Sta jij op/sta jij je zitplaats af in het openbaar vervoer?

Je zit na een lange, drukke dag in een bomvolle trein. Je was er op tijd en je hebt een zitplaats bemachtigd dus je kunt het komende uur lekker zitten, maar goed ook want je voelt je voeten best wel na al dat gesjouw. Maar... dan stapt er een ouder echtpaar binnen. Sta jij spontaan op om meteen je zitplaats af te staan (zodat je een uur moet staan tot de plaats van bestemming)? Of wacht je eerst of iemand anders reageert / opstaat zodat jij kunt blijven zitten? Sta je uiteindelijk wel op? Of blijf je rustig zitten, uit het raam kijken net alsof je de oudere mensen helemaal niet gezien hebt?

En wat als je maar een korte bus/tram/treinrit moet maken? Sta je dan sneller/wel op?

En hoe oud /zwanger moet iemand zijn voordat jij je zitplaats afstaat?

Ik zou wel gewoon opstaan voor een ouder echtpaar en ook voor zwangere vrouwen. Ik vind het echt asociaal als je doet alsof je het ouder echtpaar of zwangere vrouw niet ziet.

Dat is de reden waarom ik altijd een ongelofelijke pesthekel heb aan het OV. Want het is altijd het geweten wat knaagt op zo'n moment. Maar zolang een ouder echtpaar niet opstaat voor een hoogzwangere vrouw, mag het ouder echtpaar van mij lekker blijven staan. Want ik heb het idee dat wij heel erg bezig zijn met wat juist is voor de oudjes, terwijl de oudjes zelf weinig over hebben voor de jongere generatie.

Ik kijk meestal waar ze naartoe lopen, soms willen mensen gewoon helemaal voorin of achterin zitten. Maar ik zou wel opstaan.

Ik sta wel altijd op voor ouderen of voor zwangeren, vind dat ook niet meer dan normaal. Ik ga ook nooit op de plaats zitten die bestemd voor ouderen of zwangeren wat anderen wel gewoon doen.

Wat ik ook altijd aso vind, is dat er veel mensen in de bus hun tas op de andere zitplaats hebben liggen en het verrekken om die op schoot te nemen als er mensen binnen komen die willen zitten maar moeten staan omdat stoelen bezet zijn met tassen.

Ik sta dan niet op en voel me daar behoorlijk ongemakkelijk bij!
Het is voor mij een hele opgave om staand met het OV te reizen, 10 minuutjes gaat nog wel maar in de situatie die jij schetst, 'n uur, dan ga ik dat echt niet redden.

Ik kan geen uur staan, dus ik kan niet opstaan voor ouderen/zwangeren. Soms bied ik het aan (als het voor mij een klein stukje is) en de helft hoeft niet eens te zitten.

Als ik met het OV reis met de intentie om onderweg te kunnen werken sta ik niet op. Genoeg anderen die op kunnen staan. Ik moet nou eenmaal werken, dan is een uur staan verloren tijd.

Als ik niets hoef te doen onderweg ben ik meestal de eerste die opstaat om haar plek af te staan.

Ik sta niet altijd op, maar ben ook niet vaak in ov te vinden.
Ik zit met mijn rug, en heb altijd last van mijn knie. Ben dan altijd blij dat ik zit. Als het 20 minuten in het ov is kan ik nog wel staan, maar langer red ik niet.

Als ze echt heel oud zijn en heel wankelig staan, dan vraag ik wel of ze op mijn plek willen zitten. Ik durf het meestal niet te vragen, omdat ik bang ben dat ik mensen beledig daarmee
Zwangere vrouwen vind ik lastig, ik vind het moeilijk in te schatten hoe ver ze zijn en of ze een plek nodig hebben.

Gefelicitass schreef:Ik sta wel altijd op voor ouderen of voor zwangeren, vind dat ook niet meer dan normaal. Ik ga ook nooit op de plaats zitten die bestemd voor ouderen of zwangeren wat anderen wel gewoon doen.

