Pleegouderschap

Mijn vriend en ik hebben geen eigen kinderen, willen die op termijn wel maar voor nu nog niet. Ik ben net afgestudeerd, heb een ontzettend leuke baan in de jeugdzorg en wil graag iedergeval 1 jaar fulltime blijven werken en ervaring op doen. Mijn vriend werkt ook fulltime en kan zo nodig 1 dag minder gaan werken maar dat is nu dus nog niet van toepassing.
Via mijn werk werd ik maanden geleden benaderd/gevraagd of wij openstaan voor pleegouderschap. Ik heb hier in mijn werk mee te maken en ik stond er positief tegenover maar vond dit wel iets wat ik heel goed met mijn vriend wilde bespreken. We hebben er meerdere goede gesprekken over gehad samen, informatie opgevraagd en naar een informatie avond geweest.
Ik werd steeds enthousiaster maar wilde de keuze aan mijn vriend overlaten. Hoe meer informatie hij las en hoorde, hoe enthousiaster ook hij werd. Dus we hebben ons aangemeld als aspirant pleegouders en toen ging het eigenlijk vrij snel (vooral omdat ze zo'n enorm te kort aan pleegouders is) We zijn (juridisch) gescreend en zowel justitie als de kinderbescherming gaf een verklaring geen bezwaar af. Daarna moesten we onze levensloop in grote lijnen uitschrijven en hadden we een gesprek met een pleegzorgmedewerker en psycholoog. Na een paar weken kregen we te horen dat we met de cursus voor pleegouder konden starten, dit was 1 keer per week een aantal avonden. Ook toen veel over onszelf moeten vertellen/schrijven in het levensboek en veel mooie maar ook verdrietige verhalen over pleegzorg gehoord en dingen om ons voor te bereiden.
Er zijn verschillende soorten pleegzorg (crisisopvang, kortdurende pleegzorg, langdurig verblijf of weekend-vakantie opvang)
Mijn vriend en ik gaan voor weekend-vakantie opvang omdat we nu dus allebei veel werken en dit kindje 1 keer in de 3 of 4 weken een weekend en in de vakantie een paar weken komt.
We zijn ook erg geïntereseerd in crisisopvang maar we vinden dat we daar op dit moment nog niet klaar voor zijn/niet kunnen bieden wat zo'n kindje nodig heeft. Wij hebben de cursus nu bijna doorlopen en worden binnenkort aan het pleegkind voorgesteld.
Erg spannend allemaal maar we staan er allebei voor de volle 100% achter.

Ik was benieuwd of hier nog meer meiden zijn die ervaring hebben met pleegouderschap of het overwegen?

Hier hebben wij het er ook wel eens over gehad, ik zou het wel willen, maar pas als de kids een stuk zelfstandiger zijn.

Ik heb er dan geen ervaring mee maar wil wel even zeggen dat ik het super vindt als mensen dit kunnen/doen. Lijkt me ook heel moeilijk. Weet je van te voren een beetje de achtergrond van het kindje? Want het komt natuurlijk niet voor niets lijkt me.

Ja, zeker voor weekend-vakantieopvang krijg je als pleegouders informatie over het kindje waarom hij/zij in het pleegouder traject zit en wat hij/zij heeft meegemaakt.

We moesten ook een voorkeur aangeven, dat vond ik wel heel raar, net of je schoenen uit zoekt. Welke leeftijd, met verstandelijke beperking of zonder, jongen of meisje. Ze zeiden wel heel duidelijk, we zoeken geen kindje die bij jullie past maar een gezin die bij het kindje past en dat vind ik ook de juiste insteek. Zo hebben wij nu een voorkeur voor 8 tot 12 jaar aangegeven maar als blijkt dat er een kind is die (iets) ouder of jonger is maar heel veel baat zou hebben aan wat wij kunnen bieden dan benaderen ze ons daar toch voor. Ze zijn ook bij ons thuis geweest zodat ze een beeld hebben van hoe wij wonen en kunnen bieden.

Weetjewel schreef:Hier hebben wij het er ook wel eens over gehad, ik zou het wel willen, maar pas als de kids een stuk zelfstandiger zijn.

