Te vroeg voor een kindje?

Hoi allemaal,

Normaal gesproken ben ik een meelezer die sporadisch post, maar ik open nu een topic omdat ik advies zoek van mensen die voor de keuze hebben gestaan die ik wil maken.

Mijn vriend en ik willen heel graag een kindje. Ik weet alleen niet of dit het beste moment is. De situatie is als volgt: Ik woon sinds een aantal jaar samen met mijn vriend met wie ik een relatie van 7 jaar heb. Ik heb net mijn HBO opleiding afgerond en hij is hier mee bezig en hoopt in februari klaar te zijn. Ik heb een jaarcontract welke bij goed functioneren automatisch een vast contract zal worden. Hij werkt 3 jaar freelance voor een overheidsinstelling welke flink moet bezuinigen, waardoor hij geen baanzekerheid heeft. Hij heeft wel een goed gevulde CV. We wonen in een bovenwoning welke net groot genoeg is voor één kindje. We hebben een grote studieschuld omdat mijn vriend studievertraging heeft omdat hij ervoor koos zijn freelance werk prioriteit te geven boven zijn studie, omdat het een droombaan is met een heel goed salaris.
In maart ben ik 'per ongeluk' zwanger geweest van een zeer gewenst kindje, helaas kreeg ik een miskraam.

Wat mij, ondanks de grote kinderwens tegenhoudt, is de financiele onzekerheid ivm zijn baan, gecombineerd met een studieschuld die de vaste lasten omhoog brengt. Echter, zal deze situatie nog tenminste twee jaar hetzelfde zijn. In de tussentijd zal hij freelance werk aannemen bij andere bedrijven, maar we weten ook niet hoeveel dit op zal leveren.
Ook een groot 'struikelblok' is dat mijn moeder mijn leven met mijn vriend afkeurt en niet blij zal zijn met haar kleinkind. Dit zie ik ook de komende jaren niet veranderen.
Ik ben nog jong (22), dus ergens denk ik 'alle tijd, waarom niet rustig wachten op meer zekerheid?', maar aan de andere kant is er weinig dat ik liever wil dan het krijgen van een kindje. Ik heb een stabiele relatie, een vaste baan, een eigen huis, schoonouders die ons super (zullen) steunen etc. Maar toch weet ik niet of we het moeten doen, puur rationeel.

Wat denken jullie, moet ik mij laten tegenhouden door praktische zaken, of moet ik het op zijn beloop laten en zien wat er gebeurt en me zorgen maken als zich werkelijk problemen voordoen? Voorop gesteld dat het kindje nooit iets tekort zal komen.

moeilijk keuze,1 ding waar ik me niet door zal laten tegenhouden is dat je moeder je vriend niet moet.je bent nu al 7 jaar samen met hem,dus ik denk niet dat ze zal bij draaien.Dan zou je nooit aan een kindje kunnen beginnen omdat zij hem niet moet.Verder moet je er echt goed over nadenken.want er moet natuurlijk ook oppas betaald worden of kdv.

Als eerste: Wat naar dat je een miskraam hebt gehad! Heeft dit de kinderwens niet extra aangesterkt? Dat kan ik me zo voorstellen.

Verder zou ik kijken naar de zekerheid die je hebt na die twee jaar. Zou je dan wel echt meer financiële zekerheid hebben, en is het zeker dat dit echt na twee jaar komt en niet onverhoopt langer wordt? In principe zijn twee jaar heel goed te overzien, en kan je intussen misschien ook verder kijken naar een nieuw huis met meer ruimte.

Ik denk wel dat jullie basis stabiel genoeg is om ook op dit moment een kindje te verwelkomen, maar als jij te erg in de rats zit om die financiële zekerheid, zou ik aanraden nog te wachten.

Van je moeder zou ik me, hard gezegd, niets aantrekken. Waarom zou dat over twee jaar wel veranderd zijn? Het is jullie keuze. Als zij niet blij is met een kleinkind, zegt dat meer over haar, dan over jou.

Dat is waar, mijn moeder zou geen reden moeten zijn, maar vind het wel heel jammer dat ik haar zegen niet zal krijgen.
En wat betreft opvang, dat zal mijn schoonmoeder gaan doen. Zij heeft dat ook gedaan met mijn neefjes en nichtjes en dat gaat heel goed!

Joy_ schreef:Als eerste: Wat naar dat je een miskraam hebt gehad! Heeft dit de kinderwens niet extra aangesterkt? Dat kan ik me zo voorstellen.

