Na 4 jaar is het over

En ik vind het vreselijk om dat zinnetje uit te spreken of iets in die trant tegen iemand te zeggen. Ik weet ook niet zo goed wat ik met dit topic wil, maar wil even mn verhaal kwijt. Misschien heeft iemand wel een tip om me beter te voelen ofzo.

Al een aantal maanden, heel veel maanden eigenlijk, ging het al niet goed. Dit gevoel kwam vooral vanaf mijn kant omdat ik niet goed meer wist wat ik voor hem voelde. Uiteindelijk in december 2010 toch de stap genomen om te gaan samenwonen. Ja, ik heb dit met enige twijfel gedaan...maar ik wilde niet opgeven en er voor gaan. In april ben ik voor 3 maanden naar het buitenland gegaan om een stage te doen. Afgelopen week ben ik terug gekomen en alles voelde heel raar. In het begin dat ik weg was, heb ik hem heel erg gemist en vroeg ik me af waarom ik ooit twijfels had. Maar naarmate ik langer weg was, begonnen deze gevoelens te slijten en de dag dat ik terug kwam, was heel anders dan verwacht. Na veel praten en huilen, hebben we besloten om er een punt achter te zetten. Na 4 jaar...en het doet me zo'n pijn. Ondanks dat ik weet dat het mijn eigen keus is, doet het me zo ontzettend pijn. Want dit is niet wat ik ooit gewild heb. Maar ik kan niet anders, ik ben zo moe en op van het vechten tegen die gevoelens (die ik eigenlijk dus niet had). Ik heb rust en vrijheid nodig. Maar het doet me toch wel zoveel pijn en verdriet. Het ene moment vraag ik me af 'wat heb ik gedaan?!'. Het andere moment voel ik me sterk en durf ik met een glimlach naar de toekomst te kijken. Het is zo verwarrend. Ik hou nog ontzettend veel van hem, maar die gevoelens die je nodig hebt om een liefdes relatie te hebben, die was ik al zolang kwijt. En daar kan ik niet mee leven. Die bepaalde liefde heb ik nodig om gelukkig zijn.
Ik hoop dat het ooit weer goed komt. Dat ik die gevoelens weer terug krijg en verder kan met deze jongen waar ik zoveel van hou. Voor nu heb ik het gewoon even heel zwaar.

Natuurlijk is het vervelend en voel je je rot, ook al is het je eigen keus! Hopelijk vind je rust en geluk, wat de toekomst je ook brengt.
Voor nu veel sterkte met het (opnieuw) inrichten van je leven en plannen.

Omdat het je eigen keuze is, wil het nog niet zeggen dat je het er niet moeilijk mee mag hebben. Natuurlijk wel, jullie hebben 4 jaar lief en leed gedeeld. Het 'houden van' gevoel zal ook niet in één keer over gaan, maar je hebt wel ingezien dat jullie samen geen toekomst hebben. Ik vind het goed dat je voor jezelf hebt gekozen. Je hebt het immers nog maanden geprobeerd, wat kun je nog meer doen?
Probeer wat afleiding te zoeken door bijvoorbeeld leuke dingen te doen met vriendinnen, je moeder, etc. Op die manier denk je misschien iets minder aan hem.
In ieder geval, heel veel sterkste de komende tijd!

Thanks meiden, hele lieve woorden van jullie. Ben inderdaad wel een beetje afleiding aan het zoeken. Ik ben net terug uit het buitenland en heb ook geen bijbaan meer en op het moment zomervakantie. Geeft me aan de ene kant vrijheid, aan de andere kant zit ik wat vaker stil en die momenten zijn niet leuk. Maar ja, volhouden en sterk blijven...

Dat is ook moeilijk, het oude vertrouwde leventje is voorbij. Alles veranderd nu, vrienden, woning, alle dingen die jullie gezamelijk deden. Ik had dat bij mijn ex heel erg, ik miste het ook. Niet Hem maar alles wat ik erom heen had opgebouwd. Je moet weer soort van opnieuw beginnen en dat is lastig. Maar er staan je weer hele mooie dingen te wachten die je nooit had gehad als je was blijven zitten waar je zat. Nu heb je weer de kans om gelukkig te worden!