Ik vind 't ook echt wel iets voor jou en P!

Wij hebben inmiddels besloten daar pas over na te denken als we zelf een kindje(s) hebben.

Trouwens heel erg goed dat jullie dit willen gaan doen!

Goed dat jullie dit willen doen.

Wij hebben het er ook wel eens over en lijkt ons mooi en moeilijk om te doen. Ik werk zelf met jongeren met gedragsproblemen en een licht verstandelijke beperking en weet hoe mooi maar soms ook moeilijk het is om te werken met deze jongeren. Veel hebben al zoveel mee gemaakt.
Wij hebben voor nu besloten dat mochten wij zelf geen kinderen kunnen krijgen dat wij voor pleegzorg gaan.

Weekend opvang lijkt mij ook wel mooi alleen werk ik om het weekend en gaan we vaak naar de voetbal, dus is niet ideaal

Wat goed dat jullie dit doen!

Wij zijn het ook aan het overwegen.
Ik heb gezien hoeveel het voor twee vriendinnen van mij gedaan heeft, hoeveel baat zij er bij hebben gehad, hoe de lichtjes in hun ogen weer begonnen te fonkelen.
Het doet veel kinderen zoveel goeds om (tijdelijk) terecht te komen in een warm en veilig plekje
Dat zouden wij andere kinderen ook willen bieden.

Wij willen er wel pas aan beginnen als wij ons ergens hebben gesetteld waar we zeker 5 jaar willen blijven wonen.

Ik heb met alle vormen van pleegzorg te maken gehad, wat wil je weten?

Ik vind het geweldig als mensen dat doen en kunnen. Zelf merk ik dat het mij en mijn ouders erg veel doet. Wij hebben niet het gehele traject doorgemaakt omdat het om een crisisopvang als netwerk ging. Nu zijn we al meerdere jaren verder en ik kan het me niet voorstellen dat ze nu weg zou moeten. Het is zo'n dotje! Maar binnenkort buigt de rechter zich weer over de zaak. Het is erg lastig, stressvol en we hebben weinig steun of houvast.
Ik bemoedig iedereen die het doet, alleen in mijn omgeving zie ik dat het ook erg moeilijk is.

Lady4 schreef:Ik, als single twintiger, kom niet echt in aanmerking voor pleegouderschap, toch lijkt het me iets waar ik in de toekomst wel voor zou kunnen en willen kiezen.

Ook jij kunt pleegouder worden hoor! Je moet wel 21 of ouder zijn, maar verder gaat het er om dat je het kind een stabiele thuissituatie kunt bieden. Of je wel of geen partner/kinderen hebt, is niet zo van belang.
Voor meer informatie zou je eens op de website van de jeugdzorginstelling bij jou in de buurt kunnen kijken!

Ik heb niet zo lang geleden ook informatie over het pleegouderschap opgezocht en er een paar keer met mijn man over gesproken. Nu is het nog geen optie voor ons omdat we eerst willen dat onze kinderen wat ouder zijn (over 10 jaar) en dan kunnen we er misschien wel over na gaan denken.

Maar we hebben er ook over nagedacht dat als we nog een derde kindje willen dat we dan gaan adopteren.

Ik heb ook altijd in mijn hoofd gehad dat ik in de toekomst pleegouder zou willen worden. Mijn vriend staat hier ook wel voor open maar we willen wel dat onze eigen kinderen (mochten die ons gegeven zijn) dan op een leeftijd zijn dat we het redelijk kunnen uitleggen. Voorlopig nog even niet dus maar het lijkt me erg dankbaar! Wel zouden we dan voor de weekendopvang gaan omdat we juist dan echt die extra tijd en aandacht vrij kunnen maken.

Wauw, ik vind dat écht heel knap. En dat er hier zoveel meiden rondlopen die dat serieus willen/overwegen.. Ik denk dat ik het echt nooit zou willen..

