Praat jij veel tegen je huisdieren?

Ik ben vandaag vrij en zit nu dus alleen met de katjes hier en betrap mezelf erop gewoon idioot lange verhalen tegen de katten op te hangen! En niet alleen dat... Frits beet MoZus net in de nek, dus ik val echt uit tegen 'm, dat-ie normaal moet doen en 't z'n broer verdorrie is etc..

Ben soms zo blij dat katten niet kunnen praten en alles tussen ons blijft

Ik vertel ook hele verhalen tegen mij katten. Ik heb ook katten die dan vrolijk terug mauwen en dan 'voer' ik hele gesprekken met ze .

Oeh, herkenbaar!! Ik loop ook te praten tegen mijn kat en mensen die geen huisdier hebben, zullen me wel een weirdo vinden haahaha!

Frits kan niet miauwen :/ met als gevolg dat als ik iets zeg... En hij me alleen aan kijkt... Ik geirriteerd raak.. "Kijk me niet zo aan! Dont judge me... Ja, ik zei 't, dús?"

Ik ben officieel een stakker

Haha ik heb hele verhalen tegen ze. Ook tegen mijn cavia's. Zeker als ze weer luid piepend staan te bietsen om eten

Haha ja soms praat ik wel tegen mijn hondje. Vaak kijktie me echt heel raar aan van: doe toch eens normaal, mens!

Ja, heel veel. Vaak zelfs met een achterlijk hoog opgezet stemmetje Ik had het zelf niet eens heel erg in de gaten, totdat de buren een keer zeiden dat ze altijd erg moesten lachen om mijn gesprekken met de hond buiten, haha. Maar ik blijf het doen hoor, heb ook echt het idee dat wij op deze manier communiceren

Ik was het zoooo gewend om mijn hond 's ochtends te begroeten en 's avonds een goed nacht te wensen, dat ik er echt aan moest wennen dat niet meer te doen, toen hij er niet meer was. Ik vind het soms nog moeilijk, hij is in augustus overleden... Maar ik praatte dus ook tegen mijn hond. En ook tegen de katten van mijn zus en van mijn ouders.
Mijn hond kwam me ook altijd troosten als ik verdrietig was. Dan kwam hij heel dichtbij me liggen, koppie op mijn schoot en dan even diep zuchten en in slaap vallen. Ik mis hem...

Benthe schreef:Ja, heel veel. Vaak zelfs met een achterlijk hoog opgezet stemmetje

Haha ja me too! Tegen de katten, en die miauwen soms ook terug. Al denk ik eerder dat ze denken dat ik achterlijk ben ofzo hahaha.

mickey schreef:Ik was het zoooo gewend om mijn hond 's ochtends te begroeten en 's avonds een goed nacht te wensen, dat ik er echt aan moest wennen dat niet meer te doen, toen hij er niet meer was. Ik vind het soms nog moeilijk, hij is in augustus overleden... Maar ik praatte dus ook tegen mijn hond. En ook tegen de katten van mijn zus en van mijn ouders.
Mijn hond kwam me ook altijd troosten als ik verdrietig was. Dan kwam hij heel dichtbij me liggen, koppie op mijn schoot en dan even diep zuchten en in slaap vallen. Ik mis hem...

Ahww!

Oasis schreef:

Benthe schreef:Ja, heel veel. Vaak zelfs met een achterlijk hoog opgezet stemmetje

Haha ja me too! Tegen de katten, en die miauwen soms ook terug. Al denk ik eerder dat ze denken dat ik achterlijk ben ofzo hahaha.

Ghehehe dat heb ik ook altijd met Frits Hang ik hele verhalen op en dan eindig ik meestal met '.. Jaa je denkt vast 'Waar the fuck heb je 't over... Stop met praten en geef me snoepjes...'

De poes praatte ik altijd onzin tegen als er iets op tafel lag wat ze niet mocht hebben en ik even naar de wc oid moest. Door mijn stemgeluid leek ze te beseffen dat ik haar heus wel in de gaten hield. Inmiddels hebben we er een etterbak bij die zich daar sowieso niks van aantrekt, dus heb ik het maar opgegeven. Maar die loopt wel continu tegen me aan te kletsen. Als ik niet reageer gaat hij aan de andere kant van de kamer iets kapot maken om mijn aandacht te trekken.

Jup, ik praat tegen mn kat. ik denk altijd dat ik heel normaal tegen haar praat, maar als ik dan mijn zusje zie hoe ze tegen haar kat praat, dan denk ik wel eens ; omg wat is dit toch erg.

Mijn zusje zegt dingen als ; heey ventje, schattebout, mannetje...

