vervuild huis

Beste forummers,

Ik weet mij even geen raad.
Het huis van mijn ouders is vervuild.

Korte schets: Mijn vader werkt en mijn moeder doet soms wat werkzaamheden voor hem.
Dit is nog. 2 uurtjes in de week. De rest van de week heeft zij haar handen vrij. Mijn broertje woont nog thuis en studeert.
Ondanks het feit dat mijn moeder weinig om handen heeft gebeurt er werkelijks niets in huis. Er wordt niet gestofzuigd, was blijft liggen (grote stapels!), overal is stof en aangekoekt vet en vuil op het aanrecht, grond, bank, tafels, etc. De tuin is een grote puinhoop, de ramen zijn smerig, de glazen zijn vies, het huis stinkt er naar vet en rook. Het staat zelfs blauw!
Vroeger toen ik nog thuis woonde was dit ook al. Ik moest mijn eigen boontjes doppen anders had ik schone kleren aan.
We gaan nog maar soms langs omdat het ons (mijn man en kind) ook tegenstaat. Elke keer moeten we onze kleding wassen en ons helemaal douchen als we langs zijn geweest.

Gelukkig kan ik er met enkele familieleden overpraten maar ik wil erg graag met hen praten en hen helpen.
Ik wil ze niet kwetsen maar wel de situatie veranderen.

Hoe pak ik dit aan?

Even voor de duidelijkheid: een middagje schoonmaken helpt nog niets!

Ik zou er is met je ouders over praten en aanbieden om ze te helpen met opruimen en schoonmaken. Misschien is je moeder het overzicht kwijt en heeft ze geen idee waar ze moet beginnen.

Tania schreef:Ik zou er is met je ouders over praten en aanbieden om ze te helpen met opruimen en schoonmaken. Misschien is je moeder het overzicht kwijt en heeft ze geen idee waar ze moet beginnen.

Bedankt voor je reactie.
Ik wil dat ook graag gaan doen maar hoe begin ik het gesprek?

Helaas kan ik je niet helpen, maar ik lees wel even mee. Ik ken ook iemand waarbij de situatie vergelijkbaar is (alleen woont deze persoon alleen) en ik kom er ook niet uit, in mijn uppie kan ik het in elk geval niet veranderen. Terwijl ik het wel graag zou willen.

Wat ik al wel gedaan heb is een keer de huisarts ingeschakeld, gevraagd of hij iets wist qua hulp of instanties. De huisarts zou een praatje aanknopen als diegene weer een keer daar zou zijn voor iets. En verder moest ik het doen met: ...... is volwassen en verder niet ziek / dement, etc. Dus er valt weinig te doen als diegene zelf niet inziet dat er iets veranderen moet.

Zit er zelf nu aan te denken om familie en vrienden van deze persoon in te schakelen en een keer alles aan te pakken wanneer hij een weekendje weg is. Maar dan is het probleem nog niet opgelost, want zonder hulp daarna vervalt het zo weer in het oude patroon (de persoon in kwestie ziet gewoon niet dat het vies is..).

Kan me dus goed voorstellen hoe de situatie is. Ik ga trouwens ook zo min mogelijk bij die persoon op visite, zeker nu ik een kindje heb wat graag de kamer verkent.

zegmaarnee schreef:

Tania schreef:Ik zou er is met je ouders over praten en aanbieden om ze te helpen met opruimen en schoonmaken. Misschien is je moeder het overzicht kwijt en heeft ze geen idee waar ze moet beginnen.

Bedankt voor je reactie.
Ik wil dat ook graag gaan doen maar hoe begin ik het gesprek?

Ja sorry ik zie nu staan dat dat al in je openingspost stond

Ik zou in ieder geval een keer alleen langs gaan, zonder kindje zodat je rustig met ze kan praten. En dan zeggen dat je je zorgen maakt om ze. Dan kun je misschien vragen hoe ze zelf denken dat het komt en vragen wat je zou kunnen doen om ze te helpen.

