Mooie herinnering:)

Vorige week is de uitvaart geweest van mijn oma, waarbij ik haar heb toegesproken. Dit was emotioneel zwaar, maar ben wel 'blij' dat ik dit heb gedaan. Heb daarna 2 dagen met hoofdpijn van vermoeidheid op bed gelegen, omdat ik natuurlijk weer zo perfectionistisch ben (geweest), dat ik 't zo goed mogelijk wilde doen. Maar het was het meer dan waard.

Gisteren kwamen m'n oom en tante met haar laatste spulletjes bij m'n ouders en wat bleek nu? Ik heb haar 5,5 jaar geleden een heel lange brief geschreven. Het beginstadium van Alzheimer was toen wel duidelijk geworden en ik zat zelf middenin m'n verhuizing en kon dus niet heel veel bij d'r op bezoek komen toen ze werd overgeplaatst van het ziekenhuis naar een verpleeghuis (ze was thuis gevallen en bewusteloos aangetroffen en bleek toen van alles te hebben gebroken). Ik vond 't destijds heel moeilijk om ermee om te gaan dat de hersencapaciteit van m'n lieve oma aan het afsterven/verminderen was en de moeder van mijn toenmalige vriend was toen heel lief voor me. Ze had voor in NL een zorgplan opgesteld voor ouderen met Alzheimer en heeft me er alles over verteld, me een boek aangeraden en ik ben een middag met haar naar het verpleeghuis geweest waar zij de manager van was. Dat gaf mij wat meer rust, omdat ik meer begrip kreeg over wat m'n oma precies had en welke fases ze nog zou gaan doorlopen. Ik heb haar toen dus een brief geschreven en ze was daar dolblij mee. M'n hele familie en alle zusters daar moesten het horen, dat haar kleindochter een brief had geschreven, maar no way dat iemand het mocht lezen. De brief was voor haar, maar ze begon er meerdere malen over tegen m'n familie.

In de loop der jaren werd ze steeds vergeetachtiger en ze raakte veel spullen kwijt. Niemand kon ook navertellen waar het was en dus had ze steeds minder persoonlijke bezittingen, omdat m'n vader en oom het in beheer namen voor d'r. Nu blijkt dus dat ze mijn brief altijd heeft bewaard in een kistje. Niemand wist van het kistje en nu is 'ie dus gevonden. Ik vind het hartverwarmend dat ze dit heeft bewaard; kleding, sieraden, en weet ik veel wat nog meer heeft ze daar verloren, maar de brief is er altijd nog. Nu krijg ik 'm weer terug en het is eigenlijk heel fijn voor mezelf als herinnering. Ik merk dat ik rekening heb gehouden met haar beginnende vergeetachtigheid van destijds en ik vind het zo lief dat ze er zo zuinig op is geweest. Ik mis haar meer dan ik had kunnen denken, maar deze herinnering is me heel dierbaar... Nou, niemand heeft hier wat aan, maar wilde het gewoon even kwijt.

Wat ontzettend fijn word een beetje emotioneel van je verhaal.

Aaahw, wat een lieve Zelda. Dankjewel. Ik werd er zelf ook enigszins emotioneel van.;-)

Wat mooi Ik vind het trouwens echt heel knap dat je hebt gesproken op de uitvaart van je oma.

Dankjewel, Chance. Het voelde voor mij als vanzelfsprekend toen ik er eenmaal stond; een mooiere manier om persoonlijk afscheid te nemen is er eigenlijk niet (voor mij dan). We hebben ook met z'n achten zelf de kist mogen dichtschroeven. Dat klinkt heel luguber, maar het was heel bijzonder. Wel heel definitief... Ik was de enige in de familie die haar aan durfde te raken en was nog met 1 hand over d'r hoofd aan het aaien en toen moest ik loslaten, want de schroef moest erop. Tijdens m'n toespraak stond de kist 3 meter bij me vandaan en dat voelde wel goed. Zo kon ik wel een handkusje haar richting opblazen nadat ik m'n laatste zin had uitgesproken.

Ik word ook helemaal emotioneel van je stukje, Nour. Zo mooi dat je oma je brief bewaard heeft en knap dat je hebt gesproken tijdens de uitvaart.