Dit is iets wat mij heel erg aanspreekt en hebben wij het voorheen al over gehad. Ik zou er eigenlijk ook wel meer over willen weten hoe zo'n sceening gaat etc. Wij hebben ons nooit aangemeld omdat wij beide werken ( en ik dacht dat dat dan niet mogelijk was) Weekend/vakantie opvang zou voor ons ( mijn vriend werkt wel altijd in het weekend) perfect zijn en zou ik zo kunnen combineren met ons eigen gezin. Ik weet niet of we het direct zouden doen omdat onze kinderen nog "klein" zijn. Ik weet niet of je ook kan aangeven hoe oud het pleegkindje ongeveer is?
Eigenlijk ben ik nog een leek, maar wij hebben er ooit eens een docu over gezien en waren beide enthousiast. Ik was alleen van mening dat ik dan moest stoppen met werken en dat is financieel niet haalbaar.

Antibes schreef:Wauw, ik vind dat écht heel knap. En dat er hier zoveel meiden rondlopen die dat serieus willen/overwegen.. Ik denk dat ik het echt nooit zou willen..

Waarom niet?

Ik zou het wel doen omdat ik vind dat het kind niet zelf heeft gekozen om in een minder functionerend gezin te komen. Ik gun elk kind de liefde en gezelligheid van een goed gezin. Ik vind dat een kind moet kunnen leren, spelen, leven en zich gewaardeerd en thuis kunnen voelen. Als wij daar als gezin bij kunnen helpen zou dat voor mij een kleine moeite zijn.. We hebben nu 3 kinderen om dit alles te kunnen geven, dan moet 4 toch zeker ook wel lukken?

Roodkapje schreef:Als wij daar als gezin bij kunnen helpen zou dat voor mij een kleine moeite zijn..

Nou, ik denk zeer zeker niet dat het een 'kleine moeite' is, ik denk dat pleegouderschap echt behoorlijk pittig is en dat je heel goed moet weten waar je aan begint en of je daartegen opgewassen bent. Het moet naar mijn mening iets zijn waar je echt heel bewust voor kiest en niet vanuit een gedachte als 'waarom niet, als het met drie lukt dan lukt het ook wel met vier'.

Naja, het zal er ook mee samenhangen dat ik zelf niet echt een kinderwens heb. Ik weet niet eens of ik ooit samen met een vriend een lief eigen gezinnetje wil, laat staan dat 'andermans kinderen' in huis zou willen.

Verder vind ik dit soort zorg lastig, psychiatrie of jeugdzorg bijvoorbeeld. Ik ben zelf ooit in behandeling geweest voor depressie en mijn zus heeft in een crisisopvang gezeten toen ze een bijzonder lastige puber was. Wat ik lastig vind is dat een groot deel ook niet écht geholpen wil worden (of daar zelf ook in investeert). Ik zou dat heel lastig vinden en dat staat dan nog los van hoe zwaar het überhaupt. En ook zijn er weinig succesverhalen natuurlijk. Naja, al met al, too much for me denk ik..

Susan schreef:

Roodkapje schreef:Als wij daar als gezin bij kunnen helpen zou dat voor mij een kleine moeite zijn..

Nou, ik denk zeer zeker niet dat het een 'kleine moeite' is, ik denk dat pleegouderschap echt behoorlijk pittig is en dat je heel goed moet weten waar je aan begint en of je daartegen opgewassen bent. Het moet naar mijn mening iets zijn waar je echt heel bewust voor kiest en niet vanuit een gedachte als 'waarom niet, als het met drie lukt dan lukt het ook wel met vier'.

Misschien is de woordkeuze niet zo goed, maar ik weet ongeveer wat het met zich meebrengt. Heb zelf gewerkt met kinderen die uit huis geplaatst waren /werden in een buurtcentrum. Het is al intensief om een uur of wat met ze te leven dus laat staan een weekend. Maar ik denk dat de keuze voor iemand met kinderen makkelijker gemaakt is als voor mensen zonder kinderen. Daar doelde ik eigenlijk meer op. Ik denk ook niet dat ik nu zou kiezen ervoor, pas als onze kinderen groter zijn.
Mijn ouders overburen zijn een lesbisch stel en hebben ook opvang aan allerlei kinderen, van zwaar gehandicapt tot uit huis geplaatst verkracht door haar eigen vader etc. Ze hebben nu 2 vaste kinderen, maar af en toe komen er nog wat andere kinderen daar voor korte tijd. Ik heb veel respect voor hun en de kinderen genieten zo en je ziet ze aankomen als een klein bang hoopje kind en ze leven er echt op.

