Ben ik de enige zwangere vrouuw die ..

.. Zo verschrikkelijk blij zal zijn als ze dr gewone lijf weer terugheeft? En dr gewone staat van 'kunnen' zeg maar?

Ik voel me heel ondankbaar, maar ik baal zo van mn lijf, ik moet dingen aan anderen overlaten, ben echt letterlijk en figuurlijk gesloopt aan het einde van de dag, die buik gaat in de weg zitten en dat weet ik heus ook wel, maar het is net of mensen een vrijbrief hebben gekregen om alle commentaar op je te leveren die ze willen...

Ik zit er momenteel echt even doorheen, geloof ik. Een ongelooflijke baal-avond. Ben overigens ontzettend blij met de komst van onze kleine meid en dat geeft me ook wel weer energie (kan er ook moeilijk het bijltje bij neergooien, het is niet anders;)), maar ik ben toch echt mentaal niet voor zwanger zijn gemaakt. Ik heb het jarenlang overgeromantiseerd denk ik!

Geen idee waar ik heen wil, maar ik wilde even mn verhaal kwijt, en dan zijn jullie al snel de sjaak

Dat maakt toch niet uit meid! Ook daar zijn we voor

Ik kan het me wel enigzins voorstellen,omdat ik een zenuw klem heb ik mijn rug door de zwangerschap. Daardoor heb ik constant pijn en het vreet energie. Ook begint mijn buik nu flink te groeien. Ikzelf heb ook het idee dat ik het teveel geromantiseerd heb,maar ik kan r gelukkig nog volop van genieten. Wil je wel ff een knuffel geven

laat je maar gaan hoor!!

nog even doorbijten meid! dan komt je lichaam weer terug

je mag best balen, iedereen mag balen

Och zo herkenbaar!

Gooi t eruit!

Ik weet precies hoe je je voelt. Mijn man zei zelfs vanavond nog, wat zal jij blij zijn, nog een week of 8... inderdaad ja, ben blij als het erop zit (wat klinkt dat lomp).

Jullie zijn lief!

Ik was/ben altijd wel iemand die flink met zichzelf in de weer is, mooie kleren (dat is nu helemaal een utopie!), haar leuk gedaan, mooie make-up .. Maar momenteel ga ik voor maximaal comfort wat heerlijk is, maar je voelt je er niet perse mooier op!

Ik geniet ook wel hoor, s'avonds in bed, of als ze lekker in bed in mn buik ligt te spelen, maar vooral met mijn dagelijkse bezigheden vreet het energie.

Ze ligt naar mijn idee ook heel laag, echt in mijn 'vetrol' zeg maar, waardoor al mn broeken te strak zitten en knellen. Heel charmant breng ik mijn laatste 2/3 maanden dus door in joggingbroek of harembroek

Jullie ook allemaal een dikke knuffel en alle lof!

eerlijk gezegt ben ik buik nog niet zat! althans dat hij in de weg zit.

meer mijn nieren, die mogen van mij zo op marktplaats!

ik voel me dan ook "schuldig" vanwege alle troep (medicijnen) die ik heb moeten slikken/krijgen. dan ik vind dat ik van mijzelf niet mag zeuren.

daarbij heb ik misschien makkelijk praten, want ik werk maar halve dagen, en daarna ga ik vaak even op de bank/bed, daarna eten koken. en in het weekend doe ik het huishouden...dus ik heb het dan ook wel makkelijk.

Mijn buik vind ik ook echt heerlijk! Maar balen mag altijd natuurlijk!

Mooi tja dat ben ik echt niet tijdens een zwangerschap hoor!

Ik was 22 kg zwaarder.. Heel veel vocht.. Onder de acne... En liep op t laatst op Uggs of crocs en in jogging broeken of tregging met net iets te korte trui erop van manlief nog wel!

Nu ist ook al triest... Acne komt hevig terug en mijn haar is na een paar uur na t wassen alweer zo vet dat je een ei op mijn hoofd kunt bakken..

Nee je bent niet de enige zwangere vrouw die haar lichaam terug wil! Ik weet echt wel dat ik hartstikke blij moet zijn dat ik uberhaupt een kindje mag krijgen..maar kan de laatste tijd aan niets anders denken dan hoe ik er straks weer uit wil zien. Hoeveel kilo ik kwijt wil, leuke kleren die ik weer gaan shoppen

Maar die gedachten zijn er vooral omdat ik me op dit moment uber- onaantrekkelijk voel.
Maargoed .. nog eventjes

De eerste weken had ik dit gevoel niet herkend maar sinds dit weekend vind ik het ook allemaal zwaarder. Een van de meiden is gedraaid en ligt nu op mijn blaas dus ik moet elke 2 uur plassen en dat ook 's nachts. Plus dat ik gewoon niet slaap en dat ik blij ben als ik weer op mijn buik kan slapen:-)

Ik herken het helemaaaaaaal niet van toen ik zwanger was...