Verdriet hebben mag natuurlijk maar je hebt je keuze met een reden gemaakt en daar moet je je ook aan vasthouden. Er komen mooie tijden aan de toekomst

Heej meis!

Heel veel sterkte!! Dat je zelf die beslissing neemt maakt het niet per definitie makkelijk hoor!
Lastig is dat he, dat je nu precies vakantie hebt. Zijn er geen mensen die nu ook vrij zijn, zodat je wat leuke dingen kunt plannen?

Thanks Tazz, je hebt zeker gelijk met wat je zegt. Ik denk er zelf ook wel zo over, maar ik heb ook momenten dat ik het allemaal niet zo zie en enorm van mezelf baal.

@ Maddie, ik kan mijn tijd wel vullen, komt wel goed. Het is alleen dat ik wel de tijd heb om stil te zitten en als ik daar gebruik van maak, ga ik denken en piekeren. Ik ben ondertussen wel aan het zoeken naar een baantje, ook al wilde ik mezelf even de rust gunnen na 3 maanden keihard werken. Maar een beetje invulling en gedachten verzetten via werken, is denk ik wel een goed idee.

Moet even mn ei weer kwijt hoor...ben aan het reageren op kamers. En vanmorgen een belletje gehad dat ik mag komen kijken. Heel goed natuurlijk, want ik reageer niet voor niks. Maar het komt opeens heel dichtbij en ik ben er gewoon misselijk van :s. Dat we het besloten hebben niet verder te gaan is 1, maar het punt waarop ik weg ga word denk ik heel moeilijk als het eenmaal zo ver is. Missch omdat het dan werkelijkheid wordt. Pfffh...moeilijk

Ja... Dat is ook moeilijk. Dan wordt het zo definitief he!! Mijn ex maakte het ook uit na ruim vier jaar relatie. Ik zorgde ook dat ik niet thuis was als hij kwam.
Ik denk dat je als je een eigen plekje hebt wel wat meer rust zal krijgen. Dan heb je een heel moeilijk deel achter de rug.
Was die kamer wat? Of heb je nog niet gekeken?

Ik heb wel gekeken, maar het was niks. Verder met mn zoektocht dan maar! Er is alleen niet zoveel. En het liefst wil ik terug naar mijn oude huisgenootjes, maar er is niks vrij op het moment.

Wat jammer dat er nu niets vrij is zeg! Maar een fijne plek om te wonen is natuurlijk heel belangrijk. Waar woon je nu?

Nog steeds in het huis samen met mijn ex dan. Het huis is van ons samen en ik zie het niet zitten om ergens anders heen te gaan. Maakt het allemaal wel ontzettend complex natuurlijk. Ik zit steeds meer en meer te denken om terug te gaan naar het land waar ik stage liep, het is me zelfs aangeboden. Al is het maar om daar nog even een maand te werken, wat geld te verdienen, hier weg te zijn en daar even tot mezelf kan komen terug bij de mensen en de sfeer die ik best wel mis. Maar ik denk dat ik veel vraagtekens uit mijn omgeving krijg als ik dat doe + dat ik over een maand weer precies in dezelfde shit zit als ik nu zit.

Ja, het is natuurlijk wel aantrekkelijk, maar wat je zegt, je stelt het zoeken naar een huis alleen maar uit natuurlijk. Maar wat moeilijk zeg, dat jullie nog samen in één huis wonen. Ik hoop dat je snel wat anders vindt.

Thanks voor je lieve berichtjes Maddie. Het gaat op zich prima in een huis, maar het verward me wel. Kunnen allebei op deze manier nog niet beginnen met verwerken.

Nee, dat lijkt me juist zo moeilijk eraan! Wel sterk van je allemaal hoor

Wat moeilijk zeg, heel veel sterkte!!