Pleegouderschap

Op de middelbare school had ik een vriendin die uit een gezin kwam met vier kinderen. Haar ouders zijn ook begonnen aan het pleegouderschap toen hun kinderen in de puberteit kwamen. Zij hadden vanaf dat moment elk weekend vier kinderen over de vloer. Dat is natuurlijk heel extreem, maar ik wil graag zeggen dat je het sowieso niet moet onderschatten. De ouders hadden helemaal niet door wat voor invloed het had op hun kinderen en ze gingen er maar van uit dat zij zich allemaal wel aanpasten aan de pleegkinderen. Ze moesten in het weekend en in vakanties vaak oppassen of iets met die kinderen gaan doen, terwijl ze ook wel eens een proefwerk hadden of nét dat ene feestje niet wilden missen. Ik vond het een mooi gebaar en het zijn lieve ouders, maar ik denk dat je dan wel aan je doel voorbij schiet. Hun eigen kinderen hadden soms echt een tekort aan aandacht en moesten wel echt vaak offers brengen voor iets waar ze zelf nooit voor gekozen hadden. Ik denk dat het echt iets is waar je goed over na moet denken. Die kinderen kosten nou eenmaal meer energie.

Verder vind ik het een erg mooi streven en heb ik zelf ook altijd positief gestaan tegenover pleegouderschap .

Ik ben zelf ook een pleegkind geweest, voor langdurige opvang. In mijn geval ging dat om 3 jaar

Wat een reacties al!

Selectie/screening wil ik in een privebericht wel uitleggen, dus degene die dat wil weten moet me maar even een berichtje sturen.
Je mag wel werken als je voor langdurige pleegzorg kiest, het kind(je) kan/mag dan ook naar een KDV, BSO of oppas maar niet als dit elke dag het geval is. Daarbij krijg je ook een (kleine) vergoeding voor het aantal dagen dat het kind bij jou thuis is/eet/doucht/je zijn was doet, leuke uitjes maakt.

Tijdens de trainingsavonden zijn er 2 pleegplekken/gezinnen gestopt omdat de pleegzorgermedewerkers dat besloten. Ze hadden er goede redenen voor maar die ga ik hier niet plaatsen.
Mijn vriend hebben wel eens tegen elkaar gezegd, het lijkt wel of we in een soort sollicitatieproces zitten en zo is het eigenlijk ook wel een beetje.
De medewerkers zijn heel kritisch en ookal is er een groot te kort aan pleegouders, ze blijven scherp of mensen die zich aanmelden als pleegouder daar wel daadwerkelijk geschikt voor zijn en dat vind ik een goede zaak.

Wij bijzonder dat jullie dit gaan doen!

Ik heb een tijdje geleden ook informatie er over opgezocht. En zou dit in de toekomst ( als eigen kinderen wat groter zijn) ook wel willen doen.

Liz schreef:

Antibes schreef: Wat ik lastig vind is dat een groot deel ook niet écht geholpen wil worden (of daar zelf ook in investeert). Ik zou dat heel lastig vinden en dat staat dan nog los van hoe zwaar het überhaupt. En ook zijn er weinig succesverhalen natuurlijk..

Daar ben ik het niet mee eens. Het overgrote deel heeft zelf niet gekozen voor een lastig (gezins)leven en wil juist wel heel graag geholpen worden. Juist ook de extreem lastige jongeren waarmee ik werk, ze weten alleen niet hoe ze het voor elkaar moeten boxen.

Niet willen geholpen worden is ook niet letterlijk natuurlijk en er staat niet voor niets 'écht' tussen. Ik geloof er zelf heilig in dat alle probleemgevallen binnen onze samenleving (of dat nou verslavingen, psychiatrie of jeugdzorg is) het liefst gewoon normaal functioneren.

