort in zijn eigen kamertje en in zijn eigen bedje te slapen. Je zult dat een keer moeten doen en dan zal hij flink gaan huilen. Ook daar zul je even doorheen moeten. Van huilen krijgen ze niets, het is alleen heel erg naar voor zowel je kindje als jullie. Hij zal echt geen hele nacht huilen, uiteindelijk zal hij in slaap vallen. Ik ben er op een gegeven moment naast gaan zitten, naast zijn bedje. Een beetje over zijn bolleke aaien en niets zeggen maar gewoon aanwezog zijn. En dat bouw je uiteindelijk af. Dat werkte hier erg goed, misschien ook wel bij jullie, wie weet. Succes want vervelend is het zeker.

Ik ben het hier wel mee eens. Nu associeert hij zijn bed waarschijnlijk met strijd. En natuurlijk is het over het algemeen veel gezelliger/leuker/fijner om bij je moeder in bed te liggen. Maar dit is niet goed voor jouw slaaprust en ook niet voor die van hem. Dus dat patroon moet je doorbreken. Natuurlijk is het niet leuk als hij huilt en krijst, maar ik denk dat hij er echt een keer doorheen moet. En jij ook natuurlijk. Misschien dat je hem een nacht uit logeren kan brengen, dat jij een volle nacht maakt en dus even bij kan tanken en dat je dan probeert dat patroon te doorbreken.

Ik gebruik trouwens sleepzz, ik weet niet of je dat al geprobeerd hebt? Voor kinderen dan zeg maar http://sleepzz.nl/. Daardoor slaapt hij rustiger in op dagen dat hij veel prikkels heeft gehad en hij wordt er sowieso wat rustiger van voor het slapen gaan.

Bekijk het anders: het slapen is nú, nu hij tussen jullie inslaapt, ook al een crime. Kun je net zo goed de strijd aangaan en proberen hem in zijn eigen bedje te laten slapen. Zal even een paar weken moeilijk en vermoeiend zijn, maar vermoeiend is dit nú ook al. Je verliest er dus niets aan. Uitindelijk kan hij straks in z'n eigen bedje naar hartelust draaien om in slaap te vallen zonder dat jij daar last van hebt.

Ik denk dat je ook niet te bang moet zijn om hem te laten huilen. Strijd gaat het toch opleveren, of je het nu doet of over een jaar. Een kind mag best laten weten dat hij het er niet mee eens is, hij kan het immers niet anders uiten. Maar dat betekent niet dat je om de 10 minuten naast zijn bed moet staan natuurlijk.

Sinds ik dit artikel heb gelezen, ben ik er helemaal van overtuigd dat ik een baby niet laat huilen:

Gloednieuwe ouders krijgen het advies veelvuldig te horen: haal de baby als hij huilt niet uit zijn bedje, want anders leert hij nooit goed te slapen. Maar de wetenschap haalt deze wijsheid keihard in: baby’s laten huilen is niet alleen fout, maar ook gevaarlijk.

Volgens onderzoeker en psycholoog Penelope Leach beschadigen lange periodes van huilen het brein van jonge kinderen. Huilen zou veel stress met zich meebrengen, waardoor een hormonale reactie ontstaat die er uiteindelijk tot leidt dat het stresshormoon cortisol vrijkomt. En een te grote hoeveelheid cortisol werkt als gif voor het brein.

“Het is geen mening, maar een feit,” laat Leach weten. “Waarom zouden we het, nu we dit weten, riskeren? Volgens Leach is het onmogelijk dat een baby op zo’n jonge leeftijd ‘leert’ om te gaan slapen. “Een baby die maar lang genoeg blijft huilen zal uiteindelijk stoppen. Niet omdat hij heeft geleerd om heel fijn alleen te slapen, maar omdat hij uitgeput en wanhopig is.”

