Pleegouderschap

Aimee zo 21 okt 2012 - 8:21

Zou jij pleegouder willen zijn/worden? Waarom wel of juist niet?

Ik heb het altijd graag gewild, door succesverhalen die vroeger bij mijn moeder in de libelle stonden (gezinnen met 10 pleegkinderen enzo). Inmiddels weet ik wel dat het niet alleen maar dankbaar en gezellig is, maar het lijkt mij een fijn idee om kinderen in een crisissituatie, tijdelijk een warme, veilige en stabiele woonplek te kunnen bieden.
Helaas wil mijn vriend absoluut niet, dus zal het ook wel niet gaan gebeuren.

Susan zo 21 okt 2012 - 8:23

Nee, ik zou het niet willen. We hebben al genoeg aan de zorgen binnen ons eigen gezin, maar als die zorgen er niet waren denk ik eerlijk gezegd ook niet dat ik het had gewild.

bolus26 zo 21 okt 2012 - 8:28

Ik zou dit wel willen,voor crisisopvang.mijn man ziet dit alleen echt niet zitten.wel zou ik ernirt voir kiezen om dit te doen als mb kinderen nig thuis wonen

Sanne zo 21 okt 2012 - 8:31

Ik dacht altijd dat mijn vriend het niet zou willen, maar toen ik een paar maanden terug heel voorzichtig het balletje eens opgooide, bleek dat hij er ook voor openstaat. Dan wel als onze eigen dochter iets ouder is (en het liefst ook als er een eventuele tweede is). Wie weet komt het er ooit wel van.

kwak zo 21 okt 2012 - 8:34

Wij willen het allebei maar dan moeten onze kinderen wel ouder zijn en ik vind het belangrijk dat mijn kinderen mee kunnen beslissen over of wij pleegkinderen in ons gezin op nemen.
Ik wil ook graag vakantie kinderen in huis maar ook als onze kinderen wat ouder zijn.

Aimee zo 21 okt 2012 - 8:52

Ik zit op zwangerschapspagina een topic te lezen, waarin pleegmoeders schrijven dat ze het liefst kinderen op vangen die niet meer terug zullen gaan naar hun biologische ouders. Zou dit ook jullie insteek zijn?
Als ik de mogelijkheid zou hebben, zou ik het liefst gaan voor crisisopvang, en niet voor een soort adoptie.

kwak zo 21 okt 2012 - 9:12

ik zou het wel moeilijk vinden om een pleegkindje waar je na 3-6 maand aangehecht bent geraakt weer "terug" te geven, maar ik denk wel dat eerst mijn voorkeur daar wel naar uit gaat.

Darius zo 21 okt 2012 - 9:14

Ik vind het heel nobel en zou het ook wel willen, maar de praktische dingen gaan hier niet lukken.

Ik wil wel graag een vakantiekindje via europa kinderhulp.

Sanne zo 21 okt 2012 - 9:21

Mijn voorkeur gaat ook uit naar crisisopvang, maar ik sta wel open voor langdurige pleegzorg. In dat laatste geval zou het dan wel bij één kindje blijven.

Off topic, Aimee, hoe is het afgelopen met de tandjes van L.? Ik herinner me dat je je zorgen maakte of de tandjes wel recht groeiden en daar denk ik nog af en toe aan. Heb je dat al eens nagevraagd op het CB?

Gast zo 21 okt 2012 - 9:25

Ik heb veel respect voor mensen die dit werk doen maar ik zou het niet kunnen. Ik geef de liefde en de tijd die het kost liever aan mijn eigen gezin. Ik zou gevoelsmatig onze kinderen tekort doen door ze bloot te stellen aan de harde werkelijkheid, dat er kinderen zijn die door problemen elders worden geplaatst. Ik zou dit soort gezinnen wel financieel willen steunen of vrijwilligerswerk willen doen waar ik mijn kinderen dan buiten kan laten, ik zou die werelden graag gescheiden willen houden en niet in huis willen halen.

Parisienne zo 21 okt 2012 - 9:38

Ik denk dat ik het niet zou kunnen, hoe graag ik het ook zou willen. Ik maak van heel dichtbij mee hoe het is om pleegkinderen in huis te hebben en oh.. het is zo zwaar! In het kort: man en vrouw hebben drie pleegkinderen die voor altijd bij hen wonen. Twee ervan bleken zwaar autistisch, dit was nog niet bekend toen ze bij hen in huis kwamen. Elk kind heeft afzonderlijk nog ouderbezoeken. Eens in de zoveel weken hebben ze een bezoek bij Jeugdzorg met de biologische ouders. Er lopen rechtszaken rondom de kinderen wat betreft bezoekregelingen en oma's die opeens bezoekdagen 'opeisen'. Elk kind heeft een eigen 'rugzak' aan herinneringen en trauma's uit hun jonge jaren. Ondanks dat ze pas rond de 3 jaar waren toen ze daar in huis kwamen, hebben die kinderen al zoveel meegemaakt. Ze hebben het moeilijk.