Vorig jaar ben ik mijn lieve oma verloren, en samen met mijn nichtjes en neefjes heb ik toen ook wat gezegd, iedereen die wilde vertelde wat en we stonden met zijn allen rond haar kist. Ik heb daar nog zulke warme herinneringen aan, krijg tranen in mijn ogen als ik er aan terug denk. Ik ben zo blij dat we op zo'n mooie manier afscheid hebben kunnen nemen.

Wat mooi dat ze de brief bewaard heeft. De brief was haar ongetwijfeld heel dierbaar.

Wat beschrijf je het mooi Nour! Wat hartverwarmend dat ze het zo zorgvuldig heeft bewaard .

Je verhaal over de kist 'dichtschroeven' doet me heel erg denken aan het afscheid nemen van mijn eigen oma, daar deden we dat ook. Heel bijzonder was dat, en tegelijk belachelijk, met een boor

Soms is het missen van iemand pijnlijk, maar geeft het een geluksgevoel tegelijk. Koester alle fijne herinneringen!

Wat prachtig, Nour.. Ik ben er even stil van.. Goed dat je hebt gesproken op de uitvaart van je oma en wat bijzonder dat die brief nu weer is gevonden en dat ook nog blijkt dat ze 'm als iets heel kostbaars heeft bewaard. Dat geeft aan dat je oma jouw brief als bijzonder en kostbaar beschouwde..
Goh.. wauw!

Wat mooi Nour! Krijg er tranen van in mijn ogen!

Wat goed van je dat je toch gesproken hebt!
Jouw verhaal raakt me ook echt! Zo mooi beschreven

Suus schreef:Ik word ook helemaal emotioneel van je stukje, Nour. Zo mooi dat je oma je brief bewaard heeft en knap dat je hebt gesproken tijdens de uitvaart.

Vorig jaar ben ik mijn lieve oma verloren, en samen met mijn nichtjes en neefjes heb ik toen ook wat gezegd, iedereen die wilde vertelde wat en we stonden met zijn allen rond haar kist. Ik heb daar nog zulke warme herinneringen aan, krijg tranen in mijn ogen als ik er aan terug denk. Ik ben zo blij dat we op zo'n mooie manier afscheid hebben kunnen nemen.

Dat klinkt ook als een bijzonder mooi, waardig afscheid Suus. Ik dacht altijd dat afscheid nemen en iemand moeten missen iets heel verdrietigs was (en dat is het hoofdzakelijk ook), maar het kan je ook even een rijk gevuld gevoel geven door de mooie herinnering(en). Dankjewel voor je lieve reactie. Ik vind het heel fijn voor jou dat je op deze manier afscheid hebt kunnen nemen.

Lorna mercedez schreef:Wat mooi dat ze de brief bewaard heeft. De brief was haar ongetwijfeld heel dierbaar.

Ja, ik denk het ook... Bizar dat ik daar nu dus pas achter ben gekomen. Echt alles is verder weg; kerstkaartjes of andere brieven. Dit is het enige wat bewaard is gebleven. Ik vind het zo lief van d'r; loop de hele dag al rond met een glimlach op m'n gezicht.

Sterre schreef:Wat beschrijf je het mooi Nour! Wat hartverwarmend dat ze het zo zorgvuldig heeft bewaard .

Je verhaal over de kist 'dichtschroeven' doet me heel erg denken aan het afscheid nemen van mijn eigen oma, daar deden we dat ook. Heel bijzonder was dat, en tegelijk belachelijk, met een boor

Soms is het missen van iemand pijnlijk, maar geeft het een geluksgevoel tegelijk. Koester alle fijne herinneringen!

Dankjewel lieve Sterre. Wow, bij jullie kwam er echt een boor aan te pas? Gelukkig zaten bij ons de gaten er al in, zegmaar. Het was wel heel mooi, 8 schroeven moesten erin gedraaid worden en dat klopte precies: m'n oom, vader, moeder en ik aan de ene kant en m'n zus, neef, nicht en tante aan de andere kant. En bij het einde van de uitvaart, toen we de kist voor het laatst zouden zien, hebben de 4 kleinkinderen een roos op de kist gelegd, op het nummer 'The Rose' (Bette Mitler, maar dan de instrumentale versie).

Mooie herinneringen zijn zoveel waard, vooral op de momenten je iemand heel erg mist.