Volgens Leach is huilen de enige manier waarop baby’s duidelijk kunnen maken dat zij iets nodig hebben en is het aan de ouder om bij dat huilen de juiste vertaling te zoeken. “Moeders zijn zeer gevoelig als het gaat om de behoeften van hun baby’s,” bevestigt deskundige Martin Ward-Platt. Hij gaat daarin nog een stapje verder dan Leach door te beweren dat tussen moeder en kind een heuse dialoog kan ontstaan. Huilen is niet zomaar huilen, maar begrijpelijk voor de moeder. Dat wil echter niet zeggen dat moeders bij elke kreet van de baby naar de kinderkamer moeten rennen. “Ze moeten ook aan hun eigen behoeften denken.” (Bron: scientias.nl)

En ik ken weer wetenschappelijke onderzoeken waar het in twijfel wordt getrokken of het vrijkomen van cortison wel zo'n vergif is voor het babybrein.
Ja, een teveel aan cortison is slecht. Maar dat creëer je heus niet door een kindje te laten huilen. Dan spreek je over kinderen met échte trauma's, misbruik, mishandeling, nooit liefde gekregen, etc etc.

Edit: Cortisol dus. Cortison is een ander hormoon

Deze discussie wordt volgens mij echt zo vaak gevoerd, het zijn ook echt twee visies die lijnrecht tegenover elkaar staan. De ene partij vindt dat een kind zelf in slaap moet leren vallen, dat een kind in zijn eigen bedje hoort, liefst nog in zijn eigen kamer, dat rust en regelmaat het belangrijkste is en dat je 'er' maar gewoon doorheen moet, de andere partij is ervan overtuigd dat het beter is om je kindje bij je te nemen en ziet er absoluut niets in om een kindje te laten huilen. Ik denk dat het weinig zin heeft om te proberen anderen in jouw kamp te krijgen, het zijn gewoon twee heel verschillende zienswijzen. En dat mag.

Ze hebben het over lange periodes. Wat zijn lange periodes? Want dat wordt mij dan niet duidelijk. Ik geloof er niet in dat als je je kind bij wijze van spreken een half uur laat huilen dat er dan van alles fout gaat. Ik vind het sowieso zo onzinnig dat vrouwen die net moeder zijn geworden vaak te horen krijgen dat ze hun kind vooral niet moeten laten huilen. Sommige moeders raken daar echt van in de stress.

Ik begrijp best dat iedereen focust op het huilende kindje, maar eerlijk gezegd vind ik de houding van papa ook niet echt meewerken. Misschien voelt het al veel prettiger als hij dit probleem serieus neemt en een logeerpartij niet in de weg staat, en dat vind ik een net zo groot probleem, eerlijk gezegd.

Verder: baby's huilen. De ene meer dan de ander, maar baby's huilen gewoon. Dat voorkom je niet. Dat wil niet zeggen dat je een baby maar uuuuuuren moet laten huilen, maar om elk geluidje er naartoe te rennen want oh god, de cortisol, dat is gewoon niet realistisch. Het kan zijn dat je je er niet goed bij voelt als je je kind laat huilen, maar ik vind het wel heel ver gaan om te zeggen dat het gevaarlijk is voor baby's om te huilen, aangezien baby's nog niet kunnen praten, roepen, ruzie maken of overleggen, en dus huilen. Je kán gewoon niet voorkomen dat baby's huilen, en kom nou, welk kind huilt er nou nooit? Zijn die kinderen nou allemaal vergiftigd? En hoe zit dat dan met huilbaby's? Zijn die hersentjes gewoon reddeloos verloren?

Ik wil het niet in het belachelijke trekken, maar ik denk dat je wat meer nuances moet aanbrengen in het artikel over 'huilen = gevaarlijk'. Het is niet zo zwart-wit, en je moet het wel in de context van het redelijke en realistische plaatsen, natuurlijk. Mensen die hun kind wel eens laten huilen brengen hun kind geen hersenschade of vergiftiging toe, zo keihard kan je dat nooit zeggen en ik vind ook niet dat je dat zou móeten zeggen.

RYW schreef:Ik begrijp best dat iedereen focust op het huilende kindje, maar eerlijk gezegd vind ik de houding van papa ook niet echt meewerken. Misschien voelt het al veel prettiger als hij dit probleem serieus neemt en een logeerpartij niet in de weg staat, en dat vind ik een net zo groot probleem, eerlijk gezegd.