Susan schreef:

Roodkapje schreef:Als wij daar als gezin bij kunnen helpen zou dat voor mij een kleine moeite zijn..

Nou, ik denk zeer zeker niet dat het een 'kleine moeite' is, ik denk dat pleegouderschap echt behoorlijk pittig is en dat je heel goed moet weten waar je aan begint en of je daartegen opgewassen bent. Het moet naar mijn mening iets zijn waar je echt heel bewust voor kiest en niet vanuit een gedachte als 'waarom niet, als het met drie lukt dan lukt het ook wel met vier'.

Eens. Ik denk (weet eigenlijk wel zeker) dat er véél meer bij pleegouderschap komt kijken dan gewoon de zorg van een extra kindje. Kinderen worden niet zomaar uit huis geplaatst, die hebben al een heel verleden achter zich. Niet dat ik denk dat specifieke mensen hier daar te licht over denken, maar ik heb wel eens het idee dat mensen er over het algemeen te licht over denken. Ik denk dat het een hele impact op je gezin heeft namelijk. En daarom zou ik het voor de komende 10 jaar sowieso niet willen, als ik er al over na ga denken in de toekomst.

Antibes schreef: Wat ik lastig vind is dat een groot deel ook niet écht geholpen wil worden (of daar zelf ook in investeert). Ik zou dat heel lastig vinden en dat staat dan nog los van hoe zwaar het überhaupt. En ook zijn er weinig succesverhalen natuurlijk..

Daar ben ik het niet mee eens. Het overgrote deel heeft zelf niet gekozen voor een lastig (gezins)leven en wil juist wel heel graag geholpen worden. Juist ook de extreem lastige jongeren waarmee ik werk, ze weten alleen niet hoe ze het voor elkaar moeten boxen. Een pleeggezin kan ze de rust bieden die ze nodig hebben om hun leven weer op te bouwen.. Er zijn juist veel succesverhalen, al ben ik zeker van mening dat je pleegouderschap niet te licht op moet nemen. Het is niet zo dat als je 3 kinderen hebt, er nog wel een 4e bij kunt hebben. Zo'n kind neemt een behoorlijk rugzakje met zich mee en dat heeft veel invloed op jou, je relatie en je kinderen.

Liz schreef:

Antibes schreef: Wat ik lastig vind is dat een groot deel ook niet écht geholpen wil worden (of daar zelf ook in investeert). Ik zou dat heel lastig vinden en dat staat dan nog los van hoe zwaar het überhaupt. En ook zijn er weinig succesverhalen natuurlijk..

Daar ben ik het niet mee eens. Het overgrote deel heeft zelf niet gekozen voor een lastig (gezins)leven en wil juist wel heel graag geholpen worden. Juist ook de extreem lastige jongeren waarmee ik werk, ze weten alleen niet hoe ze het voor elkaar moeten boxen. Een pleeggezin kan ze de rust bieden die ze nodig hebben om hun leven weer op te bouwen.. Er zijn juist veel succesverhalen, al ben ik zeker van mening dat je pleegouderschap niet te licht op moet nemen. Het is niet zo dat als je 3 kinderen hebt, er nog wel een 4e bij kunt hebben. Zo'n kind neemt een behoorlijk rugzakje met zich mee en dat heeft veel invloed op jou, je relatie en je kinderen.

Excuses voor mijn woordkeuze... uitleg al gegeven.

Ik denk ook dat het een hele impact heeft op je gezin, ook op het gezinsleven van je eigen kinderen, dat zou voor mij een reden zijn om het niet te doen. Daar komt nog bij dat wij onze handen al vol hebben aan de zorgen die er nu zijn - en mocht er een makkelijke periode aanbreken, dan zou ik daar echt van willen genieten en dat koesteren. Wij zouden er echt geen ruimte voor hebben in ons gezinsleven, hoe rot dat misschien ook klinkt.