Hypermobiliteit

Marin schreef:Doe je dat onder begeleiding of gewoon zelf, Bacio?
Afgelopen winter ben ik veel (3x per week) naar de sportschool geweest en dat was wel heel goed voor m'n lichaam (en geest), merkte ik. Ik heb amper kracht in m'n armen, en da's wel belangrijk voor m'n fotografie werk, dus dat trainde ik veel. M'n rug trainen kreeg ik alleen maar extreme pijn van, dus daar ben ik weer mee gestopt. En m'n benen trainde ik ook veel.
Nu in de zomer ligt het allemaal een beetje stil, maar van de winter wil ik het weer zo goed op gaan pakken, want ik vond het echt positief.

 Trainde je dan wel de juiste spieren? Het is verstandig in het begin met een professional te trainen. Als je het fout traint werkt t juist averechts. Ik zie zoveel mensen in de sportschool dingen doen waarvan ik weet dat ze juist heel slecht zijn voor je lichaam, maar iemand moet je dat wel leren.
Het heeft veel minder effect als je alleen 6 maanden sport, dan weer 6 maanden niet etc. Je moet echt tijd investeren in je lichaam om de juiste spieren op te bouwen.

Marin schreef:

Bacio schreef:Ik vind het heel gek om te lezen dat mensen hypermobiliteit als een soort ziekte zien. Als t goed is, heb je dit al je hele leven en weet je dus niet beter? Voor mij is t meer een gegeven, dan dat ik heel graag alles erover wil weten. Ik weet gewoon dat ik na lang te staan de volgende dag maar met moeite kan lopen door pijn in rug, bil en kniën, ook weet ik dat als ik op de bank zit ik mn benen niet op de tafel kan leunen omdat mijn kniën dan doorzakken  (net als lejow). Dat doe ik dus ook gewoon niet.

 Waarom is dat geen ziekte dan? Wat de benaming ook is, ziekte, aandoening, syndroom.. Het slaat toch op hetzelfde: het is chronisch en er is geen directe genezing mogelijk. Wat voor naam je daarvoor gebruikt doet er dan toch niet echt toe?

 Mensen moeten uiteraard zelf weten hoe ze t noemen. Ik heb t nooit echt als "iets" gezien (nog steeds niet), daarom is t heel gek voor mij om te lezen hoe anderen zoiets zien. Ik zie het hetzelfde als een moedervlek die ik op mn schouder heb.

Bacio schreef: Mensen moeten uiteraard zelf weten hoe ze t noemen. Ik heb t nooit echt als "iets" gezien (nog steeds niet), daarom is t heel gek voor mij om te lezen hoe anderen zoiets zien. Ik zie het hetzelfde als een moedervlek die ik op mn schouder heb.

 Dat vind ik wel een beetje raar omschreven. Van een moedervlek heb je over 't algemeen niet zo veel dagelijkse last. Misschien dat het in de praktijk voor jou mee valt, maar het gros van de mensen heeft er wel degelijk echt dagelijkse last van, van wat ik hier lees. Dat vind ik een rare vergelijking. Fijn dat het voor jou dan niet zo veel last geeft, maar ik krijg beetje het gevoel van je berichtje dat je vindt dat anderen zich dan maar aanstellen ofzo.

Marin schreef:

Bacio schreef: Mensen moeten uiteraard zelf weten hoe ze t noemen. Ik heb t nooit echt als "iets" gezien (nog steeds niet), daarom is t heel gek voor mij om te lezen hoe anderen zoiets zien. Ik zie het hetzelfde als een moedervlek die ik op mn schouder heb.

 Dat vind ik wel een beetje raar omschreven. Van een moedervlek heb je over 't algemeen niet zo veel dagelijkse last. Misschien dat het in de praktijk voor jou mee valt, maar het gros van de mensen heeft er wel degelijk echt dagelijkse last van, van wat ik hier lees. Dat vind ik een rare vergelijking. Fijn dat het voor jou dan niet zo veel last geeft, maar ik krijg beetje het gevoel van je berichtje dat je vindt dat anderen zich dan maar aanstellen ofzo.

 Ik heb er altijd last van, maar dat is altijd al zo geweest. Oftewel: ik kijk er niet van op. Jij trekt mijn bericht compleet uit zn verband.

Hoe kan t dat jij er nu pas achter komt? Had je als kind niet al veel klachten?
Voordat ik ging aan kracht training deed kon ik na een concert of festival de hele dag bijna niet opstaan en lopen.

Voor de mensen die een kantoor baan hebben: hoe doen jullie dat? Ik heb altijd erg last van m'n muis arm. Ik neem elk uur even pauze en doe ik oefeningen. Zitten doe ik vaak zoals iemand eerder heeft gepost, met je benen langs je lichaam.

