relatie uit, hij woont nog wel hier.

Sinds gisteren is het uit met mijn vriend. Ik heb het uitgemaakt nadat ik al weken twijfelde over onze relatie. Sinds een paar maanden woonden we samen. Het huis staat op mijn naam, dus uiteindelijk ga ik hier blijven wonen.

Echter, hij heeft totaal geen vangnet wat dus inhoudt dat hij hier nog wel een tijdje woont. Nu hangt er gewoon best wel een vervelende sfeer. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Zo vroeg hij gisteren om een knuffel. Ik heb nee gezegd, maar heb in principe gewoon wel zin om hem nog te knuffelen enzo. Zelfde als samen in een bed slapen. Blijven we dit doen, of zou je apart gaan slapen?

Iemand die in dezelfde situatie zit, of heeft gezeten? En hoe ging je daar mee om? Voor mij is het ook geen optie om even naar vrienden te gaan. Aangezien ik die voor hem ben kwijtgeraakt.

Iemand buiten de deur zetten doe je ook niet zomaar, maar ik geloof niet dat ik er mee om zou kunnen gaan. Hij heeft ook helemaal geen vrienden waar hij heen kan?

Nee, ik ga hem ook niet buiten de deur zetten. We hebben verder ook geen ruzie. Het werkt van mijn kant gewoon niet meer.
Hij heeft wel vrienden, maar die hebben aan het begin van onze relatie gezegt dat ze hem niet nogmaals gaan opvangen. Dit is al eerder gebeurt, bij zijn vorige relatie. Toen heeft hij daar maanden gewoond. Maar nu hebben ze een kind waardoor ze dat niet meer willen. En de rest van zijn vrienden zijn meer kennissen waaraan je dat soort dingen niet vraagt..

Dat lijkt me een lastige situatie!

Ik heb zelf niet in zo'n situatie gezeten, toen mijn relatie uitging ben ik diezelfde dag nog terug naar m'n ouders gegaan.

Een vriendin van mij heeft er wel in gezeten. Zij wilde niet terugvallen op haar ouders en ook geen vriendinnen 'lastig vallen' en heeft dus geprobeerd om nog 'n tijdje met haar ex te blijven wonen totdat ze eigen woonruimte zou hebben. In eerste instantie wilden zij zo normaal mogelijk tegen elkaar doen, alsof er niets wat gebeurd. Dat bleek niet te werken dus gingen ze in hetzelfde huis ieder hun eigen leven leiden. Ook dat bleek niet te werken. Voor haar was het ook veel te confronterend om hem dagelijks te zien. Ze had héél veel verdriet en zocht iemand om dat mee te delen en troost van te krijgen, dat deed ze dus bij hem want zij hield nog wel van hem en ze zag hem tenslotte ook nog dagelijks.
Achteraf gezien heeft haar dit heel veel energie en verdriet gekost en heeft hij op 'n gegeven moment, na 'n aantal weken, gezegd dat het hem beter leek als ze toch bij haar ouders ofzo ging wonen. Dat heeft ze toen ook gedaan en dat was echt beter voor haar op dat moment.

Sterkte!

En bij zijn ouders kan hij ook niet terecht? Ik zou wel apart slapen. Want meestal kroel je nog even met elkaar of hou je elkaar vast ( tenminste ik en mijn ex wel ). Toch heel veel sterkte ermee.

Hoewel ik de kans vrij klein acht, zou ik eventjes informeren bij de gemeente of het mogelijk is om een vorm van urgentie te krijgen zodat hij een eigen woning toegewezen kan krijgen. Of hij moet op zoek gaan naar een kamer oid. Het lijkt mij voor de langere termijn geen optie als hij bij jou blijft wonen, oftewel hij moet gewoon op zoek naar een eigen plek.

Hoe ik tegen m zou doen, ligt helemaal aan de reden en de manier waarop het is uitgegaan. Mijn ex was (te) behulpzaam toen ik het had uitgemaakt en ik vond het in het begin nog heel fijn om tegen m aan te kroelen in bed of samen leuke dingen te doen, ook al wist ik dat een relatie met hem voor zowel mij als hem in de toekomst niet zou werken.

Ik weet 100% zeker dat hij geen urgentie gaat krijgen. Ik probeer normaal te doen tegen m, maar het is zo lastig. Hij is compleet afgesloten van alles en zegt echt bijna niks meer. Door deze hele situatie ben ik zelfs geneigd om dan toch maar door te gaan met m. Omdat het gemakkelijker is.

RioolSpook schreef:Ik weet 100% zeker dat hij geen urgentie gaat krijgen. Ik probeer normaal te doen tegen m, maar het is zo lastig. Hij is compleet afgesloten van alles en zegt echt bijna niks meer. Door deze hele situatie ben ik zelfs geneigd om dan toch maar door te gaan met m. Omdat het gemakkelijker is.

Niet doen!!