En ik ben er achter gekomen dat ik regelmatig tegen mijn poes zeg dat ze maar een poes is en niks weet.


Ik weet niet echt waarom ik dat zeg. Misschien vanwege haar mauwbuien?

Oasis schreef:

Benthe schreef:Ja, heel veel. Vaak zelfs met een achterlijk hoog opgezet stemmetje

Haha ja me too! Tegen de katten, en die miauwen soms ook terug. Al denk ik eerder dat ze denken dat ik achterlijk ben ofzo hahaha.

Haha dat heb ik ook. Hele gesprekken met de poes, ook weleens met de hond maar die loopt gewoon bij me weg. Soms roep ik dan weleens: ja joh ga er maar vandoor, je volgende uitlaat wordt korter hoor
De poes mauwt soms terug, dus hele gesprekken. Mijn moeder deed weleens 2 zakjes pakken van voer en zei ze tegen de poes: die of die? Ging dat beest mauwen! Haha, eerst zei ik nog wat maakt dat nou uit voor die poes. Maar ben net zo erg

Ja altijd, en hij praat ook terug.

Ja ik ben ook iemand die tegen haar huisdier praat. In dit geval een hondje. Vind het ook heerlijk om haar om mij heen te hebben. Ben ik boven, is mevrouw ook boven, zit ik op de wc, staat ze in de berging te wachten tot ik klaar ben. (en als dat te lang duurt gaat ze op de mat liggen )
Vind het vooral heel gezellig. Ze voelt ook precies aan hoe ik me voel. Na de slechte echo vorig jaar keek ik haar alleen maar aan en ze sjokte heel zielig naar haar mandje. Toen stond ik nog voor de achterdeur die nog open moest.
Het is mijn moppie

Ohja en ik noem mijn man ook papa...zo van...ga papa maar vragen of ie je wat te eten geeft.

Vind het echt héél fout van mezelf maar toch doe ik 't elke keer weer.

Jaa ik heb hele gesprekken met Poedie. Ook zet ik soms een stemmetje op en ben ik Poedie, om vervolgens zo tegen m'n vriend te gaan praten.

Ik praat ook tegen mijn katten. Vooral als mijn vriend avonddienst heeft een hele week en ik dan 's avonds alleen ben.

En inderdaad ook met eten geven: "zo vandaag krijgen jullie lekker konijn! Mmmmm"

Een van onze katten die mauw heel hard en veel en daar heb ik soms ruzie mee dat hij nou een keer zn kop moet houden als hij toch niet wil zeggen waar hij last van heeft.. Haha en toch door blijven mauwen.

Charlie schreef:Ohja en ik noem mijn man ook papa...zo van...ga papa maar vragen of ie je wat te eten geeft.

Vind het echt héél fout van mezelf maar toch doe ik 't elke keer weer.

Oh ik ook haha! Noem mijn vriend ook altijd papa en mezelf mama

Oh ik doe het ook, tegen elk beest dus ook tegen mijn paard. Die staat op een pensionstal waar kippen los lopen en daar heeft hij het niet zo op, als die in het land komen waar hij staat dan jaagt hij ze weg door er achteraan te rennen.
Paar weken geleden kwam ik bij hem toen hij al in stal stond, ik zei hey ventje, ben je braaf geweest vandaag? Hoor ik opeens een mannenstem: Nee want ik heb een kip doodgetrapt! Ik schrok me rot, was de staleigenaar die in de zadelkamer naast zijn stal bezig was, die ik nog niet had gezien maar hij mij dus wel gehoord

Ja, wel in de zin van: "Oh, zit je liever op een kussen dan bij mij op schoot?" Maar niet alsof het een mens is. 'Mama' en 'papa' vind ik echt ernstig.

Ik vertel geen hele verhalen, maar er wordt wel tegen ze gepraat

SuperGrover schreef:Ja, wel in de zin van: "Oh, zit je liever op een kussen dan bij mij op schoot?" Maar niet alsof het een mens is. 'Mama' en 'papa' vind ik echt ernstig.

Ik noem mezelf niet mama.. maar ik noem Frits wel m'n kindje.... En moppie, mannetje, ventje, kereltje, jochie... Hoewel de laatste tijd, als ik thuis kom bijv, 'Mannieeeee' vooral populair is. En als ik weg ga, 'Nee mannie, k moet werken, maar jij mag lekker bij oma blijven'. Dan krijg ik hele duistere blikken van m'n moeder...

Ik praat vooral tegen de hond en dan soms hele verhalen. M'n ouders en zusjes vinden het een beetje stom. Ben blij dat ik niet de enige ben.