Misschien ook leuk voor deze pijler, een biecht-topic?

Ik heb niks te biechten, zou ook niet weten wat er hier te biechten valt (behalve onverwacht zwangere meiden). Iedereen is hier, naar mijn mening, altijd erg open naar elkaar. Maar wie weet....Aan mij heb je wat dat betreft niet zoveel. Heb je zelf iets te biechten dan? Ben ik wel nieuwsgierig naar dan...

wie weet moeders die over hun manier van opvoeding twijfelen, te maken hebben met geweld, zelf hun boekje te buiten gaan naar hun kind, of problemen hebben in de relatie? Ik vind het prima om dit biecht-topic te laten staan, misschien worden er wel moeders mee geholpen op deze manier. Ik heb ook wel eens dingen gehad waarover ik wel een mening wilde, maar het toch maar niet postte, ivm herkenbaarheid.

Ik wilde biechten dat het moederschap mij soms erg zwaar valt, zeker gezien mijn ziekte ook. Maar dit kan ik net zo goed onder mijn eigen account plaatsen, want het is vaak toch overduidelijk om wie het gaat.

Ik denk dat er best veel dingen kunnen zijn die je wil biechten in deze pijler. Onzekerheden, ergernissen t.o.v. je kinderen, andere dingen waar je tegenaan loopt.

Rejoy. schreef:wie weet moeders die over hun manier van opvoeding twijfelen, te maken hebben met geweld, zelf hun boekje te buiten gaan naar hun kind, of problemen hebben in de relatie? Ik vind het prima om dit biecht-topic te laten staan, misschien worden er wel moeders mee geholpen op deze manier. Ik heb ook wel eens dingen gehad waarover ik wel een mening wilde, maar het toch maar niet postte, ivm herkenbaarheid.

Ja precies, hier zou je het account wel heel goed voor kunnen gebruiken. Hoef je niet meer een aparte naam aan te maken ivm herkenbaarheid, dat zie je ook wel vaker voorbij komen volgens mij.

Rejoy. schreef:wie weet moeders die over hun manier van opvoeding twijfelen, te maken hebben met geweld, zelf hun boekje te buiten gaan naar hun kind, of problemen hebben in de relatie? Ik vind het prima om dit biecht-topic te laten staan, misschien worden er wel moeders mee geholpen op deze manier. Ik heb ook wel eens dingen gehad waarover ik wel een mening wilde, maar het toch maar niet postte, ivm herkenbaarheid.

Had ik helemaal niet aan gedacht Ik ben er blijkbaar niet erg bij hahaha!

Lieskuh wat naar om te lezen. Even een dikke knuffel Kan je bepaalde dingen niet, die je graag zou willen doen met je jongens? (Ik weet niet precies wat voor een ziekte je hebt, sorry!) Je komt op mij altijd over als een ontzettend leuke moeder en ik hoop toch zo dat je niet denkt dat je je kids tekort doet!

Lieskuh schreef:

Rejoy. schreef:wie weet moeders die over hun manier van opvoeding twijfelen, te maken hebben met geweld, zelf hun boekje te buiten gaan naar hun kind, of problemen hebben in de relatie? Ik vind het prima om dit biecht-topic te laten staan, misschien worden er wel moeders mee geholpen op deze manier. Ik heb ook wel eens dingen gehad waarover ik wel een mening wilde, maar het toch maar niet postte, ivm herkenbaarheid.

Ja precies, hier zou je het account wel heel goed voor kunnen gebruiken. Hoef je niet meer een aparte naam aan te maken ivm herkenbaarheid, dat zie je ook wel vaker voorbij komen volgens mij.

Inderdaad, ik heb zelf ook wel een aantal keer gehad dat ik iets wilde vragen maar het niet heb gedaan.