Verder: baby's huilen. De ene meer dan de ander, maar baby's huilen gewoon. Dat voorkom je niet. Dat wil niet zeggen dat je een baby maar uuuuuuren moet laten huilen, maar om elk geluidje er naartoe te rennen want oh god, de cortisol, dat is gewoon niet realistisch. Het kan zijn dat je je er niet goed bij voelt als je je kind laat huilen, maar ik vind het wel heel ver gaan om te zeggen dat het gevaarlijk is voor baby's om te huilen, aangezien baby's nog niet kunnen praten, roepen, ruzie maken of overleggen, en dus huilen. Je kán gewoon niet voorkomen dat baby's huilen, en kom nou, welk kind huilt er nou nooit? Zijn die kinderen nou allemaal vergiftigd? En hoe zit dat dan met huilbaby's? Zijn die hersentjes gewoon reddeloos verloren?

Ik wil het niet in het belachelijke trekken, maar ik denk dat je wat meer nuances moet aanbrengen in het artikel over 'huilen = gevaarlijk'. Het is niet zo zwart-wit, en je moet het wel in de context van het redelijke en realistische plaatsen, natuurlijk. Mensen die hun kind wel eens laten huilen brengen hun kind geen hersenschade of vergiftiging toe, zo keihard kan je dat nooit zeggen en ik vind ook niet dat je dat zou móeten zeggen.

Hartstikke eens .Ook met je eerste alinea trouwens. Dat is zeker net zo zorgelijk!

RYW schreef:Ik begrijp best dat iedereen focust op het huilende kindje, maar eerlijk gezegd vind ik de houding van papa ook niet echt meewerken. Misschien voelt het al veel prettiger als hij dit probleem serieus neemt en een logeerpartij niet in de weg staat, en dat vind ik een net zo groot probleem, eerlijk gezegd.

Verder: baby's huilen. De ene meer dan de ander, maar baby's huilen gewoon. Dat voorkom je niet. Dat wil niet zeggen dat je een baby maar uuuuuuren moet laten huilen, maar om elk geluidje er naartoe te rennen want oh god, de cortisol, dat is gewoon niet realistisch. Het kan zijn dat je je er niet goed bij voelt als je je kind laat huilen, maar ik vind het wel heel ver gaan om te zeggen dat het gevaarlijk is voor baby's om te huilen, aangezien baby's nog niet kunnen praten, roepen, ruzie maken of overleggen, en dus huilen. Je kán gewoon niet voorkomen dat baby's huilen, en kom nou, welk kind huilt er nou nooit? Zijn die kinderen nou allemaal vergiftigd? En hoe zit dat dan met huilbaby's? Zijn die hersentjes gewoon reddeloos verloren?

Ik wil het niet in het belachelijke trekken, maar ik denk dat je wat meer nuances moet aanbrengen in het artikel over 'huilen = gevaarlijk'. Het is niet zo zwart-wit, en je moet het wel in de context van het redelijke en realistische plaatsen, natuurlijk. Mensen die hun kind wel eens laten huilen brengen hun kind geen hersenschade of vergiftiging toe, zo keihard kan je dat nooit zeggen en ik vind ook niet dat je dat zou móeten zeggen.

Maar er is toch ook helemaal niemand die dat zegt? Ik wilde alleen een tegengeluid geven aan de mensen die TO adviseren haar kindje te laten huilen en harder te zijn... Ik laat mijn kinderen ook heus wel eens 10 minuten huilen (kan ook niet anders als je er twee hebt weet ik nu uit ervaring. Maar een hele nacht lijkt me wél te veel van het goede.

Maar waar haal je vandaan dat wij zeggen dat zij haar kind de hele nacht moeten laten huilen dan?

Liva schreef:Maar waar haal je vandaan dat wij zeggen dat zij haar kind de hele nacht moeten laten huilen dan?

Op de eerste pagina gaat het er letterlijk over dat TO harder moet zijn en dan maar een zware nacht moet hebben met een krijsende baby.

Verderop wordt nog gezegd dat ze er 'even doorheen moet', en dat de baby 'uiteindelijk van vermoeidheid wel in slaap zal vallen'.

Daarop kwam dus mijn reactie. Maar het is niet mijn doel anderen te overtuigen hoor. Ik heb meer het idee dat TO niks heeft met laten huilen en ik wilde haar laten zien dat daar ook veel voor te zeggen valt. Dat ze daar niet alleen in staat.

Minneke schreef:

Liva schreef:Maar waar haal je vandaan dat wij zeggen dat zij haar kind de hele nacht moeten laten huilen dan?