Verder zou ik kijken naar de zekerheid die je hebt na die twee jaar. Zou je dan wel echt meer financiële zekerheid hebben, en is het zeker dat dit echt na twee jaar komt en niet onverhoopt langer wordt? In principe zijn twee jaar heel goed te overzien, en kan je intussen misschien ook verder kijken naar een nieuw huis met meer ruimte.

Ik denk wel dat jullie basis stabiel genoeg is om ook op dit moment een kindje te verwelkomen, maar als jij te erg in de rats zit om die financiële zekerheid, zou ik aanraden nog te wachten.

Van je moeder zou ik me, hard gezegd, niets aantrekken. Waarom zou dat over twee jaar wel veranderd zijn? Het is jullie keuze. Als zij niet blij is met een kleinkind, zegt dat meer over haar, dan over jou.

Dank je. Ja die miskraam maakt het wel extra moeilijk om te wachten!
Hoe de situatie over twee jaar is weten we niet zo goed, bij zijn bedrijf is er gewoon weinig over te zeggen. Als hij niet over 2 jaar meer weet laat ie het daar schieten en gaat hij ergens anders aan de slag, ook al zou dat voor hem een hele grote stap achteruit zijn.
Ook een ander huis op korte termijn is heel lastig. Voor huren hebben we niet genoeg jaren opgebouwd en kopen met één vast contract (het mijne over een jaar) zal ook niet meevallen in deze tijden. Als we nu een kindje krijgen willen we graag verhuizen als het ongeveer anderhalf, twee jaar oud is, met de zwangerschap erbij hebben we dan tenminste twee extra jaren dus meer kans op een leuk huurhuis, of misschien dan zelfs een koophuis.

Je moet doen wat je gevoel zegt en als je denkt dat je het financieel net red en jullie dat samen prima vinden er gewoon voor gaan.

Ik persoonlijk ben echt een type wat een bepaalde 'levenstandaart' voor ogen heeft en op dit moment (of de aankomende paar jaren) leef ik nog niet op de manier dat ik zou willen. Op het moment dat ik aan kinderen begin wil ik een koophuis hebben een vaste baan (mijn vriend ook) maar daarnaast willen we ook nog op vakantie kunnen en de mogelijkheid hebben om alles nieuw te kopen (niet dat ik alles op dat moment niet zal gaan kopen, maar wij willen dat kunnen). Wij zouden financieel op iemand anders terug willen vallen.

Ik denk dus echt dat zo'n keuze puur persoonlijk is. Wat willen jullie tweeen?

Punk'd schreef:Je moet doen wat je gevoel zegt en als je denkt dat je het financieel net red en jullie dat samen prima vinden er gewoon voor gaan.

Ik persoonlijk ben echt een type wat een bepaalde 'levenstandaart' voor ogen heeft en op dit moment (of de aankomende paar jaren) leef ik nog niet op de manier dat ik zou willen. Op het moment dat ik aan kinderen begin wil ik een koophuis hebben een vaste baan (mijn vriend ook) maar daarnaast willen we ook nog op vakantie kunnen en de mogelijkheid hebben om alles nieuw te kopen (niet dat ik alles op dat moment niet zal gaan kopen, maar wij willen dat kunnen). Wij zouden financieel op iemand anders terug willen vallen.

Ik denk dus echt dat zo'n keuze puur persoonlijk is. Wat willen jullie tweeen?

Ik denk dat dat is waarom ik twijfel! Ik heb ook altijd een plaatje voor ogen gehad, en dat is niet deze. Maar mijn ideaalbeeld zal nooit worden verwezenlijkt. Ik zou graag een koophuis hebben, veel geld, goede opa's en oma's voor mijn kinderen. Maar dat gaat allemaal niet gebeuren. Ik ben verpleegkundige en hij zal ook nooit bakken met geld verdienen. Wel riant, maar niet genoeg om rijk te zijn. Mijn vader is er niet meer en mijn moeder wil me niet meer, dus die opa en oma heb ik ook geschrapt. En omdat ik die consessies moet doen, heb ik zoiets van, waarom dan niet gewoon nu, ideaal gaat het toch nooit zijn. Maar we hebben het wel goed samen.

DaySleeper schreef:En omdat ik die consessies moet doen, heb ik zoiets van, waarom dan niet gewoon nu, ideaal gaat het toch nooit zijn. Maar we hebben het wel goed samen.

Dat laatste lijkt me het belangrijkste. Ik denk dat iedereen wel zo'n ideaalplaatje heeft, en daar naar toe zou willen streven. Dat is gewoon soms niet haalbaar. En dat betekent niet dat een kindje het minder zou hebben. Natuurlijk is liefde ook niet alles, zonder geld red je het niet met alleen maar liefde bedoel ik, maar het klinkt alsof jullie samen in ieder geval een goede basis hebben.