Huisdier dood, hoe vertellen?

Hoi allemaal,

Mijn ouders hebben een heel oud, ziek hondje en waarschijnlijk zal hij vanavond inslapen. Buiten dat het voor ons allemaal heel erg is natuurlijk weet ik niet zo goed hoe ik dat moet gaan vertellen aan mijn zoons. Leaf had vorig jaar een heel lief boekje gestuurd dat erover gaat. Maar dingen als afscheid laten nemen of niet, vertellen over doodgaan na ziek zijn, dat soort dingen... En hoe om te gaan met het verdriet, ze zijn 6 en 3, dus wat beseffen ze?

Precies aan de andere kant van de hemel is een plaats, en die heet Regenboog Brug.
Als een dier waar je veel van houd doodgaat, dan gaat dat dier naar de Regenboog Brug.
Daar zijn grasvelden en heuvels voor onze lieve vriendjes,
zodat ze kunnen rennen en met elkaar kunnen spelen.
Er is genoeg te eten, water en zonneschijn en ze voelen zich daar warm en prettig.


Alle dieren die ziek of oud geweest zijn worden daar weer beter,
alle dieren die gewond waren, of verminkt, krijgen weer een sterk gezond lichaam,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen, of in de dagen die voorbij gaan..


De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is alleen een klein dingetje:
ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje achter hebben moeten laten.


Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling breekt hij uit de groep en vliegt over het gras, sneller en sneller.
Hij heeft jou gezien, en als jij en je lieveling bij elkaar komen pakken jullie elkaar beet,
en zijn voor altijd bij elkaar.
Het dier kust je gezicht, jouw handen strelen het kopje weer en je kijkt weer in die lieve ogen,
die je zo lang niet gezien hebt, maar die altijd in je hart zijn gebleven.

Misschien dat dit gedichtje iets voor je is?
Ik zou je kindjes vertellen wat er aan de hand is.
En ze dan vragen of ze het hondje nog willen zien?

Lastige situatie zeg, bah. Heel veel sterkte alvast! Hoe oud een dier ook is, als je er gek mee bent is het altijd moeilijk om afscheid te nemen.

Ach gossie meis, het arme taaie beest heeft het nog wel even uitgehouden he? Als je wil huilen, dan bel maar, ik zit in de huilmodus vandaag. Gedeelde smart is halve smart;)



Ik zal een kaarsje branden voor je lieve trouwe hond!

Gewoon vertellen zoals het is. Dat werkte hier het beste. Uitleggen dat hij oud was voor een hondje en "heel erg "ziek was geworden ( anders denken ze bij de eerst volgende griep dat ze doodgaan ) en dat hondjes dan ook doodgaan.
Ik zou ook zeggen dat ze er verdriet van mogen hebben.

Mijn ervaring is vaak hoe beladen je het maakt zo ervaren ze het ook.

In ieder geval gewoon de waarheid vertellen, er niet om heen draaien. Ook niet zeggen dat hij 'slaapt' o.i.d. want het moet wel duidelijk zijn dat slapen en doodgaan iets heel verschillends is, dat hij nooit meer wakker wordt.
Afscheid nemen kun je misschien wel doen ja. Ik denk dat dit misschien zelfs een heel fijn voorbeeld is, ik bedoel het niet lullig maar een hond is toch anders dan een mens. Zo leren ze er mee om gaan op een iets minder pijnlijke manier dan wanneer bijvoorbeeld een dierbare overlijdt.

Wij hebben gewoon verteld dat Luca (onze hond) heel erg oud was en heel erg ziek en dat ze er nu niet meer is. De jongens, die haar toch hun hele leven bij zich gehad hebben, hebben er nauwelijks last van gehad. Wij meer dan hun in ieder geval.
We hebben daags erop samen een plantje gekocht voor binnen en daar een foto van de hond in gezet zodat ze haar nog konden zien als ze verdrietig waren. Dat heeft ze wel goed gedaan denk ik.

Hoe is het gegaan meis?

Biancy schreef:Precies aan de andere kant van de hemel is een plaats, en die heet Regenboog Brug.
Als een dier waar je veel van houd doodgaat, dan gaat dat dier naar de Regenboog Brug.
Daar zijn grasvelden en heuvels voor onze lieve vriendjes,
zodat ze kunnen rennen en met elkaar kunnen spelen.
Er is genoeg te eten, water en zonneschijn en ze voelen zich daar warm en prettig.


