Armoedegrens

De armoedegrens voor een alleenstaande is 998 euro of minder per maand.
Voor een alleendtaande met kind is dit rond de 1330 euro

Nu zit ik (best) onder die armoedegrens, maar ik vind mezelf niet arm. Okee, ik zou het fijn vinden als ik wat meer te besteden heb, maar het is nou niet dat ik zeg 'pfoe, wat heb ik het zwaar en dit is niet te doen'.
Ik had eigenlijk wel verwacht dat dit bedrag een stuk lager zou liggen. Er zijn ongeveer een miljoen mensen die op of onder deze grens leven.

Zijn er hier mensen die ook onder deze grens zitten en hoe ervaren jullie het?
En voor iedereen: vinden jullie iemand met of onder dit bedrag arm en zou jij er van kunnen leven?

Edit:
Er wordt gerekend bij een alleenstaande:
530 woongereleteerde kosten
300 voeding en kleding
Kleine som van participatie (geen idee wat ze daar mee bedoelen)
100 overig

Vriend en ik zitten er (los van elkaar) ook onder. Ik vind het ergens ook wel een beetje bij het student zijn horen.
Het is soms heel erg creatief zijn en veel ruimte om leuke dingen te doen is er niet. Voordeel is wel dat we weten dat het tijdelijk is. En ergens raak je er ook aan gewend. Je leeft toch naar wat je hebt.

Dat hangt er denk ik ook vanaf hoe je leven ingericht is (voordat je het met dit bedrag moest doen).

Op dit moment komen mijn vaste lasten net wat boven uit het max bedrag uit. Ik kom dan elke maand 125 euro te kort voor mijn vaste lasten en daar zitten de boodschappen dan natuurlijk nog niet in... Voor mij zou het dus te weinig zijn. Dat is dus wel iets anders dan het weinig vinden. Wat Megara ook zegt, ervaar ik precies hetzelfde trouwens. Hoe meer geld ik heb, hoe vaker ik te kort kom haha . Als het minder is dan let ik juist extra op...

Ik zit daar als alleenstaande mama net boven. Maar dat komt dan wel door de alleenstaande ouderkorting ! Die tel ik er wel bij aangezien dat ook een inkomen is natuurlijk.
In princiepe red ik het prima op die manier. Maar door omstandigheden van het afgelopen jaar, is het maandenlang de billen bij elkaar knijpen en het redden met de kleine beetjes.
Gelukkig komt er in 2012 snel verandering in.

Ik heb er altijd onder gezeten, maar vond en voelde mezelf niet arm. Ik kon mijn vaste lasten betalen, had genoeg om boodschappen van te doen en zelfs nog geld over om te sparen! Ik denk dat het er maar net aan ligt hoe je met je geld omgaat. Ik had altijd een lijstje met vaste lasten en een bedrag vasstaan per maand wat ik aan boodschappen ed uit kon geven. Inmiddels heb ik het wat breder samen met mijn vriend, maar het is niet mijn bedoeling om daar veel meer naar te gaan leven.

Ik zou er in de huidige situatie niet van kunnen rondkomen. Ik heb respect voor mensen die wel kunnen rondkomen, dat doen ze goed!

Ik zit er qua absoluut inkomen ook onder, maar ben student (wat mijn ouders gelukkig betalen) en heb de zekerheid van ouders die af en toe bijspringen. Kleding krijg ik ook meestal van hen, dus ondanks mijn hoge huur ben ik zo rijk zat.

Ik zit er ook onder als student. Maar voel mijzelf echt totaal niet arm.. (okee als ik naar de schuld van de ib groep kijk moet ik wel even slikken haha).

Moet wel eerlijk toegeven dat ik blij ben als ik volgendjaar (hopelijk) een fulltime baan heb. Begin ook gelijk aan het aflossen van mijn schuld als dat op dat moment mogelijk is. (Of ik leg iedere maand zelf geld apart, en dat ik na een jaar al een flink bedrag in 1x kan aflossen).

Uhm, de laatste keer dat ik eronder zat was ik 17 ofzo.

Ik heb er ruim 3 jaar onder gezeten toen ik nog alleen was met Lise. Maar heb me nooit arm gevoeld hoor, ik kon nog steeds leuke dingen doen.

Ik zit er in mijn eentje wel boven, maar ik woon samen met mijn vriend en aangezien hij aan het afstuderen is en geen stufi meer krijgt, heeft hij weinig inkomsten. Samen zitten we er dus ruim onder, maar echt arm voel ik me niet. We hebben een mooi huis, kunnen elke dag eten en ook nog genoeg leuke dingen doen. We moeten wel letten op wat we uitgeven, maar dat gaat prima.
Al kijk ik wel uit naar de dag dat dat niet meer hoeft

Ik denk dat wij er net niet meer onder zitten omdat ik nu meer werk en mijn vriend promotie heeft gehad. Maar we hebben het nog steeds niet heel breed, we kopen veel tweedehands of bij goedkopere winkels maar op die manier kunnen we wel kopen wat we willen. Doordat we een schuld aflossen bij mijn ouders kunnen we niks sparen. We hopen dit volgend jaar afgelost te hebben dan kunnen we wel gaan sparen.

Ik zou het wel breder willen hebben dan bij iedere keer dat ik de stad in ga te moeten nadenken of ik iets wel echt nodig heb en of we het geld wel kunnen missen. Aan de andere kant als we een maand wat zuiniger doen kunnen we de volgende maand wel een wat grotere aankoop doen dus het is niet helemaal onmogelijk.