Lieskuh, dat het moederschap je zwaar valt vind ik helemaal niet verwonderlijk. Ik denk dat iedereen dat in meerdere of mindere mate heeft, en helemaal als je ook nog lichamelijk ziek bent is het gewoon retezwaar! Ik heb deze en vorige zwangerschap bekkeninstabiliteit en dan merk je pas goed hoe beperkt je daardoor bent, laat staan als je een chronisch lichamelijjk probleem hebt. Dat is gewoon heel vervelend, en niks om je voor te schamen ook (dat neem ik even aan omdat je het eigenlijk onder het biechtaccount wilde doen). Waarom valt het je zwaar?

Nou in zekere zin doe ik mijn jongens wel tekort. Ik kan niet lekker met ze ravotten of stoeien. Dat zit me wel eens dwars ja, dat vind ik niet leuk. Zou graag een potje met ze voetballen (heb vroeger altijd gevoetbalt en de jongens zijn er dol op) maar dat gaat dus niet. Ik heb een zware vorm van reuma, dus iedere dag is het een verrassing of er weer iets ontstoken is en daarnaast is mijn rug echt helemaal naar de filistijnen. Dat beperkt mijn kunnen dus behoorlijk en dat doet wel eens pijn (figuurlijk).

Lieskuh schreef:Ik wilde biechten dat het moederschap mij soms erg zwaar valt, zeker gezien mijn ziekte ook. Maar dit kan ik net zo goed onder mijn eigen account plaatsen, want het is vaak toch overduidelijk om wie het gaat.

Ik weet wel zeker dat bij bijna iedereen het moederschap wel eens zwaar valt en je op sommige momenten zou willen dat je een betere moeder kon zijn voor je kind. Hoeveel hebben je kinderen nou werkelijk te leiden als jij niet goed in je vel zit en je misschien vindt dat je tekort schiet?

Ik biecht, gewoon onder mijn eigen account, op dat ik vanaf vandaag en ontzettende hekel heb aan oud-en nieuw en vooral aan al die K*T knallen!!!!!!!!!!!!!!!!

Y. was vanmorgen om 8.00 uur wakker en heeft sindsdien zijn ogen nog geen 10 minuten dicht gehad. Elke keer als ik denk dat hij slaapt klinkt er weer zo klereknal buiten en wordt hij weer krijsend wakker. Ventje valt bijna om van de slaap, maar slapen, ho maar. Wordt daar zo sacho van

Herkenbaar, heb ook vaker wat willen posten maar het niet gedaan ivm herkenbaarheid! Vooral dat ene topic, daar had ik toen echt moeite mee al vind ik het nu niet erg meer dat ik onder mijn eigen account heb gepost.

Verder ben ik het met Rejoy eens! Zou wel eens heel goed kunnen werken op deze manier, dit topic!

Annie24 schreef:Ik biecht, gewoon onder mijn eigen account, op dat ik vanaf vandaag en ontzettende hekel heb aan oud-en nieuw en vooral aan al die K*T knallen!!!!!!!!!!!!!!!!

Y. was vanmorgen om 8.00 uur wakker en heeft sindsdien zijn ogen nog geen 10 minuten dicht gehad. Elke keer als ik denk dat hij slaapt klinkt er weer zo klereknal buiten en wordt hij weer krijsend wakker. Ventje valt bijna om van de slaap, maar slapen, ho maar. Wordt daar zo sacho van

+1 er staat hier al de hele dag een groep hangjeugd voor de deur. Krijg gewoon zin om iets van vlinderbommen of nitraatbommen naar buiten te gooien in de hoop er in 1x van af te zijn...

ekjir@M schreef:

+1 er staat hier al de hele dag een groep hangjeugd voor de deur. Krijg gewoon zin om iets van vlinderbommen of nitraatbommen naar buiten te gooien in de hoop er in 1x van af te zijn...

kun je niet even vragen of ze ergens anders willen knallen? Hebben wij vorig jaar ook gedaan en de jeugd vertrok meteen... (dit jaar zijn ze er weer, maar knallen ze op het eind van de straat :-) )
* of hebben wij nu hele vriendelijke hangjeugd? *

** heb ik nog wat te biechten?? **
uhm nee niet dat ik weet...... misschien volgend jaar wel :-)

Ben het eens met Rejoy.
Maar ik durf niks te biechten, ik schrijf te herkenbaar dus ik val meteen door de mand als ik anoniem ga biechten.