Alle dieren die ziek of oud geweest zijn worden daar weer beter,
alle dieren die gewond waren, of verminkt, krijgen weer een sterk gezond lichaam,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen, of in de dagen die voorbij gaan..


De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is alleen een klein dingetje:
ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje achter hebben moeten laten.


Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling breekt hij uit de groep en vliegt over het gras, sneller en sneller.
Hij heeft jou gezien, en als jij en je lieveling bij elkaar komen pakken jullie elkaar beet,
en zijn voor altijd bij elkaar.
Het dier kust je gezicht, jouw handen strelen het kopje weer en je kijkt weer in die lieve ogen,
die je zo lang niet gezien hebt, maar die altijd in je hart zijn gebleven.

Dit vind ik zo'n mooi tekstje

Straks gaat het gebeuren en vanavond zal ik het met ze bespreken. Ik neem ze nog maar even niet mee naar opa en oma want die zijn behoorlijk emotioneel en daar wil ik ze nog niet direct mee confronteren, dus ik zal het alleen moeten doen... Mijn vriend is ook nog eens niet thuis

Dus naast dat ik zelf verdrietig ben zal ik mijn kinders ook op moeten vangen. Eerlijkheid is denk ik inderdaad het beste, en ik zal zeker duidelijk zijn over dat de hond heel oud was...

Wat Mamsie zegt, zou ik ook doen. Van mijn zusje weet ik dat ze gewoon heel nuchter er over is, als je er zelf ook nuchter over doet. Hun hond heeft namelijk wel eens de hamster van de neefjes en nichtjes doodgebeten, en ook wel eens een konijntje in de tuin. Die hebben ze toen begraven, en een bloemetje bij gezet. Maar gewoon vertellen dat de hond dood is gegaan (niets over spuitjes enzo vertellen), en dat hij oud was. En dan een bloemetje brengen aan opa en oma wanneer zij zelf weer wat rustiger zijn.

wat vervelend zeg ! .
sterkte er mee .

Nou, het is achter de rug.

Het beestje is vanmiddag ingeslapen. Mijn ouders waren flink overstuur, natuurlijk. Ik heb mijn zoons gehaald, ben met ze op de bank gaan zitten en heb ze het nieuws gebracht en heb ze daarna de ruimte gegeven om te reageren. De oudste was er compleet kapot van. Hij barstte in huilen uit en heeft denk ik wel 2 uur tegen me aan zitten huilen. De jongste huilde in het begin mee en probeerde zijn grote broer te troosten, maar daarna wou hij toch wel met zijn vriendinnetje van verderop in de straat gaan spelen. Maar de oudste.... jeetje, dat brak echt mijn hart, dat intense verdriet dat hij had. We hebben er over gepraat. Ik heb hem niet verteld dat opa en oma de hond hebben laten inslapen, maar dat ze is doodgegaan. Hij was zo, zo erg verdrietig en had zo graag afscheid willen nemen en wilde naar oma toe. Toen hebben we oma even gebeld en heeft hij aan de telefoon nog even samen met oma gehuild. Daarna heb ik gevraagd of hij misschien een tekening wilde maken voor oma, en dat heeft hij gedaan. Hij heeft de hond getekend en uit de tuin een bosje bloemen geplukt om morgen aan oma te geven.

Toen de jongste op bed lag heb ik hem nog even opgehouden en hebben we nog even gepraat. Ik heb hem gevraagd te helpen met het uitkiezen van een camping voor de zomervakantie en dat vond hij leuk. Hij is vrij rustig naar bed gegaan en is snel in slaap gevallen.

Ik weet niet, ik vind het echt vreselijk om mijn zoon zo verdrietig te zien. Dan wil ik wel de hemel en aarde bewegen om hem weer blij te maken, en het doet me verdriet dat ik niets aan de situatie kan veranderen, dat ik dat niet onder controle heb. Maar dat is iets dat ik zal moeten leren, om dat te accepteren.

aah wat sneu!
Maar ik vind dat je het goed hebt aangepakt. Hoe erg ook zo is het leven. Ik snap dat je hemel en aarde wilt bewegen om hem weer blij te maken en vind het dus erg lief van je dat hij mee de camping mocht uitzoeken.