Echter, wat ik meer bedoelde is dat de inzet of het doorzettingsvermogen van de jongeren (met name rond de puberteit) wel vaak te wensen overlaat. Dat is natuurlijk onderdeel van de problematiek, het wel willen en niet kunnen, maar dat is wel iets dat ik heel lastig zou vinden. Het moeten bidden en smeken en onderhandelen om iemand te mogen helpen, het vele in de slachtofferrol kruipen terwijl er zelf ook dingen te veranderen zijn (ook weer afhankelijk van de problematiek uiteraard). Jij ziet dat waarschijnlijk (gelukkig) anders, juist doordat je dat werk doet. Maar ik zou het niet kunnen.

nav dit topic heb ik hier informatie over aangevraagd.

Wij gaan ons deze zomer eerst aanmelden voor Europa kinderhulp. Je hebt dan 1 of 2 kindjes drie weken lang in huis. Soort 'oefenen'.

Darius schreef:nav dit topic heb ik hier informatie over aangevraagd.

Wij gaan ons deze zomer eerst aanmelden voor Europa kinderhulp. Je hebt dan 1 of 2 kindjes drie weken lang in huis. Soort 'oefenen'.

Dat deden vrienden van mijn ouders vroeger, die kregen ieder jaar in de zomervakantie drie (steeds dezelfde) jongetjes uit Roemenie op vakantie ofzo. Dat is op een gegeven moment heel erg mis gegaan, omdat die jongetjes er serieus problemen van kregen dat het leven hier zoveel mooier was.

Vind dat ook echt iets lastigs, dat zou ik later wel willen doen. Maar dan dus niet steeds dezelfde kinderen. Is dat nog steeds zo?

June schreef:Op de middelbare school had ik een vriendin die uit een gezin kwam met vier kinderen. Haar ouders zijn ook begonnen aan het pleegouderschap toen hun kinderen in de puberteit kwamen. Zij hadden vanaf dat moment elk weekend vier kinderen over de vloer. Dat is natuurlijk heel extreem, maar ik wil graag zeggen dat je het sowieso niet moet onderschatten. De ouders hadden helemaal niet door wat voor invloed het had op hun kinderen en ze gingen er maar van uit dat zij zich allemaal wel aanpasten aan de pleegkinderen. Ze moesten in het weekend en in vakanties vaak oppassen of iets met die kinderen gaan doen, terwijl ze ook wel eens een proefwerk hadden of nét dat ene feestje niet wilden missen. Ik vond het een mooi gebaar en het zijn lieve ouders, maar ik denk dat je dan wel aan je doel voorbij schiet. Hun eigen kinderen hadden soms echt een tekort aan aandacht en moesten wel echt vaak offers brengen voor iets waar ze zelf nooit voor gekozen hadden. Ik denk dat het echt iets is waar je goed over na moet denken. Die kinderen kosten nou eenmaal meer energie.

Verder vind ik het een erg mooi streven en heb ik zelf ook altijd positief gestaan tegenover pleegouderschap .

Hier ben ik het erg mee eens. Het is zo belangrijk dat je als ouder zijnde en als pleegzorgmedewerker naar de eigen kinderen kijkt en het bespreekbaar blijft. Tevens ook of de ouders het aankunnen, zoals hierboven al vier eigen kinderen en dan nog vier pleegkinderen is veel, juist omdat ze een rugzakje hebben. Er wordt snel gedacht, ooh maar mijn kinderen kunnen wel oppassen en dit en dat, ze zijn immers al ouder. Tuurlijk, maar ondertussen zijn ze wel nog kind/puber/jong volwassene en is het hun thuisbasis die enorm veranderd.

Ik vind pleegzorg goed, zolang het voor iedereen in het gezin behapbaar is en iedereen het leuk vindt.

Antibes schreef:

Darius schreef:nav dit topic heb ik hier informatie over aangevraagd.

Wij gaan ons deze zomer eerst aanmelden voor Europa kinderhulp. Je hebt dan 1 of 2 kindjes drie weken lang in huis. Soort 'oefenen'.