Lieskuh schreef:Nou in zekere zin doe ik mijn jongens wel tekort. Ik kan niet lekker met ze ravotten of stoeien. Dat zit me wel eens dwars ja, dat vind ik niet leuk. Zou graag een potje met ze voetballen (heb vroeger altijd gevoetbalt en de jongens zijn er dol op) maar dat gaat dus niet. Ik heb een zware vorm van reuma, dus iedere dag is het een verrassing of er weer iets ontstoken is en daarnaast is mijn rug echt helemaal naar de filistijnen. Dat beperkt mijn kunnen dus behoorlijk en dat doet wel eens pijn (figuurlijk).

Lieskuh, mijn vader werd ziek toen ik 5 jaar was, ook reuma. het is zeker niet leuk als een ouder ziek is maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets miste of te kort kwam. mijn vader deed wat hij kon, ging met mij fietsen, want dat kon die wel en binnen spelletjes doen. hij kon nou eenmaal niet veel lopen ( de straat uit redde hij net) en natuurlijk moest ik voorzichtig met hem doen, niet stoeien enzo want dan deed ik hem pijn. mijn vader was er altijd voor me en dat was het belangrijkste. Ik kan me niet voorstellen dat jij niet de dingen doet die die je WEL kan. Kinderen zijn echt wel meegaand en passen zich snel aan een situatie aan. je hoeft je dan ook niet schuldig te voelen, maar goed dat is makkelijker gezegd dan gedaan..

Mysterious schreef:

Lieskuh schreef:Nou in zekere zin doe ik mijn jongens wel tekort. Ik kan niet lekker met ze ravotten of stoeien. Dat zit me wel eens dwars ja, dat vind ik niet leuk. Zou graag een potje met ze voetballen (heb vroeger altijd gevoetbalt en de jongens zijn er dol op) maar dat gaat dus niet. Ik heb een zware vorm van reuma, dus iedere dag is het een verrassing of er weer iets ontstoken is en daarnaast is mijn rug echt helemaal naar de filistijnen. Dat beperkt mijn kunnen dus behoorlijk en dat doet wel eens pijn (figuurlijk).

Lieskuh, mijn vader werd ziek toen ik 5 jaar was, ook reuma. het is zeker niet leuk als een ouder ziek is maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets miste of te kort kwam. mijn vader deed wat hij kon, ging met mij fietsen, want dat kon die wel en binnen spelletjes doen. hij kon nou eenmaal niet veel lopen ( de straat uit redde hij net) en natuurlijk moest ik voorzichtig met hem doen, niet stoeien enzo want dan deed ik hem pijn. mijn vader was er altijd voor me en dat was het belangrijkste. Ik kan me niet voorstellen dat jij niet de dingen doet die die je WEL kan. Kinderen zijn echt wel meegaand en passen zich snel aan een situatie aan. je hoeft je dan ook niet schuldig te voelen, maar goed dat is makkelijker gezegd dan gedaan..

Ook ik ben een kind van een vader met reuma. Ondanks dat mijn vader niet veel kan, en vaak moe is, heb ik dit niet als vervelend ervaren. Kinderen zijn zo flexibel! Ik snap je verdriet, maar hoop je hier mee toch een hard onder de riem te steken!i

Hoi,
ik post het maar even hier vanwege herkenbaarheid, hoop dat het hier mag. Anders mag het natuurlijk weggehaald worden.
Het contact tussen mij en mijn ex loopt stroef, en de kinderen zien hem amper. We hebben als afspraak dat de kinderen hem om het weekend(of vaker) zien, maar er komt zo weinig initiatief ervoor van zijn kant. Afgelopen weekend zouden de kinderen hem weer zien, maar hij laat het nu alwéér afweten. Soms zijn er tijden dat ze elkaar 6(!) weken niet zien, omdat hij aangeeft steeds afspraken te hebben. Als er dan wel een afspraak staat, komt hij óf niet(belt vlak van te voren af) óf hij komt te laat om na 2 uur alweer te vertrekken omdat hij nog andere afspraken heeft.