Het is hartstikke k*t dat het uit is, voor jullie allebei. Maar als je bij elkaar blijft wonen krijg word je alleen maar gek van elkaar! Ik zou hem echt stimuleren om een kamer te gaan zoeken of met eigen wachttijd te reageren op aanbod.

ik zit momenteel in compleet hetzelfde schuitje..
2 weken geleden inmiddels heeft mijn vriend een einde gemaakt aan onze relatie van 5,5 jaar. we hebben vorig jaar februari ons huis gekregen, (nouja gekocht) alleen op onze beiden lonen.. Het is helaas compleet onmogelijk om hier te blijven wonen hoe graag ik ook zou willen. Dit huis is mijn paleisje, mijn veilige plek.
We zullen nu moeten gaan verkopen, wat wel inhoud dat we hier blijven wonen zolang we niet verkocht hebben.,
Het maakt het er niet makkelijker op, ik weet inmiddels wel dat het niet meer goed komt, en ik wil dat niet eens meer. We moeten nu dus wel in een huis wonen.... Dat gaat tot nu toe best goedc, maar goed het is ook nog maar 2 weken. We hebben van de week al ruzie gehad, maar ik ben toen hij naar bed ging naar hem toe gegaan en gezegd dat ik dit niet verdiende en dat ik net zo lang met hem zou praten dat we niet meer boos op elkaar zouden zijn. Blij dat we dat gedaan hebben, nu is het wel goed met elkaar in een huis zitten.
Wel apart dat ik nog zijn was sta te doen, ons eten sta te koken, en er verder niets is.
Ik hoop dat ik het op deze manier vol houd. Hoop nu maar dat het huis snel verkocht word, ook ommijzelf pijn te besparen. Momenteel ben ik haast verdrietiger om mijn paleisje dan om de relatie.
Ik kan gelukkig terug naar mijn ouders, al weet ik dat dat ook geen goede oplossing bied. Ik ben nu een jaar lang gewent geweest om alles op mijn manier, op mijn tijd enzo te doen.. Ik hoop binnenkort toch weer een huisje te kunnen vinden, wat ook mijn paleisje word...

Ik wens je heel veel sterkte!
veel liefs TA

Ik heb dit ook gehad met mijn ex. De situatie werd ondraaglijk.. Mede doordat hij niet weg kon en ik echt ruimte voor mijzelf nodig had.

Mijn ex is toen na 2 dagen bij vrienden van mij gaan logeren. Daarna kon hij voor de kerstvakantie terug naar zijn ouders en voor het nieuwe jaar had hij hier in de stad een kamer.

Misschien kan jou ex ook een kamer huren?

RioolSpook schreef:Sinds gisteren is het uit met mijn vriend. Ik heb het uitgemaakt nadat ik al weken twijfelde over onze relatie. Sinds een paar maanden woonden we samen. Het huis staat op mijn naam, dus uiteindelijk ga ik hier blijven wonen.

Echter, hij heeft totaal geen vangnet wat dus inhoudt dat hij hier nog wel een tijdje woont. Nu hangt er gewoon best wel een vervelende sfeer. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Zo vroeg hij gisteren om een knuffel. Ik heb nee gezegd, maar heb in principe gewoon wel zin om hem nog te knuffelen enzo. Zelfde als samen in een bed slapen. Blijven we dit doen, of zou je apart gaan slapen?

Iemand die in dezelfde situatie zit, of heeft gezeten? En hoe ging je daar mee om? Voor mij is het ook geen optie om even naar vrienden te gaan. Aangezien ik die voor hem ben kwijtgeraakt.

Ik zat in een zelfde soort situatie. Ik woonde samen en begin van het studiejaar ging het over (na bijna 3 jaar relatie & 1 jaar samenwonen). Het huis stond op onze beide namen, maar ik kon alleen de lasten er niet voor dragen. Ik heb dus besloten weg te gaan, maar kamerjacht aan het begin van het jaar is niet makkelijk! Ik heb best lang gezocht en ten slotte maar met wat minders genoegen genomen.... ik wilde daar echt weg! Hij ging namelijk steeds vervelender doen. Uiteindelijk met vriendschap verbroken en met ruzie verhuisd. Ik krijg nl. nog steeds geld van hem!

Hij wilde wel dolgraag bij mij in bed blijven liggen toen het over was, maar ik heb hem naar de logeerkamer gestuurd. Want ik vond het nogal hypocriet om in hetzelfde bed te blijven liggen!

Bedankt voor de reacties. Het blijkt dus dat het meestal niet meer gaat, het samen onder een dak wonen.
Ik moet even over bepaalde dingen nadenken denk ik.

RioolSpook schreef:Bedankt voor de reacties. Het blijkt dus dat het meestal niet meer gaat, het samen onder een dak wonen.
Ik moet even over bepaalde dingen nadenken denk ik.

Sterkte ik voel met je mee!

Nooit meegemaakt.. Maar ik heb wel een ex die bij me in heeft gewoond.. Ik ben toen echt het huis uit gegaan en heb hem gezworen dat die binnen een week weg moest zijn!!
Dat is uiteindelijk goed gegaan zo!!

Maar in jou situatie zou ik het ook niet kunnen.. Dit omdat je toch nog samen leeft, terwijl je juist uit elkaar moet gaan leven om een verwerkingsproces in werking te kunnen zetten..
Ook zul je nu altijd rekening met hem houden in alles wat je doet!

Ik wens je heel veel sterkte meid!