Daarnaast laat Jeugdzorg nogal te wensen over, wat een organisatie is dat! Nee, mede door de ervaring die ik ermee heb zou ik dit mijn gezin of mijn relatie niet aan willen doen. Respect voor pleegouders!

Toet zo 21 okt 2012 - 9:48

Ik heb veel respect voor mensen die het doen, en wellicht komt het er bij mij ook ooit van (zo ver ben ik nog lang niet in het leven) Gelukkig heb ik nog lang de tijd om er over na te denken want het is ontzettend zwaar. Het is wel iets waar mijn hart ligt, maar ik zie er ook heel veel nadelen aan. Je neemt iemand in je leven, in je huis. Iemand die je niet weer af kan wijzen als het toch niet blijkt te klikken..

Ik snap wel dat mensen kiezen voor kinderen die niet terug kunnen naar hun biologische ouders, omdat je in de loop der jaren toch een band met je pleegkind krijgt. Ik denk dat crisis heel zwaar is in je leven, je moet een bepaalde afstand bewaren omdat je pleegkind binnen enkelen dagen/weken/maanden weer weg kan zijn. Lijkt me heel moeilijk met een kind dat in jouw huis is en een tijd deel uit maakt van jouw leven.

Pompoen zo 21 okt 2012 - 10:03

Ik heb juist van heel dichtbij gezien hoe goed een pleeggezin kan functioneren ondanks de moeilijkheidsgraad. Ben jarenlang vaste oppas geweest van een gezin met twee pleegkinderen (geen eigen kinderen), 1 weekendpleegkind en heel af en toe crisisopvang. Het was soms best ingewikkeld, het ene kind was Marokaans en nog iets het andere kind Antiliaans en nog iets, ze hadden dus allebei verschillende ouders die nog in beeld waren. Ook kreeg het ene kind er steeds nog maar meer broertjes en zusjes bij, eentje daarvan werd ook weer opgevangen in dat gezin, tijdelijk als crisisopvang. Ik vond het altijd zo mooi om te zien dat op verjaardagen de biologische ouders altijd uitgenodigd werden, dat er respect werd getoond voor de culturen van de kinderen en geprobeerd werd ze hier ook een stukje van mee te geven naast een gewoon hele stabiele thuissituatie.
Uiteindelijk hebben de pleegouders de voogdij gekregen en die kinderen zijn inmiddels grote pubers waarmee het hartstikke goed gaat!

Door hun verhaal zou ik soms ook wel willen, maar het is natuurlijk niet altijd rozengeur en maneschijn en wat ik heb gezien was misschien ook wel een uitzonderlijke situatie. En ik ga het nooit doen, daarvoor is onze gezinssituatie te ingewikkeld en steek ik te labiel in elkaar. Ik zal alle zeilen bij moeten zetten om ons eigen kindje een fijn stabiel huis te geven, ben er van overtuigd dat wij dat kunnen. Maar we hebben de energie niet en de ruimte niet voor een pleegkindje met een vaak grote bagage. Helaas!

Linda zo 21 okt 2012 - 16:21

Ik vind het een belangrijk iets en ik vind het ook super goed dat het er is, maar zelf zou ik het niet kunnen en niet willen.
Ik zou te bang dat zijn dat mijn eigen kinderen eronder zouden lijden. Dat komt misschien door een heel slecht voorbeeld in mijn omgeving. Mijn ex woonde permanent bij een pleeggezin. Hij was verslaafd geboren en dat heeft voor nogal wat ellende gezorgd. Zijn pleegzus heeft het daar echt heel moeilijk mee gehad. Heel triest vond ik dat.
Er zijn natuurlijk ook vast en zeker talloze gevallen waarbij het goed gaat. Maar het risico is mij te groot. Het zijn natuurlijk wel kinderen met een flinke bagage.
Als ik zelf geen kinderen zou hebben, dan zou ik het trouwens zeker weten wel doen.

SarahKey zo 21 okt 2012 - 17:27

Ik weet het nog niet zo goed. Voor paar jaar terug hebben wij er over nagedacht en mijn man wou toen nog niet. Hij wou eerst gaan voor een eigen kindje. Nu is ons eigen kindje er maar ik vind hem nu nog te klein en wil hem nog alle aandacht geven die hij nodig heeft.
Als we er ooit voor gaan zou ik oudere kinderen/tieners willen opvangen.