Op de eerste pagina gaat het er letterlijk over dat TO harder moet zijn en dan maar een zware nacht moet hebben met een krijsende baby.

Verderop wordt nog gezegd dat ze er 'even doorheen moet', en dat de baby 'uiteindelijk van vermoeidheid wel in slaap zal vallen'.

Daarop kwam dus mijn reactie. Maar het is niet mijn doel anderen te overtuigen hoor. Ik heb meer het idee dat TO niks heeft met laten huilen en ik wilde haar laten zien dat daar ook veel voor te zeggen valt. Dat ze daar niet alleen in staat.

Ja maar Minneke, dat niet laten huilen heeft tot nu toe toch geen effect gehad? Het kind wil liever in het bed van zijn moeder slapen. Nou prima (ik ben er zelf geen voorstander van , maar goed: ieder zijn manier) als mams zich er ook prettig bij voelt. Maar dat doet ze niet. Ze is doodop. En dan is dat niet laten huilen dus gewoon geen oplossing. Niet goed genoeg in ieder geval. In haar geval moet haar kindje dus leren dat hij in zijn eigen bedje slaapt. En ja, daar gaat een hoop gehuil aan vooraf want zoonlief is het daar gewoon niet mee eens. En je hoeft dat patroon echt niet alleen maar te doorbreken door hem non stop te laten huilen, maar wel door hem in zijn bedje te houden en er dus niet uit te halen bij elke kik die hij geeft. Hem kalmeren in zijn eigen kamertje, in zijn eigen bedje.

En een kind van 7 maand houdt het over het algemeen ook niet uren uit hoor om te huilen. Die valt inderdaad van vermoeidheid wel in slaap. Ik heb mijn zoon ook wel eens laten huilen (natuurlijk geen uren), nou hij heeft er echt niks aan over gehouden hoor. Het is een onwijs blij mannetje en hij slaapt elke nacht door in zijn eigen bedje zoals mama en papa dat ook gewoon doen.

Minneke, ik typ op google in 'kind laten huilen' en *poef*, meteen deze link: http://www.omgangsvormen.nl/ouders%20&%20baby's.htm

Zoveel mensen, zoveel meningen zeg ik maar...

Minneke schreef:

RYW schreef:Ik begrijp best dat iedereen focust op het huilende kindje, maar eerlijk gezegd vind ik de houding van papa ook niet echt meewerken. Misschien voelt het al veel prettiger als hij dit probleem serieus neemt en een logeerpartij niet in de weg staat, en dat vind ik een net zo groot probleem, eerlijk gezegd.

Verder: baby's huilen. De ene meer dan de ander, maar baby's huilen gewoon. Dat voorkom je niet. Dat wil niet zeggen dat je een baby maar uuuuuuren moet laten huilen, maar om elk geluidje er naartoe te rennen want oh god, de cortisol, dat is gewoon niet realistisch. Het kan zijn dat je je er niet goed bij voelt als je je kind laat huilen, maar ik vind het wel heel ver gaan om te zeggen dat het gevaarlijk is voor baby's om te huilen, aangezien baby's nog niet kunnen praten, roepen, ruzie maken of overleggen, en dus huilen. Je kán gewoon niet voorkomen dat baby's huilen, en kom nou, welk kind huilt er nou nooit? Zijn die kinderen nou allemaal vergiftigd? En hoe zit dat dan met huilbaby's? Zijn die hersentjes gewoon reddeloos verloren?

Ik wil het niet in het belachelijke trekken, maar ik denk dat je wat meer nuances moet aanbrengen in het artikel over 'huilen = gevaarlijk'. Het is niet zo zwart-wit, en je moet het wel in de context van het redelijke en realistische plaatsen, natuurlijk. Mensen die hun kind wel eens laten huilen brengen hun kind geen hersenschade of vergiftiging toe, zo keihard kan je dat nooit zeggen en ik vind ook niet dat je dat zou móeten zeggen.

Maar er is toch ook helemaal niemand die dat zegt? Ik wilde alleen een tegengeluid geven aan de mensen die TO adviseren haar kindje te laten huilen en harder te zijn... Ik laat mijn kinderen ook heus wel eens 10 minuten huilen (kan ook niet anders als je er twee hebt weet ik nu uit ervaring. Maar een hele nacht lijkt me wél te veel van het goede.

