Hoe stop je met overgevoelig zijn?

Ik blijf janken en ik ben 't zat! Ik huil om elke poep en een scheet :/ Ben niet meer ongesteld, heb geen problemen... Waar komt deze onzin vandaan en belangrijker; hoe stop je 't?!

Heeft vast een reden, gaat het wel goed met je?? zit je goed in je vel??

Ik wacht ook op tips!

Als het eruit moet, laat het dan gaan. Tegenhouden lijkt me ook niet de goede oplossing.
Wel heel vervelend natuurlijk, maar meestal huil je niet voor niks.

Misschien wat minder hard zijn naar de buitenwereld en niet roepen dat niets je raakt.

Smikkell schreef:Misschien wat minder hard zijn naar de buitenwereld en niet roepen dat niets je raakt.

Eens, sta ook een beetje te kijken dat jij dit topic opent..

ik herken het wel en ik heb het gewoon geaccepteerd. Klinkt simpel maar als ik moet brullen zeg ik gewoon: ach niks aan de hand hoor gaat zo weer over! of ik leg uit waarom het me raakt of zeg gewoon dat het me even raakt..
Ik heb het met name met films e.d. of bij het bespreken van gevoelige onderwerpen.

Op mn werk heb ik er gelukkig geen last van maar een collega van mij huilt echt heel erg snel maar die is er ook vrij nuchter over,niemand schrikt er meer van of vind het raar ofzo. Zij is er gewoon heel open over.

Ik heb het poosje geprobeerd te overschreeuwen door me hard op te stellen e.d. maar dat werkt helemaal niet! I kwerd er niet gelukkig van en kwam ook niet geloofwaardig over

2CKC2 schreef:

Smikkell schreef:Misschien wat minder hard zijn naar de buitenwereld en niet roepen dat niets je raakt.

Eens, sta ook een beetje te kijken dat jij dit topic opent..

Nouja er is nu gewoon niks dat me raakt :/ Een stomme roman over een soldaat (a la Dear John) doet me opeens huilen. In m'n leven is er eigenlijk voor 't eerst niks aan de hand; familiebanden zijn voor 't eerst allemaal in balans, vriendschappen gaan perfect, heb een lieve vriend, werk gaat prima. Ik zie nérgens een minpunt, voor 't eerst eigenlijk, dus ik snap 't echt niet.

*Edit; met die eerste zin bedoel ik dus m'n eigen leven

geeft toch niks dat je om een boek moet huilen? gewoon tranen afpoetsen en verder lezen.

Misschien heb je nu niks meer om hard over te doen/zijn/denken, en komen de onderliggende gevoelens van al die tijd er uit?

Starla schreef:Misschien heb je nu niks meer om hard over te doen/zijn/denken, en komen de onderliggende gevoelens van al die tijd er uit?

+1

Starla schreef:Misschien heb je nu niks meer om hard over te doen/zijn/denken, en komen de onderliggende gevoelens van al die tijd er uit?

Mijn gedachten..

Kabouter schreef:

Starla schreef:Misschien heb je nu niks meer om hard over te doen/zijn/denken, en komen de onderliggende gevoelens van al die tijd er uit?

Mijn gedachten..

Nou daar ben ik dan ook mooi klaar mee

Hm nouja dan.. Ga ik op zoek naar nog zo'n romannetje...

Starla schreef:Misschien heb je nu niks meer om hard over te doen/zijn/denken, en komen de onderliggende gevoelens van al die tijd er uit?

Precies.
Als je de andere gvoelens niet toelaat en denkt en roept dat niets je raakt (terwijl dit wel zo is, je laat het alleen niet toe en geeft het geen ruimte) kun je op andere gebieden in de knoop komen.

Smikkell schreef:

Starla schreef:Misschien heb je nu niks meer om hard over te doen/zijn/denken, en komen de onderliggende gevoelens van al die tijd er uit?

Precies.
Als je de andere gvoelens niet toelaat en denkt en roept dat niets je raakt (terwijl dit wel zo is, je laat het alleen niet toe en geeft het geen ruimte) kun je op andere gebieden in de knoop komen.