Dat deden vrienden van mijn ouders vroeger, die kregen ieder jaar in de zomervakantie drie (steeds dezelfde) jongetjes uit Roemenie op vakantie ofzo. Dat is op een gegeven moment heel erg mis gegaan, omdat die jongetjes er serieus problemen van kregen dat het leven hier zoveel mooier was.

Vind dat ook echt iets lastigs, dat zou ik later wel willen doen. Maar dan dus niet steeds dezelfde kinderen. Is dat nog steeds zo?

Wat leuk om Europa Kinderhulp hierin terug te lezen! Sinds ik 10 ben heb ik ieder jaar minimaal één vakantiezusje of -broertje gehad. Ben nu 21 en in de afgelopen 11 jaar heb ik al 13 verschillende kids in huis gehad. Sommigen kwamen echt één jaar, anderen zijn meerdere jaren gekomen. Zit nu zelf ook in het bestuur van de regio en help dus mee bij het organiseren ed.

Je kunt er nu nog steeds voor kiezen om een vakantiekind terug te vragen maar je kunt er ook voor kiezen om ieder jaar een nieuw kind de kans te geven om even van 'het normale gezinsleven' te genieten. Die keus is aan jou.

Mochten er mensen nog vragen hebben, stel ze gerust!

Ik vind het mooi dat je zoiets doet. Ik heb er ook weleens over nagedacht om dat ooit in de toekomst te gaan doen. Ik werk zelf met mensen met een verstandelijke beperking en merk hoe weinig familie zich om de mensen bekommeren.

Dennenappel schreef:

June schreef:Op de middelbare school had ik een vriendin die uit een gezin kwam met vier kinderen. Haar ouders zijn ook begonnen aan het pleegouderschap toen hun kinderen in de puberteit kwamen. Zij hadden vanaf dat moment elk weekend vier kinderen over de vloer. Dat is natuurlijk heel extreem, maar ik wil graag zeggen dat je het sowieso niet moet onderschatten. De ouders hadden helemaal niet door wat voor invloed het had op hun kinderen en ze gingen er maar van uit dat zij zich allemaal wel aanpasten aan de pleegkinderen. Ze moesten in het weekend en in vakanties vaak oppassen of iets met die kinderen gaan doen, terwijl ze ook wel eens een proefwerk hadden of nét dat ene feestje niet wilden missen. Ik vond het een mooi gebaar en het zijn lieve ouders, maar ik denk dat je dan wel aan je doel voorbij schiet. Hun eigen kinderen hadden soms echt een tekort aan aandacht en moesten wel echt vaak offers brengen voor iets waar ze zelf nooit voor gekozen hadden. Ik denk dat het echt iets is waar je goed over na moet denken. Die kinderen kosten nou eenmaal meer energie.

Verder vind ik het een erg mooi streven en heb ik zelf ook altijd positief gestaan tegenover pleegouderschap .

Hier ben ik het erg mee eens. Het is zo belangrijk dat je als ouder zijnde en als pleegzorgmedewerker naar de eigen kinderen kijkt en het bespreekbaar blijft. Tevens ook of de ouders het aankunnen, zoals hierboven al vier eigen kinderen en dan nog vier pleegkinderen is veel, juist omdat ze een rugzakje hebben. Er wordt snel gedacht, ooh maar mijn kinderen kunnen wel oppassen en dit en dat, ze zijn immers al ouder. Tuurlijk, maar ondertussen zijn ze wel nog kind/puber/jong volwassene en is het hun thuisbasis die enorm veranderd.

Ik vind pleegzorg goed, zolang het voor iedereen in het gezin behapbaar is en iedereen het leuk vindt.

Eens. Ik vind ook dat als je als ouders pleegkinderen wil, je daar ook als ouders voor opdraait en niet kunt verwachten dat je kinderen dat doen. Natuurlijk zullen je kinderen rekening moeten houden met die kinderen, maar de zorgtaken en de verantwoordelijkheid horen toch echt bij de ouders te liggen. Ik denk dat het juist in zo'n situatie, als je thuisbasis zo veranderd is, het belangrijk is dat je als kind ook ruimte hebt voor een leven buiten de deur.