Vanwege de "muis arm" ga ik 1x per maand naar dry needling. Dit geeft bij mij wel verlichting.

OK, die indruk kreeg ik van je bericht, omdat je zei dat je het gek vond dat het als ziekte gezien wordt en je het met een moedervlek vergelijkt.

Anyway..

Nee als kind heb ik er nooit wat van gemerkt, maar wel al zo lang als dat ik volwassen ben heb ik vervelende pijn- en vermoeidheidsklachten, die in de loop van de jaren erger zijn geworden.

De mensen die zich in het circus in een koffertje vouwen zien hun hypermobiliteit waarschijnlijk ook zoals jij het ziet als de moedervlek op je schouder Bacio. Voor hen is het zelfs een bron van inkomsten! Bij kan het, misschien, mijn bron van inkomsten gaan kosten...

Ik merk inderdaad ook dat sinds ik mijn spieren heb getraind het wel iets beter gaat. Maar voor mij blijft het toch wel iets waar ik dagelijks rekening mee moet houden, erover nadenken welke beweging ik maak, dat ik de boel niet overstrek. Laatst pakte ik de deurklink vast en schoot mijn pols verkeerd...  

Ik ben ook totaal niet lenig, kan ook niet met mn handen bij de vloer als mijn benen rechtstaan enzo.

En vind jouw vergelijking ook een beetje raar Bacio. Ik heb er echt wel degelijk pijn en last van en het belemmert me in de dingen die ik wil doen. Dat doet de moedervlek op mijn wang toch echt niet.
Ik heb het al mijn hele leven ja (als ik zo eens terug ga denken), maar het wordt erger, en dat is gewoon K U T.

Au! Dat is echt vervelend en pijnlijk. Ik heb dat soort ongelukjes sinds 3 jaar vaak met mijn rechter arm (waarmee ik muis). Ik denk dat t aan mijn werkplek ligt.

Lejow schreef:Zoveel herkenbaarheid!

Ik heb bijv ook een hekel aan op de bank eten. Ik kan mijn bord gewoon niet lang genoeg vasthouden. Dan gaan mijn pols en vingers echt protesteren. Het liefst zit ik dan ook op de grond, met mijn bord op de salontafel.

Of een zware pan tillen (bijv de saus van de macaroni uit de koekenpan in de pan met macaroni doen, waardoor ik een hand nodig heb voor een lepel en de pan dus maar met een hand vast kan houden).

Je kunt voor de macaroni ook de saus in de wok maken. Pan met macaroni afgieten in een vergiet met twee handen en dan met twee handen in de wok mikken misschien scheelt dat voor je?

Ik heb fybromyalgie en ik ben in bepaalde gewrichten hypermobiel. Dat laatste heb ik al mijn hele leven en ik vind het niet zo moeilijk daarmee om te gaan. Bepaalde dingen kan ik beter niet doen en andere dingen juist wel. Vlinderslag moet ik gewoon niet meer doen. Doe ik het wel, dan draai ik mijn schouder half uit de kom en heb ik twee weken last.

Oh dat zou ook nog kunnen ja, die pan is natuurlijk lichter.

Ja, dat is het ook Jip, het is gewoon aftasten wat je wel en niet kunt.

Haha, ja en kun je met twee handen vasthouden

Met vallen en opstaan ben ik veel wijzer geworden.

Jip83 schreef:Haha, ja en kun je met twee handen vasthouden

Met vallen en opstaan ben ik veel wijzer geworden.

Is dat voor jou ook de reden geweest dat je je specialisatie hebt gekozen? Want MT bv lijkt me dan erg moeilijk.

Minx schreef:

Jip83 schreef:Haha, ja en kun je met twee handen vasthouden

Met vallen en opstaan ben ik veel wijzer geworden.

Is dat voor jou ook de reden geweest dat je je specialisatie hebt gekozen? Want MT bv lijkt me dan erg moeilijk.

Nee, die heb ik gekozen omdat ik dat leuk vindt. Mijn interesse ligt totaal niet bij manuele therapie.

Marin schreef:

Bacio schreef:Ik vind het heel gek om te lezen dat mensen hypermobiliteit als een soort ziekte zien. Als t goed is, heb je dit al je hele leven en weet je dus niet beter? Voor mij is t meer een gegeven, dan dat ik heel graag alles erover wil weten. Ik weet gewoon dat ik na lang te staan de volgende dag maar met moeite kan lopen door pijn in rug, bil en kniën, ook weet ik dat als ik op de bank zit ik mn benen niet op de tafel kan leunen omdat mijn kniën dan doorzakken  (net als lejow). Dat doe ik dus ook gewoon niet.

