Alles kriebelt en rammelt.

Sinds wij groter zijn gaan wonen ken ik mijzelf echt niet meer terug.

Ik wist in het appartement dat wij daar geen ruimte hadden voor kinderen dus vond kinderen van anderen leuk maar meer ook niet. Wist ook nog niet echt of ik/wij ze wel wilden omdat ik toch van dichtbij mee maak dat het niet altijd voor de hand ligt dat je helemaal een gezond kind krijgt. En ik toch redelijk bang was dat ik dat niet aan zou kunnen.

Maar wij wonen nu sinds augustus in een groter huis. De ruimte is er en dat weet mijn lijf dus ook. Ik denk, ach als een kind wat heeft is het van jezelf. Ga je er vast ook makkelijker mee om. Vind alles wat met baby's te maken heeft enorm interessant en eigenlijk denk ik er de hele dag aan.

Mijn vriend weet dit ook maar wij hebben besloten dat wij zeker nog 2 jaar wachten. Hij heeft nu twee banen en dan wordt er gekeken of hij met die ene baan nog door gaat. De ene baan is vooral 's avonds minimaal 3 avonden in de week. 2 jaar is ook nog wel te overzien.

Ik weet niet echt wat ik met dit topic wil maar hier kan ik het kwijt. Dit vertel ik niet zomaar in mijn omgeving hahaha.

Ik herken je verhaal heel erg. Ik ben vorig jaar verhuisd, ook naar een huis dat groot genoeg is voor een paar kinderen. Sindsdien heb ik ook erge babykriebels. Gelukkig zijn wij er nu helemaal klaar voor en zijn we vorige maand begonnen met proberen zwanger te worden.

Goed dat je erover praat met jouw vriend. Bespreek ook punten die je in ieder geval voor elkaar wil hebben voordat julie kunnen beginnen, anders blijf je het uitstellen. Sterkte met wachten, ik weet hoe moeilijk het is!

Ik herken je verhaal heel erg, en wat lijken die 2 jaar dan lang te duren he!
Bij mij rammelt 't ook al een flinke poos aan alle kanten, maar omdat mijn
vriend bezig is met een HBO opleiding en ik net gestart ben met een master
hebben wij besloten om nog even te wachten. Over ongeveer een jaar
willen wij beginnen met proberen zwanger te worden, maar dat jaar lijkt
nog zoooo lang te duren! Over het algemeen gaat het wel en weet ik
waarom we de sprong in het diepe nu nog niet nemen, maar af en toe,
wanneer veel mensen uit mijn omgeving zwanger blijken te zijn, heb ik nog
wel eens een dipje. Gelukkig kan ik er dan goed met mijn vriend over praten
en is 't de volgende dag weer even 'goed'.