Mijn overbuurvrouw doet ook crisisopvang voor alle leeftijden en ik denk niet dat ik dat zou kunnen gevoelsmatig. Soms word er 4 uur 's nachts opgebeld van: we hebben een baby voor je. En dan word er even later een baby van een paar weken gebracht. Het kleinste wat ze ooit heeft 'gekregen' was nog geen dag oud. Ik zou dat, denk ik, heel moeilijk vinden. Maar zij vangt in vakanties en weekeinden ook moeilijk opvoedbare jongeren op zodat de ouders eens een keer rust hebben. Het is daar altijd een drukke boel.

Een andere buurvrouw heeft een kindje wat tot haar 18de bij hun zal blijven. Dan is ze 11 jaar geweest. En daarnaast vangt ze dan tijdelijke pleegkinderen op. Dit werkt voor hun het beste. Ze overlegd goed met haar eigen kinderen hoe het gaat en waar zij zich goed bij voelen.

Dat zou ik ook een belangrijk punt vinden, mijn eigen kind(eren) moeten ook zelf hun mening kunnen geven erover.

studiebol zo 21 okt 2012 - 17:48

Toet schreef:Ik heb veel respect voor mensen die het doen, en wellicht komt het er bij mij ook ooit van (zo ver ben ik nog lang niet in het leven) Gelukkig heb ik nog lang de tijd om er over na te denken want het is ontzettend zwaar. Het is wel iets waar mijn hart ligt, maar ik zie er ook heel veel nadelen aan. Je neemt iemand in je leven, in je huis. Iemand die je niet weer af kan wijzen als het toch niet blijkt te klikken..

Ik snap wel dat mensen kiezen voor kinderen die niet terug kunnen naar hun biologische ouders, omdat je in de loop der jaren toch een band met je pleegkind krijgt. Ik denk dat crisis heel zwaar is in je leven, je moet een bepaalde afstand bewaren omdat je pleegkind binnen enkelen dagen/weken/maanden weer weg kan zijn. Lijkt me heel moeilijk met een kind dat in jouw huis is en een tijd deel uit maakt van jouw leven.

Feitelijk gezien kan dit wel. Hoe zeer je dit het kind niet gunt en het absoluut niet wenselijk is, dit komt toch echt vaak voor.

Kruidkoek zo 21 okt 2012 - 20:33

Mijn vriend en ik zijn pleegouders.

Ik werk zelf in de jeugdzorg en ben zo met pleegzorg in aanraking gekomen. Ik ben er jaren terug over begonnen en mijn vriend was in het begin niet zo enthousiast maar wilde wel meer ervan weten.

Dus informatie aangevraagd en aangemeld voor informatieavond. Na lezen van informatie en die avond was mijn vriend zo mogelijk nog enthousiaster dan ik en hebben we ons aangemeld als aspirant pleegouder.

We hebben de (verplichte) 7 stap cursus gevolgd en zijn op verschillende vlakken gescreend, na paar maanden training/onderzoeken en gesprekken zijn we goedgekeurd als pleegouder en nu dus erkend.

Je kunt kiezen voor crisisopvang, langdurige pleegzorg of weekend/vakantie opvang en met dat laatste zijn mijn vriend en ik begonnen. Er komt dan 1x in de 3 of 4 weken van vrijdagmiddag tot zondagavond na avondeten een jongere logeren. In de vakantie's plan je in overleg met de ouders/voogd/pleegzorgmedewerker wanneer en hoe lang "jouw" pleegkind komt.

Ivm mijn zwangerschap zijn we er nu (even) mee gestopt maar staan voor later wel weer open voor weekendpleegouder en over een aantal jaren voor langdurige opvang.

Raven zo 21 okt 2012 - 21:13

Ik zou het best willen doen, maar wij hebben niet genoeg ruimte.
We hebben maar twee slaapkamers waarvan er een voor de baby is. En die is zo klein dat er echt geen twee kinderen op passen.

Misschien als we ooit verhuizen dat ik dan er serieus over na ga denken.

Susan zo 21 okt 2012 - 21:14

studiebol schreef:
Toet schreef:Ik heb veel respect voor mensen die het doen, en wellicht komt het er bij mij ook ooit van (zo ver ben ik nog lang niet in het leven) Gelukkig heb ik nog lang de tijd om er over na te denken want het is ontzettend zwaar. Het is wel iets waar mijn hart ligt, maar ik zie er ook heel veel nadelen aan. Je neemt iemand in je leven, in je huis. Iemand die je niet weer af kan wijzen als het toch niet blijkt te klikken..