Break Of Day schreef:Wat prachtig, Nour.. Ik ben er even stil van.. Goed dat je hebt gesproken op de uitvaart van je oma en wat bijzonder dat die brief nu weer is gevonden en dat ook nog blijkt dat ze 'm als iets heel kostbaars heeft bewaard. Dat geeft aan dat je oma jouw brief als bijzonder en kostbaar beschouwde..
Goh.. wauw!

Dankjewel voor je lieve reactie, BoD. Het voelde echt als cadeautje, toen m'n moeder me erover belde.

Poisongirl schreef:Wat mooi Nour! Krijg er tranen van in mijn ogen!

Jee, wat lief dat je dat zegt. Dankjewel.

Juul schreef:Wat goed van je dat je toch gesproken hebt!
Jouw verhaal raakt me ook echt! Zo mooi beschreven

Dankjewel voor je lieve woorden; ik moest het gewoon even delen.

Nour schreef:
Ik dacht altijd dat afscheid nemen en iemand moeten missen iets heel verdrietigs was (en dat is het hoofdzakelijk ook), maar het kan je ook even een rijk gevuld gevoel geven door de mooie herinnering(en).

Dit is zo kloppend. Dat is voor mij persoonlijk ook de reden dat ik de dood iets moois vind. Al zijn er genoeg mensen die dat raar vinden. Daarnaast is het inderdaad helaas ook erg verdrietig, maar tegerlijkertijd is het zoiets bijzonders...

En wat ontroerend dat je oma je brief zo gekoesterd heeft!

Ik heb dat ook weleens met dingen gehad waar je dan achteraf achter komt en je zo dankbaar over voelt. Zulke dierbare dingen... Ik begrijp dat dit bijzonder voor je is.

Ik zit hier met tranen in m'n ogen. Wat moet dit een ontzettend mooi aandenken voor je zijn. Het lijkt me ook heel fijn om te weten dat die brief voor je oma zo dierbaar was.

Mijn oma is dit jaar overleden en ik had een hele goede band met haar. Wij hebben als kleinkinderen op de begrafenis de kist gedragen en ook in het graf gezet. Toen wij de kist binnen reden voor de dienst werd er een liedje gedraaid wat mijn oma altijd zong, ik heb echt alleen maar moeten huilen. Toen wij haar huis gingen opruimen kwamen wij ook allemaal briefjes tegen die de kleinkinderen haar gestuurd hadden toen ze nog klein waren. Dat had ze allemaal bewaard, dat vond ik zo lief!

Zusje schreef:Ik heb dat ook weleens met dingen gehad waar je dan achteraf achter komt en je zo dankbaar over voelt. Zulke dierbare dingen... Ik begrijp dat dit bijzonder voor je is.

Ja, dat is het ook idd. Ik had nooit kunnen denken dat ze zoveel waarde zou hechten aan een brief van één van d'r kleinkinderen. Vind het hartverwarmend en ook heel ontroerend dat ze dit heeft bewaard tot d'r dood.

Esperanza schreef:Ik zit hier met tranen in m'n ogen. Wat moet dit een ontzettend mooi aandenken voor je zijn. Het lijkt me ook heel fijn om te weten dat die brief voor je oma zo dierbaar was.

Mijn oma is dit jaar overleden en ik had een hele goede band met haar. Wij hebben als kleinkinderen op de begrafenis de kist gedragen en ook in het graf gezet. Toen wij de kist binnen reden voor de dienst werd er een liedje gedraaid wat mijn oma altijd zong, ik heb echt alleen maar moeten huilen. Toen wij haar huis gingen opruimen kwamen wij ook allemaal briefjes tegen die de kleinkinderen haar gestuurd hadden toen ze nog klein waren. Dat had ze allemaal bewaard, dat vond ik zo lief!

Wat een lieve reactie, dankjewel Esperanza. Het raakt me om te lezen hoe jij afscheid hebt genomen van je oma; de kist dragen lijkt me bijzonder, zo'n mooi laatste gebaar. Ik kan me voorstellen dat je moest huilen toen je dat liedje hoorde wat je oma altijd zong. Ik heb alleen even moeten huilen toen ik de laatste zin van m'n speech uitsprak en vooral daarna was ik bijna te druk met m'n zus en moeder troosten. Ze zaten beiden aan een kant van me en om beiden had ik een arm heengeslagen. Ergens vond ik dat wel heel mooi. Fijn hè om te merken dat je oma al die briefjes heeft bewaard en ze zo koesterde. Vind ik echt heel erg lief.