Ik begrijp op zich wel wat je bedoelt, maar ik kan me niet herinneren dat iets me echt heeft geraakt, althans.. Ik weet natuurlijk wel dat ik issues met m'n vader heb gehad, maar die waren voor mij niet onbewust of expres weggestopt. Ik heb ze aanvaard, geaccepteerd en 't is een deel geworden van m'n leven. Ik heb er toen om gehuild of geprobeerd om te huilen en toen kwam 't niet.

Freakin' stomwerkende geest :/

Maar als je iets onbewust wegstopt, weet je dat toch niet omdat het onbewust is
Verder eens met smikkel.
Ik geloof zelf dat de menselijke geest verwerkt wat ie aankan. Dat heel heftige emoties die hij niet aankan, of waar je op het moment niks mee kunt, weggestopt worden en vanzelf weer een keer tevoorschijn komen.
De vraag over wat je er aan kunt doen: geen idee. Dat kun je alleen zelf weten denk ik, door je echt te verdiepen in jezelf en je af te vragen wat er aan de hand is en hoe je dat graag anders zou zien. Wie weet kun je vandaar uit een practische oplossing vinden, als dat nodig is.
Ik denk trouwens niet dat huilen om een romannetje helpt, want dan erken je als nog het echte weggestopte probleem niet. (Als dat er is natuurlijk.)
Ik geloof eigenlijk niet, dat als er iets heftigs is met je band met je vader, je zegt, ok, kan gebeuren, geaccepteerd en klaar. Het lijkt me wel dat dat emoties mee brengt.
Ik beweer trouwens niet dat het daar nu om gaat ofzo hoor, de enige die echt weet wat er aan de hand is ben je zelf, daar kan verder niemand over oordelen.

Smikkell schreef:Misschien wat minder hard zijn naar de buitenwereld en niet roepen dat niets je raakt.

+1 Zit wat in. Dus eigenlijk ben je gewoon een lieve zachtaardige gevoellige emo Bazinga i.p.v. de stoere, bijdehante en grote mond Bazinga

Ik kan me niet voorstellen dat niks jou raakt. Volgens mij is dat gewoon een copingstrategie

Jolicious schreef:Ik kan me niet voorstellen dat niks jou raakt. Volgens mij is dat gewoon een copingstrategie

Dat denk ik dus ook.
Dat is ook wat ik zei in het 'ben jij gepest topic' waar bazinga een nogal harde houding aanneemt.

Cimic schreef:

Smikkell schreef:Misschien wat minder hard zijn naar de buitenwereld en niet roepen dat niets je raakt.

+1 Zit wat in. Dus eigenlijk ben je gewoon een lieve zachtaardige gevoellige emo Bazinga i.p.v. de stoere, bijdehante en grote mond Bazinga

Nou eh.. Ik ben lief én bijdehand

@Smikkell; wat k in dat topic zei, geldt niet gelijk voor heel 't leven hoor. Pesten, raakt me niet. Klasgenoten die me dik noemen of lelijk of m'n rugzak stelen, raakt me niet. Een vader die voor z'n huwelijk ipv z'n kind kiest; dát raakte me. Pesten niet, dat stelt geen reet voor als je in de steek bent gelaten door je eigen ouders. Jullie hoeven 't niet te geloven hoor, maar pesten doet me gewoon niks, maakt me niet keihard of iemand die een eind heen fake't, ik stel gewoon.. Sja, hoe zal ik 't noemen.. Prioriteiten wat m'n tranen waard is zeg maar?

En ik denk dat juist door die houding je nu met heel veel opgekropte emoties zit. Als je ze altijd weg drukt dan komt dat er een keer uit.

Fairytale schreef:En ik denk dat juist door die houding je nu met heel veel opgekropte emoties zit. Als je ze altijd weg drukt dan komt dat er een keer uit.

Dat dus. Coping..

En natuurlijk zijn de andere dingen die je hebt meegemaakt veel erger en ook die zullen je nu vast nog achtervolgen.

Bazinga pino!!! Wat jij wil...lief en bijdehand dan