In de tussentijd vraagt hij niet naar de kinderen. Toen ik hem een brief van de f.ysio die een van de kinderen krijgt liet zien, keek hij ernaar en zei hij dat hij het 'toch niet door hoefde te lezen' want hij 'heeft al heel vaak zulke briefjes van zichzelf gezien'. Totaal niet geinteresseerd in wat er speelt of hoe het gaat met de kinderen.

Ik zou zo graag willen dat de kinderen een vader hebben die zich ook betrokken voelt bij hun en zijn verantwoordelijkheid neemt, die aandacht en tijd voor ze neemt en ze overstapelt met liefde. Een vader die bij hun is omdat hij dat echt wíl, en niet omdat het 'moet'(dat gevoel krijg ik nu). De oudste (2jr) begint alles nu veel meer mee te krijgen, en ik kan niet meer van te voren zeggen dat hij langskomt. Het doet zo'n zeer om aan een enthousiast kindje te moeten uitleggen dat hij niet komt terwijl hij al voor het raam staat te kijken of hij er al aan komt.

Ik raak er steeds meer geirriteerd over, en het doet ook pijn. De kinderen verdienen zoveel meer dan dit.. Wat ik nu met dit bericht wil, weet ik eigenlijk niet. Eventjes een stukje verhaal eruit gooien, of hopen op goede raad/advies. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan.

Ik ben bijna geneigd om te zeggen dat de kinderen beter af zijn als ze hem maar helemaal niet meer zien... En op het moment dat jij een nieuwe man vind in je leven dat die hun papa is.

Wat een lastige en moeilijke situatie zo voor jullie allemaal.
Is het een idee om het initiatief de komende maanden alleen maar van zijn kant te laten komen?
Zelf geen contact opnemen, je eigen plan trekken als meneer twee uur te laat aan wil komen kakken(gewoon weggaan dan), geen mededelingen doen over de voortgang/zorgen/ontwikkeling van jullie kinderen.
Misschien dat hij dan beseft dat hij er zelf eens wat energie in moet gaan stoppen. (Het kan ook het andere uiterste zijn, dat hij het allemaal wel makkelijk vindt op die manier)

Is het de bedoeling dat hij de kinderen meeneemt om het weekend?

Soms, steeds vaker eigenlijk, denk ik wel dat ze beter af zijn zonder hem. Maar wat lastig is dat, nooit gedacht dat ik zoiets zou denken. Het voelt net als kiezen tussen 2 kwaden, of geen vader en meer rust etc., of wel een vader maar dan eentje waar ze niet op kunnen bouwen/vertrouwen.

Het initiatief alleen van hem laten komen kan ik nog wel eens proberen. Maar ik denk niet dat het ervoor gaat zorgen dat hij zich meer in zal zetten, eerder dat hij het gemakkelijker vind. Heel misschien gaat er dan toch nog een lichtje bij hem branden, hoop van wel.

Het was wel het plan dat hij ze mee zou nemen in het weekend, om te beginnen gewoon een dag(om het op te bouwen), maar meestal komt hij gewoon bij ons thuis langs, of neemt de oudste mee naar de speeltuin in de buurt.

Ik zou ook even het initiatief van zijn kant af laten komen. Uit je post begrijp ik dat de kids wel gek op hem zijn? Ik zou dan, als hij afbelt, de hoorn aan de oudste geven en hem zelf eens laten horen hoe teleurgesteld hij is.

Verder wil ik je even succes wensen, valt niet mee zulke dingen!

laatmaar

een "biechtje" van mijn kant, ik wil het nog even prive houden voordat ik het openbaar zet met mijn naam.

ik heb vanmorgen positief getest!!
tenminste er stond een streepje, heel, heel licht maar hij staat er echt!
ik ben nu 2 dagen overtijd en een heel licht streepje, ik vind het wel spannend hoor!
ik test donderdag weer even, maar ik denk dat in september hier een broertje of zusje komt als alles goed mag gaan!