Op vakantie gaan kunnen we alleen omdat we naar mijn ouders gaan in het buitenland en geen verblijf en vliegtickets hoeven te kopen.

Als alleenstaande moeder zit ik er ruim onder.. Ik werk,en krijg een aanvulling. Het is momenteel echt letterlijk elk dubbeltje omdraaien. Eind 2012 zal het hopelijk iets ruimer worden.

Ik heb er een paar jaar flink ondergezeten. Ik moest toen ook particulier een woning huren dus bijna alles ging ook nog eens daar heen. Ik heb toen heel zuinig geleefd en voelde me wel erg arm hoor. Vooral leuke dingen doen met vriendinnen vond ik lastig want dat kon eigenlijk niet en ik wilde ook niet voor mij laten betalen.
Ik had maar 2 spijkerbroeken die ik steeds afwisselde. En ik heb toen de entingen voor de dieren ook overgeslagen, scheelt ook weer. Dagelijkse boodschappen deed ik bij de Aldi. Uiteindelijk vind ik het wel knap hoe ik dat toen gedaan heb en het is goed om te weten hoe het is om het niet zo breed te hebben, dan waardeer je het des te meer als je wat meer te besteden hebt.

Ik heb n zoon en zit zelfs onder het bedrag van een alleenstaande

Ik zit er ook onder maar ik ben ook nog student. Ik voel me echt niet arm, maar dat is ook omdat ik weet dat het tijdelijk is en ik straks een baan heb en meer te besteden heb. Het hoort ook een beetje bij het student zijn.
Ik heb erg weinig te besteden, omdat ik alles zelf moet betalen. Soms is dat wel frustrerend omdat ik weet dat mijn ouders erg veel te besteden hebben en wel wat zouden kunnen missen. Maar aan de andere kant waardeer ik het juist heel erg dat ze hiervoor hebben gekozen om mij alles te laten betalen, doordat ik nu geleerd heb goed met geld om te gaan, ik kan zelfs nog wat sparen

Ik zit er niet onder, wel toen ik nog student was. Het is natuurlijk maar hoe je financieel alles indeelt en wat voor vaste lasten je hebt en in welke positie je bevindt.

Ik zit er niet onder, wel toen ik nog student was. Het is natuurlijk maar hoe je financieel alles indeelt en wat voor vaste lasten je hebt en in welke positie je bevindt.

Ik zit er ook onder, ben ook nog student. Heb er niet echt veel moeite mee, het is een kwestie van zuinig aan doen. En kleren gaan nu eenmaal wat langer mee en als je geen huisdieren etc hebt scheelt natuurlijk ook enorm.

Je kunt alleen geld besteden aan wat je echt nodig hebt en voor speciale dingen moet je gewoon sparen, maar ik vind het prima te doen

Studenten zijn uitgesloten voor de definitie van armoede. Je bent arm als je een inkomen onder de armoedegrens hebt, tenzij je student bent. Ik zit er ruim onder, maar ben student, dus niet arm. En zo voel ik me ook niet.

Het bedrag wat je noemde, wat je niet wist wat het inhield, is voor sociale participatie. Er is een minimumbedrag dat je nodig hebt om in het sociale leven te kunnen deelnemen. Voor volwassenen is dat bijvoorbeeld dat je geld hebt om met het openbaar vervoer af en toe naar vrienden/familie te kunnen, geld hebt voor een verjaardagscadeautje, geld om mensen uit te nodigen voor een etentje, een drankje op het terras.

En je verzekeringen dan, onder welke noemer vallen die? Zorgverzekering (basis) is toch al gauw zeker 50 euro per maand en dan zit je enorm goedkoop. Als je dan een keer iets overkomt, draai je alsnog voor enorm hoge kosten op.

On topic: ik zit boven deze grens en ik zou in mijn huidige situatie ook niet van dit bedrag rond kunnen komen. Ik vind het heel erg knap van mensen die het wel kunnen, daar heb ik veel respect voor.

Punk'd schreef:Ik zit er ook onder als student. Maar voel mijzelf echt totaal niet arm.. (okee als ik naar de schuld van de ib groep kijk moet ik wel even slikken haha).

+1.

Ik red me ook prima met dit bedrag en hou inderdaad ook rond de 100,- per maand over. Ben ook niet anders gewend.

SuperGrover schreef:Studenten zijn uitgesloten voor de definitie van armoede. Je bent arm als je een inkomen onder de armoedegrens hebt, tenzij je student bent. Ik zit er ruim onder, maar ben student, dus niet arm. En zo voel ik me ook niet.

Het bedrag wat je noemde, wat je niet wist wat het inhield, is voor sociale participatie. Er is een minimumbedrag dat je nodig hebt om in het sociale leven te kunnen deelnemen. Voor volwassenen is dat bijvoorbeeld dat je geld hebt om met het openbaar vervoer af en toe naar vrienden/familie te kunnen, geld hebt voor een verjaardagscadeautje, geld om mensen uit te nodigen voor een etentje, een drankje op het terras.

Ah, bedankt voor je antwoord.

Moet nu bij elke post van jou denken aan de reactie van June: 'Stel een vraag en SG weet antwoord'.

Ik vind trouwens ook dat studenten in deze niet helemaal meetellen.

Smikkell schreef:Ik vind trouwens ook dat studenten in deze niet helemaal meetellen.

Hoe komt het dat je dat vindt? Studenten maken toch dezelfde kosten als die in de openingspost staan?

Niet elke student heeft ouder(s) die bijspringen in alle kosten.