Impulsieve gedachtes

schiet er bij jullie wel eens iets door je gedachte waarvan je direct denkt: 'wat erg dat ik dit denk'? Gedachtes die je nooit hardop zult zeggen? Zo ja, wat?

en laten we elkaar nu niet afbranden op de posts, want ik denk dat iedereen zich er wel bewust van is dat sommige gedachtes eigenlijk niet kunnen;)

laat ik direct maar beginnen dan.. Sinds mijn man weer in de bouw werkt, betrap ik mezelf er wel eens op hoe ik het qua opvoeding, financien, woonruimte e.d. ga doen als mijn man onder een betonblok komt ofzo en het niet na kan vertellen.

Toen ze in het begin dagen achter elkaar van 8 uur 's ochtends tot 22 uur 's avonds aan het huilen was heb ik ijdens het badderen van mijn dochter wel eens gedacht: 'ik laat haar los'. Natuurlijk niet gedaan en het ook nooit serieus van plan geweest, maar wel eens gedacht.

en nu jullie...

Ja hoor, ik heb dat regelmatig.
Ik denk van mensen/verenigingen wel eens: wat zullen ze op mijn begrafenis zeggen en zullen ze een overlijdensadvertentie in de krant plaatsen en wat staat daar dan in?

En in de auto denk ik wel eens: wat als ik nu tegen die boom aan rijd?

Ik ben niet depressief of suïcidaal, maar dit zijn 'toevallig' de eerste gedachten die in me op komen.

dat bedoel ik ook, gedachtes die in je opkomen voor je er erg in hebt en zodra je je daar bewust van bent, je het eigenlijk heel erg vindt dat je zoiets hebt gedacht

Ik heb dat gek genoeg altijd met mijn mobieltje als ik bij een rivier ofzo loop. 'Zal ik hem erin smijten?'. Zit geen reden achter, maar lijkt me gewoon wel eens leuk Haha!

Toen mijn zoon in het begin veel huilde heb ik ook wel eens gezegd tegen mijn vriend dat ik wel snapte dat sommige ouders gek worden en hun kind van de trap af gooien of die neiging hebben. Het is absoluut niet goed te praten dat die mensen dat doen en heel erg. Maar als je kind elke keer zoveel huilt, daar wordt je echt gek van. Gelukkig heb ik nooit die neiging gehad trouwens, voordat mensen rare dingen dingen gaan denken

Over dergelijke dingen als 'wat als mijn vriend wat overkomt' of 'wat als er ons iets overkomt' en 'wie zegt wat als ik kom te overlijden', zijn geen impulsieve gedachten voor mij. Daar ben ik best wel mee bezig, zeker de laatste maanden.

Ik heb wel vaak 'wat gebeurt er als ik...' gedachtes inderdaad.

Ooh ja zo vaak. Ik ben alle buitenlanders die niet inburgeren zo spuug en spuug en spuugzat dat ik hoop dat ze omkomen.

Soms sta ik bij een station en vraag ik me af wat er gebeurd als ik me onder een sneltrein gooi. Ik vind kinderen en pubers gruwelijk irritant dat ik ze soms 't liefst voor hun bek mep of vraag wat hun ouders dachten toen ze besloten de rubbertjes weg te gooien.

Oh god ik lijk wel gestoord dat ik dit post maar als ik met 140 op de snelweg rijd denk ik wel eens hoe zou het zijn als ik het stuur nu gewoon omgooi?

Doodeng!

Toevallig had ik dat vandaag nog. Ik reed op een drukke weg af en het stoplicht stond op rood. Ik dacht: wat als ik nou eens door zou rijden (er kwamen echt tien auto's aan). Uiteraard stopte ik netjes, maar ik dacht daarna wel: hoezo vraag ik me dat af?

Dromertje schreef:dat bedoel ik ook, gedachtes die in je opkomen voor je er erg in hebt en zodra je je daar bewust van bent, je het eigenlijk heel erg vindt dat je zoiets hebt gedacht

Nouja, die van mij gingen toevallig over de/mijn dood, vandaar dat ik het maar even toelichtte

Ja met tegen een boom rijden of het stuur omgooien ofzo heb ik dat ook. Of: met je ogen dicht in de auto rijden. Wat zou er dan gebeuren?

of hoe lang het zou duren voor er iemand achterop je knalt als je je auto midden op de snelweg stil zet...

He bah jullie brengen me op enge ideeën!

Of hoe lang je je adem in kunt houden...

Er staan hier een hoop gekke dingen Maar wat mij gelijk te binnen schiet, is dat als ik soms een man zie met een strakke broek en dan een 'bobbel', dat ik me wel af vraag wat er achter zit whahaha.. Durf het eigenlijk niet eens te zeggen

Ooohja ik heb op de middelbare school wel eens de neiging gehad een hele strenge leraar in zn bobbel te knijpen...kijken wat er dan zou gebeuren. Bah. Nooit gedaan natuurlijk.

*weg*

-

Toen ik mijn stage niet leuk vond dacht ik 's ochtends in de trein vaak: ik hoop dat iemand voor de trein springt zodat ik flink wat vertraging heb.

en die van het stuur omgooien herken ik ook. Of soms wil ik ook wel eens de sleutel langs een willekeurige auto halen

Hoelang het duurt voordat mensen doorhebben dat ik dood in huis lig en wie dan als eerste aan de bel zou trekken! En op welk moment van de week ik dood moet neervallen om het snelste gevonden te worden.

Pfoee.. ik heb geloof ik genoeg gedachtes die ik nooit uitspreek maar zou zo snel niet heel veel weten.

Ow, en ik hoop ook regelmatig dat mijn school affikt zodat ik een paar dagen de tijd heb om bij te komen..

Ik dekn heel vaak als ik op de trein sta te wachten, wat als ik nu twee stappen naar voren doe. Ik doe dan altijd onbewust een stap naar achter haha, maar het komt gewoon altijd in me op. Niet dat ik het zou doen hoor