Nou, het artikel dat jij aanhaalt zegt dat wel, toch? Huilen is niet alleen fout, maar ook gevaarlijk, staat er toch in? Eerlijk gezegd neem ik een artikel dat zo ongenuanceerd is niet bepaald serieus. Bovendien, als jij vindt dat baby's niet de hele nacht moeten huilen, en ik vind dat ook (zie dikgedrukt). Wel vind ik dat een artikel dat zulke harde termen gebruikt mensen wel eens zou kunnen afschrikken om het te proberen.

Ik heb ook twee kinderen, en ik woon alleen met ze, dus ik weet ook prima dat je soms enorm moet schipperen met twee kinderen. Echter, wat er volgens mij wordt aangeraden aan TO, is om toch te proberen haar kindje te laten wennen aan het ergens anders slapen dan tussen papa en mama in, en dat ze daarin zal moeten investeren. Dat zal niet automatisch gaan, dus daar zal wel wat gehuil aan te pas komen, ja. Volgens mij is de insteek van de mensen die advies geven allemaal positief en behulpzaam.

Liva schreef:Minneke, ik typ op google in 'kind laten huilen' en *poef*, meteen deze link: http://www.omgangsvormen.nl/ouders%20&%20baby's.htm

Zoveel mensen, zoveel meningen zeg ik maar...

Maar dit artikel gaat toch niet over babies? Dit gaat over kinderen. Dat vind ik heel iets anders. Mijn dochter probeert ons ook uit, zegt dat ze niet wil slapen en huilt soms als ze naar bed moet. Die ga ik er heus niet uithalen en bij ons in bed nemen hoor , als ik vijf minuten wacht slaapt ze inderdaad zelf in, geen probleem. Maar als een báby echt verdrietig/overstuur is, dan kan ik dat niet zomaar laten gaan.

Minneke schreef:

Liva schreef:Minneke, ik typ op google in 'kind laten huilen' en *poef*, meteen deze link: http://www.omgangsvormen.nl/ouders%20&%20baby's.htm

Zoveel mensen, zoveel meningen zeg ik maar...

Maar dit artikel gaat toch niet over babies? Dit gaat over kinderen. Dat vind ik heel iets anders. Mijn dochter probeert ons ook uit, zegt dat ze niet wil slapen en huilt soms als ze naar bed moet. Die ga ik er heus niet uithalen en bij ons in bed nemen hoor , als ik vijf minuten wacht slaapt ze inderdaad zelf in, geen probleem. Maar als een báby echt verdrietig/overstuur is, dan kan ik dat niet zomaar laten gaan.

Oh nee, een baby is inderdaad geen kind :d. Als je goed leest hebben ze het ook over kinderen die na hun voeding in slaap zijn gedommeld. Nou, ik ken maar weinig kinderen boven de 1 jaar bijvoorbeeld die in slaap dommelen na de voeding. Dan hebben ze het toch echt over babies

Het gaat er gewoon om dat er verschillende meningen over zijn.

Liva schreef:

Minneke schreef:

Liva schreef:Minneke, ik typ op google in 'kind laten huilen' en *poef*, meteen deze link: http://www.omgangsvormen.nl/ouders%20&%20baby's.htm

Zoveel mensen, zoveel meningen zeg ik maar...

Maar dit artikel gaat toch niet over babies? Dit gaat over kinderen. Dat vind ik heel iets anders. Mijn dochter probeert ons ook uit, zegt dat ze niet wil slapen en huilt soms als ze naar bed moet. Die ga ik er heus niet uithalen en bij ons in bed nemen hoor , als ik vijf minuten wacht slaapt ze inderdaad zelf in, geen probleem. Maar als een báby echt verdrietig/overstuur is, dan kan ik dat niet zomaar laten gaan.

Oh nee, een baby is inderdaad geen kind :d. Als je goed leest hebben ze het ook over kinderen die na hun voeding in slaap zijn gedommeld. Nou, ik ken maar weinig kinderen boven de 1 jaar bijvoorbeeld die in slaap dommelen na de voeding. Dan hebben ze het toch echt over babies

Het gaat er gewoon om dat er verschillende meningen over zijn.

