Bestaat er ook iets als een babypubertijd?

N. is de laatste tijd zo ontzettend dwars en wordt snel boos. Ze kan heel erg hard schreeuwen als iets niet naar haar zin is. Verschonen, 'nee' zeggen en haar iets niet geven wat ze niet mag zorgen ervoor dat ze in een aardige driftbui komt, die niet zomaar over gaat met lieve woorden, knuffels en kusjes. Zelfs als ze uiteindelijk haar zin krijgt blijft ze 'hangen' in de boze bui. En dit alles terwijl mijn kleine meisje nog niet kan kruipen, praten, etc. Zo klein, nu al zo driftig!

Bestaat er dus ook iets als een babypubertijd?! Dat zou hier wel een hoop verklaren!

Ik zou eigenlijk niet weten of dat bestaat;) Zou het niet kunnen dat ze een beetje gefrustreerd is omdat ze nog niet kruipt oid.
Op het kdv hebben we ooit een jongetje gehad die vreselijke driftbuien had, op het moment dat hij kon kruipen was het over!

De 11 maanden sprong

J. heeft dat ook een tijdje gehad totdat ze kon zitten, kruipen en staan... Nu is het goed. Naar mijn idee wilde ze gewoon veel meer dan ze kon en werd ze daar boos van, of nou ja eerder gefrustreerd. Heeft ze nu nog wel eens als ze iets duidelijk wil maken maar dat lukt niet. Kan ze me ook echt aan kijken van 'snap je me nou niet'.

Bij ons hielp het heel erg door haar te helpen om de dingen te doen die ze wilde doen maar nog niet kon. Dus bijvoorbeeld laten staan en haar dan vasthouden, helpen om te gaan zitten, helpen om op te staan en nu wil ze dus steeds aan de hand lopen want ze wil dat wel maar durft/kan nog niet los staan/lopen.

Succes ermee in ieder geval.

Ja, ik zat zelf ook te denken aan een sprongetje. Maar het is nu al wel een hele tijd zo. Ze is eigenlijk altijd al vrij temperamentvol geweest. Vanaf het begin zeiden we: dit wordt een pittig dametje. Nu ze steeds ouder wordt, wordt het ook steeds duidelijker Rustig doen kan ze niet, ze zal nooit lekker bij je/tegen je aan liggen of zitten. Heeft dit eigenlijk ook nooit echt gedaan, op de eerste twee maanden na. Het 'schreeuwen' heeft ze op haar manier ook altijd al gedaan, echter was het vandaag wel even echt heel erg!

Heb zelf ook wel het idee dat ze soms een beetje gefrustreerd is, inderdaad omdat ze veel dingen wil (kruipen, zelf gaan zitten, zelf optrekken tot staan en zelf lopen) maar nog niet kan.

J. heeft dit ook een tijdje gehad. Nu hij kan kruipen wordt het een stuk beter. Hij was echt heel gefrustreerd dat hij de dingen wel wou maar nog niet wist hoe het moest.

Heeeel herkenbaar hoor!
N.athan heeft het ook sinds een week of 2. Trekt daar ook hele boze,gefrustreerde,geirriteerde gezichten bij (heb je misschien op fb wel gezien?). En gromt/gilt/krijst daar ook bij.
Dit doet hij als hij zijn zin niet krijgt, als we niet reageren etc.
We reageren er nu helemaal niet meer op en moet zeggen dat hij het wel minder doet nu.
Maar soms..pfff! Zooooo irritant! (kan nog wat worden als hij groter wordt, denk ik dan)
N.athan is ook erg temperamentvol en pittig. Vanaf de geboorte al.
Maar sinds hij kan lopen/kruipen etc is het wel minder. Hij heeft meer rust. Als hoij nu iets wilt (pakken), kan hij dit ook zelf doen.
Kan me voorstellen dat N daar ook veel onrust/frustraties heeft. Maarja, wat doe je eraan. Ze doet het op haar eigen tempo. Je kan haar niet helpen/dwingen...afwachten maar?
Sprongetje, ook daar zal wat vandaan komen.
Het zal een combinatie zijn van karakter,frustraties,sprongetje....
Succes meid:)