Maakt het ze wel uit?

Ik ken namelijk mensen die het niet uitmaakt hoe hun huis eruit ziet.. Die vinden andere dingen belangrijker en houden helemaal niet van schoonmaken.. (het klinkt niet zo 'viezig' als jij beschrijft, er wordt wel gewoon kleding gewassen en de afwasmachine staat elke dag netjes aan) maar afstoffen en met de nattedoek over dingen heen gaan volgens mij niet..


Het lijkt mij wel belangrijk dat zij het ook willen veranderen.

Ik heb trouwens weleens een gesprek aangeknoopt met die persoon en dan heel tactisch geprobeerd te brengen dat het wel een beetje vies is daar en dat ik me daar zorgen om maakte. Ook weleens via hints (zoals: goh, wat jammer dat je met dit mooie weer niet in de achtertuin kunt zitten omdat hij helemaal is dichgegroeid), maar dat werkte niet omdat ze niet begrepen waren. Hoe duidelijk mijn hints ook waren

Elke keer als ik het probeerde bespreekbaar te maken kreeg ik verschillende soorten reacties. Of het werd niet begrepen wat ik bedoelde (wanneer ik hints gaf), of ik moest me er niet mee bemoeien, of ik was gek en het was helemaal niet vies

Misschien heb jij wel mazzel en zien zij wel in dat het anders kan, dat hoop ik voor je. Zonder hun inzicht daarin en meewerking daarna, kom je waarschijnlijk niet ver heb ik begrepen van de HA.

Bedankt voor jullie reacties en verhalen.
Ik heb er zelf ook even goed over na gedacht... Ik denk dat hoe ik het ook breng dat het moeilijk zal zijn.
Ik ben bang dat ze in de ontkenning gaan, denken waar bemoei jij je mee of erg boos/verdrietig worden.
Misschien dat er iemand anders, een hulpverlener, ook met ze kan praten als ze het willen.

Misschien zou je ook samen met een hulpverlener met ze in gesprek kunnen gaan. Al is het natuurlijk wel handig om eerst alleen het gesprek aan te gaan voordat je met een hulpverlener aan komt zetten denk ik Maar mochten ze er voor open staan daarna, kun je altijd aanbieden om er iemand bij te halen en dan ook mee te gaan voor steun.

Succes in elk geval, ik weet dat het een lastige situatie is! Hopelijk pakt het allemaal goed uit en wordt de situatie beter in de toekomst.

Ik zou inderdaad eerst alleen met ze in gesprek gaan voor je iemand meeneemt. Misschien is je moeder zich er helemaal niet van bewust. Dat kan ook.

Sweety schreef:Ik zou inderdaad eerst alleen met ze in gesprek gaan voor je iemand meeneemt. Misschien is je moeder zich er helemaal niet van bewust. Dat kan ook.

Bedankt voor je reactie.
Een familielid gaf al een dat het handiger is om het rustig op te bouwen en natuurlijk zal ik niet direct iemand meenemen.

Hartelijk bedankt voor al jullie reacties!

Een hulpverlener gaat ook niet zomaar mee als je ouders zelf geen hulp willen/inschakelen.

Ik denk dat je het zo moet brengen dat het een hulpaanbod is en geen oordeel/aanval.
Geef aan wat je ziet (probeer feitelijk te blijven) en vraag wat ze willen. Als zij willen, bied je hulp aan. Willen ze niks, denk ik dat je moet proberen het los te laten. Je kunt dan wel bergen werk verzetten, maar waarschijnlijk kunnen ze het dan niet vasthouden.

Als ze hulp willen, kun je ook eventueel de GGD inschakelen voor schoonmaak.

Veel succes

.

zegmaarnee schreef:Ik moest mijn eigen boontjes doppen anders had ik schone kleren aan.

O nee! :o

Dat bedoelde je vast anders haha.