Toevoeging: en dat die meningen elkaar niet uit hoeven te sluiten, maar dat dat artikel dat jij (Minneke) aanhaalt, dat wél doet ('laten huilen is fout en gevaarlijk'). Dat kan mensen afschrikken, terwijl dat niet nodig hoeft te zijn, en dan zou er misschien een mogelijke oplossing aan TO's neus voorbij gaan.

RYW schreef:

Minneke schreef:

RYW schreef:Ik begrijp best dat iedereen focust op het huilende kindje, maar eerlijk gezegd vind ik de houding van papa ook niet echt meewerken. Misschien voelt het al veel prettiger als hij dit probleem serieus neemt en een logeerpartij niet in de weg staat, en dat vind ik een net zo groot probleem, eerlijk gezegd.

Verder: baby's huilen. De ene meer dan de ander, maar baby's huilen gewoon. Dat voorkom je niet. Dat wil niet zeggen dat je een baby maar uuuuuuren moet laten huilen, maar om elk geluidje er naartoe te rennen want oh god, de cortisol, dat is gewoon niet realistisch. Het kan zijn dat je je er niet goed bij voelt als je je kind laat huilen, maar ik vind het wel heel ver gaan om te zeggen dat het gevaarlijk is voor baby's om te huilen, aangezien baby's nog niet kunnen praten, roepen, ruzie maken of overleggen, en dus huilen. Je kán gewoon niet voorkomen dat baby's huilen, en kom nou, welk kind huilt er nou nooit? Zijn die kinderen nou allemaal vergiftigd? En hoe zit dat dan met huilbaby's? Zijn die hersentjes gewoon reddeloos verloren?

Ik wil het niet in het belachelijke trekken, maar ik denk dat je wat meer nuances moet aanbrengen in het artikel over 'huilen = gevaarlijk'. Het is niet zo zwart-wit, en je moet het wel in de context van het redelijke en realistische plaatsen, natuurlijk. Mensen die hun kind wel eens laten huilen brengen hun kind geen hersenschade of vergiftiging toe, zo keihard kan je dat nooit zeggen en ik vind ook niet dat je dat zou móeten zeggen.

Maar er is toch ook helemaal niemand die dat zegt? Ik wilde alleen een tegengeluid geven aan de mensen die TO adviseren haar kindje te laten huilen en harder te zijn... Ik laat mijn kinderen ook heus wel eens 10 minuten huilen (kan ook niet anders als je er twee hebt weet ik nu uit ervaring. Maar een hele nacht lijkt me wél te veel van het goede.

Nou, het artikel dat jij aanhaalt zegt dat wel, toch? Huilen is niet alleen fout, maar ook gevaarlijk, staat er toch in? Eerlijk gezegd neem ik een artikel dat zo ongenuanceerd is niet bepaald serieus. Bovendien, als jij vindt dat baby's niet de hele nacht moeten huilen, en ik vind dat ook (zie dikgedrukt). Wel vind ik dat een artikel dat zulke harde termen gebruikt mensen wel eens zou kunnen afschrikken om het te proberen.

Ik heb ook twee kinderen, en ik woon alleen met ze, dus ik weet ook prima dat je soms enorm moet schipperen met twee kinderen. Echter, wat er volgens mij wordt aangeraden aan TO, is om toch te proberen haar kindje te laten wennen aan het ergens anders slapen dan tussen papa en mama in, en dat ze daarin zal moeten investeren. Dat zal niet automatisch gaan, dus daar zal wel wat gehuil aan te pas komen, ja. Volgens mij is de insteek van de mensen die advies geven allemaal positief en behulpzaam.

Maar dat artikel eindigt toch juist met een nuancering? Dat je niet bij elke kreet naar je baby moet gaan en dat er grenzen zijn? Het is natuurlijk kort door de bocht, dat begrijp ik wel, maar het gaat mij om de resultaten van het onderzoek; veel huilen leidt tot veranderende hormoonspiegel. En voor mij betekent dat dat ik mijn baby daar zoveel mogelijk tegen wil beschermen. Daar komt bij dat het bij mij tegen mijn instinct ingaat een baby te laten huilen, dat maakt het voor mij makkelijker deze keuze te maken.

En misschien heb ik wel makkelijk praten, want ik heb heule tevreden kindjes die eigenlijk alleen huilen als er wat is. Dus waarom zou ik ze dan laten brullen?