Wat ik ook altijd aso vind, is dat er veel mensen in de bus hun tas op de andere zitplaats hebben liggen en het verrekken om die op schoot te nemen als er mensen binnen komen die willen zitten maar moeten staan omdat stoelen bezet zijn met tassen.

+1

Normaal zou ik wel opstaan als ze in de buurt staan. Ik ga niet de halve trein doorschreeuwen om te vragen of ze willen zitten. Nu red ik het zelf even niet om te staan dus nu zou ik blijven zitten.

Voor de excarbaties van mijn chronische ziekte stond ik altijd op voor oudere mensen en zwangere vrouwen. Ik vind dat niet meer dan normaal. Nu kan ik dat niet altijd meer omdat ik zeker na een vermoeiende dag niet lang meer kan staan (vooral niet als ik een slechte dag heb, maar goed dan neem ik vaak het risico niet dat ik niet kan zitten op de terugweg en reis ik gewoon niet met het OV). Kortom: ik sta op wanneer ik dit kan en wanneer ik dit niet kan blijf ik zitten (en dan voel ik me heel erg schuldig).

HeartBeat schreef:

Gefelicitass schreef:Ik sta wel altijd op voor ouderen of voor zwangeren, vind dat ook niet meer dan normaal. Ik ga ook nooit op de plaats zitten die bestemd voor ouderen of zwangeren wat anderen wel gewoon doen.

Wat ik ook altijd aso vind, is dat er veel mensen in de bus hun tas op de andere zitplaats hebben liggen en het verrekken om die op schoot te nemen als er mensen binnen komen die willen zitten maar moeten staan omdat stoelen bezet zijn met tassen.

+1

+1

Ik maak vaak mee dat ik in de tram vraag of ik moet opstaan en dan zeggen ze nee! Dan hoef ik me tenminste niet schuldig te voelen. In de trein maak ik dit soort situaties gelukkig eigenlijk nooit mee!! En anders zou ik zelf proberen om op een trap te gaan zitten, want een uur staan vind ik geen doen.

girli schreef:Ik kan geen uur staan, dus ik kan niet opstaan voor ouderen/zwangeren. Soms bied ik het aan (als het voor mij een klein stukje is) en de helft hoeft niet eens te zitten.

+1
Ook ik kan niet te lang staan en zal mijn plaats dus niet al te snel afstaan. Voor echt korte ritjes wil ik mijn plaats nog wel aanbieden, al komt het op het traject dat ik reis niet of nauwelijks voor dat er plaatsen tekort zijn.

Mijn rug staat scheef, dus een uur staan na een lange dag shoppen zit er echt niet in.

Voor korte ritjes sta ik wel op. Bij een lange rit zou ik eerst kijken waar ze naar toe lopen en echt tot het laatste moment wachten en als niemand op staat mijn plek aanbieden (al moet ik eerlijk zeggen dat ik dan wel ontzettend baal!!! Zeker nu ik geen Studenten OV mee heb en veel geld voor m'n treinkaartjes moet betalen.)
Het is me trouwens een aantal keer gebeurd dat ik m'n plek aanbood, maar dat het werd afgewezen. Ik vind het dan ook moeilijk waar de grens ligt.

Als ik een uur zou moeten reizen, zou ik niet zomaar opstaan. Ik heb namelijk last van mijn knie en ik hou het echt niet vol om daar een uur op te staan. Als het een korter ritje zou zijn, zou ik het wel doen.

Nee.
Als het echt oude mensen zijn waarbij je ziet dat ze niet goed ter been meer zijn oid wacht ik tot iemand anders het doet, en dat is tot nu toe altijd voorgekomen.
Ik voel me dan niet schuldig, zelf een half uur/ uur gaan staan is voor mijn rug ook geen pretje.