Ik snap wel dat mensen kiezen voor kinderen die niet terug kunnen naar hun biologische ouders, omdat je in de loop der jaren toch een band met je pleegkind krijgt. Ik denk dat crisis heel zwaar is in je leven, je moet een bepaalde afstand bewaren omdat je pleegkind binnen enkelen dagen/weken/maanden weer weg kan zijn. Lijkt me heel moeilijk met een kind dat in jouw huis is en een tijd deel uit maakt van jouw leven.

Feitelijk gezien kan dit wel. Hoe zeer je dit het kind niet gunt en het absoluut niet wenselijk is, dit komt toch echt vaak voor.

Dat is inderdaad wel naar, want ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn die door omstandigheden zo moeilijk zijn geworden dat het in eerste instantie met vrijwel niemand klikt. Dat wordt dan denk ik alleen maar erger als je continu wordt afgewezen en van gezin naar gezin gaat.

Toet ma 22 okt 2012 - 0:01

Feitelijk gezien kan dat ook, maar het is niet iets wat je zomaar even kan doen. Je moet dat tijd geven, tijd die heel ingrijpend is en die veel gevolgen voor jou kan hebben. Ook jouw leven wordt hiermee op z'n kop gezet. Ik ken verschillende situaties waarbij de pleegouders overspannen zijn geraakt. Waarbij het kind al maanden weg is maar waar de pleegouders zelf nog steeds niet goed funtioneren door de impact die het heeft gemaakt. Plus wat Susan zegt, deze kinderen zijn vaak hun hele leven al afgewezen en van plek naar plek gegaan, jouw intentie als pleegouder is dat te doorbreken en ze een veilige, stabiele thuissituatie te bieden.

Inge ma 22 okt 2012 - 2:15

Susan schreef:
studiebol schreef:
Toet schreef:Ik heb veel respect voor mensen die het doen, en wellicht komt het er bij mij ook ooit van (zo ver ben ik nog lang niet in het leven) Gelukkig heb ik nog lang de tijd om er over na te denken want het is ontzettend zwaar. Het is wel iets waar mijn hart ligt, maar ik zie er ook heel veel nadelen aan. Je neemt iemand in je leven, in je huis. Iemand die je niet weer af kan wijzen als het toch niet blijkt te klikken..

Ik snap wel dat mensen kiezen voor kinderen die niet terug kunnen naar hun biologische ouders, omdat je in de loop der jaren toch een band met je pleegkind krijgt. Ik denk dat crisis heel zwaar is in je leven, je moet een bepaalde afstand bewaren omdat je pleegkind binnen enkelen dagen/weken/maanden weer weg kan zijn. Lijkt me heel moeilijk met een kind dat in jouw huis is en een tijd deel uit maakt van jouw leven.

Feitelijk gezien kan dit wel. Hoe zeer je dit het kind niet gunt en het absoluut niet wenselijk is, dit komt toch echt vaak voor.

Dat is inderdaad wel naar, want ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn die door omstandigheden zo moeilijk zijn geworden dat het in eerste instantie met vrijwel niemand klikt. Dat wordt dan denk ik alleen maar erger als je continu wordt afgewezen en van gezin naar gezin gaat.

Dit op mijn werk ook meegemaakt, zowel adoptiekinderen als pleegkinderen die uiteindelijk op een groep komen te wonen omdat het in het gezin niet meer gaat.

Zelf sta ik wel open voor pleegzorg, nu nog niet.
Altijd tegen man gezegd wanneer wij zelf geen kinderen kunnen krijgen ik graag pleegouder wil worden.

studiebol ma 22 okt 2012 - 7:23

[quote="Toet"]Feitelijk gezien kan dat ook, maar het is niet iets wat je zomaar even kan doen. Je moet dat tijd geven, tijd die heel ingrijpend is en die veel gevolgen voor jou kan hebben. Ook jouw leven wordt hiermee op z'n kop gezet. Ik ken verschillende situaties waarbij de pleegouders overspannen zijn geraakt. Waarbij het kind al maanden weg is maar waar de pleegouders zelf nog steeds niet goed funtioneren door de impact die het heeft gemaakt. Plus wat Susan zegt, deze kinderen zijn vaak hun hele leven al afgewezen en van plek naar plek gegaan, jouw intentie als pleegouder is dat te doorbreken en ze een veilige, stabiele thuissituatie te bieden.[/quote]

Absoluut dat is de intentie van elke pleegouder daar ben ik ook van overtuigd. En soms gaat het gewoon niet zo als je gedacht had, misschien in je eigen persoonlijk situatie en misschien met de problematiek van het kind.

Gesponsorde inhoud

Pleegouderschap

Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap

Re: Pleegouderschap