 Waarom is dat geen ziekte dan? Wat de benaming ook is, ziekte, aandoening, syndroom.. Het slaat toch op hetzelfde: het is chronisch en er is geen directe genezing mogelijk. Wat voor naam je daarvoor gebruikt doet er dan toch niet echt toe?

Ik heb ook al mijn hele leven ADHD, maar dat betekend toch niet dat ik er geen last van kan hebben omdat ik het gewend ben? Beetje vreemde manier van denken. Ik vind het juist fijn om dingen te herkennen omdat ik dan beter begrijp waar ik last van heb. Tja en dat je daarvoor een label nodig hebt vaak, dat is dan terzijde.

ik heb ook enorm veel moeite met zware pannen. Ik kon ook geen klarinet meer spelen omdat mijn duim dan bijna uit de kom hing, heb het nog een tijdje gedaan met een een draagband, maar ik bleef last houden.
Koekenpannen heb ik ook last van. Ik probeer dat gewoon of heel snel te doen, of ik schep op met de pan op het fornuis óf ik pak een ovenwant en pak de andere kant ook vast. Afgieten doe ik in een vergiet om die reden.

Ik heb alleen de diagnose FM, maar weet vrijwel zeker dat ik hypermobiel ben. Ik ben vroeger, nu zo'n tien jaar geleden, erg vaak door mijn knie gegaan. Ik denk dat het in een jaar of drie tijd minstens vier keer is gebeurd. Ook kan ik zitten zoals sommigen van jullie, met mijn benen haaks op mijn knieën. Dat doe ik echter niet meer, want juist als ik in zo'n houding zit krijg ik last van mijn knieën. Ook merk ik dat mijn lichaam vlak voordat ik ongesteld moet worden/als ik net ongesteld ben erg gevoelig is voor verdraaiingen van mijn ledematen. Ook voel ik me dan zo slap in mijn ledematen dat ik sneller val. Zo ben ik laatst tijdens het wandelen zomaar gevallen.

Dat zomeer ineens vallen herken ik ook heel erg! Daarmee heb ik mijn enkelbanden gescheurd... Wat was ik blij dat ik niet alleen was en iemand kon bevestigen dat ik écht alleen maar gewoon liep en ineens ging. Op mijn werk heeft dat nog voor een hoop weerstand gezorgd bij mijn manager, die kon het niet geloven en heeft wel tig keer gevraagd of ik echt alleen maar aan het lopen was, of ik niet was wezen schaatsen (was in de winter) of op stap was.   

Wat betreft de pannen, ik heb een extra handvat. Die klem je op de rand van je wokpan bijvoorbeeld en dan heb je twee handvaten om je pan mee op te tillen. Maar meestal schep ik gewoon vanaf het fornuis op.
Pannen afgieten is vaak ook pijnlijk, dat doe ik dan dus ook met behulp van het vergiet.

Waar ik ook goed aan moeten denken is het optillen van schaaltjes. Ik pak die vaak aan de rand en dan staan mijn vingers er geknakt tegenaan, nou ja lastig uitleggen, beetje zoals je handen staan als je een dienblad draagt zoals in de horeca (kan ik dus ook niet). Dat doet de eerste paar keer meestal geen pijn maar goed voor mijn vingers is het niet. Dus ik kan ze beter gewoon omsluiten met mijn vingers.
Soepkommen met oortje(s) kan ik ook niet aan het oortje dragen, hetzelfde geldt voor theeglazen.

Ik begrijp Bacio dr punt wel, ik zie het ondanks de naam ook niet echt als een 'aandoening'  Heb ook het idee dat veel mensen het zijn zonder dat ze het weten en gewoon zwakke punten en gekke dingen hebben zoals ik ook had en wanneer het dan een naam krijgt er meer op focussen.

Wel grappig herken veel dingen, maar weet wat mijn lichaam kan en wat niet (die pan! Haha vond mijzelf altijd maar een slappeling dat ik echt twee handen nodig heb) en met goede oefeningen gaat het bij mij gelukkig vrij goed. En ja ik heb wel eens pijn, maarja heb ook wel eens hoofdpijn. Ik snap wel wat Bacio zegt over het stukje gewenning.

Hiermee niets afdoen aan andermans 'last' even voor de duidelijkheid

Wederom herken ik punt na punt Angela!
En dat door je enkels gaan, ik heb het nu niet meer, maar vroeger wel heeeeeeel erg vaak. Gewoon ook als ik liep inderdaad. Knak, hop, daar lag ik weer.