Wel heb ik er een hekel aan als mensen de plaats naast zich bezet houden met hun tassen, als ik heb gewinkeld zet ik mn tassen dan ook altijd tussen mn benen en m'n handtas op schoot.

Yvaine schreef:Het is me trouwens een aantal keer gebeurd dat ik m'n plek aanbood, maar dat het werd afgewezen. Ik vind het dan ook moeilijk waar de grens ligt.

+ 1

MADDIE schreef:Ik maak vaak mee dat ik in de tram vraag of ik moet opstaan en dan zeggen ze nee! Dan hoef ik me tenminste niet schuldig te voelen. In de trein maak ik dit soort situaties gelukkig eigenlijk nooit mee!! En anders zou ik zelf proberen om op een trap te gaan zitten, want een uur staan vind ik geen doen.

Dit. Ik vind het bij ouderen alleen wel altijd lastig van wanneer je het kan vragen, anders voelen ze zich beledigd ofzo... Dus kijk ik meestal naar hoe ze staan lopen. Als ik een uur of langer met de trein ga en ik zou in zo'n situatie komen, zou ik wachten tot iemand anders zijn/haar plek aanbied of anders zelf op de trap zitten. Een uur of langer staan is gewoon echt lang in een trein..

Over die tassen, snap ik dat mensen dat vaak irritant vinden, maar je kan altijd vragen of je daar kan zitten oid.. Ik zelf haal altijd mijn tas weg als ik zie (of weet) dat het druk wordt, zodat ze sowieso kunnen zitten..

Ik ben heel makkelijk wat reizen betreft, ik sta net zo lief of ik ga op de trap zitten. Ik sta dus ook met regelmaat mijn plaats af aan oudere mensen, zwangere mensen of mensen met kinderen. Mijn ouders hebben mij zo opgevoed dus ik doe het eigenlijk zonder er bij na te denken. Als ik twijfel dan vraag ik het meestal even.

Serena schreef:
Over die tassen, snap ik dat mensen dat vaak irritant vinden, maar je kan altijd vragen of je daar kan zitten oid.. Ik zelf haal altijd mijn tas weg als ik zie (of weet) dat het druk wordt, zodat ze sowieso kunnen zitten..

+1
Heel veel mensen leggen hun tas naast zich neer. Als ik vraag of ik daar dan kan zitten, kan dat altijd. Nooit problemen mee gehad. Zelf leg ik ook van m'n tas naast me, als ik merk dat het drukker wordt, haal ik 'em weg, of als iemand heel langzaam langs loopt als een soort van teken dat hij/zij daar wil zitten.

Ik sta bij langere ritten pas op het laatste moment op als er echt niemand anders op staat en de persoon echt oud is/moeilijk ter been lijkt. Ik baal dan stiekem best wel omdat je dan de kans loopt dat je van Amsterdam tot Amersfoort (of zelfs Zwolle) moet blijven staan. Maar aan de andere kant zou dat voor de oudere persoon nog moeilijker zijn.

Ik erger me er trouwens wel een beetje aan dat die oudere persoon op die momenten dan vaak nog op het laatste moment instapt terwijl de trein op sommige stations echt wel lang staat/of dat het het beginpunt van de route is. Vaak is er best nog wel plek als ze er even iets eerder waren geweest.

Ik vind het ook best wel eens lastig te bepalen wat nu oud is en wat niet. Je hebt tegenwoordig zo veel van die vitale ouderen die ergens gaan wandelen of zo maar dan al wel redelijk op leeftijd zijn/grijs zijn. Ik zit dan best wel te twijfelen of ik nu wel of niet moet aanbieden om op te staan. Eigenlijk vind ik ze er dan nog te vitaal uit zien zodat ik vind dat ze ook wel even kunnen blijven staan maar aan de andere kant voelt dat dan toch weer niet goed.

Bij kortere ritten sta ik trouwens wel meteen op.