(al baal ik nog wel van mijn buik, lijk nogsteeds 3 maanden zwanger )

Maar ik ben zooooo blij dat ik weer normale benen en voeten heb, dat vond ik nog erger als die enorme buik, daar was is nog wel een beetje trots op tenslotte.

Mijn voet tijdens de zwangerschap:

En nu:

studiebol schreef:De eerste weken had ik dit gevoel niet herkend maar sinds dit weekend vind ik het ook allemaal zwaarder. Een van de meiden is gedraaid en ligt nu op mijn blaas dus ik moet elke 2 uur plassen en dat ook 's nachts. Plus dat ik gewoon niet slaap en dat ik blij ben als ik weer op mijn buik kan slapen:-)

Ohh en dat ook.. weer heeeeerlijk op mijn buik slapen

Parels: Net als de bevalling ben je de zwangerschapskwaaltjes snel vergeten. Droom nu al weer over een volgende zwangerschap (stiekum), dus moet af en toe even die fotos kijken om me te bedenken dat ik me helemaal niet zo top voelde hahaha!!

Ik vind dat je het omschrijft, zoals ik denk dat het voor mij ook zal zijn. Daarom wil ik de eerstkomende 4 a 5 jaar echt nog niet... Ben heel bang dat ik me er ernstig bedrukt onder zal voelen

Sterkte in ieder geval. Je moet nog even. Maar het is voor een zeer goed doel allemaal!

Echt, je doet het niet voor niks, je krijgt er zoveel terug!

Over een paar maanden heb je een ukkie op je arm wat lief naar je lacht met zo'n tandeloos mondje... Dan smelt je

Heerlijk is dat he, dat kamertje, de kleertjes, even snuffelen aan de Zwitsal...
Vond het zo'n onwerkelijk idee, dat die bedjes op een dag vol zouden zijn!

Ik herken het wel hoor. Ik heb het zwanger zijn ook behoorlijk overgeromantiseerd voor die tijd. Bleek dat even anders op sommige momenten

Het figuur terug willen verlangde ik nog niet eens zo erg naar (tuurlijk wilde ik ook wel een keer weer die buik kwijt), het was meer dat ik in elk geval wat beter had willen kunnen bewegen, al was het met buik. Helaas kon ik de laatste paar weken van de zwangerschap vrij weinig meer, ik waggelde als een eend met een vreemd loopje en bukken of iets wat er maar op leek was niet mogelijk. Dus iemand anders moest op het laatst helpen met mijn sokken en broekspijpen

Gelukkig was dat echt alleen de laatste paar weken, een week of 3. En na de bevalling ben je alles zo weer vergeten! En daarna even bijkomen, en dan wordt het weer tijd voor make-up, leuke kleding, etc. (in mijn geval was dat iig zo). Ook hier niet echt een charmant gevoel gehad tijdens de laatste periode van de zwangerschap, lang leve een grote buik, veel acné en voeten die alleen in birkenstocks pasten

Razz88 schreef:

studiebol schreef:De eerste weken had ik dit gevoel niet herkend maar sinds dit weekend vind ik het ook allemaal zwaarder. Een van de meiden is gedraaid en ligt nu op mijn blaas dus ik moet elke 2 uur plassen en dat ook 's nachts. Plus dat ik gewoon niet slaap en dat ik blij ben als ik weer op mijn buik kan slapen:-)

Ohh en dat ook.. weer heeeeerlijk op mijn buik slapen

Jaaaaa! Dat mis ik echt heeeeeel erg!

wat herkenbaar!

ik zat ook vol hormonen waardoor ik me vaak niet mezelf voelde, ik werd boos om niets, kon huilen om niets, voelde me down om niets, toen wou ik weer zo graag niet zwanger zijn!

meid, kop op! je bent hartstikke mooi, je draagt een prachtig kindje in je buik!
je voelt het vast niet zo maar het is wel zo...!

Ik mis ook gewoon op mijn zij of rug slapen zonder dat het na een uur toch pijn gaat doen...
Ik heb een hele gemakkelijke zwangerschap gehad tot nu toe en mag eigenlijk niet klagen, maar voel me met vlagen zo ontzettend lomp en baal er van dat niet alles maar vanzelfsprekend gaat.
Net de was in de wasmachine gedaan en meteen protesteert mijn buik...
Verder sinds een paar weken flink last van striae op mijn bovenbenen en buik, daar kan ik echt heel verdrietig om worden.