Mensen kijken mij altijd raar aan als ik mijn handen in mijn zij zet (ik kan dat dus ook niet, want 'zoals het hoort' voelt het raar, en zoals ik het doe, gaat het heel snel zeer doen).
Met mijn onderbenen naast mijn bovenbenen zitten kon ik vroeger wel, nu niet meer.
Wel kan ik mijn vingers echt extreem ver naar boven buigen (zonder daar mijn andere hand bij te gebruiken om kracht te zetten).

In mijn geval zie ik dit niet als 'zo maar eens pijn'.
Wat ik al eerder zei, het belemmert me echt.
Ik heb ook wel eens hoofdpijn, gelukkig niet in ernstige mate, maar dan neem ik een paracetamol en ga op tijd naar bed en dan gaat het wel weer weg.
Dat is met deze pijn gewoon niet zo, het is praktisch altijd, zeurend aanwezig.

Ik hoop dat ze me in het Erasmus goede tips kunnen geven, ook qua sporten enzo.

Ik heb soms migraine vandaar mijn vergelijking met hoofdpijn

Vervelend dat het je zo bellemert Lejow, hoop ook dat je goede tips krijgt!

Ook ik ben hypermobiel. Heb het topic vluchtig doorgelezen dus misschien is dit al gezegd, ik heb er vooral last van in mijn vingers/handen omdat ik daar de spieren niet goed kan trainen. Mijn vingers overstrekken heel makkelijk en kunnen eigenlijk alle kanten op bewegen. Voordat ik echt klachten kreeg ben ik op aanraden van een vriendin (zij is ergotherapeut) naar de huisarts gegaan die mij doorverwezen heeft. Ik ben toen dus in het ziekenhuis terrecht gekomen bij een ergotherapeut en fysiotherapeut die gespecialiseerd zijn in handen.

Zij hebben samen met mij gekeken naar hoe ik mijn dagelijks leven aan kan passen dat is met hele kleine aanpassingen prima gelukt. Zo til ik nu geen zware dingen meer met mijn handen maar doe ik bijvoorbeeld de boodschappen met een rugtas of op de fiets. Een knopje indrukkken doe ik niet met mijn vingertop maar met mijn knokkel. Dat soor kleine dingen.
Nu heb ik al een tijdje pijn klachten in een van mijn vingers en daar is nu een spalkje voor gemaakt zodat ik nog wel kan buigen maar niet meer kan overstrekken en dat werkt echt prima. Geen pijn meer. 
Dus misschien is naast fysiotherapie ergotherapie ook wel een optie.

Verder helpt het echt om je spieren te trainen. Ik fiets veel, basketbal en wandel ook geregeld een stuk en daardoor heb ik eigenlijk verder geen klachten/pijn.  En ik let er altijd goed op dat ik bijvoorbeeld mijn knieen niet overstrek als ik ergens stil sta en dat ik niet in mijn heupen ga hangen (staat er wat raar maar weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) maar dat ik echt gebruik maak van mijn spieren.

Wow, basketbal Sokpop? Ik moet er niet aan denken! Tijdens mijn revalidatietraject deden we ook allerlei balspelen maar daar werden mijn vingers echt niet blij van, zéker niet van voet- of basketballen omhoog werpen. Knap dat je dat lukt terwijl je zoveel last van je vingers hebt!

Ik probeer ook goed op te letten als ik stil sta maar ik betrap me er zó vaak op dat ik overstrekt sta met mijn knieeen  Sinds revalidatietraject ben ik me wel meer bewust van mijn houding.

Ergotherapie heb ik ook al meerdere keren gehad en dat is zeer waardevol geweest! Ik heb daar oa een soort foambuizen gekregen die ik bv. om mijn haaknaald heb zitten en om de afwasborstel, ideaal!
Hoe gaat het bij jullie met schrijven? Ik kan mijn pen niet normaal vasthouden en schrijf het liefst met een dikkere pen, met een dunne pen kan ik niet lang schrijven.

Hoe zit het bij jullie trouwens met erfelijkheid? Mijn directe familieleden hebben het niet, aan mijn vaders kant zit er aan twee kanten ver weg wel wat vergelijksbaar.

Misschien dat het scheelt dat ik al basketbal sinds mijn zevende, maar tot nu toe gaat het eigenlijk altijd wel goed. 

En ik denk dat ik het ook gewoon in mindere mate heb misschien.

Wat ik wel merk is dat ik snel blauwe plekken heb en ook dat dingen mij sneller pijn lijken te doen dan bij anderen. En dat ik echt heel onhandig ben als in tegen dingen aanbotsen en stoten en vroeger viel ik ook echt heel vaak. Hebben jullie dat ook?